Month: November 2022

Zejnebi dhe Ahmeti mbërrijnë me nxitim në kòmisariat pasi lajmërohen që Sudeja dhe Elifi ndodhen aty. Sipas gjýkatëses që qëndron përballë tyre, Elifi ka nevojë të menjëhershme për një teràpi, sepse sjellja saj është mëse agrèsive dhe e pàqëndrueshme, për shkak të gjithçkaje që ka kaluar. Zejnebi është e nèvrikosur edhe me Suden që e ka shoqëruar për në një veprim të tillë, të fshèhtë, por Sudeja thotë me bindje se nuk e linte dot në një rrugë të tillë sepse gjithçka mund të kishte ndodhur me të.

Ato kthehen të gjitha sëbashku në çifligun e Zejnebit, ku po qëndron ende Munevveri. Sinani shkon t’i takojë të gjithë dhe në mesin e tyre, hapet çështja e fejesës së Munevverit me Kadirin. Edhe pse është në një moshë të madhe, Munevveri kërkon të vishet me të bardha e të ketë një dasëm, sado modeste, por e mjaftueshme për të festuar dashurinë e tyre. Sinani është kùndër, ndërsa Zejnebi e përkrah pa hezituar aspak. Madje, ajo ofron bahçen e çifligut të saj për t’a organizuar dasmën aty.

Munevveri gëzohet shumë, e falenderon pafund dhe përqafohen të përlòtura. Sakaq, në anën tjetër ndodhet Arzuja. Ajo po dërgohet me një furgon pòlìcor nga një qendër bùrgu në një tjetër por disa persona të àrmàtosur u presin rrugën dhe i bàstisin. Ato tentojnë të shpëtojnë Arzunë që aty, por ajo nuk reagon fare, ndaj ato dètyrohen të largohen. Sapo mbërrin làjmi në qendrën ku po e presin, Ahmeti dhe një ekip pòlìcor nxitojnë për tek ajo por vërejnë se gjendja mendore e Arzusë, nuk është fare e mirë, sepse ajo nuk reagon para asnjë njeriu.

Për të ardhur në vete, ajo dërgohet në një spìtal psìkìatrik, dhe e tëra, për shkak të fjalëve që Elifi i tha asaj, se nuk e konsideron më nënën e saj dhe uron që ajo të vdèsè. Përveç pròblemit të Arzusë, Ahmeti përballet edhe me pròblemin e Meltemit, që e ka denòncuar atë për tràdhti, gjë që e ka vërtetuar me videon e tij me Arzunë që u publikua në çdo medìa, dhe kështu Ahmeti humbet pasurinë e shtëpinë, duke mbetur në rrugë pa asgjë.  Teksa një martesë shèmbet, një tjetër ndërtohet, mes Munevverit dhe Kadirit që caktojnë datën e celebrimit.

Drejtoresha e bùrgut që mundësoi takimin e Elifit me Arzunë, arrin të lajmërojë Zejnebin që vajzat ndodhen aty dhe bashkë me Ahmetin, ajo mbërrin me të shpejtë. Pasi mësojnë se çfarë ka ndodhur, drejtoresha u sugjeron që për Elifin, të pajtojnë një psikòloge, pasi gjendja saj është shumë e rènduar. Por, gjendja më e rènduar do jetë tek Arzuja. Atë e përgatisin për t’a dërguar në një tjetër qendër bùrgosjeje, kur furgoni pòlìcor përballet me një bastisje të pàprìtur. Ajo bàstisje, bëhet për Arzunë, që ajo t’ia mbàthë.

Për shkak të dèmtimit psikologjik që ka pèsuar, ajo ka kaluar në shòk dhe nuk reagon fare, ndaj as nuk ia mbàth dot. Ahmeti mëson çfarë ka ngjarë me të dhe shkon t’i gjendet pranë, por Arzuja nuk reagon as para tij. Ajo dërgohet në një spìtal psìkiatrie dhe aty qëndron e vetme. Sakaq, Zejnebi kthehet në shtëpi dhe pasi ujërat qetësohen, fokusi saj shkon sërish tek Munevveri. Kjo e fundit, shpreh dëshirën që të vishet me të bardha e të ketë një dasëm sado modeste, pasi këtë e ka pasur ëndërr gjithmonë.

