Category: Uncategorized

Xhemreja vendos të mos qëndrojë duarkryq por të bëjë ende më shumë për të fituar para, që të krijojë kushtet e duhura për marrjen e të voglës së saj, Gyneshit. Për këtë, ajo vë në funksion aftësinë, talentin e saj në pikturë, që e hedh në gur. Duke marrë frymëzim nga gurët e pikturuar që shikoi në vitrinë me çmime shumë të larta, ajo mendon t’i përgatisë e t’i shesë me gjysëm çmimi. Ryjaja e dëgjon me vëmendje planin e Xhemresë dhe e përkrah. Teksa ato flasin, aleatja tyre, Tomrisi, ndodhet në rrèzik. Asaj i troket një ofìcer pòlìcie në derë, për t’i thënë se u duhet të marrin dèshminë e Shimalit.

Që Bylenti të mos e përfitojë menjëherë kùjdestarinë e Atlasit, Tomrisi vazhdon t’a mohojë se Shimali ka vdèkur, prandaj përgjigjet duke thënë se ajo është me pushime dhe ende nuk e di kur do kthehet. Në ato momente, Çelebiu që po kùrdis gjithçka kùndër saj, mëson bashkë me Iskenderin se Kenani i ka tràdhtuar. Ai bën lidhjen e çdo veprimit dhe duke qenë edhe Tomrisi e përfshirë në atë mes, ai bën që shërbëtorja shtëpisë së saj të denòncojë faktin që Çiçeku ka jetuar në shtëpinë e Tomrisit gjatë gjithë asaj kohe.

Denòncimi i saj bie kùndër dëshmisë së Çiçekut dhe Tomrisit se gjòja Çiçeku ka qenë në spìtal gjatë periudhës që nuk është deklaruar se ende jeton. Për atë denòncim aq të rèndë, Tomrisi dètyrohet të shkojë në kòmisariat, ku përballet me akùza të rènda e të vërteta, të cilat as nuk i mohon dot, por kërkon që të thërrasë avòkatin e saj, i cili çuditërisht do jetë Çelebiu. Ndërmjet Omerit që i del përpara në rrugë, Çelebiu kèrcènohet dhe shkon pranë Tomrisit. Ai refuzon t’a marrë çështjen e saj përsipër.

Ai merr të largohet pa e menduar dy herë, por Tomrisi i tregon se ajo është në dijeni të vjèdhjes që ai ka bërë në bashkëpunim me ortàkët e tjerë. Tomrisi i paraqet situatën, se nëse ai nuk e merr përsipër, ajo do bëjë pak vite bùrg që e ka fshèhur Çiçekun por ai vetë, nuk do dalë më nga bùrgu për vjèdhjet e mëdha që ka bërë, ndaj dhe pranon t’a marrë përsipër. Sakaq, përtej ngjarjeve me to, Çiçeku nxit Ryjanë që t’ia rrëfejë Omerit ndjenjat që ka për të. Ryjaja merr guxim dhe ia rrëfen, si dhe për herë të parë, shkëmben puthje në buzë me të.

Narini dhe Kemali dètyrohen të kàpen për dore kur shikojnë në rrugë punonjësen e shërbimeve sòciale, e cila njëherë u ka shkuar për t’i kontrolluar nëse martesa tyre është e vërtetë apo e rrème. Edhe pse e bëjnë për hir të saj në dukje, ato të dy e duan atë veprim, por, Narini që nuk do t’a lejojë veten të bjerë në dashuri me të, e krítikon veten ashpèr për veprimin e bërë. Ajo e kujton vazhdimisht para se t’a zèrë gjumi, aq sa Kemali e dëgjon duke folur. Ai hap derën për t’a pyetur çfarë nuk shkon, ndërsa Narini menjëherë mbyll sytë.

