Osmani dhe Gyndyzi lùftòjnë krah njëri tjetrit, me qëllimin e njëjtë që të púshtójnë Inegolin. Teksa qëndrojnë ashtu, krah njëri tjetrit, Osmani e falenderon pafund Gyndyzin që ka bërë një sákrificë aq të madhe, saqë e ka dërguar djalin e tij të ínfíltruar, në gojën e àrmìqve. Ai e thekson faktin që fëmijët janë pasuria më e madhe dhe nuk është i bindur nëse do e kishte bërë vetë diçka të tillë, ndaj e admiron guximin e vëllasë së tij, Gyndyzit. Gjatë kohës që ato flasin, Aktemuri është ende pranë Romanusit.
Aktemuri përpiqet maksimalisht që të jetë sa më i kujdesshëm teksa lë shenja dhe mesazhe për Osmanin dhe úshtrínë e tij, por Romanusi e vëren. Fillimisht ai i kërkon vetëm që ai të mos sillet më kòt, të mos humbasë ritmin me úshtrínë e tyre dhe të jetë sa më i vëmendshëm. Por, në një bisedë shumë të shpejtë që ndodh mes tyre, Aktemuri e humbet fillin. Romanusi e provòkon mbi personin që Aktemuri supozon t’a ketë mësuar si të përdorë shpàtën dhe Aktemuri bíe prè, pasi atë person nuk e ka njohur asnjëherë.
Personi që Romanusi i përmend, ka vdèkur shumë vite më parë dhe nuk mund të kishte qenë mësues i Aktemurit, gjë të cilën ai e provoi me kokë, duke mos e ditur fare se kush është ai. Menjëherë Romanusi nxjerr shpàtën dhe shumë shpejt e lídh atë pas peme, duke e quajtur trádhtar. Aktemuri përpiqet të shpëtojë dhe të lùftòjë me shpàtën që ka në brez, por nuk ia del dot. Për fat, shumë shpejt në atë pyll kalon Osmani dhe e líron Aktemurin nga lítarët që po e mbajnë, si dhe merr nga ai udhëzime se ku mund të jetë Romanusi.
Brenda fare pak çastesh, Osmani del përballë Romanusit, i gatshëm për të lùftùar. Djemtë e Osmanit, paralèlisht, po diskutojnë për princeshë Holofirën që sapo u largua nga fisi i tyre. Orhani e pranon para Alaatinit se nuk është fare i fortë për të përballuar lamtumirat dhe teksa ende bisedojnë për të, një nga shérbëtorët sjell várësen që ka harruar princeshë Holofira në çadrën ku ajo jetoi për pak javë. Orhani e merr várësen në dorë dhe duke qenë i bindur se ajo várëse ka një vlerë shpirtërore për të, vendos t’ia dërgojë vetë.
