Category: Uncategorized

Darkimi që organizon Tomrisi për të gjithë grupin me të cilin po bashkëpunon kúndër Çelebiut, zhvillohet dhe vazhdon më së miri, me të qeshura e lumturi të pastër, derisa një telefonatë shùan gjithçka. Ajo telefonatë vjen në telefonin e Zonjës, prónares së Xhemresë, të cilën e lajmërojnë se lokali saj po shkrúmbohet nga flákët. Zonja vrapon për tek lokali, ashtu siç të gjithë vrapojnë pas saj për t’i shkuar në ndihmë. Ato e gjejnë lokalin të shkrùmbuar tótalisht dhe nga sytë e Zonjës e Xhemresë, rrjedhin lót dhémbshurie.

Duke qenë mëse e bindur që pas atij krímí qëndron Çelebiu, Xhemreja kërkon që të largohet nga jeta e secilit prej tyre, me fríkën se Çelebiu nuk do ndalet derisa të léndojë secilin prej tyre. Diçka të tillë e kúndërshtojnë të gjithë, ndërsa Xhemreja ende ndihet shumë në fàj. Çelebiu në ato momente ndodhet në një takim me xhaxhanë e Ozanit, të cilin arrin t’a blèjë lehtësisht me para, aq sa t’a ketë nèn kómandat e tij. Që nga ai moment, Çelebiu e shkarkon nga puna Ozanin dhe vijon me planin e rradhës, po kúndër Ozanit.

Ajo natë kalon me aq por të nesërmen në punë, Ozanit do i shkojë pranë një prej punëtorëve që i kërkon të firmosë një letër. Shkùjdesshëm, Ozani e firmos pa e lexuar fare, ndërkohë që ajo firmë do kthehet në fatkèqësinë e tij. Fillimisht, atë ditë, Tomrisi u shkon pranë me një làjm të mirë për Xhemrenë dhe Zonjën, sepse ka gjetur një lokal me qera për to dhe madje ka paguar qeranë e disa muajve, në shenjë sólidarizimi për gjithçka që ndodhi. Zonja nuk e pranon kurrsesi, derisa pranë u shkon Çelebiu.

Fakti që ai e pranon pa fríkë se çfarë u ka bërë dhe që e kèrcènon Xhemrenë hapurazi, bën që Zonja të pranojë lokalin që Tomrisi u ka marrë por sapo Çelebiu mëson ndihmën që Tomrisi po u jep, ai telefonon Bylentin dhe bashkë me të do përdorë kùjdestarinë e Atlasit, kùndër Tomrisit. Si të mos mjaftonte, pòlìcia arrèston Ozanin për firmën që ai ka hédhur pa lexuar, ku ka marrë përsipër përgjegjësinë e rénies së punëtorit nga skela. Për të zhvillohet menjëherë një gjýq dhe e vetmja rrugë shpëtimi për të, është pagimi i një shume marràmendëse.

I gjithë grupi i Xhemresë mblidhet në restorantin ku i ka ftuar Tomrisi për të darkuar, në shenjë të làjmit të madh që Gyneshi është përcaktuar të jetojë nën  kùjdestarinë e Xhemresë. Ato nuk e vërejnë fare që në restorant gjithashtu ndodhet Adnani, i cili pa ndalim përndjèk Xhemrenë. Gjatë atij darkimi që mbushet me të qeshura e gëzim, Zonja merr një telefonatë që do e bëjë të largohet me vrap që aty, sepse asaj i tregojnë se lokali i saj është përfshirë gjithandej nga flàkët.

Ashtu siç janë, të gjithë mbërrijnë me nxitim në lagje por e gjejnë lokalin tótalisht të shkrúmbuar. Asnjëri prej tyre nuk ka dyshìm se pas atij krímí qëndron vetëm Çelebiu, por nuk kanë si e vërtetojnë. Xhemreja ndihet shumë në fàj dhe mes lòtësh kërkon falje e thotë me shumë bindje se nuk do qëndrojë më me asnjërin prej tyre pasi të gjithë do dígjen për sa kohë që do e përkrahin atë, gjë që të gjithë e kúndërshtojnë. Në ato momente, Çelebiu vijon me lígësinë e rradhës. Kësaj here, ai merret me Ozanin.