Ajo híqet sikur po fle, dhe Kemali largohet. Në anën tjetër, ndodhet Emiri me Rejhanin. Dasma tyre modeste dhe e mbushur me të panjohur, mbyllet pa asnjë incídent. Rejhani sërish dëgjon Emirin që i këndon asaj këngë, një pas një, me shumë dashuri dhe sytë që i ngùl me shikim tek ajo. Pasi të gjithë largohen, Emiri me Rejhanin ngrihen për të bërë një tjetër shëtitje buzë detit. Ato flasin për të ardhmen e tyre, lumturinë që duan të prekin dhe pafundësinë krah njëri tjetrit, pa lejuar më njeri që t’u futet në mes.

Ajo bisedë mbyllet në mënyrën më të ëmbël dhe sëbashku, Rejhani me Emirin kthehen në jahtin e tyre, që njëherë u prísh e i la në mes të detit. Ato kalojnë natën në dhomat e vogla, ndërsa në mëngjes, Emiri zgjohet i pari për të përgatitur një mëngjes të shëndetshëm e të larmishëm për Rejhanin. Paralèlisht, për ato të dy, në nderim të dasmës që u bë larg dhe dashurisë që nuk u shùa dot, Oja përgatit një organizim. Ajo kërkon që të gjithë të mblidhen në shtëpinë e Hikmetit, që të darkojnë për herë të parë, si një familje e madhe.

Martesa e tyre dhe organizimi i Ojës, do acárojë vetëm Xhavidanën, që do e shfaqë hapurazi padakordësinë e saj për atë martesë, por askush nuk péngohet, pavárësisht saj. Oja telefonon edhe Kemalin për t’a lajmëruar, ndërsa Kemali që pranon menjëherë, telefonon edhe Sunën për t’a ftuar, por Suna nuk pranon t’u bashkohet. Ajo kërkon mirëkuptimin e xhaxhait të saj që të qëndrojë për pak ditë larg të gjithëve, në qetësi tótale dhe vetëm me mendimet që ka brenda kokës së saj. Kemali pranon dhe me atë qetësi, shòkon edhe Shehrijen.

Emiri vazhdon të këndojë pas përfundimit të dasmës, duke i dedikuar Rejhanit këngë të njëpasnjëshme. Ato kalojnë shumë kohë sëbashku, vetëm për vetëm, pasi të gjithë dasmorët e panjohur largohen. Në përfundim të dasmës, ato bëjnë një gjiro buzë detit, duke ecur në këmbë, ngadalë, teksa flasin për pafundësinë e lumturisë që duan të përjetojnë me njëri tjetrin. Atë natë, Rejhani dhe Emiri flejnë në jahtin i cili njëherë u prìsh dhe i la pa shkuar në dasmën që ishte organizuar nga familjarët.

Po atë natë, shoqja e Rejhanit, Narini, ndihet shumë kèq që e la veten të ecte dorë për dore me Kemalin, kur menduan se po i shikon punonjësja e shërbimit sòcial. Asaj i duket e tepërt dhe për këtë fàjëson veten. Ndërkohë Kemali qëndron pas derës së dhomës ku ajo po fle dhe në momentin që ai hap derën, Narini hìqet sikur po fle. Sakaq, mëngjesin e ditës tjetër, ato zgjohen nga një telefonatë e motrës së Kemalit e Hikmetit, Ojës. Ajo është një ndër personat më entuziastë për martesën e Emirit me Rejhanin.

Për hir të tyre, ajo organizon darkimin e parë familjar, në emër të asaj martese të shumëpritur. Xhavidana e shpreh hapurazi palumturinë e saj për shkak të asaj martese, gjë që të gjithë e kuptojnë por nuk e ngàcmojnë, përveç Ojës. Pas një kohe të gjatë, Hikmeti më në fund qetësohet, sepse Emiri me Rejhanin janë bashkuar zyrtarisht dhe Xhavidana nuk u bën dot më gjë për t’i ndarë, sepse Emiri i ka kuptuar të gjitha. Sakaq, Kemali telefonon sërish mbesën e tij Sunën, që njëherë i meràkosi të gjithë.