Për të plotësuar ëndrrën e Munevverit, Zejnebi ofron bahçen e shtëpisë ku ajo jeton, që është mëse e mjaftueshme si hapësirë. Munevveri emocionohet nga bujaria Zejnebit dhe pranon pa hezituar, edhe pse Sinani është kùndër dasmës në tòtal. Që aty, Munevveri shkon pranë Kadirit, me të cilin bisedojnë mbi pròblemin e Kemalit, për të cilin Munevveri thekson se para fëmijëve, nuk vlen asnjë pasuri tjetër, ndaj më mirë të falìmentojë e të shpëtojë kokën e fëmijës së tij që është futur në një pròblem të tillë.

Përtej dashurisë, martesës e dasmës, ndodhet martesa e dèshtuar e Meltemit me Ahmetin. Ajo ka vërtetuar lehtësisht tràdhtinë e tij me Arzunë, ndërmjet të cilës ka arritur t’i marrë shtëpinë dhe gjithë pasurinë e mbetur. Tanimë, Ahmeti është mes katër rrugëve, pa shtëpi dhe pa para. Ai kërkon mëshirë nga Meltemi, që t’a tòlerojë sëpaku në shtëpi derisa të ketë mundësi të marrë një shtëpi me qera, por Meltemi i kujton atij shtëpinë e vogël që dikur i mori asaj, dhe e fton të qëndrojë aty, meqë dikur e ka menduar atë vend të denjë për të.

Aisheja ndodhet e vetme duke gatuar, kur përballet me momentin më të paprítur, me djalin e saj Aktemurin që futet brenda. Ajo e përqafon e përlòtur, pas shumë vitesh pa e parë. Paralèlisht, në çadrën tjetër ndodhet Osmani, me Edeballënë dhe gjithë pjesën tjetër. Bisedën e tyre të ëmbël, pas hapjes së iftarit, e ndërpret Ajgyli. Ashtu, ende me lòt në sy për shkak të humbjes së nënë Selxhanit, ajo tregon se çdo gjë është bërë gadi për shoqërimin e princeshës Holofira për në késhtjellën ku ajo përket për të jetuar.

Osmani e falenderon, ndërsa Balla e fton për të ngrënë me to por dhímbja e Ajgylit është tepër e lénduar ende dhe nuk pranon. Pas largimit të saj, Balla vendos të shkojë pranë Holofirës, për të parë nëse ajo vetë është e përgatitur për t’u larguar që aty, apo jo. Teksa ia kreh flokët Holofirës, Balla e dëgjon atë teksa flet si e magjèpsur pas tyre, duke thënë se ua ka dashuruar shumë kulturën, jetesën, çadrat dhe çdo gjë tjetër. Balla gëzohet shumë dhe me gojën plot, e fton të jetojë në mesin e tyre.

Holofira e përqafon në shenjë aprovimi, dhe Balla ende më shumë. Po atë natë, në anën tjetër ndodhet Selvi me Barkënin. Ajo i kërkon me përùlje që të mos e gòdasë pabésisht Osmanin, duke i theksuar se ai u është gjendur pranë në shumë nevoja të jetës, në momentet më të véshtira. Duke qenë i bindur se Selvi nuk është dakord për t’a lénduar Osmanin, Barkëni híqet sikur tanimë është edhe ai dakord që të mos e gòdasin. Por, gjithçka do ndryshojë mëngjesin e të nesërmes, edhe pse ai mëngjes ka filluar më herët për Osmanin.

Ai i ka shkuar pranë Nikollës por Nikolla e acáron pafund, duke i thënë se ashtu siç ia ka màrrë njerëzit më të afërt, ai do vazhdojë deri në fund të jetës duke i vràrè shumë nga njerëzit e tij. Osmani ia vendos duart në fÿt dhe ia mèrr frymën aq gjatë, saqë e fríkëson pafund edhe Nikollën vetë. Çaste më vonë, Osmani merr aprovimin e nënave të dëshmòrëve që kanë humbur jetën nga Nikolla, dhe e dòrëzon atë tek Barkëni, duke menduar se Ibrahimi ka pranuar të japë kàlanë në këmbim të tij, por e gjitha është një kùrth.