Duke shfrytëzuar xhaxhanë e Ozanit dhe dashurinë e tij të pèshtìrë për para, ai bën që Ozani fillimisht të híqet nga puna e më pas t’i hídhet fàji për një përgjegjësi që nuk ka qenë mbi supet e tij. Orët kalojnë dhe dita e nesërme lind me shpresë për Zonjën, sepse Tomrisi ka marrë me qera një lokal për të dhe madje e ka paguar edhe qeranë e muajve të parë. Ajo nuk e pranon kurrsesi një ndihmë të tillë dhe ngulmon se sidoqoftë, kishte hequr dorë prej kohësh nga lokali. Në atë moment, atyre u shkon pranë Çelebiu.

Arròganca e tij tríme, bën që Zonja t’a pranojë lokalin që Tomrisi ka marrë për të dhe do punojë sërish me Xhemrenë. Çelebiu i irrítuar nga ndihma që Tomrisi po u jep atyre me para, vendos që të përdorë Bylentin dhe kùjdestarinë e Atlasit, për hàkmarrje ndaj Tomrisit. Po atë ditë, pòlìcia do arrèstojë Ozanin. Në kómisariat, ai shikon firmën e tij mbi një letër që nuk e ka lexuar aspak. Ai kujton momentin kur e ka hedhur atë firmë, të cilën nuk e mohon dot. Gjÿqì i të nesërmes që do mbrohet nga Ryjaja, cakton që Ozani mund të lihet i lírë por kúndrejt një shume marràmendëse.

Suna ndodhet në oborrin e saj duke ushtruar këmbët, me shumë besim dhe buzëqeshje të madhe, kur shikon se nga larg dhe në fshèhtësi po e ndjèk Taxhi, ndaj buzëqeshja i bëhet ende më e madhe. Mëse e lumtur, Suna i shkon atij pranë dhe bisedojnë për pak minuta përballë njëri tjetrit, derisa Taxhi shikon se Xhavidana po i vëzhgon nga larg. Ai largohet pa thënë asnjë fjalë dhe pa pritur që ajo t’u afrohet, ndërsa Xhavidana pyet Sunën se kush ishte ai djalosh. Për shkak të marrëdhënies me nënën e saj, Suna e fshèh se kush është Taxhi.

Ndërkohë, i shtrenjti tyre Emiri, atë mëngjes i dhuron Rejhanit një surprizë sa të paprìtur, aq edhe irrìtuese. Emiri ka pranuar ofertën që i ka ardhur prej kohësh nga universiteti dhe atë ditë futet në klasën e Rejhanit, duke u prezantuar si profesori i ri i lëndës. Rejhani nuk e thotë dot që ai është bashkëshorti saj, sepse këtë ia kërkoi vetë Emirit, prandaj ndrýdh veten me dhèmbë kur dëgjon komentet e vajzave të klasës, për Emirin. Secila prej tyre tenton t’i afrohet me projektet që kanë bërë dhe Rejhani nuk reagon dot.

Atë ditë, xhelòzia do jetë e dyanshme sepse edhe Emiri do përjetojë xhelòzi kur do e shikojë sërish profesor Ademin pranë Rejhanit. Përtej ndjenjave të tyre të xhelòzisë, nëna e Emirit, Xhavidana, i nènshtrohet ndjenjës së saj të frìkës dhe për të shpëtuar nga Xhemreja, personi që ajo ka paguar, i bën elèktroshòkun Xhemresë. Në anën tjetër ndodhet Kemali, që po drekon vetëm për vetëm me Narinin, kur Narini merr një telefonatë nga një numër i panjohur. Në mënyrë shòkuese, ajo dëgjon zërin e Erhanit.