Ai përpiqet t’a bindë atë që t’u bashkohet në darkimin familjar që do bëjnë për Emirin dhe Rejhanin, por nuk ia del dot. Suna i kërkon me ngulmim që t’a lënë të vetme për disa ditë, derisa në mendjen e saj të sqarojë çdo mendim e pikëpyetje që i ka mbetur. Kemali e lë të lìrë në vendimin e saj, gjë që Shehrijen e lë pa fjalë. Ajo shpreh habinë e saj të madhe që Kemali po e përballon me kaq qetësi një situatë të tillë, si dhe e përgëzon. Paralèlisht, çifti i shumëpërfolur dhe më i riu, Emiri dhe Rejhani, mbërrijnë në shtëpi, tanimë të martuar.

Dujgu dhe Ali vazhdojnë  kërkimet për Jaseminin, ndërkohë që Jasemini mbahet ende nga gràbitësi i paguar nga Ertugruli. Ai nuk e di se Ertugruli është arrèstuar, prandaj i dërgon mesazh në telefon, duke e pyetur se çfarë duhet të bëjë me Jaseminin. Aliu shfrytëzon rastin dhe i përgjigjet mesazhit, duke e dërguar gràbitësin dhe Jaseminin në një vend ku do mund të ndërhyjë Aliu vetë dhe Dujgu, duke siguruar kështu shpëtimin e Jaseminit, gjë që e arrijnë. Në anën tjetër ndodhet Seheri.

Ajo shkon sërish në një tjetër seancë tek dòktor Azizi, por që do jetë seanca e fundit. Për t’u siguruar se ajo do jetë mirë, Azizi e pyet nëse ajo ka ndonjë dyshìm apo hezitim lidhur me Jamanin, por Seheri mohon me kokë. Së fundmi, ai i thekson se është një ndër femrat më të forta dhe më të guximshme që ka rastisur në jetën e tij, dhe për këtë e përgëzon. Seheri gjithashtu e falenderon pafund për gjithë gatishmërinë që ai ka treguar gjatë seancës dhe përtej klínikës. Pas atyre falenderimeve, Seheri largohet.

Me t’u larguar ajo, Azizin e telefonon nëna e tij, zonja Aishe. Ai çuditet, por sërish refuzon t’i përgjigjet. Aisheja ngulmon duke e telefonuar disa herë rradhazi por në të gjitha rradhës, Azizi ia refuzon thirrjet, derisa ajo komunikon me sékretaren e të birit, të cilës i përcjell làjmin se vëllai i madh i Azizit, Jëlldërëmi, ka vdèkur. Ajo kërkon që Azizi të shkojë pranë familjes së tij në atë ditë zìe për to, por Azizi vijon të refuzojë, duke kujtuar me vete se Jëlldërëmi ka qenë fàjtori përse ai nuk ka folur as me nënën e tij.

Azizi del nga klínika për të vazhduar programin e tij ditor por sapo del, atë e gràbisin trupròjat e dërguara nga vetë familja e Azizit. Paralèlisht, Seheri dhe Jamani që u përmirësuan në marrëdhënie falë Azizit, tani ndodhen përballë njëri tjetrit, duke dëgjuar Seheri rrëfimin e Jamanit që tregon se si ka rënë në dashuri me të që në fillim, për shkak të kárakterit të saj të fortë. Seheri e dëgjon e lumtur, ndërsa Jamani përpiqet të hedhë një hap drejt saj, për t’u afruar ende më shumë fizikisht, por Seheri nuk pranon.

Seheri shkon pranë dòktor Azizit për seancën e rradhës, në të cilën ai kërkon të sigurohet se Seheri është e bindur në hapat që po bën dhe në kthjelltësinë e mendimeve për Jamanin. Pasi Seheri  konfirmon, Azizi thotë me gojën plot se ajo është një grua shumë e fortë dhe shumë e guximshme për të gjithë situatën se si e ka menaxhuar e ia ka dalë. Seheri e falenderon pafund për qëndrimin e tij pranë saj në këtë periudhë tràzirash në jetën e saj. Pas atij falenderimi, Seheri largohet nga klínika.

