Jamuri bëhet së tepërmi xhelòze që Aliu e shpëtoi Dujgunë dhe në çdo moment mendon si t’a afrojë atë më shumë nga vetja. Për këtë, ajo do përdor edhe rrugët e pàdrejta dhe kështu, sàjon nje histori sikur një hàjdut i është futur në shtëpi mbrëmjen e kaluar. Për t’a bërë të besueshme, Jamuri ka sjelle përmbýs gjithë shtëpinë dhe ka lènduar krahun e saj me thonj, gjòja se e ka kàpur hàjduti teksa po tentonte të shpëtonte prej tij. I gjithë qëllimi historisë është që Aliu t’a ftojë të qëndrojë në shtëpinë e tij, për siguri.
Megjithatë, Aliu fillimisht shkon pranë Dujgusë, vetëm për t’a bërë të ndihet në fàj, duke thënë se po t’i ishte përgjigjur lajmërimit pòlìcor për arràtìsjen e àrmìkut të saj, ai nuk do i shkonte nga pas por do ndodhej afër Jamurit që ka pasur nevojë për të. Sakaq, në anën tjetër ndodhet Jamani, i cili takohet me Nedimin pranë Nanes në spìtal dhe teksa Nana e dëgjon duke dhënë urdhërat e tij mìzor, ajo ndërhyn. Shume i nevrìkosur, Jamani i kthehet për t’i theksuar se diçka me shumë rëndësi.
Ai sqaron, se ndonëse po kujdeset për të në spìtal, këtë po e bën sepse ajo është plàgosur në orar të punës por nga momenti në moment mund t’a dèboje nëse ajo do e teprojë. Jamani ende nuk e di se Jusufi është aq i lidhur pas Nanës, saqë, ne mungesë te saj, ai as nuk ha dhe as nuk pi, çfarëdo që i ofron Xhengeri. Çaste më vone, brenda asaj dite, dòktori sjell làjmin se Nana mund të dalë nga spìtali. Sëbashku, Nana dhe Jamani rikthehen në shtëpinë e këtij të fundit, ku Jamani do e ballafaqojë Nanën me trupròjat.
Jamani i ofèndon e akùzon trupròjat dhe lavdëron Nanën për guximin e saj, pasi ndermjet kamerave rrugore, ka parë se si ka vepruar Nana dhe si kanë vepruar ato në momentin e rrèmbìmit. Lëvdatat e Jamanit për Nanën bëjnë xhelòze Ajnurin, ndërsa Nana bën per vete edhe Neslihanin. Neslihani i shkon në dhomë Nanës, për t’i kërkuar ndjesë për paragjýkimin që kishte krijuar për të, duke pàndehur se ishte një làkmitare që ia kishte vënë syrin pasurisë, por heròizmi saj tek Jusufi, vërtetoi të kùndërtën.
