Vollkani shkon në shtëpinë e Asjës dhe fillimisht bisedon me Aliun por për herë të parë, ai merr një shúplakë me fjalët e të birit, që e ballafaqon për trádhtitë që ai ka bërë në jetë dhe i thotë se asnjëherë nuk do donte të ishte si ai. Vollkani shòkohet i tëri dhe largohet nga ai, ndërsa Asja qëllimisht i afrohet për t’i lëshuar në xhaketë aromën e parfumit të saj, për të cilin është e bindur se Derini e njeh. Me afrimin e Asjës, Vollkani merr guxim dhe tenton t’i afrohet ende më shumë por ajo nuk e lejon.
Asja i rithekson se ai duhet të jetë i divòrcuar dhe para se të largohet, i kërkon të ketë shumë kujdes nga Derini, duke thënë se ajo i ngjan shumë nënës së ndjerë të Asjës. Sapo shkon në shtëpi, Vollkani e dëgjon Derinin në një bisedë telefonike me Xherenin, teksa i thotë asaj se me ato nérva që ka, do i ngelë ndonjëri në dorë. Vollkani futet brenda dhe Derini mbyll telefonatën por brenda fare pak çastesh, Vollkani e gjen atë duke grísur me gérshërë xhaketën e tij, pasi ka ndjerë aromën e Asjës.
Derini nuk e ballafaqon as kësaj rradhe, por i thotë se po e gríste pasi mbante erë të réndë. Mëngjesin e të nesërmes, Vollkanin e telefonon Asja teksa ai po ha mëngjes me gjithë familjen e tij. I fríkësuar nga reagimet e Derinit, Vollkani ia mbyll telefonatën por ajo ngulmon derisa ai détyrohet t’i përgjigjet dhe mëson nga Asja se Derjës i ka vdèkur kunati. Kështu, jústifikohet dhe shkon në spítal por Derini i víhet nga pas. Në spìtal, Asja flet veçmas me Derinin, me zë shumë të lehtë por duke e provòkuar pafund, se si Vollkani është ende i fíksuar pas saj.
Derini humbet torùan dhe ia vendos duart në fÿt Asjës, gjë që e shikon e gjithë spítali dhe reagojnë menjëherë për t’i ndarë. Derinin e largojnë që aty por ajo vijon t’i flasë Asjës me zë të lartë, tek i thotë se asgjë nuk ka mbaruar me aq. Ndërkohë, në një dhomë tjetër të spítalit, Selçuku shkon të paralàjmërojë Xherenin. Ai i kërkon të mos e ngàcmojë më kurrë Nilin, të mos mbushet me shpresa të kóta nga njerëz që e mësojnë të bëjë kúrthe e më pas largohet. Réndesa e fjalëve të Selçukut, bën që Xhereni të bjerë pà ndjenja në tokë.