Ndërkohë Jamani po e pret Seherin jashtë klínikës, për t’a marrë që aty për herë të fundit. Sëbashku, ato vendosin të mos kthehen menjëherë në shtëpi por të ndalojnë në një ëmbëltore. Të ulur përballë njëri tjetrit, ato diskutojnë dashurinë e tyre. Veçanërisht, Jamani tregon çfarë e ka tërhequr tek Seheri, që e ka bërë të dashurohet kokë e këmbë, që para se t’ia pranonte vetes se ka rënë në dashuri me të. Seheri vetëm e dëgjon, nuk flet, por kur largohen që aty dhe kthehen në shtëpi, Jamani bën një veprim të paprítur.

Ai tenton të afrohet fizikisht me Seherin, e cila kuqet e tëra dhe në mendje sjell kujtimet nga e kaluara, herën e parë që kanë shkëmbyer puthje në buzë dhe herën e parë që kanë fjetur me njëri tjetrin. Sakaq, pas largimit të Seherit nga klínika, Azizi merr një telefonatë nga nëna e tij, por vendos të mos i përgjigjet. Ajo e telefonon disa herë rradhazi, por ai sërish nuk përgjigjet, ndaj ajo telefonon sékretaren e Azizit dhe i tregon se vëllai tij i madh, Jëlldërëmi, ka vdèkur, prandaj e presin Azizin në vendlindje.

Azizi sërish refuzon t’u bashkohet, duke i kujtuar vetes se Jëlldërëmi ka qenë shkaku përse ai nuk flet me nënën e tyre, por megjithatë, sapo del nga klínika, Azizin e marrin me forcë trupròjat e familjes së tij. Në anën tjetër ndodhet Dujgu dhe Ali. Ato lexojnë në telefonin e Ertugrulit mesazhin që vjen nga gràbitësi Jaseminit. Ai nuk di asgjë për arrèstimin e Ertugrulit, prandaj Aliu i përgjiget gjòja sikur është Ertugruli dhe arrin t’a fusë në kúrth sa për t’a bërë të dòrëzojë Jaseminin në një vend nga ku do e shpëtojë Dujguja.

Munevveri ndodhet e vetme në shtëpi kur merr një telefonatë nga personat të cilëve Kemali u ka bòrxh. Ato janë ndjerë të kércénuar nga Sinani, prandaj e kércénojnë Munevverin, duke iu betuar se nëse vëllai i saj do merret ende me to, atëherë ato do i vràsìn të dy, edhe Munevverin edhe Sinanin. Munevveri tmérrohet e tëra dhe nga fríka, e zè témperatura. Në anën tjetër ndodhet Ahmeti. Ai gjithashtu kércénon Alpin që t’i qëndrojë larg të porsalindurës së tij, por Alpi nuk heq dorë dhe kështu mes tyre lind një shèrr, që degràdon në përlèshje fizike.

Pólícia merr Ahmetin për t’a shoqëruar në kómisariat për dhùnën e treguar, ndërsa Meltemi i betohet Alpit se gàboi shumë me çfarë bëri. Ajo nxiton pas Ahmetit dhe arrin t’a nxjerrë atë nga kómisariati por kur kthehen në shtëpi, Ahmeti e lë jashtë shtëpisë atë, sepse nuk e shikon dot me sy. Sakaq, mëngjesi i të nesërmes e gjen zgjuar Munevverin, tanimë të sëmùrë dhe të pánikosur. E vetmja mënyrë që ajo të qetësohet, është nëse do ia mbàthë nga shtëpia, për t’u strehuar në shtëpinë e Zejnebit. Për këtë, Sinani merr disa ish kolegë.

Disa pòlìcë gjòja prángosin Munevverin që është veshur si mashkull, që të mos e shikojë njeri duke dalë nga shtëpia. Ajo mbërrin tek Zejnebi, e cila shprehet mëse e gatshme të kujdeset për të, teksa thekson se dikur, Munevveri ka shfaqur shumë kujdes ndaj saj. Aisheja do që Zejnebi dhe Sinani të pajtohen, prandaj ngulmon që Sinani të qëndrojë, dhe ai qëndron. Mbrëmja bie me të shpejtë dhe Sinanin e gjen ballë përballë Zejnebit. Mes të tjerash, ajo thotë me shumë bindje se Sinani nuk do të ketë më lidhje me të, pasi i fríkësohet idesë së familjes.

