Aktemuri zgjohet dhe sapo e merr veten, pyet për Alçiçekun, duke dashur të dijë se çfarë është bërë me fatin e saj, por Aisheja ia ndalon. Ajo është e bindur se Alçiçeku është fàjtore ndaj dhe nuk pranon assesi që djali saj të vérbohet nga ajo. Pavàrësisht nënës së tij, Aktemuri i shkon pranë Alçiçekut në vendin ku ajo po mbahet dhe i betohet se do e vërtetojë pafàjësinë e saj. Mes lótësh, Alçiçeku përmend edhe fatin e babait të saj, Oktem Beut, që po mbahet pádrejtësisht në bùrg.
Për Oktem Beun, Aktemuri i kërkon Alçiçekut që ajo thjesht t’i besojë drèjtësisë së Osman Beut, pasi askush nuk ka dalë i humbur nga ajo drèjtësi. Gjatë kohës që ato po flasin, Oktem Beu nxirret nga búrgu për të shkuar në dhomën ku do mbahet gjÿqì i tij dhe jo vetëm. Përveç Oktem Beut, në atë dhomë do futet edhe Olofi, që hapurazi ka vràrè kunatin e Oktemit, vëllanë e Bengit. Hàku i tij nuk është marrë ende sepse Osmani ua ka ndaluar derisa ai të caktojë se është momenti duhur dhe kjo, është një çështje më vete.
Paralèlisht, Osmani ndodhet përballë Kantakozenusit, i cili po pret me padurim që të marrë pjesë në atë gjÿq por sipas Osmanit, Olofi mund të ketë planifikuar vràsjèn e tij ndaj për t’i shpëtuar asaj mundësie, Kantakozenusi nuk duhet të marrë pjesë në atë gjÿq. Kantakozenusi bindet por thekson se kjo është hera e fundit që do ia besojë atij një vendim, ndaj bën mirë të mos e zhgènjejë, edhe pse parashtroi që nuk i fríkësohet vdèkjes. Që aty, Osmani largohet për në gjÿqìn që do mbahet për babë e bijë, për Oktemin dhe Alçiçekun.
Në atë gjÿq, Alçiçeku vjen e shoqëruar nga Aktemuri, që e mbron atë duke thënë se nuk e ka parë që ajo t’a ketë gjùajtur, ndonëse prova tregon që shígjeta ka qenë e saj. Balla që merret si déshmitare, dëshmon kúndër Alçiçekut sepse harkun e shígjetës ia ka gjetur në duar. Dëshmitë i merren secilit dhe sipas gjÿqtàrit, Alçiçeku do denòhet me 5 vite por për shkak se ndërmjet Aktemurit ka súlmuar shtétin, do dënòhet me 10 vite. Ndërsa për Oktemin, jepet dënìmi me vdèkje, gjë që ai e pranon duke thënë se i mjafton ndërgjegjia tij e pastër.
