Në kòmisariat vijojnë kërkimet për vogëlushen, ndërkohë që Aishes i humbasin shpresat se do mund t’a gjejnë më. Feriti përpiqet t’a kthejë në vete dhe afrimiteti tij me Aishen, e bën xhèloz Korajin, i cili për një çast e humbet që vogëlushen e kanë rrèmbyèr dhe shfaq xhèlozi. Feriti e shikon me shumë çudi dhe i sugjeron të shqètësohet më tepër për vajzën që i ka humbur sesa për ish gruan. Megjithatë, Feriti nuk i ndalon kërkimet për asnjë çast dhe me mprehtësinë e tij, arrin t’a gjejë ku po mbahet ajo.
Me një plan të përgatitur shumë shpejt, ai arrin të shkojë në vendngjarje, të shpëtojë Dodonë e t’i bùrgosë rrèmbyèsit, duke fituar kështu zemrën e të voglës por edhe të Aishes. Sakaq, në anën tjetër ndodhet Nana. Ajo fillimisht nèvrikoset me veten që iu gëzua aq shumë dhuratës së Jamanit, por më pas e anàlizon gjithë situatën. Sipas anàlizës që bën, ajo duhet t’a falenderojë Jamanin me një dhuratë. Nana i parashtron të dy situatat, duke menduar se; nëse ai është vràsèsi Azizit, me atë dhuratë do afrohet më tepër me të dhe do mund t’a vërtetojë krìmin.
Nëse nuk është, atëherë do mbetet një falenderim i sinqertë. Nana i shkon në zyrë me kutinë ku mban dhuratën, si dhe shpreh para tij falenderimin dhe mirënjohjen që ka, që ai po tenton të hedhë një hap drejt saj, për hir të Jusufit. Jamani e hap dhuratën por hapja e asaj dhurate, do ndèzë një uràgan brenda tij, sepse Nana i ka sjellë një orë rëre, pa e ditur se një dhuratë idèntike i ka bërë dikur edhe Seheri. Jamani e humbet torùan dhe me ulèrima i thotë se nuk duhet t’a kishte guxuar kurrë diçka të tillë.
Nana nuk e kupton çfarë ka bërë por nga ulèrimat e tij, përlòtet dhe largohet duke thënë se ai nuk do ndryshojë asnjëherë, edhe pse mendoi për një çast që kishte ndryshuar. Pas largimit të Nanës, Jamani bie në mendime. Ai qetësohet dhe kupton që Nana në të vërtetë nuk kishte asnjë fàj. Menjëherë të nesërmen, ai e pranon para saj se reagoi në mënyrë të gàbuar por edhe tenton të shpjegohet duke thënë se ajo dhuratë i kujtonte diçka. Nana, për t’a falur, e vendos në sfìdë, që ai të kalojë së paku një ditë pa i ulèritur dhe Jamani pranon.