Ato diskutojnë me orë të tëra, por nuk bien dot në të njëjtin mendim. Diskutimin e mbyllin me një puthje në buzë, që sërish nuk rregullon asgjë. Ndërsa mëngjesi të nesërmes i gjen të tmèrruar, sepse në shtëpi nuk ndodhet as Sudeja dhe as Elifi. Ato ia kanë mbàthur për në bùrg, që Elifi të takojë Arzunë dhe pas shumë peripècirave, Elifi e takon, sa për t’i thënë se për shkak të lígësisë që ka bërë duke e mbajtur larg familjes për pesë vite, ajo nuk e konsideron më veten vajzë të saj dhe shpreh urrèjtje ndaj saj.

Ahmeti e fton Alpin brenda në shtëpinë e tij por mes tyre lind një shérr i madh, sepse ai i kërkon Alpit të qëndrojë sa më larg vajzës së tij, ndërsa Alpi ngulmon se nuk do heqë dorë asnjëherë nga ai fëmijë, sepse i ka lindur në duar. Shèrri tyre zgjidhet vetëm nga pòlìcia, që e merr Ahmetin në kómisariat për shkak të dhúnës që ushtroi. Meltemi zemëròhet shumë me Alpin, i kërkon të qëndrojë larg punëve të saj dhe nxiton për në kómisariat, nga ku nxjerr Ahmetin të pafàjshëm dhe sëbashku kthehen në shtëpi.

Pavàrësisht dashurisë së pakushtëzuar të Meltemit, Ahmeti e lë atë jashtë shtëpisë së tij. Paralèlisht, atë natë, Munevveri merr një telefonatë kércénuese nga fàjdexhiu ku ka shkuar atë ditë Sinani për të biseduar çështjen e Kemalit. Ai i betohet Munevverit se nëse ajo dhe i vëllai nuk do qëndrojnë larg asaj çështjeje, ai do i vràsè të dy. Për shkak të atij kércénimi, Munevveri nuk fle dot gjatë gjithë natës dhe madje bëhet me témperaturë. Ajo e gdhin atë natë dhe të nesërmen në mëngjes, kërkon menjëherë ndihmën e Sinanit.

Sado që ai përpiqet t’a qetësojë, sërish nuk ia del. E vetmja mënyrë që Munevveri të ndihet e sigurtë, është duke dalë nga shtëpia e màskuar si mashkull, e shoqëruar nga pòlìcët që gjòja po e prángosin dhe ashtu do mbërrijë deri në shtëpinë e Zejnebit. Kjo e fundit dhe Sinani shikohen gjatë në sy, derisa Aisheja ndërhyn dhe e fton edhe Sinanin të qëndrojë aty, përveç Munevverit. Zejnebi kujdeset për Munevverin duke kujtuar se edhe Munevveri është kujdesur shumë për të dikur, dhe ashtu, mbrëmja vjen shumë shpejt.

Në mbrëmje, Sinani pranon të qëndrojë për pak pranë saj dhe mes shumë diskutimesh, Zejnebi thotë me bindje se ai ka fríkë nga përgjegjësia familjare. Një ditë tjetër zbardh, por për Zejnebin do jetë tepër shokùese. Ajo zgjohet dhe shikon se asnjë prej vajzave të saj nuk është në shtëpi. Elifi ka kërkuar të takojë me patjetër Arzunë dhe Sudeja nuk e ka lënë të vetme. Ato ia mbàthin nga shtëpia dhe shkojnë duke rrézikuar deri në búrg, ku mundësojnë edhe takimin, në të cilin Elifi shpérthen, e quan Arzunë një person të kèq që e ka mbajtur për pesë vite dhe e mòhon si nënë.

Çelebiu mèrr fshèhurazi në një takim shèrbètoren e Tomrisit, që të mund të zbùlojë sa më tepër detaje nga ajo, për jetesën me Çiçekun dhe shtìrjen e Çiçekut sìkur është Shimali. Shërbètorja është e dýzuar dhe nuk di nëse duhet apo jo t’a nxjerrë zbùluar Tomrisin, por Çelebiu këmbëngùl që ajo të flasë. Në ato momente, Tomrisi ndodhet përbàllë dhëndrrit të saj të pàdëshiruar, Bylentit, duke diskutuar se sa para do ai, vetëm që t’ia japë kùjdestarinë e Atlasit, sepse është e padiskutueshme nga të dyja palët, që ai nuk e do Atlasin.

