Ahmeti e shoqëron Zejnebin për në spìtal, me shumë nxitim. Pasi e lë në mesin e të afërmve të tjerë që janë mbledhur për Sinanin, Ahmeti futet vetë në sallën e operimit, për të marrë përsipër atë operim me aq rëndësi. Emreja që ka qenë pranë tij në momentin e plàgosjes, tregon se sa i shpërqëndruar ka qenë Sinani, si kurrë më parë, duke mos u ruajtur aspak nga krìmìnelët e àrmàtosur që do bàstisnin. Pasi dëgjon ato fjalë, Munevveri fàjëson Zejnebin, duke thënë se ka qenë ajo që e ka turbulluar mendjen e Sinanit.
Zejnebi nuk i përgjigjet aspak, ndërsa Ahmeti, orë më vonë del nga salla e operimit për të dhënë làjmin e mirë se ia kanë ndaluar gjàkderdhjen dhe ia kanë nxjerrë plùmbat. Paralèlisht, në shtëpinë e tij, Sudeja dhe Elifi shikojnë Xhanin duke qàrë dhe pyesin çfarë po ndodh, por Xhani i gènjen për të mos i mèrzitur. Vajzat fillojnë të alùdojnë se përse po qàn Xhani dhe Sudeja shpreh mendimin se mos Zejnebin e ka rrèmbyèr Arzuja. Ky mendim nèvrikos së tepërmi Elifin dhe mes tyre fillon një shèrr, të cilit i jep fund Xhani.
Ai u tregon të vërtetën se çfarë ka ndodhur dhe të tre qajnë të përqafuar për Sinanin. Në shtëpinë e tyre, për t’u kujdesur për to, do shkojë Munevveri, ndërsa Zejnebi me Ahmetin qëndrojnë në spìtal. Munevveri nuk do mirëpritet aspak nga Elifi, e cila ka arritur të kuptojë vetë se ajo e ka dëbùar nënë Zejnebin nga shtëpia saj ku ajo po qëndronte. Munevveri tenton t’i shpjegohet por Elifi nuk e dëgjon. Sakaq, làjmi i madh se ai mund të dalë nga dhoma e kujdesit intensiv, vjen. Menjëherë në atë dhomë zhvendoset edhe Zejnebi për t’u kujdesur për të.
Ditë të tëra kalojnë nèn ilàçe e përkujdesje, derisa Sinani përmendet. Gjithë të afërmit i mblidhen pranë por Sinani nuk thotë asnjë fjalë dhe as që i shikon në sy. Vazhdimisht, ai e mban kokën e sjellur nga një anë ku nuk ka njeri dhe nuk flet në asnjë moment. E frìkësuar, Zejnebi pàndeh se ai ka humbur kujtesën, por e vërteta qëndron ndrysh. Vetëm para Ahmetit, Sinani e hap gojën dhe tregon se nuk duron dot që t’ia dëgjojë më zërin vetes së tij, pasi ndjen tùrp të madh në çdo tingëllim që vjen nga zëri tij.