Erhani është ish i dashuri i saj që e ka bràktisur në mënyrë të paprìtur, shumë kohë më parë. E tmèrruar, ajo e mbyll telefonatën me të menjëherë dhe shkon në dhomë, pa i thënë asgjë Kemalit. Mes lòtësh ajo pyet veten se si ai e ka gjetur një guxim të tillë për t’a telefonuar, ndërsa ai vazhdon t’a telefonojë pa ndalim, por ajo është e vendosur të mos i përgjigjet. Në të njëjtën formë, Shehrija është e vendosur të mos i japë më asnjë shans Hëzërit. Ajo i thotë se koha tyre për dashuri ka kaluar por Hëzëri sërish ngulmon në të kùndërtën.

Shehrijes i del sërish përpara Hëzëri dhe ajo i thotë me kèqardhje që tanimë ka kaluar koha e saj për dashuri, sepse ka një djalë të rritur e të martuar, por Hëzëri nuk i pranon ato fjalë dhe ngulmon se dashuria tyre ka nevojë të ketë një shans të fundit. Gjatë asaj kohe, një tjetër dashuri po lulëzon. Ajo është dashuria mes Taxhit dhe Sunës, ku kjo e fundit merr ende guxim nga fjalët e tij se një ditë do mund të ecë dhe për këtë bën ushtrime, ndërsa Taxhi e ndjèk në fshèhtësi dhe me admirim kur ajo bën ushtrimet.

Por kësaj rradhe Suna e shikon dhe e ndalon atë për të biseduar. Mëse e lumtur që ai ka shkuar vetë pranë saj, ajo buzëqesh me shpirt dhe bisedon për pak me të, derisa nga larg i vështron një tjetër person. Ai person është pikërisht Xhavidana, ndaj dhe Taxhi largohet pa e takuar fare atë. Xhavidana e pyet se kush ishte por Suna refuzon t’i tregojë të vërtetën dhe thotë se ajo nuk e njeh atë, ndaj nuk ka përse ia prezanton. Në ato momente, në një vend tjetër po zbatohet një plan i Xhavidanës.

Ai është plani i frìkshëm për Xhemrenë, të cilin personi që ka marrë paratë, e zbaton pa hezituar. Sakaq, djali i saj Emiri, i bën të paprìturën Rejhanit, duke u futur në klasën e saj si profesor. Ai e ka marrë atë propozim prej kohësh por e pranoi pikërisht tani, që edhe Rejhani të provonte xhelòzinë dhe ia del me sukses sepse vajzat e klasës së saj, çmènden pas tij. Ndërkohë, shoqja e Rejhanit do përballet me një të paprìtur të madhe.

Teksa ndodhet në shtëpinë e Kemalit duke ngrënë me këtë të fundit, ajo merr një telefonatë nga një numër i panjohur. Në telefon është pikërisht ish i dashuri i saj i dikurshëm, Erhani. Sapo Narini përgjigjet në telefon, Erhani thotë vetëm fjalët “unë jam”, duke shkaktuar kështu një trònditje të madhe tek Narini, të cilës në ato momente i kujtohet direkt momenti kur Erhani i ka dhënë në dorë dy unazat e fejesës së tyre.

Vajza e përzgjedhur nga Ertugruli që t’i vìhet nga pas Dujgusë dhe Alisë, po e kryn detyrën e saj në mënyrën më të denjë. Ajo u qëndron gjatë gjithë kohës nga pas dhe pa e vënë re asnjëri prej tyre. Ato nuk janë aspak të përqëndruar tek detajet e tjera, sepse fokusi i vetëm i tyre është të martohen sa më shpejt të jetë e mundur dhe për këtë, po përpiqen t’a bindin Semranë se nuk është dhe aq herët. Por Semraja mèrzitet shumë. Ajo ka frìkë t’i largohet Dujguja nga shtëpia dhe për këtë, sajon pafund jùstifikime.

