Seheri është e vendosur të bëjë një plan të mirëfilltë për t’i propozuar Jamanit për martesë, tani që ka kujtuar çdo gjë, se çfarë ka bërë ai për të, si i ka propozuar e çdo gjë tjetër. Veprimet që bën ajo në shtëpi ngjàllin dýshime tek të tjerët që ende nuk e dinë se asaj i është kthyer kujtesa e plotë. Pasi e kupton se të gjithë po e shikojnë çuditshëm, Seheri u thotë se ka një làjm për to dhe u tregon të vërtetën. Të gjithë gëzohen pafund, ndërsa Neslihani i lë mënjanë formalitetet dhe e përqafon.
Pasi ndalojnë për pak, Seheri i kërkon ndihmë Xhengerit, duke e pyetur atë në formë konkrete se si i ka propozuar ai gruas së tij. Ai i tregon se kanë pasur një vend të veçantë dhe Seherit i kujtohet se edhe ajo me Jamanin kanë një vend të veçantë. Ndërkohë, dòktori që e ndihmoi t’i kthehej kujtesa, ndodhet përballë nënës së tij. Ai dhe nëna tij janë të bindur në të gàbuarën, gjòja se ai e ka vràrè Ismetin, por vràsèsi i vërtetë qëndron pranë tyre, në heshtje. Ajo i kërkon Azizit të kalojë në krye të familjes, por Azizi refuzon.
Ai insiston se rrugët e tyre janë shumë të ndryshme dhe të ndara, ndërsa ajo insiston se e vendos ajo se si do bëhet në familjen e tyre dhe se ajo që ajo po kërkon, është edhe amanet nga Ismeti i ndjerë. Duke e bërë të ndihet në fàj teksa i thotë se ai ia ka marrë bashkëshortin në moshë të re, ajo e lë Azizin pà fjalë. Paralèlisht, pà fjalë mbetet edhe Semraja para vajzës së saj Jaseminit, e cila refuzon të hajë çdo ushqim që Semraja dhe Sulltana kanë gatuar për të. E shqètësuar, Semraja telefonon Dujgunë.
Dujgu në ato momente po ngushëllohej nga Aliu, i cili i kërkon të lërë pas krahëve çfarë ka ndodhur dhe të mendojnë për fejesën e martesën e tyre. Biseda tyre ndërpritet nga Semraja e shqètësuar, të cilës Dujgu i kërkon të qëndrojë e qetë, pasi Jasemini ka dhìmbje të mëdha në shpirt. Për hir të së bijës, Semraja nxjerr në oborr një tapet dhe i kërkon Jaseminit t’a gòdasë me sa të ketë fuqì, që të nxjerrë gjithë mllèfin që ka brenda. Jasemini e bën duke kujtuar fjalët e Ertugrulit dhe më pas qàn me dènesë.
