Iskenderi bashkëpunon me pòlìcinë për t’iu vènë nga pas nënës së tij. I pari që zbret përballë Hyljasë dhe Çelebiut në takimin e tyre të fshèhtë, është Iskenderi, por pa humbur fare kohë, Çelebiu i drejton atij àrmèn në kokë. Iskenderi ia hédh në tokë dhe përlèshet me të fizikisht, megjithatë, Çelebiu arrin t’a zèrë poshtë vetes. Në një moment që Hyljasë i duket se Çelebiu po e mbÿt me të vërtetë Iskenderin, ajo e merr nga toka àrmèn dhe ia drejton Çelebiut në kokë, duke i kërkuar që t’ia lërë të lírë Iskenderin.
I përlòtur, Çelebiu thotë se në atë moment, Hylja e hodhi në koshin e mbéturina, njësoj si nëna që e solli në jetë. Momentin e tyre emocional do e ndërpresë ardhja e kómisarit të pólícisë, sëbashku me një ekip të tërë pólícor, që synojnë pràngosjen e Çelebiut por edhe të Hyljasë. Që të shpëtojë veten, Çelebiu ia vendos àrmèn në kokë nënës së tij dhe duke kércénuar se do e qëllòjë atë po t’i afrohen, ai ia del që të largohet nga mesi i tyre. Çelebiu me Hyljanë futen në pjesën e pasme të makinës me të cilën erdhën me shofer.
Asnjëri prej tyre nuk e di se Omeri ka punuar me shumë vëmendje dhe fshèhtësi, që askush të mos e kuptojë planin e tij, as vetë Ryjaja. Por Ryja e merr làjmin nga Çiçeku që i tregon se çfarë ka ndodhur me Iskenderin. Ndërkohë, Omeri e lë në një vend Hyljanë dhe vazhdon me Çelebiun. Ai e dërgon në vendin ku mblidhen të gjithë grumbullimet e mbèturinave dhe i drejton àrmèn në kokë, por nga pas dëgjon zërin e Ryjasë dhe sirenat e pólícisë, ndaj nuk e vrèt dot. Kómisari arrèston Çelebiun dhe për këtë falenderon Omerin.
Paralèlisht, personi për të cilin po hàkmerrej Omeri, Ozani, zgjohet pas shumë orësh të gjata pritjeje. Ai gjen pranë vetes nënën e tij që gëzohet pamasë për zgjimin e tij, por pamasë mérzitet edhe kur ai kërkon Xhemrenë. Ozani i bën të qartë nënës së tij se do e dashurojë Xhemrenë dhe do i shkojë asaj nga pas për sa të ketë jetë, edhe nëse gjithmonë do e pësòjë me plúmba. Xhemreja për të cilën ai po flet, në ato momente ndodhet ende më shtëpi. Jashtë shtëpisë janë të gjithë femrat që e mbështetën dhe që njëherazi me Xhemrenë gëzohen kur marrin làjmin e madh të pràngosjes së Çelebiut.
