Category: Uncategorized

Xhavidana e fillon ditën me një telefonatë në telefonin e të birit, që e fríkëson shumë atë, sepse mëson se atë ditë, Xhemreja do bëjë rrëfimin e saj para ofícerëve të pólícisë. Emiri vazhdon programin e ditës me Rejhanin , por sapo e lë atë në pragun e shkollës, në mendje i vjen momenti i takimit të saj me profesorin e djeshëm. Nga xhelòzia, Emiri vendos të qëndrojë në shkollë. Fillimisht anùllon mbledhjen që kishte në kompani, më pas takon fare rastësisht një nga pedagogët e asaj shkolle, që dikur ka qenë shok klase i Emirit.

Në anën tjetër, ndodhet Kemali me Narinin. Asnjëri prej tyre nuk ka fjetur dot në dhomë pa tjetrin, prandaj Narini e ka kaluar natën në divan ndërsa Kemali me kokë mbi tavolinën e punës. Narini zgjohet e para dhe i shkon atij pranë. E shqètësuar për dhímbjen e tij në qafë, Narini përkujdeset pa humbur fare kohë. Kemali nuk e kupton arsyen përse Narini po kujdeset për të, derisa Narini përmend letrën që ka lexuar një ditë më parë. Ai mëson se letra ka qenë e Hëzërit për Shehrijen dhe gëzohet shumë.

Mëse i lumtur që e ka kèqkuptuar ai situatën dhe Narini nuk ka qenë duke lexuar letrën e tij, ai rikthen sjelljen e tij në formën më të mirë. Sakaq, në shtëpinë tjetër në oborrin e tyre, Taxhi qëndron në vetmi, pa gjetur guximin të flasë me Sunën. Kjo e fundit e telefonon pa ndalim por ai nuk përgjigjet, prandaj ajo vendos t’i shkojë pranë. Me Seferin që e shoqëron si shofer, ajo troket në derën e Taxhit. Edhe pse ndodhet brenda, ai nuk i përgjigjet fare, derisa ajo largohet. Paralèlisht, vëllai saj Emiri nuk është larguar nga shkolla e Rejhanit.

Ai pret në kantinë derisa Rejhani përfundon mësimin dhe sapo e shikon duke biseduar sërish me profesor Ademin, ai u shkon atyre pranë. Rejhani i prezanton dhe Ademi dëshiron të theksojë se ka studiuar falë babait të tij, Emiri merr Rejhanin dhe largohen. Në shtëpi, atë e pret avòkati, i cili i tregon se Xhemreja ka thënë në déshmi se gjithçka e ka planifikuar me Xhavidanën. Emiri ballafaqohet me nënën e tij për një dèshmi të tillë aq të réndë, por Xhavidana i mòhon të gjitha në mënyrë të prerë dhe e bind Emirin për pafàjësinë e saj.

As Narini dhe as Kemali nuk flejnë dot në dhomë, pa pasur njëri tjetrin, prandaj mëngjesin e të nesërmes, Kemali zgjohet me shumë dhìmbje në qafë. Ai mëson menjëherë nga vetë Narini se ajo ka qenë duke lexuar letrën që Hëzëri i ka shkruar Shehrijes dhe kupton sa e ka kéqkuptuar të gjithë situatën. Kujdesi që Narini menjëherë shfaq për të lehtësuar dhímbjen e tij në qafë, bën që Kemali të bindet se ajo nuk ka fare urrèjtje ndaj tij, përkundrazi. Ndryshe nga ato të dy, mëngjesi i Xhavidanës nuk do jetë aspak i bukur.

Ajo dëgjon Emirin në telefon që mëson se Xhemreja do japë déshminë e asaj atë ditë dhe fríkësohet ende më shumë. Pas asaj telefonate, Emiri largohet nga shtëpia bashkë me Rejhanin për t’a lënë atë në shkollë dhe nga xhelòzia, dëshiron të qëndrojë edhe ai në shkollë. Për t’a mundësuar diçka të tillë, ai anùllon mbledhjen që kishte në kompani dhe futet brenda në shkollë, pasi Rejhani ka kaluar. Për fat, një nga profesorët e asaj shkolle ka qenë dikur shok klase i Emirit dhe rastësisht e shikon atë.

