Osmani me gjithë shokët që e shoqërojnë përherë në çdo lùftè, zbret në mejdanin ku po zhvillohen përlèshjet në Romë. Në gjithë kaòsin e lùftès, Osmani angazhohet me mbrojtjen e vetes së tij por edhe të perandorit të quajtur Andronikos. Ky i fundit, në momentin e parë që Osmani i afrohet, heziton, sepse nuk është i bindur nëse ai është apo jo person i betuar. Me insistimin e Osmanit, Andronikos pranon të ecë pas tij, në hapat e tij. Brenda në kështjellë, Turguti dhe të tjetër po bëjnë arrèstimet e duhura.
Mes tyre, Sentaori i përgjèrohet Kantokuzenusit që t’a lejojë të largohet por tanimë Senataori di shumë për tràdhtitë e personit përballë, ndaj ai nuk e lejon të largohet menjëherë, nga fríka se ai mund t’i rrëfejë tràdhtitë që Kantokuzenusi ka bërë, vetëm për t’u ulur në fronin e perandorit. Duke iu betuar se do e nxjerrë nga kafazi ku do i fusin, ai e bind Sentaorin që të pranojë të dòrëzohet njëherë tek Turguti dhe pjesa tjetër që po merren me arrèstimet e duhura.
Gjatë asaj kohe, peràndori bindet se bëri mirë që i besoi Osmanit dhe tani e fton atë si mikun e tij, brenda në kështjellën e tij, ku shpreh çudinë e madhe që përjetoi për faktin që Osmani e mbrojti dhe e bindi që nuk ka sy në fronin e tij. Teksa ato anàlizojnë situatën për të mësuar se kush ishin tràdhtarët e vërtetë të asaj, një prej úshtárëve të trádhtarit Kantokuzenus, një femër, futet në qelìnë ku ndodhet Sentaori dhe e vrèt atë, pa iu drídhur fare qerpiku dhe madje duke i buzëqeshur atij momenti që e shijon.
Me shumë nxitim, ajo del nga qèlia dhe bashkë me grupin e saj, takohen me Kantokuzenusin, me të cilin diskutojnë pazarin që do bëjnë në këmbim të shërbimit të tyre. Sakaq, në anën tjetër ndodhen gratë e fisit të Kajive, që vazhdojnë tregëtinë e qílimave dhe jo vetëm. Kësaj rradhe do blejë zonja Binge nga ato por ajo ka kúndërshtime për mallin e ofruar. Aisheja nuk i pranon krítikat për punën e tyre por atij debàti të shkurtër i jep fund Alçiçeku, e cila thotë se i ka kontrolluar mallrat dhe janë ashtu siç i kanë kërkuar.
