Tomrisi nuk e lejon Çiçekun të qëndrojë ashtu e dèrrmuar nga ballafaqìmi që përjetoi me Aliun, ndaj e dërgon vetë pranë tij, në vendin ku Çiçeku e di se ai shkon kur është i mërzìtur. Ndërkohë, Ozani i shkon pranë Xhemresë, teksa atë pret t’a marrë Çelebiu i shoqëruar nga ambùlanca e pòlìcë, sepse për shkak të rapòrtit që tregon se gjòja ajo nuk e ka mendjen e shëndoshë, e drejta e vendimeve për të, i takon Çelebiut. Ozani flet me sy me Xhemrenë dhe me shkàthtësinë e tyre, mundësojnë që Xhemreja të arràtiset.
Çelebiu nevrìkoset shumë por gëzohet kur shikon mjèrimin në të cilin jeton Xhemreja. Pas largimit të tij, Ozani me Omerin dhe Ryjanë shkojnë pranë Xhemresë dhe binden nga Ryjaja se rruga e vetme për të shpëtuar, është duke vërtetuar se Çelebiu i ka dhënë Xhemresë ilàçe të dèmshme për vite me rradhë dhe qëllimisht. Sakaq, Çiçeku gjen guximin të dalë përballë Aliut. Ajo i tregon se sa të vèshtirë e ka pasur t’i dalë përpara me fytyrën e djègur dhe se ka menduar që ai nuk do e donte më.
Aliu shòkohet nga fjalët e saj, tregon tmèrrin që ka përjetuar dhe i betohet se për të vazhdon të jetë e bukur njësoj si ditën e parë, sepse ai nuk është martuar me të për bukuri por për zemrën e saj. Aliu e fton të largohen menjëherë por Çiçeku e ndalon, duke i thënë se fillimisht duhet të shkojnë pranë Tomrisit. Aty, Aliu mëson se ato të dyja kanë bërë një pakt. Ai është i gatshëm t’a prìshë paktin e të bëjë bùrg për çfarë ka bërë por Çiçeku nuk pranon, sepse në mes është Atlasi që duhet t’a shpëtojnë nga Bylenti.
Në ato momente, Bylenti telefonon Çelebiun. Ai i tregon se i kanë hèdhur shpìfje, se Iskenderin e ka plàgosur Aliu dhe jo ai vetë dhe alùdon se mes Iskenderit dhe Çiçekut ka diçka, sepse atë e pàndehin të jetë Shimali. I xhìndosur, Çelebiu shkon menjëherë pranë të vëllait. Iskenderi e pranon se e di se kush e ka plàgosur me të vërtetë, por ngulmon se di ai se si të sillet dhe si të hàkmerret ndaj fàjtorit të vërtetë por thekson se Bylenti duhet të qëndrojë në bùrg.