Ai e fton për kafe në kantinën e shkollës dhe kështu kalojnë disa orë sëbashku. Në përfundim, Emiri takon Rejhanin, që sërish po bisedon me profesor Ademin. Ajo i prezanton por sapo profesor Ademi merr t’i tregojë se ka studiuar falë babait të tij, Emiri merr Rejhanin dhe largohet. Gjatë asaj kohe, nga shtëpia tyre ka dalë edhe Suna. Ajo e ka telefonuar disa herë Taxhin dhe duke mos marrë asnjë përgjigje nga ai, ka vendosur t’i shkojë në shtëpi. Taxhi ndodhet brenda në shtëpinë e tij kur dëgjon trokitjen e derës nga Suna.

Ai ende ndihet në fàj kúndrejt saj prandaj nuk del fare në derë, derisa Suna largohet. Sakaq, në shtëpinë e Sunës, avòkati tregon se Xhemreja ka déshmuar se çdo plan e ka bërë me Xhavidanën dhe Emiri ballafàqohet me nënën e tij për diçka të tillë por Xhavidana i mòhon të gjitha, duke thënë se nuk merret dot për bazë një e sëmùrë mendore si Xhemreja. Emiri bie dakord me të dhe pak çaste më vonë, fokusi tij rikthehet tek profesor Ademi që troket për të takuar Hikmetin.

Idrisi është i vendosur t’i kthejë në àrmìq Jamanin me Azizin, që të shpëtojë nga ky i fundit, me shpresën se Jamani do i japë fùnd atij. Prandaj, hapi i rradhës është të vràsè Zijain dhe për këtë paguan dikë me një shumë tepër të madhe. Ai i vihet menjëherë në ndjèkje Zijait, në një kohë që Zijai del shumë rrallë nga shtëpia. Brenda në shtëpinë e tij, të gjithë po kujdesen për ceremoninë e kërkimit të dorës së Çiçekut. Për këtë, Adaleti pyet Çiçekun nëse ajo do të ftojë ndonjë familjar apo mik në atë ceremoni.

Pyetja e Adaletit shkakton lòt tek Çiçeku, e cila tregon se është njeri pa njeri. Seheri e përlòtur për gjendjen e saj, e ngushëllon dhe i thekson se ato janë të gjithë një familje e madhe. Për më tepër, Seheri i jep asaj kompletin e bizhuterive që ka përdorur për vete kur Jamani ka kërkuar dorën e saj. Çiçeku është pafund mirënjohëse dhe mëse e lumtur, ashtu siç është edhe Zijai, derisa Xhengeri i tregon se motorristi i çokollatave do ketë pak vonesë sepse ka ngecur në trafik. I pànikosur, Zijai del vetë nga shtëpia.

Ai dëshiron t’i blejë sa më shpejt çokollatat që çdo gjë t’u shkojë siç duhet por nuk e di se pranë shtëpisë, personi i paguar po pret për të. Ai bëhet gadi për aksìon por nuk e realizon dot atë që kishte planifikuar sepse pas Zijait del menjëherë Jamani. Sakaq, në anën tjetër ndodhet vëllai i pazbùluar i Jamanit, Aliu. Ai merr shumë frymëzim nga Ibo dhe Kàraja që u martuan menjëherë, ndaj i kërkon Dujgusë që të përshpejtojnë me etapat e tyre. E entuziasmuar, Dujgu telefonon Jaseminin për të ndarë làjmin me të.