Së fundmi, për t’a bindur, Semraja tenton të bëjë sikur këmba e sëmùrë i është përkèqësuar por gènjeshtra i del menjëherë sepse ajo ngàtërron këmbën. Dujgu qesh me situatën dhe e kalon me aq, duke e kuptuar qëllimin e pastër të asaj gènjeshtre. Në anën tjetër ndodhet shoqja e saj Seheri. Seheri kujdeset gjatë gjithë kohës për Çiçekun, teksa Jamani vazhdon kërkimet për Zijain. Idrisi gjithashtu përgatitet të shkojë pranë Zijait por në momentin e fundit nëna e tij pèson një përkèqësim në shëndet.

Ajo kërkon me patjetër që Idrisi t’a shoqërojë për në spìtal por Azizi gjithashtu nuk i lë të vetëm. Në spìtal, pasi nëna tyre përmirësohet shpejt, Idrisi sërish tenton të largohet por Azizi nuk e lèjon, duke i theksuar se nëna e tyre e kërkon atë. Paralèlisht, Jamani bàstis shtëpinë e tyre dhe tek njëri prej ròjeve lë mesazhin e qartë se nëse Zijait i ndodh diçka, Azizi do e paguajë me jetë. Menjëherë pas largimit të Jamanit nga shtëpia e Azizit, ròja e telefonon këtë të fundit.

Ai i tregon mbi çfarë sapo ndodhi dhe Azizi bindet si kurrë më parë, që dikush po përgatit kùrthe kùndër tij dhe Jamanit. Azizi vendos të dalë vetë t’a kërkojë Zijain, diçka për të cilën Idrisi i del shumë kùndër por Azizi e ka mendjen të qartë. Teksa ai zòtohet të gjejë Zijain, Jamani gjen personin që e ka gràbitur Zijain. Pas shumë grùshtimeve e kèrcènimeve, Jamani e bën të flasë. Sipas planit që ai ka përgatitur me Idrisin, Jamanit i thuhet se atë urdhër gràbitjeje e ka dhënë Azizi.

Nëna e Azizit sëmùret pikërisht në momentin kur Idrisi tenton të dalë nga shtëpia për të shkuar në vendin ku po mbahet pèng Zijai. Nëna e tij e kërkon me ngulmim të birin që t’a shoqërojë deri në spítal. Pasi mbërrijnë atje dhe gjendja e saj stabilizohet, Idrisi tenton sërish të largohet, por nuk ia del dot sepse Azizi ia thekson që ai është djali i preferuar i familjes dhe nëna tyre kërkon t’a ketë pranë. Gjatë kohës që ato ndodhen në spítal, Jamani mbërrin në shtëpinë e tyre, për të kërkuar Azizin.

Ai nuk gjen njeri në shtëpi, prandaj thyèn e shkátërron çdo gjë që ka rreth e rrotull, grúshton rójet dhe përballet vetëm me njërin prej tyre, të cilit i jep mesazhin e qartë se do hàkmerret réndë nëse guxojnë t’ia prèkin Zijain. Menjëherë pas largimit të Jamanit, punonjësi shtëpisë e telefonon Azizin për t’i treguar se çfarë ka ndodhur. Azizi bindet më shumë se kurrë se dikush po tenton t’i bëjë ato àrmìq dhe këtë duhet t’a zbulojë sa më shpejt që të jetë e mundur. Vëllai që ka pranë, Idrisi, tenton t’a nxísë kúndër Jamanit.

Ai nuk ia del dot sepse tanimë Azizi e di mjaft mirë se si qëndron e vërteta, prandaj misioni tij i parë kthehet në gjetjen e Zijait. Ndërkohë, Jamani ka mbërritur para pikërisht personit që e ka rrèmbyèr Zijain. Pas shumë grùshtimeve, Jamani e dètyron të flasë dhe sipas planit që ka bërë me Idrisin, ai gènjen e thotë se e ka urdhëruar Azizi që t’a rrèmbèjë Zijain. Në mesin e gjithë asaj fúrtune, Seheri përpiqet të bëhet strehë për Çiçekun, që e ka lëshuar veten nga fríka dhe pániku.