Bylenti kërkon gjithë pàsurinë e Tomrisit, në para, prona dhe biznese, gjë që ajo e pranon pa hezituar aspak. Sëbashku, ato shkojnë të màrrin Atlasin e lënë të vetëm në një mòtel por nuk e gjejnë në asnjë cep të dhomës dhe Tomrisi pìkëllohet e tëra nga frìka se ai ia ka mbàthur. Atlasi në ato momente, ndodhet pikërisht në shtëpinë e gjyshes së tij, Tomrisit. Atë e ka màrrë dhe e ka sjellë Iskenderi, i cili kùjdeset për të deri në bërjen e dùshit, por Çiçeku i thekson se sado i mirë të jetë ai me Atlasin, ajo nuk do e harrojë kurrë kush është ai.

Pasi vjen Tomrisi në shtëpi, Çiçeku ia lë Atlasin dhe largohet për në vizitën e parë tek Aliu. Ajo është shumë e emocionuar, sepse do përbàllet me Aliun pasi e ka dènòncuar atë pabèsisht, gjë për të cilën Aliu i kërkon llògari dhe ajo i betohet se ishte e vetmja mënyrë për t’ia shpètuar atij jètën. Për më tepër, i premton se Tomrisi po planifikon çdo gjë për fùndòsjen e Çelebiut dhe çdo personi që ka shkaktuar zjàrrin e rènë atë natë në formë tràgjike, që mòri aq shumë jètë njerëzish.

Ajo që ato nuk dinë, është fakti që në atë mèsèle është i përfshirë edhe babai i Ryjasë, Kenani. Këtë e ka mësuar Ozani me Omerin, të cilët atë làjm e mbajnë shumë të fshèhtë nga Ryjaja, sepse ajo po përpiqet maksimalisht t’i bùrgòsë të gjithë që kanë fàj në atë rènie zjàrri dhe asnjëri prej tyre nuk do që Ryjaja të vùajë në ndërgjegje se ka futur në bùrg babanë e saj. Paralèlisht, lìgèsitë e ortàkut të Kenanit, Çelebiut, nuk kanë të sòsur. Së fundmi, Xhemreja kupton se nuk e takon dòt vajzën as në oborr të shkollës sepse ai po i jep mësime prìvate.

Çiçeku shkon të takojë për herë të parë të fejuarin e saj, Aliun, i cili është bùrgosur pas denòncimit që ajo i bëri. I shòkuar nga ajo, Aliu e pyet se si mundi t’ia bënte, ndërsa Çiçeku i betohet se nuk kishte asnjë rrugë tjetër për t’ia shpëtuar atij jetën, veçse në atë formë. Gjithashtu, ajo i premton se Tomrisi nuk do i lërë në bàltë sepse po bën çdo plan të mundshëm për të fùndosur çdo person që ka pasur fàj në rënien e zjàrrit atë natë tràgjike. Në ato momente, àrmìku Tomrisit po mundohet kùndër saj, duke ia marrë fshèhurazi shèrbëtoren.

Shèrbëtorja e shtëpisë nuk është ende e bindur nëse duhet të nxjerrë sèkretet e Tomrisit dhe detajet si kanë jetuar me Çiçekun duke e pàndehur të jetë Shimali, por Çelebiu e bind se kjo është rruga e duhur. Paralèlisht, Tomrisi po lùftòn me dhëndrrin e saj që diskuton çmimin se për sa do e shèsë djalin e tij, Atlasin. Bylenti kërkon gjithë pasurinë tòtale të Tomrisit dhe ajo pranon, mjafton që t’ia lërë djalin nèn kùjdestarinë e saj dhe ai të zhdùket njëherë e mirë nga jetët e tyre.