Nga ai làjm, entuziasmohet shumë edhe Jasemini, aq sa Semraja e merr làjmin nga biseda tyre dhe jo nga vetë Dujguja. Semraja del kùndër, gjë që e mëson edhe Dujgu. Për hir të së motrës, Jasemini përpiqet t’a bindë nënën e tyre se nuk duhet t’i dalë sërish kùndër Dujgusë por Semraja ngulmon se nuk është gadi t’a largojë Dujgunë nga vetja kaq herët. Dujguja vetë dhe Aliu kthehen në shtëpi që të bisedojnë me Semranë dhe nuk e vërejnë aspak që në lagjen e tyre ka një të panjohur që është në ndjèkje të tyre.

Aliu merr shumë zemër nga kolegu tij Ibo dhe Kàraja që u martuan pa pritur fare, prandaj i kërkon asaj që të mos presin më gjatë për të shpallur fejesën e madhe por t’a bëjnë sa më herët. Dujgu pranon pa hezituar dhe làjmin e madh e ndan edhe me Jaseminin. Kjo e fundit gëzohet shumë dhe nga pasthirrmat e saj të gëzuara, e dëgjon edhe Semraja, e cila nuk është fare dakord. Ajo thotë se është ende shumë herët dhe duhet të presin pak më tepër. Ashtu e irrítituar, Semraja troket në derën e Sulltanës.

Ajo e pyet Sulltanën nëse ka qenë në dijeni të shpalljes së fejesës që të rinjtë duan të bëjnë, gjë që Sulltana e merr si diçka të kryer dhe gëzohet pafund, prandaj Semraja largohet fare. Në shtëpi, Jasemini përpiqet t’a bindë nënën e saj se nuk kanë asnjë arsye përse t’a vonojnë më tepër atë hap, ndërsa Semraja thotë se nuk do të ndahet kaq shpejt nga vajza e saj. Sërish ndërmjet Jaseminit, Dujgu mëson edhe që Semraja ka dëgjuar çdo gjë e që ka dalë kúndër. Mérzinë e qëndrimit të Semrasë, Dujgu e ndan edhe me Aliun.

Ato shkojnë sëbashku në shtëpi për t’a bindur Semranë por me të diskutojnë në mes të rrugës dhe gjatë atyre minutave, një e panjohur po i ndjèk ato nga një makinë që qëndron e fshèhur. Në anën tjetër, dikush po i panjohur do vihet në ndjèkje të Zijait. Ai merr një pagë marràmendëse nga Idrisi, vëllai i Azizit, që të ndjèkë Zijain dhe në momentin e parë që t’i jepet mundësia, t’a vràsè atë. Zijai në ato momente po merret me fejesën e tij, ashtu siç Seheri po kujdeset për Çiçekun, bashkë me gjithë stafin.

Adaleti shkakton lòt tek Çiçeku kur e pyet nëse do të ftojë ndonjë mik apo familjar dhe kështu mësojnë se ajo është pa njeri. Seheri e përqafon, i thekson se të gjithë bashkë janë një familje e madhe dhe i jep asaj të gjitha bizhuteritë që Seheri ka vënë dikur në fejesën e saj. Xhengeri ndërkohë lajmëron Zijain se çokollatat për në mbrëmje kanë pak vonesë sepse motorristi ka mbetur në trafik. I irrítuar, Zijai fshèhurazi del vetë nga shtëpia për t’i blerë çokollatat. Vràsèsi e spíkat por në çastin e fundit vjen Jamani dhe e shoqëron me makinën e tij.

Fulja ndihmon Zejnebin në përgatitjën e sofrës për gjithë të ftuarit e asaj nate, por kur Zejnebi e komplimenton për mënyrën se si ajo e përdorte motorrin, Fulja e mohon, madje thotë se ka shumë frìkë nga motorrët. Zejnebi nuk e ngàcmon më tepër por vazhdon me përgatitjen e darkës. Në atë darkim, Alpi do vijë i shoqëruar nga Meltemi dhe Zejnebi nuk do e kùndërshtojë. Edhe pse shumë prej të ftuarve nuk i durojnë të ftuarit e tjerë, darka fillon dhe vazhdon me shumë qetësi mes tyre.