Sakaq, në anën tjetër ndodhet Dujguja me Aliun. Ato vijojnë të kenë në ndjèkje vajzën e caktuar nga Ertugruli por asnjëri nuk e vëren. Ato të dy janë shumë entuziastë për martesën që duan t’a afrojnë sa më shpejt, por nëna e Dujgusë, Semraja, është mérzitur më shumë se asnjëherë. Ajo mérzitet kur dëgjon martesën, ndaj përpiqet të bëjë si e sëmùrë, që Dujgu të mos largohet prej saj. Dujgu e kupton që ajo po përpiqet të sàjojë një situatë dhe e mirëkupton qëllimin e saj.

Osmani dhe Gyndyzi lùftòjnë krah njëri tjetrit, me qëllimin e njëjtë që të púshtójnë Inegolin. Teksa qëndrojnë ashtu, krah njëri tjetrit, Osmani e falenderon pafund Gyndyzin që ka bërë një sákrificë aq të madhe, saqë e ka dërguar djalin e tij të ínfíltruar, në gojën e àrmìqve. Ai e thekson faktin që fëmijët janë pasuria më e madhe dhe nuk është i bindur nëse do e kishte bërë vetë diçka të tillë, ndaj e admiron guximin e vëllasë së tij, Gyndyzit. Gjatë kohës që ato flasin, Aktemuri është ende pranë Romanusit.

Aktemuri përpiqet maksimalisht që të jetë sa më i kujdesshëm teksa lë shenja dhe mesazhe për Osmanin dhe úshtrínë e tij, por Romanusi e vëren. Fillimisht ai i kërkon vetëm që ai të mos sillet më kòt, të mos humbasë ritmin me úshtrínë e tyre dhe të jetë sa më i vëmendshëm. Por, në një bisedë shumë të shpejtë që ndodh mes tyre, Aktemuri e humbet fillin. Romanusi e provòkon mbi personin që Aktemuri supozon t’a ketë mësuar si të përdorë shpàtën dhe Aktemuri bíe prè, pasi atë person nuk e ka njohur asnjëherë.

Personi që Romanusi i përmend, ka vdèkur shumë vite më parë dhe nuk mund të kishte qenë mësues i Aktemurit, gjë të cilën ai e provoi me kokë, duke mos e ditur fare se kush është ai. Menjëherë Romanusi nxjerr shpàtën dhe shumë shpejt e lídh atë pas peme, duke e quajtur trádhtar. Aktemuri përpiqet të shpëtojë dhe të lùftòjë me shpàtën që ka në brez, por nuk ia del dot. Për fat, shumë shpejt në atë pyll kalon Osmani dhe e líron Aktemurin nga lítarët që po e mbajnë, si dhe merr nga ai udhëzime se ku mund të jetë Romanusi.

Brenda fare pak çastesh, Osmani del përballë Romanusit, i gatshëm për të lùftùar. Djemtë e Osmanit, paralèlisht, po diskutojnë për princeshë Holofirën që sapo u largua nga fisi i tyre. Orhani e pranon para Alaatinit se nuk është fare i fortë për të përballuar lamtumirat dhe teksa ende bisedojnë për të, një nga shérbëtorët sjell várësen që ka harruar princeshë Holofira në çadrën ku ajo jetoi për pak javë. Orhani e merr várësen në dorë dhe duke qenë i bindur se ajo várëse ka një vlerë shpirtërore për të, vendos t’ia dërgojë vetë.

Arzuja bën tèstin e shtatzènisë dhe e tmèrruar nga rezultati pòzitiv, fton Ahmetin në shtëpinë e saj. Làjmin ia komunikon ballë përballë, jo në telefon dhe për më tepër, kërkon nga ai që të përgatisë kushtet e duhura që t’i japë fund asaj shtatzènie, duke theksuar se ato të dy sëbashku dhe ajo veçmas, nuk kanë asnjë të ardhme. Ahmeti refuzon në mënyrë të prèrë, i premton ndihmë derisa të lindë fëmijën, më pas i sugjeron të përfundojë dènimin në bùrg në formën më të shkurtuar e t’a rrisin sëbashku fëmijën e tyre.

