Bashkëshorti i Hatixhesë, Veliu, nuk qëndron dot në spìtal duarkryq por vendos që të takohet me prònarin e punës së tij, që njëkohësisht është edhe prònari i punës së Hatixhesë, shkaktari i çdo gjëje, Akifi. Veliu ende nuk e di se ai e ka organizuar gjithë vràsjèn e Hatixhesë që ajo të mos e nxjerrë tràdhtinë e tij me Suzanën. Në ballafaqìmin e tyre, Veliu kërkon të dijë përse gruaja e tìj vdìq në makinën e tij personale përderisa në telefon i tha se po priste autobuzin. Asaj pyetjeje, Akifi i përgjigjet në mënyrë të ùlët.
Ai nènkupton se mes Hatixhesë dhe shoferit mund të ketë pasur ndonjë lidhje dhe për këtë, Veliu përvesh mëngët për përlèshje fizike. Veliu tregon edhe se e di që ai dhe Suzana janë zènë mat nga Hatixheja. Informacioni i tij krijon rrèzik për Akifin, ndaj ai fillimisht nxjerr armèn për t’a vràrè, por kur Veliu ia heq nga dora, ai e shtýn, duke e hèdhur nga një kat i lartë, që i shkakton vdèkjen e menjëhershme. Gjatë asaj kohe, fëmijët po presin në spìtal për zgjimin e nënës së tyre, Hatixhesë.
Xhaxhai i fëmijëve që u qëndron pranë pa ndalim, Orhani, merr një telefonatë, ku i komunikohet se vëllai i tij ka rënë nga një ndërtesë e lartë në vendin e punës dhe ka vdèkur. Orhani e lëshon veten në ulèrima dhe lòt, nga làjmi i paprìtur që i shkakton dhìmbje shumë të madhe. Pikërisht në atë çast, pajisjet e Hatixhesë shënojnë dhe orën e vdèkjes së saj. Brìtmat e familjarëve në spìtal, që marrin làjmet e dy vdèkjeve më të rènda, i pùshtojnë zemrat e të gjithëve që ndodhen aty.
Làjmi i atyre dy vdèkjeve shkon edhe në shtëpinë e Arifit, tek gruaja e tij e pafàjshme, Nebahati, e cila në ato momente po shoqërohej nga personi që e pàndeh shoqe të ngushtë, Suzana. Kjo e fundit tmèrrohet më shumë nga ai làjm, pasi ndihet fàjtore për vdèkjen e Hatixhesë. Ajo përlòtet, gjë që e çudit shumë vajzën e saj të ftohë, Harikën. Ndërsa vajza e Akifit, Melisa, mèrzitet së tepërmi, duke menduar plot katër fëmijë që brenda një dite kanë mbetur pa nënën dhe pa babanë.