Tomrisi i hap derën një ofìcer pòlìcie, i cili i thotë se u duhet të kontaktojnë sa më parë me Shimalin, sepse u duhet edhe rrëfimi saj për ngjarjen në fjalë. Tomrisi e zènë ngushtë dhe që po përpiqet pafund t’a fshèhë sa më tepër vdèkjen e së bijës, thotë se ajo është me pushime, pasi ka pasur nevojë të qetësohet. Ajo nuk do t’a zbulojë menjëherë, sepse kështu, Atlasi do mbetej automatikisht në duart e Bylentit. Por për Tomrisin, gjithçka sapo ka filluar. Årmìku saj më i ri, miku saj i dikurshëm, Çelebiu, vazhdon me plane të tjera.

Ai ka arritur të zbulojë bashkë me Iskenderin, se tràdhtari mes tyre është Kenani dhe lidhjen e tij, e bëjnë me Tomrisin. Ashtu, në mesin e urrèjtjes dhe dëshirës për hàkmarrje, Çelebiu dërgon në kòmisariat shèrbëtoren e shtëpisë së Tomrisit, që ajo të denòncojë faktin që Çiçeku ka jetuar në shtëpinë e Tomrisit për gjatë gjithë atyre javëve, dhe nuk ka qenë në spìtal, siç kanë thënë në dèshmitë e tyre, edhe Tomrisi edhe Çiçeku. Për këtë denòncim, ofìceri i pòlìcisë nuk do trokasë vetëm për paralàjmërim në shtëpinë e Tomrisit.

Ai do e shoqërojë Tomrisin në pòlìci, tanimë si një e dýshuar që nuk do dalë që aty, veçse me ndihmën e avòkatit. Si avòkat, ajo zgjedh Çelebiun dhe për t’a marrë atë, Omeri shkon menjëherë para shtëpisë së tij, i tregon se duhet të bëhet avòkat i Tomrisit dhe e paralàjmëron se do e pësòjë kèq nëse nuk bëhet. Çelebiu shkon deri në kòmisariat, por jo për të qenë avòkat i saj, derisa Tomrisi e kèrcènon me vjèdhjet që ai ka kryer në bashkëpunim me Kenanin. Hapurazi, ajo i parashtron zgjedhjet që ka.

Sipas saj, ai mund t’a nxjerrë që aty dhe të shpëtojnë të dy, ose mund t’a lërë në bùrg, ku ajo do dalë për pak muaj, ndërsa ai do kàlbet deri në fund të jetës. Sakaq, Çiçeku po nxìt Ryjanë që t’i shprehë dashurinë Omerit. Ryjaja e bën dhe mes tyre, shkëmbehet puthja e parë intìme. Gjatë kohës që Ryjaja ndodhet me Omerin, Xhemreja ndodhet e vetme në shtëpi. Për të fituar pak më tepër para, ajo vendos të shfrytëzojë talentin që ka në pikturë dhe pikturon gurë të mëdhenj, për t’i shitur me gjysëm çmimi nga ato që ka parë në vitrina.

Xhemreja vendos të mos qëndrojë duarkryq por të bëjë ende më shumë për të fituar para, që të krijojë kushtet e duhura për marrjen e të voglës së saj, Gyneshit. Për këtë, ajo vë në funksion aftësinë, talentin e saj në pikturë, që e hedh në gur. Duke marrë frymëzim nga gurët e pikturuar që shikoi në vitrinë me çmime shumë të larta, ajo mendon t’i përgatisë e t’i shesë me gjysëm çmimi. Ryjaja e dëgjon me vëmendje planin e Xhemresë dhe e përkrah. Teksa ato flasin, aleatja tyre, Tomrisi, ndodhet në rrèzik. Asaj i troket një ofìcer pòlìcie në derë, për t’i thënë se u duhet të marrin dèshminë e Shimalit.

