Në zyrën e Parsit do trokasë papritur Jektai me kunatën e tij, Sedanë. Të dy paraqesin denòncimin e tyre kundër Ilgazit, duke aluduar që doreza për meshkuj që është gjetur në vendin e vràsjes së Enginit, mund t’i përkasë Ilgazit, sepse për hir të dashurisë që ka ndaj Xhejlinës, ai mund edhe të heqë dorë nga parimet që ka dhe mund të ketë ndërhyrë për t’i fshehur gjurmët e saj. Parsit i duhet të mbajë vendin e tij dhe të mos japë opinion personal, prandaj u thotë se pàdia tyre do merret parasysh.
Në ato momente, Ilgazi dhe Xhejlina ndodhen para një momenti gjithashtu të papritur. Vajza e vogël, Melikeja, nxiton pas tyre dhe u tregon mes lotësh se kush janë prindërit e saj biologjikë dhe kush janë ato adòptues. As Xhejlina dhe as Ilgazi nuk ishin fare në dijeni të një detaji kaq të rëndësishëm, ndaj bëjnë investigimet e duhura dhe bazuar në ndjeshmëritë e pakrahasueshme mes dy palëve të prindërve, Ilgazi merr vendim emocional dhe në gjÿq, ia jep kùjdestarinë prindërve të varfër që Melikenë e shikojnë si pasurinë e jetës.
Ndërkohë, në anën tjetër ndodhet motra e Xhejlinës, Ajlini. Që nga momenti që është zbuluar tràdhtia e Osmanit, ajo nuk është më e njëjta dhe ndonëse e ka falur atë për të mos príshur familjen, ajo nuk e beson në asnjë fjalë. Duke mos e besuar Osmanin që thotë se fëmija që pret Zymryti nuk është i tij, ajo i shkon pranë Zymrytit dhe ndonëse ajo i jep të njëjtën përgjigje, Ajlini sërish nuk e beson dhe kërkon që të bëhet analiza e duhur për të zbuluar atësinë e fëmijës që Zymryti po pret.
Paralelisht, motra e Parsit po zhvillon një gjÿq. Në atë gjÿq, Neva shpall fajtor një person, familjarët e të cilit nuk e pranojnë atë vendim dhe në mes të sallës së gjÿqit, qëllòjnë me àrmè Nevanë. Fati do që ai plùmb t’i shkaktojë një plàgë shumë të lehtë në krah, por që Parsin e panìkos mjaftueshëm sa për të mos e lënë Nevanë të vetme në shtëpi. Ai e merr në shtëpinë e tij, kujdeset për të dhe kërkon falje për gjithçka që ka ndodhur së fundmi mes tyre. Edhe Neva kërkon falje dhe çdo akull mes tyre, shuhet.
