Nëna e Enginit, Laçini, shkon pranë bashkëshortit të saj e tmèrruar dhe duke mbajtur në dorë vëthin e Inxhit, që dëshmon që ajo është vràrè në shtëpinë e tyre. Teksa ajo kërkon llògari nga Jektai, ky i fundit urdhëron me telefon që të ndërrohen mobiliet e shtëpisë, që të fshèhin çdo gjurmë. Ai thekson se nuk do e njòllosë emrin e tij, ndërsa Laçini nuk është dakord që një i pafàjshëm si Çinari të dënòhet, prandaj nga emocionet që e rèndojnë, ajo alivànoset. Në kërkim të vràsèsit të vërtetë, vijon të jetë edhe Parsi, i cili merr një rrëfim të çuditshëm.
Gruaja e profesor Ozanit i tregon për Xhejlinin dhe Ilgazin që u kanë shkuar në shtëpi dhe fshèhurazi Xhejlini ka marrë furçat e dhëmbëve. Sakaq, babai i Xhejlinit, Zaferi, pyet Metinin nëse e bija është avòkatja e tyre dhe Metini e pohon, duke treguar se Xhejlini e ka kërkuar vetë diçka të tillë. Ilgazi i frùstruar nga i ati, i vìhet nga pas babait të Xhejlinit, që e gjen duke hedhur nga shtëpia rrobat e saj. Ai e dèbon nga shtëpia, nëna saj e qèllon me shùplakë dhe e motra gjithashtu e màllkon, pa e dëgjuar asnjëri prej tyre, por vetëm se është bërë avòkatja Çinarit.
Ilgazi merr Xhejlinin dhe largohen që aty, duke shkuar në zyrën e saj. Në mënyrë të paprìtur, Ilgazi gjen Enginin duke ndjerë me sy mbyllur aromën e shallit të Inxhit, që e mban të përqafuar, pasi e ka gjetur aty. Ilgazi nuk thotë asgjë, ndërsa Engini e heq menjëherë nga dora. Ai merr Xhejlinin dhe shkojnë në shtëpinë e tij për të punuar por në shtëpinë e tij ende vijon ndërrimi mobilieve, gjë që Xhejlini e shikon. Nëna e Enginit panìkoset nga ardhja saj ndërsa Xhejlini, në mënyrë mëse shòkuese, gjen një varkë prej letre, që është tregues i qartë se Inxhi ka qenë aty.
Paralèlisht, Çinari plàgoset me thìkè nga àrmìku i babait të tij dhe Ilgazi me Metinin nxitojnë për në spìtal, ku Metini vijon të shpreh nèrvozizëm për punët e Çinarit, duke pàndehur se plàgosjen e ka nga tregtimi i lëndëve të ndàluara. Ilgazi e vëren dhe i thotë se do e falin edhe Çinarin, ashtu siç e kanë falur edhe atë për çfarë ka bërë dikur. Metini nuk flet dot nga shùplaka e atyre fjalëve, ndërsa Ilgazi dèbon që aty edhe Parsin, ngushëllimet e të cilit nuk i pranon. Ai është i shoqëruar nga Neva, motra e tij, ish e fejuara e Ilgazit që nuk heq dorë nga ai dhe betohet se do e bëjë sërish për vete, ndaj i kërkon Parsit që t’a durojë.