Që Bylenti të mos e përfitojë menjëherë kùjdestarinë e Atlasit, Tomrisi vazhdon t’a mohojë se Shimali ka vdèkur, prandaj përgjigjet duke thënë se ajo është me pushime dhe ende nuk e di kur do kthehet. Në ato momente, Çelebiu që po kùrdis gjithçka kùndër saj, mëson bashkë me Iskenderin se Kenani i ka tràdhtuar. Ai bën lidhjen e çdo veprimit dhe duke qenë edhe Tomrisi e përfshirë në atë mes, ai bën që shërbëtorja shtëpisë së saj të denòncojë faktin që Çiçeku ka jetuar në shtëpinë e Tomrisit gjatë gjithë asaj kohe.

Denòncimi i saj bie kùndër dëshmisë së Çiçekut dhe Tomrisit se gjòja Çiçeku ka qenë në spìtal gjatë periudhës që nuk është deklaruar se ende jeton. Për atë denòncim aq të rèndë, Tomrisi dètyrohet të shkojë në kòmisariat, ku përballet me akùza të rènda e të vërteta, të cilat as nuk i mohon dot, por kërkon që të thërrasë avòkatin e saj, i cili çuditërisht do jetë Çelebiu. Ndërmjet Omerit që i del përpara në rrugë, Çelebiu kèrcènohet dhe shkon pranë Tomrisit. Ai refuzon t’a marrë çështjen e saj përsipër.

Ai merr të largohet pa e menduar dy herë, por Tomrisi i tregon se ajo është në dijeni të vjèdhjes që ai ka bërë në bashkëpunim me ortàkët e tjerë. Tomrisi i paraqet situatën, se nëse ai nuk e merr përsipër, ajo do bëjë pak vite bùrg që e ka fshèhur Çiçekun por ai vetë, nuk do dalë më nga bùrgu për vjèdhjet e mëdha që ka bërë, ndaj dhe pranon t’a marrë përsipër. Sakaq, përtej ngjarjeve me to, Çiçeku nxit Ryjanë që t’ia rrëfejë Omerit ndjenjat që ka për të. Ryjaja merr guxim dhe ia rrëfen, si dhe për herë të parë, shkëmben puthje në buzë me të.

Narini dhe Kemali dètyrohen të kàpen për dore kur shikojnë në rrugë punonjësen e shërbimeve sòciale, e cila njëherë u ka shkuar për t’i kontrolluar nëse martesa tyre është e vërtetë apo e rrème. Edhe pse e bëjnë për hir të saj në dukje, ato të dy e duan atë veprim, por, Narini që nuk do t’a lejojë veten të bjerë në dashuri me të, e krítikon veten ashpèr për veprimin e bërë. Ajo e kujton vazhdimisht para se t’a zèrë gjumi, aq sa Kemali e dëgjon duke folur. Ai hap derën për t’a pyetur çfarë nuk shkon, ndërsa Narini menjëherë mbyll sytë.

Ajo híqet sikur po fle, dhe Kemali largohet. Në anën tjetër, ndodhet Emiri me Rejhanin. Dasma tyre modeste dhe e mbushur me të panjohur, mbyllet pa asnjë incídent. Rejhani sërish dëgjon Emirin që i këndon asaj këngë, një pas një, me shumë dashuri dhe sytë që i ngùl me shikim tek ajo. Pasi të gjithë largohen, Emiri me Rejhanin ngrihen për të bërë një tjetër shëtitje buzë detit. Ato flasin për të ardhmen e tyre, lumturinë që duan të prekin dhe pafundësinë krah njëri tjetrit, pa lejuar më njeri që t’u futet në mes.

Ajo bisedë mbyllet në mënyrën më të ëmbël dhe sëbashku, Rejhani me Emirin kthehen në jahtin e tyre, që njëherë u prísh e i la në mes të detit. Ato kalojnë natën në dhomat e vogla, ndërsa në mëngjes, Emiri zgjohet i pari për të përgatitur një mëngjes të shëndetshëm e të larmishëm për Rejhanin. Paralèlisht, për ato të dy, në nderim të dasmës që u bë larg dhe dashurisë që nuk u shùa dot, Oja përgatit një organizim. Ajo kërkon që të gjithë të mblidhen në shtëpinë e Hikmetit, që të darkojnë për herë të parë, si një familje e madhe.