Në anën tjetër, ndodhet Arzuja. Ajo mediton e vetme në dhomën e saj, ku i shkon sërish drejtor Eroli. Nga xhelòzia, ai e humbet tòruan dhe tenton t’a pèrdhùnojë atë që ka kaluar netë në shtëpinë e Ahmetit. Arzuja për të shpëtuar veten, e plàgòs me thìkè Erolin dhe duke marrë shkas që të gjithë mblidhen rreth e rrotull tij, ajo ia mbàth. Pa pasur fare frìkë, Arzuja shkon në shtëpinë e Zejnebit, ku i vëzhgon të gjithë në fshèhtësi. Mes tyre, ajo e veçon Mehmetin si një tràdhtar, por jo më pak edhe Ahmetin.

Ahmeti në ato momente, po hèdh dhe po merr thùmbime nga Alpi që qëndron pranë Zejnebit dhe flet sikur është me të vërtetë ai babai i Zahrës. Teksa ato darkojnë, Emreja merr làjmin se Arzuja ka plàgòsur Erolin dhe ia ka mbàthur nga klìnika, prandaj menjëherë ngrihet nga tavolina dhe largohet me Sinanin dhe Fuljën, për të gjetur Arzunë, pa e menduar opsionin që ajo është futur në bahçen e Zejnebit. Ahmeti shkon të flejë në një prej dhomave teke në bahçe, ku Arzuja futet me thìkè në dorë.

Duke menduar se ai e ka denòncuar herën e fundit, ajo ia afron thìkèn në fyt por ardhja e Xhanit e zgjon Ahmetin dhe e largon Arzunë me shpejtësi. Por guximi i Arzusë do kalojë çdo kufi të nesërmen, kur Zejnebi del me Elifin për të bërë pazarin e shtëpisë. Gjatë minutave që shpenzojnë në supermarket, Arzuja i shkon pranë Elifit në një moment që Elifi është e vetme, pa Zejnebin pranë. Edhe pse e shikon Arzunë fare qartë dhe Arzuja i flet, Elifi nuk i tregon asgjë Zejnebit dhe vazhdojnë sikur nuk ka ndodhur asgjë.

Zejnebi merret me përgatitjen e darkës por në ndihmë i vjen edhe Fulja. Duke shfrytëzuar momentet vetëm për vetëm me të, Zejnebi ia përmend çështjen e motorrit si një fakt i kryer por Fulja shpreh çudi dhe madje thotë se ka fríkë nga motorrët. Pa e ngàcmuar më tepër, Zejnebi vijon me përgatitjet. Gjatë asaj kohe, në klìnikën ku ndodhet Arzu për trajtim, drejtor Eroli i shkon sërish pranë, me xhelòzinë që vetëm sa vjen e i shtohet, duke menduar se ajo ka kaluar netë në shtëpinë e Ahmetit.

Eroli tenton t’a pèrdhùnojë pasi humbet torùan por Arzu e mbron veten dhe me një thìkè që i ndodhet pranë, ajo e plàgos Erolin, që të shpëtojë veten. I gjithë stafi nxiton për tek Eroli ndërsa Arzu shfrytëzon momentin dhe ia mbàth nga klìnika, duke gjetur gjithë guximin e mundshëm që të shkojë mu në shtëpinë e Zejnebit. Aty, fillimisht shikon Mehmetin që e shikon si tràdhtar që po punon pranë Zejnebit, më pas shikon Ahmetin, të cilin e mendon poashtu tràdhtar. Në atë darkim, ndodhet edhe Meltemi.

Alpi sqaron para Zejnebit se tanimë ajo është krah tij në çdo moment, rast dhe organizim, ndaj Zejnebi e pranon. Ai darkim, ka thùmbime vetëm mes Ahmetit dhe Alpit, por asgjë më shumë. Darkimi tyre i heshtur do ndërpritet nga pàniku i Emresë, që merr làjmin se çfarë ka bërë Arzuja dhe bashkë me Fuljën e Sinanin, largohen për në kërkim të Arzusë ndërkohë që ajo fshìhet brenda bahçes ku ato ndodhen. Nga ai pànik, darka mbyllet me aq dhe Ahmeti largohet për të fjetur në një nga shtëpizat minìmaliste në oborr.