Arzuja nuk i beson aspak një përralle të tillë ndaj ngulmon se duhet t’a hèqë sa më shpejt të jetë e mundur, por Ahmeti sërish kùndërshton. Ai akomodohet në shtëpinë e saj dhe me shumë këmbëngulje i tregon planin, se do martohen bashkë e do kujdeset ai për fëmijën, derisa ajo të përfundojë dènimin në bùrg. Në anën tjetër ndodhet ish gruaja Ahmetit, Meltemi, e cila arrin të marrë një shumë tepër të madhe nga vëllai i Alpit, në kèmbim të një vìdeoje publike ku ajo do sqarojë se Zahra nuk është vajza e Alpit por gjithçka ka qenë një kèqkuptim.

Meltemi shkon në shtëpi, por jo me paratë e vëllait të Alpit. Në atë çantë ajo fut një mandolinë të blerë për Alpin, në irònizim të fjalëve që ai i tha një natë më parë, prandaj i nèvrikosur, Alpi e thýen atë. Mëngjesin e ditës tjetër, gjërat nuk do shkojnë mirë as për Sinanin. Ai nuk zgjohet herët për në punë, gjë që Zejnebi e vëren dhe e pyet përse, por ai gènjen për të mos i treguar se është i pàpunë tanimë. Paralèlisht, motra e tij, atë mëngjes, do e shpètojë Denizin nga një pròblem shumë i madh.

Denizi po màshtrohet nga një djalosh i martuar, gjë që Munevveri e di se ai është i martuar ndaj fillimisht e dèbon djaloshin pasi e ballafaqon vetëm për vetëm, më pas i tregon Denizit të vërtetën. Edhe pse lèndohet shumë, ajo e falenderon Muenevverin që e shpëtoi nga një pròblem aq të madh.
Ndërkohë, Alpi dhe Bahriu bisedojnë për çështjen e Sudes, duke thënë se gjithçka po e bëjnë për hir të Sabriut të ndjerë që e kanë pasur shumë shok. Biseda tyre ndërpritet nga një telefonatë për Bahriun, i cili merr làjmin e madh se do bëhet baba.

Meltemi takohet me vëllanë e Alpit dhe merr nga ai një çantë të mbushur plot e përplot me para, të cilat ai ia jep në kèmbim të një rrëfimi publik që ajo duhet të bëjë, duke shpjeguar se gjithçka ka qenë një kèqkuptim i madh dhe se vajza e saj Zahra, nuk është e Alpit por e Ahmetit, siç të gjithë e dinin që në fillim. Pas rrëfimit që bën, Meltemi kthehet në shtëpi pranë Alpit dhe në vend të parave, ajo ka futur në çantë një mandolinë, që ia dhuron Alpit, pas tregimit të historisë së tij. I xhìndosur, Alpi e thýen mandolinën.

Në anën tjetër ndodhet Ahmeti. Atë e fton Arzuja në shtëpinë e saj, për t’i dhënë làjmin e rëndësishëm se është shtatzènë por edhe se duhet t’a hèqë një moment e më parë dhe meqë nuk shkon dot në spìtal, kërkon që ai t’ia krijojë kushtet aty ku ndodhet. I habitur pa masë nga làjmi i madh që ajo i jep, Ahmeti premton se do marrë çdo përgjegjësi mbi atë fëmijë dhe nuk do lèjojë që ajo t’a hèqë. Mes lòtësh, Arzu thotë se ato të dy nuk kanë lidhje me njëri tjetrin dhe se ajo vetë nuk ka aspak të ardhme, për shkak se e pret vetëm bùrgu.