Martesa e tyre dhe organizimi i Ojës, do acárojë vetëm Xhavidanën, që do e shfaqë hapurazi padakordësinë e saj për atë martesë, por askush nuk péngohet, pavárësisht saj. Oja telefonon edhe Kemalin për t’a lajmëruar, ndërsa Kemali që pranon menjëherë, telefonon edhe Sunën për t’a ftuar, por Suna nuk pranon t’u bashkohet. Ajo kërkon mirëkuptimin e xhaxhait të saj që të qëndrojë për pak ditë larg të gjithëve, në qetësi tótale dhe vetëm me mendimet që ka brenda kokës së saj. Kemali pranon dhe me atë qetësi, shòkon edhe Shehrijen.

Emiri vazhdon të këndojë pas përfundimit të dasmës, duke i dedikuar Rejhanit këngë të njëpasnjëshme. Ato kalojnë shumë kohë sëbashku, vetëm për vetëm, pasi të gjithë dasmorët e panjohur largohen. Në përfundim të dasmës, ato bëjnë një gjiro buzë detit, duke ecur në këmbë, ngadalë, teksa flasin për pafundësinë e lumturisë që duan të përjetojnë me njëri tjetrin. Atë natë, Rejhani dhe Emiri flejnë në jahtin i cili njëherë u prìsh dhe i la pa shkuar në dasmën që ishte organizuar nga familjarët.

Po atë natë, shoqja e Rejhanit, Narini, ndihet shumë kèq që e la veten të ecte dorë për dore me Kemalin, kur menduan se po i shikon punonjësja e shërbimit sòcial. Asaj i duket e tepërt dhe për këtë fàjëson veten. Ndërkohë Kemali qëndron pas derës së dhomës ku ajo po fle dhe në momentin që ai hap derën, Narini hìqet sikur po fle. Sakaq, mëngjesin e ditës tjetër, ato zgjohen nga një telefonatë e motrës së Kemalit e Hikmetit, Ojës. Ajo është një ndër personat më entuziastë për martesën e Emirit me Rejhanin.

Për hir të tyre, ajo organizon darkimin e parë familjar, në emër të asaj martese të shumëpritur. Xhavidana e shpreh hapurazi palumturinë e saj për shkak të asaj martese, gjë që të gjithë e kuptojnë por nuk e ngàcmojnë, përveç Ojës. Pas një kohe të gjatë, Hikmeti më në fund qetësohet, sepse Emiri me Rejhanin janë bashkuar zyrtarisht dhe Xhavidana nuk u bën dot më gjë për t’i ndarë, sepse Emiri i ka kuptuar të gjitha. Sakaq, Kemali telefonon sërish mbesën e tij Sunën, që njëherë i meràkosi të gjithë.

Ai përpiqet t’a bindë atë që t’u bashkohet në darkimin familjar që do bëjnë për Emirin dhe Rejhanin, por nuk ia del dot. Suna i kërkon me ngulmim që t’a lënë të vetme për disa ditë, derisa në mendjen e saj të sqarojë çdo mendim e pikëpyetje që i ka mbetur. Kemali e lë të lìrë në vendimin e saj, gjë që Shehrijen e lë pa fjalë. Ajo shpreh habinë e saj të madhe që Kemali po e përballon me kaq qetësi një situatë të tillë, si dhe e përgëzon. Paralèlisht, çifti i shumëpërfolur dhe më i riu, Emiri dhe Rejhani, mbërrijnë në shtëpi, tanimë të martuar.