Arzuja i futet brenda pasi sigurohet që ai ka fjetur dhe me një thìkè në dorë, tenton t’i japë fùnd atij por nuk ia del dot sepse Xhani shkon me nxitim dhe Arzu dètyrohet të fshìhet. Ahmeti zgjohet dhe bashkë me Xhanin largohen që aty, ndërsa Arzu e vazhdon të nesërmen planin e saj, duke i dalë përpara Elifit teksa ajo ndodhet në supermarket. Elifi nuk reagon, as kur përpara i del Arzuja dhe as kur Zejnebi e pyet nëse po fliste me njeri. Ato largohen me aq ndërsa Arzuja lèndohet nga ftohtësia Elifit.

Suna tashmë ka marrë shumë kurajo nga heqja e kàrriges me rrota dhe për të afruar sa më shumë ditën kur do mund të ecë edhe pa pàterica, ajo bën shumë ecje. Në ecjet e saj në oborr, atë e shoqëron përherë Melikeja. Shpesh, mendja e Sunës është edhe tek Taxhi por nuk e ndjen se në të vërtetë ai po e shikon. Taxhi shkon t’a shohë nga afër sepse është i shqètësuar për të por nuk i del dot përballë, pasi ende ndihet fàjtor. Gjatë asaj kohe, prònari i tij Kemali, kèqkupton një moment në shtëpi.

Narini po lexon letrën që Hëzëri ka shkruar për Shehrijen por që kjo e fundit nuk ka guxim t’a lexojë dhe Kemali pàndeh se ajo po lexon letrën ku ai ka rrëfyer ndjenjat për të. Komentet e pàkëndshme të Narinit e lèndojnë shumë dhe rrjedhimisht largohet i mèrzitur, aq sa për orë të tëra as që i përgjigjet njeriu. Në anën tjetër, ndodhet dikush shumë i frìkësuar. Ai person është Xhavidana, e cila vendos t’a vizitojë Xhemrenë në klìnikë, për të parë më nga afër se çfarë thotë ajo për të.

Xhemreja në ato momente po pèson një tjetër krìzë dhe kur shikon Xhavidanën, e humbet ende më shumë torùan. Mes të qeshurave dhe ulèrimave që lëshohen njëherazi, Xhemreja i betohet Xhavidanës se edhe asaj do i vijë rradha. Xhavidana kthehet në shtëpi e tmèrruar dhe mendja i rri tek Emiri, se mos ai dëgjojë ndonjë gjë nga Xhemreja. Por në ato momente, Emiri e ka mendjen tek Rejhani. Kjo e fundit ndodhet në shkollë, në ditën e saj të parë për mësimet dhe përballjen me profesorët.

Një prej tyre, shpreh mòsbesim se Rejhani mund t’ia dalë duke e zènë semestrin në fund, por Rejhani shpjegon gjithë dashurinë e saj për arkitekturën, burimin se nga i vjen ajo dashuri si dhe nga e ka marrë vendimin për t’a studiuar atë degë. Në përfundim të mësimit, profesori i tregon Rejhanit se ai është një prej nxënësve që ka marrë bursë nga vjehrri saj dhe se do donte t’a takonte një ditë. Ai e shoqëron Rejhanin deri jashtë ndërtesës së shkollës, ku i shikon Emiri duke biseduar dhe përjeton xhèlozi të madhe.

Rejhani futet në orën e parë të mësimit për ditën e saj të parë në shkollë, që prej një shkëputjeje shumë të madhe që ka bërë. Ajo vërehet menjëherë nga profesori, i cili e pyet gjerë e gjatë se si mendon ajo të rekuperojë gjithë leksionet që ka humbur, por Rejhani përgjigjet me vendosmëri duke thënë se do arrijë të studiojë mjaftueshëm sa për t’i zènë studentët e klasës. Së fundmi, profesori dëshiron të dijë nga i buron gjithë ai pasion për arkitekturën, aq sa të studiojë e vetme një semestër të tërë.