Pasi bien dakord, ato shkojnë të marrin Atlasin e lënë në një mòtel të lìrë e të pìsët, por nuk e gjejnë në asnjë cep të dhomës. Tomrisi pìkëllohet e tëra, por fati do që Atlasin e ka marrë Iskenderi dhe e ka dërguar në shtëpinë e saj, para Çiçekut. Edhe pse e dòrëzon në duar të sigurta, Atlasi sërish kërkon t’a ketë Iskenderin pranë gjatë bërjes së dushit, dhe Iskenderi pranon për hir të tij. Ndonëse ai duket një person tjetër pranë Atlasit, Çiçeku sërish i thekson se asnjëherë nuk do e harrojë se ai është fàjtori i vërtetë.

Por, fàjtor tjetër është edhe Kenani, të cilin ende nuk e kanë zbuluar të gjithë. Omeri me Ozanin e mësojnë dhe mèrziten që Ryjaja është në atë mes duke tentuar të bùrgosë çdo fàjtor. Omeri përpiqet shumë t’a mbajë larg asaj situate, duke i thënë se do e zgjidhë vetë, por Ryjaja nuk pranon. Ndërkohë, Xhemreja pèson të kèqen e rradhës nga Çelebiu. E lumtur se do mund të takojë të bijën në shkollë, Xhemreja shkon t’a presë në dalje, por nuk e shikon gjëkundi dhe mëson nga Fatma se Çelebiu ka urdhëruar që ajo të bëjë mësime private në shtëpi.

Personi që ka mbetur tërësisht i vetëm dhe po paguan gjithë lìgësitë që ka bërë, është Xhemreja. Ajo vijon të jetë në spìtal, në kòma, dhe për gjendjen e saj është e informuar vetëm Xhavidana, që vdèkjen e Xhemresë e shikon si shpëtimin e saj të sigurtë. Pas një kohe të gjatë, teksa infèrmierja po merret me të, Xhemreja arrin t’i hapë sytë. Ajo zgjohet për herë të parë dhe infèrmierja gëzohet shumë, derisa vëren se Xhemreja nuk merr asnjë nga sinjalet. Ajo i kërkon të hapë e të mbyllë sytë nëse po e dëgjon, por Xhemreja nuk reagon fare.

Në anën tjetër ndodhet çifti që Xhemreja bashkë me Xhavidanën u përpoqën shumë që të ndanin. Ato janë Rejhani me Emirin, të cilët bëjnë një video për të informuar familjen e Emirit se ato po e bëjnë dasmën, edhe pa to. Teksa u dërgojnë puthje virtuale dhe u shprehin dashuri, Emiri dhe Rejhani mbajnë të veshur një buzëqeshje të madhe, që vërteton hapurazi lumturinë e tyre të pastër. Në familjen e Emirit, të gjithë gëzohen përveç Xhavidanës, e cila kupton se gjithë plani i saj dhe i Talazit dèshtoi.

Ndërkohë ai làjm ka mbërritur edhe në shtëpinë e Kemalit. Përtej mèrzisë që nuk po marrin pjesë në gëzimin e të dashurve të tyre, ato të gjithë janë shumë të lumtur që dashuria tyre kaloi çdo pèngesë dhe tani po kurorëzohen me njëri tjetrin. Taxhi dëgjon gjithçka që ka ndodhur dhe i merr si shkas për t’i shkuar pranë Sunës, që po qëndron në shtëpinë e tij. Ai vëren se ajo është tepër e trìshtuar dhe në mendime shumë të këqìa, prandaj i tregon gjithë anët pozitive të ngjarjeve të fundit.

Ai thekson se Masalli po qëndron më shumë në shtëpinë e Kemalit se në shtëpinë e gjyshit që mori kùjdestarinë, baba Hikmeti nuk ka pasur asnjë përkèqësim dhe Emiri me Rejhanin më në fund po martohen, pas çdo gjëje që kaluan. Sakaq, Emiri me Rejhanin priten mrekullisht nga vendasit, që kujdesen për gjithçka për to, për veshjet, màkjazhin e Rejhanit dhe prurjen e punonjësit të shtètit që do i martojë ato të dy. Me buzëqeshjet që nuk u ndahen nga fytyra, Emiri dhe Rejhani martohen dhe festojnë  me kërcime.