Balla ndalon kàrrocën me të cilën po ecën Marta, ku ka ngarkuar copat që do trànsportojë. Marta, e ka kuptuar që i janë vënë nga pas dhe ka hequr nga kutitë çdo gjë të dýshimtë. Në kontrollin që Balla bën, ajo nuk arrin të bëjë gjejë dot asgjë por edhe nuk e vazhdon dot më gjatë atë bisedë, pasi një nga ùshtàret lajmëron që është gjetur Aktemuri i lènduar. Balla nxiton për tek Aktemuri që dèrgjet në tokë, i gjàkosur dhe me shìgjetën ende në trup. Fare pranë tij, gjendet Alçiçeku.
Që fàji t’i mbetet asaj, Marta i ka lënë në dorë harkun e shìgjetës, pasi e ka lënë pa ndjenja. Një pjesë e ùshtàreve marrin Aktemurin për t’a dërguar në dhomën e mjèkimit, ndërsa pjesa tjetër marrin Alçiçekun për t’a dërguar në bùrg, pranë babait të saj, Otem Beut. Ky i fundit, në atë moment po i lutej Zotit që drejtësia të vihet në vend sa më shpejt e të zbardhet pafàjësia tij. Dhìmbjes së shpìfjes që i kanë hedhur atij, do i shtohet edhe bùrgosja e padrèjtë e së bijës, që ngulmon se është e pafàjshme, por askush nuk e beson.
Ndërkohë, Aktemuri dòrëzohet në duart e nënës së tij, Aishes. Ajo kujdeset për plàgën e tij, me lòt në sy dhe me frìkë të madhe për të ardhmen e jetës së tij. Gjatë kohës që i qëndron atij mbi krye, në dhomën e mjèkimit do vijë Osmani. Balla i thotë me bindje të plotë se atë masàkër ia ka bërë Alçiçeku ndërsa Osmani sugjeron që fillimisht t’a hètojnë situatën. Osmani qëndron për pak pranë tyre e më pas shkon pranë djemve të tij që po ushtrohen me shpàta, për të qenë ùshtàrë dhe prijës sa më të denjë.
Ai ushtrohet bashkë me to, u jep këshillat e duhura mbi drejtësinë dhe më pas i lë nèn shoqërinë e njëri tjetrit. Paralèlisht, làjmi i Alçiçekut mbërrin edhe në fisin e saj, saktësisht, para nënës së saj, zonjës Bengi. E tmèrruar nga ajo që dëgjon, zonja Bengi merr ùshtàrët më të besuar dhe ngrihet menjëherë për pròtestë por e ndalon Turguti. Duke u betuar në drejtësinë e Osman Beut, Turguti qetëson zonjën Bengi, duke i thënë se fisi i saj është amanet i tij, është ai i ngarkuar me detyrën për t’i mbrojtur ndaj duhet të presin derisa të shpallet vendimi.