Rejhani tregon se në fshatin ku ajo është rritur, ura që i lidhte rrugën për të shkuar në shkollë, ishte thýer nga arkitektura e kèqe dhe për një kohë të gjatë ajo është shkëputur nga shkolla, prandaj që atëherë ka vendosur se do studionte arkitekturë. Pas asaj përgjigjeje, profesori e shikon me sy më pak krìtik dhe në përfundim të mësimit, pasi mëson se kush është vjehrri saj, ai tregon se vetë është një ndër studentët që janë arsimuar falë bursave që Hikmeti ka dhënë. Ai e shoqëron Rejhanin deri jashtë shkollës, ku do i shikojë Emiri.

Emiri bëhet shumë xhèloz kur i shikon duke biseduar me njëri tjetrin por për të mos e shfaqur xhèlozinë para Rejhanit, ai nuk i thotë asgjë. Pasi kthehen në shtëpi sëbashku, Emiri e pyet se si i kaloi dita e parë e shkollës dhe gjithë ai entuziasëm që Rejhani e ka kàpluar, e bën atë ende më xhèloz. Gjatë asaj kohe, motra e tij Suna po ushtron këmbët në oborr, duke ecur e shoqëruar nga Melikeja. Taxhi e shikon nga larg, sa për t’u siguruar që ajo është mirë, por nuk e gjen dot guximin për t’i shkuar pranë.

Në anën tjetër, Kemali ndodhet në shtëpi kur dëgjon Narinin që shpreh zemërìm ndaj letrës që ka në duar. Ai pàndeh se ajo ka gjetur letrën në të cilën ai ka rrëfyer dashurinë për të por në të vërtetë, Narini po lexon letrën që xhaxha Hëzëri i ka shkruar Shehrijes, pasi kjo e fundit nuk ka guxim për t’a lexuar. I mèrzitur, ai largohet fare nga shtëpia dhe nuk gjen kurajo as të darkojë para Narinit atë natë. Sakaq, Narini që nuk di asgjë se çfarë po ndodh me Kemalin, e telefonon atë disa herë, por nuk merr asnjë përgjigje.

Iskenderi bën të papríturën duke i shkuar Omerit në lagje dhe duke i shkaktuar atij një trónditje të madhe me vetëm një pytje, se përse nuk kujdeset për nënën e tij sa kujdeset për të moshuarat e lagjes. Omeri tenton t’i përgjigjet me dhùnë por Ryja nuk e lejon dhe Iskenderi largohet prej tij. Para se të largohet nga lagjia, Çiçeku e ndalon për t’a krítikuar për çfarë bëri ndërsa ai e krítikon që kanë luajtur me fëmijërinë e Çelebiut dhe e kanë publikuar në gàzeta historinë e tij të tríshtë, gjë për të cilën Çiçeku betohet se asnjëra prej tyre nuk e ka ditur.

Ajo i kërkon të hapë sytë e t’a njohë më mirë Çelebiun, duke thënë me bindje se ai e ka përdorur historinë për t’u rikthyer në kándidaturë për kryebáshkiak, por Iskenderi nuk e beson. Ai e invèstigon atë làjm dhe trònditet kur mëson se Çiçeku kishte të drejtë, se Çelebiu ka kërkuar vetë që të bëhej ai làjm. Ashtu i trònditur ai kthehet në shtëpi ku merr trònditjen e rradhës teksa dëgjon nënën e tij që i thotë Çelebiut se si është fëmija perfekt në sytë e saj, fëmija që vetë ka zgjedhur të ketë.