Dujgu dhe Ali vazhdojnë  kërkimet për Jaseminin, ndërkohë që Jasemini mbahet ende nga gràbitësi i paguar nga Ertugruli. Ai nuk e di se Ertugruli është arrèstuar, prandaj i dërgon mesazh në telefon, duke e pyetur se çfarë duhet të bëjë me Jaseminin. Aliu shfrytëzon rastin dhe i përgjigjet mesazhit, duke e dërguar gràbitësin dhe Jaseminin në një vend ku do mund të ndërhyjë Aliu vetë dhe Dujgu, duke siguruar kështu shpëtimin e Jaseminit, gjë që e arrijnë. Në anën tjetër ndodhet Seheri.

Ajo shkon sërish në një tjetër seancë tek dòktor Azizi, por që do jetë seanca e fundit. Për t’u siguruar se ajo do jetë mirë, Azizi e pyet nëse ajo ka ndonjë dyshìm apo hezitim lidhur me Jamanin, por Seheri mohon me kokë. Së fundmi, ai i thekson se është një ndër femrat më të forta dhe më të guximshme që ka rastisur në jetën e tij, dhe për këtë e përgëzon. Seheri gjithashtu e falenderon pafund për gjithë gatishmërinë që ai ka treguar gjatë seancës dhe përtej klínikës. Pas atyre falenderimeve, Seheri largohet.

Me t’u larguar ajo, Azizin e telefonon nëna e tij, zonja Aishe. Ai çuditet, por sërish refuzon t’i përgjigjet. Aisheja ngulmon duke e telefonuar disa herë rradhazi por në të gjitha rradhës, Azizi ia refuzon thirrjet, derisa ajo komunikon me sékretaren e të birit, të cilës i përcjell làjmin se vëllai i madh i Azizit, Jëlldërëmi, ka vdèkur. Ajo kërkon që Azizi të shkojë pranë familjes së tij në atë ditë zìe për to, por Azizi vijon të refuzojë, duke kujtuar me vete se Jëlldërëmi ka qenë fàjtori përse ai nuk ka folur as me nënën e tij.

Azizi del nga klínika për të vazhduar programin e tij ditor por sapo del, atë e gràbisin trupròjat e dërguara nga vetë familja e Azizit. Paralèlisht, Seheri dhe Jamani që u përmirësuan në marrëdhënie falë Azizit, tani ndodhen përballë njëri tjetrit, duke dëgjuar Seheri rrëfimin e Jamanit që tregon se si ka rënë në dashuri me të që në fillim, për shkak të kárakterit të saj të fortë. Seheri e dëgjon e lumtur, ndërsa Jamani përpiqet të hedhë një hap drejt saj, për t’u afruar ende më shumë fizikisht, por Seheri nuk pranon.

Seheri shkon pranë dòktor Azizit për seancën e rradhës, në të cilën ai kërkon të sigurohet se Seheri është e bindur në hapat që po bën dhe në kthjelltësinë e mendimeve për Jamanin. Pasi Seheri  konfirmon, Azizi thotë me gojën plot se ajo është një grua shumë e fortë dhe shumë e guximshme për të gjithë situatën se si e ka menaxhuar e ia ka dalë. Seheri e falenderon pafund për qëndrimin e tij pranë saj në këtë periudhë tràzirash në jetën e saj. Pas atij falenderimi, Seheri largohet nga klínika.

Ndërkohë Jamani po e pret Seherin jashtë klínikës, për t’a marrë që aty për herë të fundit. Sëbashku, ato vendosin të mos kthehen menjëherë në shtëpi por të ndalojnë në një ëmbëltore. Të ulur përballë njëri tjetrit, ato diskutojnë dashurinë e tyre. Veçanërisht, Jamani tregon çfarë e ka tërhequr tek Seheri, që e ka bërë të dashurohet kokë e këmbë, që para se t’ia pranonte vetes se ka rënë në dashuri me të. Seheri vetëm e dëgjon, nuk flet, por kur largohen që aty dhe kthehen në shtëpi, Jamani bën një veprim të paprítur.

