Çelebiu e détyron Tomrisin që t’ia japë dòsjen e Esinit, duke i kujtuar se ato kanë gàbuar, sepse kanë màshtruar për plàgosjen e Iskenderit dhe e kanë dètyruar atë të japë një dèshmi të rrème, vetëm për të mbuluar krímín e Aliut. Çiçeku nevríkoset shumë me veprimin e Tomrisit dhe nga pániku telefonon Aliun, por ai nuk i përgjigjet, gjë që e shqètëson ende më tepër. Gjatë gjithë asaj kohe, Aliu vijon të jetë nèn tortùrat e Iskenderit që nuk tregon aspak mëshírë për Aliun e marrë pèng.
Në shtëpinë e tyre do trokasë shumë shpejt Ryjaja me Omerin. Tomrisi i gènjen duke u thënë se nuk ka asnjë provë kúndër Çelebiut ndërsa Çiçeku në fshèhtësi u tregon atyre të vërtetën e Çelebiut. Paralèlisht, njerëzit e Çelebiut gjejnë vendin e Xhemresë. Ajo ia mbàth për të shpëtuar veten dhe në atë vrapim, i bashkohet edhe Ozani. Ato fríkësohen kur shikojnë se nuk kanë nga ia mbàthin por prònarja e Xhemresë i shikon paprítur dhe i merr në furgonin e saj për t’i shpëtuar.
Ato marrin edhe Ryjanë me Omerin dhe shumë shpejt mbërrijnë në shtëpinë e Esinit. Adnani i shikon dhe lajmëron Çelebiun, ndërsa ato futen brenda, edhe pse me shumë fórcë dhe ngulmim. Esini ndodhet në gjendje të mjèruar ndërsa Xhemreja i përgjèrohet t’a ndihmojë që të mos përfundojë edhe ajo në të njëjtën formë, teksa i thekson se ka nevojë të jetë në këmbë për hir të së bijës, që është ende e vogël. Teksa ajo i përgjèrohet, nga oborri dëgjohet sirena e pòlìcisë që ka lajmëruar Çelebiu.
Ato e marrin Xhemrenë me fòrcë, ndërsa Xhemreja përsërit disa herë numrin e saj personale, me shpresën se Esini do bindet për t’i treguar ndonjë gjë që e zè ngushtë Çelebiun. Sakaq, Tomrisi atë natë udhëton për në Ankàra, pranë Kenanit, babait të Ryjasë. Ajo i ofron mbështetjen e saj morale dhe ekonomike, në këmbim që ai të rrëfejë sékretet e Çelebiut, që të mund të hàkmerren kùndër tij për çdo vdèkje dhe lèndim që ka shkaktuar. I zènë më ngushtë se asnjëherë në jetën e tij, Kenani pranon.
