Një prej úshtárëve më të besuar të Ali beut, i shkon atij pranë për t’i dhënë informacionet e fundit për të birin, por ai nuk e di se Osmani nuk po e kèqtrajton fare atë, Mustafanë, edhe pse e ka marrë me dètyrim në fisin e tij. Osmani, në momentet që Ali beu dhe úshtári i tij flasin për të, ndodhet përballë Romanusit. Ky i fundit, është me duar të lídhura dhe shikon plot urrèjtje Osmanin, duke buzëqeshur brenda vetes gjithashtu, pasi bashkë me úshtárët që e kanë sjellë Osmanin aty, ka përgatitur një kúrth.
I gjithë kúrthi është vetëm për t’i dhënë fúnd jetës së Osmanit dhe Romanusit ia lírojnë menjëherë duart, në të njëjtën kohë me të gjithë úshtárët e tij që nxjerrin shpàtat nga brezi, por Osmani gjithashtu nxjerr nga brezi shpàtën e tij. Gjëja që do çudisë shumë Romanusin dhe úshtárët e tij, është fakti që Osmani nuk do jetë i vetëm. Atij i shkojnë në ndihmë shumë úshtárë, me në krye nipin e tij Aktemurin, pasi ka qenë pikërisht Aktemuri ai i cili e ka zbuluar kúrthin që po i bënin xhaxhait.
Edhe pse Romanusi u betua se do i shùante të gjithë personat e popullit tùrk, ai nuk qëndroi për të lúftuar, pasi u fríkësua së tepërmi dhe ia mbàthi, që të shpëtonte veten. Disa prej úshtàrëve i víhen nga pas por nuk arrijnë t’a zènë atë. Paralèlisht, në fisin e Kajive, Mallhumi po vàjton humbjen e madhe të familjares së fundit që i kishte mbetur, të Selvit. Përveçse vàjton një humbje aq të madhe, Malhumi edhe e fàjëson veten, sepse ndjen përgjegjësi, sikur ajo nuk ka ditur t’a mbrojë.
Balla dhe shumë të tjera i qëndrojnë pranë me fjalë ngushëlluese dhe shfàjësuese, por më kòt. Brenda dhomës ku dèrgjet Selvi tanimë e ndjerë, ndodhet edhe Barkëni, i cili betohet se do hàkmerret ndaj kujtdo që ia ka bërë diçka të tillë gruas së tij. Sakaq, në një tjetër çadër, Balla duket që në fytyrë se nuk është aspak mirë por është përhumbur në mendime. Ajgyli e pyet se çfarë po ndodh por do mbetet pa fjalë nga përgjigja e Ballës, e cila i rrëfen fjalët e fundit të Selvit, që lënë të dyshòjnë për Barkënin.