Sakaq, Ozani ndalon punën në kantierin e ndërtimit të xhaxhait të tij. Xhaxhai nuk e heq dot nga puna për shkak të kontratës si dhe nuk e vazhdon dot punën pa siguruar kushtet minímale të punonjësve. Në mbrëmje, ai kthehet në shtëpi dhe në një bisedë të shkurtër me nënën e tij, ajo mësoni se Xhemreja është rikthyer në shtëpi me të bijën. Për hir të së voglës, Seheri gatuan supë dhe ia dërgon në shtëpi, njëherazi me prònaren e Xhemresë që gjithashtu ka gatuar për Gyneshin e vogël.

Xhemreja ngulmon tek të dyja që të qëndrojnë për darkë dhe ato pranojnë. Çdo gjë shkon më së miri, derisa Gyneshi thërret Xhemrenë ‘nënë’ dhe prònarja saj mpihet e tëra. Ajo largohet paprítur dhe Seheri i shkon nga pas, duke kuptuar se dhìmbja e saj është nga hùmbja e një fëmije, ndaj e pyet nëse ka humbur djalë apo vajzë. Mes lótësh, ajo tregon se ka húmbur vajzën e saj të vetme, fëmijën e vetëm që ka pasur. Seheri gjithashtu tregon húmbjen e djalit të saj dhe mes lótësh, ato përqafohen e ngùshëllojnë njëra tjetrën.

Ozani vendos rregull në kantierin e ndërtimit, duke mos lejuar njeri që të punojë pa u siguruar të gjithëve kushtet e sigurimit të jètës së tyre. Xhaxhai i del kúndër por për shkak të marrëveshjes që ka me Ozanin, nuk e heq dot nga puna. Gjatë asaj kohe, shoku i tij i ngushtë, Omeri, përballet me Iskenderin. Ky i fundit i shkon deri në lagje për t’a ngácmuar, duke i sugjeruar të kujdeset për nënën e tij sa kujdeset për fqìnjtë. I irrítuar pafund, Omeri tenton t’a gòdasë por Ryjaja i shkon nga pas dhe e ndalon. Iskenderi me aq merr të largohet por sërish ndalon.

Atë e ndalon Çiçeku, për t’i kujtuar se ai donte të vërtetonte se nuk ishte si vëllai tij. Mes tyre lind débati dhe Iskenderi e mbron Çelebiun duke akùzuar Çiçekun e të tjerat që kanë nxjerrë sékretin e tij se është fëmijë i bráktisur. Ai nuk është aspak në dijeni që atë informacion Çelebiu ka vendosur vetë ta rrëfejë para mèdiave të të mund të ketë sërish shanse për kàndidim, duke vendosur kështu t’i prèkë qytetarët me historinë e tij të dhìmbshme. Çiçeku betohet se asnjëra prej tyre nuk e ka ditur atë histori dhe se Çelebiu e ka publikuar vetë për t’u víktímizuar që t’a rikthejnë në púshtet.

Iskenderi nuk e beson, duke mos e besuar se vëllai i tij i madh mund të arrijë deri në atë pikë sa të mund të përdorë një histori kaq të dhìmbshme për tu vìktìmizuar para të tjerëve për pùshtet. Për të shùar dýshimet ai nis kërkimet e tij dhe shòkohet tòtalisht kur e vërteton ndërmjet gàzetarit që ka bërë làjmin, se atë làjm ia ka dhënë vetë Çelebiu për t’a publikuar dhe nuk e ka mësuar as zbuluar nga askush tjetër. I tmérruar, ai shkon në shtëpi.

Në shtëpi, xhíndosja i shtohet sepse dëgjon nënën e tij tek i thotë Çelebiut se ai është djali i saj i zgjedhur, sepse është perfekt siç ajo e ka imagjinuar. Paralèlisht, mbesa e tij Gyneshi léndon pa dashur prónaren e Xhemresë, thjesht duke e thirrur Xhemrenë ‘nënë’. Ajo bëhet kèq dhe largohet nga darka por Seheri e kupton dhe i shkon nga pas. Në një bisedë të shkurtër por të thellë, prónarja e Xhemresë rrëfen se ka húmbur një vajzë, të vetmin fëmijë që ka pasur. Seheri rrëfen humbjen e djalit të saj dhe mes lòtësh përqafohen.