Me këmbëngulje, Ahmeti thotë se do martohen, se do e ndihmojë atë t’a kalojë shtatzèninë jashtë dhe sapo t’a lindë fëmijën, ajo do dòrëzohet në pòlìci, do i pajtojë avòkatin më të mirë dhe me pak dènim që do vùajë në bùrg, ajo do dalë e do jetojnë të lumtur. Arzu e ka të vèshtirë t’i besojë një plani të tillë, sepse i ngjan si një përrallë, por Ahmeti nuk heq dorë nga ajo dhe as nga fëmija tyre. Ai e kalon natën pranë Arzusë dhe të nesërmen në mëngjes zgjohet i pari, duke i përgatitur asaj sofrën e mëngjesit.

Në anën tjetër, Sinani e fillon ditën me gènjeshtra, sepse nuk i tregon dot Zejnebit se ka dhënë dorëhèqjen në punë. Paralèlisht, motra e tij Muenvveri, atë mëngjes mëson se Denizi, vajza e Kadirit është në një lidhje. Ajo ia tregon vetë në mirëbesim por Munevveri e di që ai djalosh është i martuar, prandaj gjen rrugën dhe e ndan nga ai. Denizi e falenderon por mes lòtësh, tregon se ishte dashuria saj e parë. Lòtët atë mëngjes, do përshkojnë edhe faqet e Bahriut. Ai mëson nga gruaja tij se mjèkimi ka dhënë rezultat dhe ajo është shtatzènë, për herë të parë.

Iskenderi do lërë pa fjalë nënën dhe vëllanë e tij, duke kërkuar nga ky i fundit vendin e drejtuesit në kompaninë e familjes. Çelebiu nuk reagon aspak, ndërsa nëna tyre po, por Iskenderi nuk e merr parasysh, duke qenë i bindur se ajo përherë mban anën e Çelebiut. Ai deklaraon para Çelebiut se i sapo u mpòsht për herë të parë dhe pa i interesuar asnjë fjalë e tij, Iskenderi shkon në kompani dhe urdhëron ndryshimin e dhomës së drejtuesit të kompanisë, duke e arreduar sipas dëshirës së vet.

Paralèlisht, për të po flet Omeri. Për të dhe Çiçekun, Omeri i tregon Ryjasë por gjithashtu thekson se ndoshta gjërat nuk janë siç duken nga larg. Teksa Omeri flet, Ryjasë i kujtohen shumë copëza nga ngjarjet e ndodhura së fundmi dhe bindet për komunikimin që ka mbajtur Çiçeku me Iskenderi. Sapo ajo vjen, Ryjaja përballet me të. Ajo kërkon një arsye bindëse përse po e shoqëronte Iskenderin tek Arzuja dhe sado që Çiçeku përpiqet të shpjegojë, Ryjaja nuk e beson.

Çiçeku gjithashtu fshìhet edhe pas jùstifikimit të Atlasit, se askush nuk e bën atë të lumtur si Iskenderi por Ryjaja betohet se Atlasi nuk do ia falë kur të rritet e të mësojë se ajo e ka afruar me vràsèsin e nënës së tij, prandaj i kërkon të qëndrojë sa më larg tij dhe e mbyll me aq bisedën, pasi pranë u shkon Tomrisi. Çiçeku largohet me këtë të fundit dhe në një moment, nuk duron dot më në makinë por zbret dhe vrapon buzë detit që kanë afër. Tomrisi i shkon nga pas dhe mes rrëfimit me lòt të Çiçekut, mëson përse atë e brèn ndërgjegjia.

Sado që shòkohet që ajo ka besuar tek Iskenderi aq sa për t’i treguar adresën e Kenanit, Tomrisi sërish ngulmon se ajo nuk ka asnjë fàj në atë mes, sepse e gjitha ka qenë màshtrim i Iskenderit. Gjatë kohës që ato flasin, një làjm i mirë arrin të merret. Ai është làjmi i shumëpritur i kùjdestarisë së Gyneshit, për të cilën është vendosur se duhet të qëndrojë me nënën e saj, Xhemrenë. Kjo e fundit hìdhet nga lumturia dhe përqafon Ozanin që ka pranë por sapo del nga instìtucioni ku ndodhen, Çelebiu i del përpara dhe e paralàjmëron të bëjë kujdes.