Flakët e fatit/ Iskenderi mëson lígësinë e rradhës të Çelebiut

Ozani vendos rregull në kantierin e ndërtimit, duke mos lejuar njeri që të punojë pa u siguruar të gjithëve kushtet e sigurimit të jètës së tyre. Xhaxhai i del kúndër por për shkak të marrëveshjes që ka me Ozanin, nuk e heq dot nga puna. Gjatë asaj kohe, shoku i tij i ngushtë, Omeri, përballet me Iskenderin. Ky i fundit i shkon deri në lagje për t’a ngácmuar, duke i sugjeruar të kujdeset për nënën e tij sa kujdeset për fqìnjtë. I irrítuar pafund, Omeri tenton t’a gòdasë por Ryjaja i shkon nga pas dhe e ndalon. Iskenderi me aq merr të largohet por sërish ndalon.

Atë e ndalon Çiçeku, për t’i kujtuar se ai donte të vërtetonte se nuk ishte si vëllai tij. Mes tyre lind débati dhe Iskenderi e mbron Çelebiun duke akùzuar Çiçekun e të tjerat që kanë nxjerrë sékretin e tij se është fëmijë i bráktisur. Ai nuk është aspak në dijeni që atë informacion Çelebiu ka vendosur vetë ta rrëfejë para mèdiave të të mund të ketë sërish shanse për kàndidim, duke vendosur kështu t’i prèkë qytetarët me historinë e tij të dhìmbshme. Çiçeku betohet se asnjëra prej tyre nuk e ka ditur atë histori dhe se Çelebiu e ka publikuar vetë për t’u víktímizuar që t’a rikthejnë në púshtet.

Iskenderi nuk e beson, duke mos e besuar se vëllai i tij i madh mund të arrijë deri në atë pikë sa të mund të përdorë një histori kaq të dhìmbshme për tu vìktìmizuar para të tjerëve për pùshtet. Për të shùar dýshimet ai nis kërkimet e tij dhe shòkohet tòtalisht kur e vërteton ndërmjet gàzetarit që ka bërë làjmin, se atë làjm ia ka dhënë vetë Çelebiu për t’a publikuar dhe nuk e ka mësuar as zbuluar nga askush tjetër. I tmérruar, ai shkon në shtëpi.

Në shtëpi, xhíndosja i shtohet sepse dëgjon nënën e tij tek i thotë Çelebiut se ai është djali i saj i zgjedhur, sepse është perfekt siç ajo e ka imagjinuar. Paralèlisht, mbesa e tij Gyneshi léndon pa dashur prónaren e Xhemresë, thjesht duke e thirrur Xhemrenë ‘nënë’. Ajo bëhet kèq dhe largohet nga darka por Seheri e kupton dhe i shkon nga pas. Në një bisedë të shkurtër por të thellë, prónarja e Xhemresë rrëfen se ka húmbur një vajzë, të vetmin fëmijë që ka pasur. Seheri rrëfen humbjen e djalit të saj dhe mes lòtësh përqafohen.