Denizi shkon pranë Fuljës dhe me shumë këmbëngulje futet brenda e me aq këmbëngulje e bind atë se fëmija ka nevojë për babanë dhe që babai në fjalë, Emreja, është shumë i devotshëm dhe i dashur me familjen e tij, por të tilla pròbleme siç ato që po përjetojnë, janë mëse normale. Gjatë kohës që ato flasin, në anën tjetër ndodhet Sinani që mbërrin në spìtal pranë Xhanit dhe motrave të tij. Ai i kërkon që të mos i tregojnë gjë Zejnebit që ajo të mos panìkoset për atë natë, ku në të vërtetë nuk ka çfarë ndihmon në spìtal.
Gjithçka, Zejnebi e mëson të nesërmen dhe shkon që në mëngjes pranë fëmijëve e Ahmetit, ku ky i fundit është operuar dhe është fare mirë, nën kujdesin dhe mbikëqyrjen e mjèkëve. Sapo mbetet vetëm për vetëm me Zejnebin në dhomë, Ahmeti sjell kokën në anën tjetër e thotë se nuk e shikon dot Zejnebin në sy, nga tùrpi që ndjen. Për rrjedhojë, ai i tregon se si lindi e u zhvilluar dèbati me Xhanin, që solli edhe atàkun në zemrën e tij. Zejnebi përpiqet t’a qetësojë, ndërsa ai kërkon falje nga ajo, për çdo gjë që ka bërë gàbim në jetën e tij.
Pasi Ahmeti qetësohet, në telefonin e tij do vijë një telefonatë nga Arzuja, të cilës i përgjigjet Zejnebi. Nga kjo e fundit, Arzu mëson se çfarë i ka ndodhur Ahmetit dhe shqètësohet aq shumë, saqë gjen mënyrën dhe futet fshèhurazi në spìtal për t’a parë atë nga afër. Në anën tjetër, përtej spìtalit, ndodhet Munevveri me Denizin, të cilës tenton t’ia shèmtojë imazhin e Kiraçit, duke i thënë se ai i vàrdiset Meltemit, gjë që Denizit i duket e pabesueshme. Që aty, Munevveri shkon në punë.
Atje ndodhet Meltemi me Kiraçin në një bisedë të përgènjeshtruar, sepse ajo e ndryshon gjithë historinë e vajzës që ka me Ahmetin dhe divòrcin nga ai. Këtë e bën për t’a bërë për vete Kiraçin, të cilin Munevveri tenton t’a heqë nga puna po atë ditë, por Meltemi nuk e lejon. Ajo thotë se Munevveri mund të largohet nëse nuk do të punojë me të dhe kështu e bën atë të ndihet e padòbishme. E irrìtuar, Munevveri hùmbet kontrollin, i hèdh Meltemit tortën mbi trup dhe largohet duke ofènduar.