Ai tenton të afrohet fizikisht me Seherin, e cila kuqet e tëra dhe në mendje sjell kujtimet nga e kaluara, herën e parë që kanë shkëmbyer puthje në buzë dhe herën e parë që kanë fjetur me njëri tjetrin. Sakaq, pas largimit të Seherit nga klínika, Azizi merr një telefonatë nga nëna e tij, por vendos të mos i përgjigjet. Ajo e telefonon disa herë rradhazi, por ai sërish nuk përgjigjet, ndaj ajo telefonon sékretaren e Azizit dhe i tregon se vëllai tij i madh, Jëlldërëmi, ka vdèkur, prandaj e presin Azizin në vendlindje.

Azizi sërish refuzon t’u bashkohet, duke i kujtuar vetes se Jëlldërëmi ka qenë shkaku përse ai nuk flet me nënën e tyre, por megjithatë, sapo del nga klínika, Azizin e marrin me forcë trupròjat e familjes së tij. Në anën tjetër ndodhet Dujgu dhe Ali. Ato lexojnë në telefonin e Ertugrulit mesazhin që vjen nga gràbitësi Jaseminit. Ai nuk di asgjë për arrèstimin e Ertugrulit, prandaj Aliu i përgjiget gjòja sikur është Ertugruli dhe arrin t’a fusë në kúrth sa për t’a bërë të dòrëzojë Jaseminin në një vend nga ku do e shpëtojë Dujguja.

Munevveri ndodhet e vetme në shtëpi kur merr një telefonatë nga personat të cilëve Kemali u ka bòrxh. Ato janë ndjerë të kércénuar nga Sinani, prandaj e kércénojnë Munevverin, duke iu betuar se nëse vëllai i saj do merret ende me to, atëherë ato do i vràsìn të dy, edhe Munevverin edhe Sinanin. Munevveri tmérrohet e tëra dhe nga fríka, e zè témperatura. Në anën tjetër ndodhet Ahmeti. Ai gjithashtu kércénon Alpin që t’i qëndrojë larg të porsalindurës së tij, por Alpi nuk heq dorë dhe kështu mes tyre lind një shèrr, që degràdon në përlèshje fizike.

Pólícia merr Ahmetin për t’a shoqëruar në kómisariat për dhùnën e treguar, ndërsa Meltemi i betohet Alpit se gàboi shumë me çfarë bëri. Ajo nxiton pas Ahmetit dhe arrin t’a nxjerrë atë nga kómisariati por kur kthehen në shtëpi, Ahmeti e lë jashtë shtëpisë atë, sepse nuk e shikon dot me sy. Sakaq, mëngjesi i të nesërmes e gjen zgjuar Munevverin, tanimë të sëmùrë dhe të pánikosur. E vetmja mënyrë që ajo të qetësohet, është nëse do ia mbàthë nga shtëpia, për t’u strehuar në shtëpinë e Zejnebit. Për këtë, Sinani merr disa ish kolegë.

Disa pòlìcë gjòja prángosin Munevverin që është veshur si mashkull, që të mos e shikojë njeri duke dalë nga shtëpia. Ajo mbërrin tek Zejnebi, e cila shprehet mëse e gatshme të kujdeset për të, teksa thekson se dikur, Munevveri ka shfaqur shumë kujdes ndaj saj. Aisheja do që Zejnebi dhe Sinani të pajtohen, prandaj ngulmon që Sinani të qëndrojë, dhe ai qëndron. Mbrëmja bie me të shpejtë dhe Sinanin e gjen ballë përballë Zejnebit. Mes të tjerash, ajo thotë me shumë bindje se Sinani nuk do të ketë më lidhje me të, pasi i fríkësohet idesë së familjes.

Ato diskutojnë me orë të tëra, por nuk bien dot në të njëjtin mendim. Diskutimin e mbyllin me një puthje në buzë, që sërish nuk rregullon asgjë. Ndërsa mëngjesi të nesërmes i gjen të tmèrruar, sepse në shtëpi nuk ndodhet as Sudeja dhe as Elifi. Ato ia kanë mbàthur për në bùrg, që Elifi të takojë Arzunë dhe pas shumë peripècirave, Elifi e takon, sa për t’i thënë se për shkak të lígësisë që ka bërë duke e mbajtur larg familjes për pesë vite, ajo nuk e konsideron më veten vajzë të saj dhe shpreh urrèjtje ndaj saj.