Month: December 2022

Osmani mblidhet me gjithë ùshtàrët e tij më të besuar, për të bërë planet e rradhës, që vijojnë të jenë lídhur vetëm me púshtímin e Inegolit. Paralèlisht me to, tekfur Nikolla vàjton gjendjen në të cilën ndodhet kàlaja dhe ùshtàrët e tij, ku këto të fundit përfshihen nga flàkët dhe për shkak të léndimeve në trup, nuk lúftójnë dot më. Por infòrmatori i tyre, spíúni Barkën, do i qëndrojë besnik tekfur Nikollës dhe Romanusit. Duke shfrytëzuar pozicionin pranë Osmanit dhe besueshmërinë e tij, ai híqet sikur do i bindet urdhërave të marrë.

Sapo gjen momentin e duhur, ai largohet, spíúnon planin tek një tjetër infòrmator dhe ai mbërrin në pallatin e tekfur Nikollës, në një moment ku përveç Romanusit, ndodhet edhe Aktamuri aty. Ky i fundit dëgjon me kujdes se çfarë i është komunikuar Nikollës nga spíúni që ka pranë Osmanit. Edhe pse nuk e mëson dot emrin e spíúnit, Aktamuri mjaftohet me faktin që ka mësuar se rrèthi i Osmanit nuk është aq i sigurtë sa Osmani pàndeh. Që të përfshihet më shumë në planet e tyre, ai vendos t’u përgjèrohet.

Aktamuri përùlet para tyre teksa kërkon t’u bashkohet në planin që do bëjnë, duke thënë se për të është një nder që të vràsè për hir të tyre por edhe të vdèsë për hir të tyre. Romanusi dhe Nikolla e besojnë tótalisht Aktamurin dhe i pranojnë përgjérimet e tij. Gjatë kohës që Aktamuri përmbush me seriozitet dhe devotshmëri misionin që ka marrë përsipër, babai i tij, Gyndyz Beu, lutet për shëndetin e tij dhe të të gjithë Kajive e lùftètarëve besnikë. Ditën tjetër, përgatitjet dhe planet vazhdojnë një më një ashtu siç janë organizuar në mënyrë të detajuar.

Aktamuri përfshihet në ùshtrìnë që shoqëron Romanusin por qëndron mjaftueshëm vigjilent sa për të spítakur momentin e saktë që të lërë një letër për ùshtàrët e Osmanit, gjë që përmbushet më së miri deri në fund dhe letra bie në dorën e Xherkutajit, si dhe Aktamuri nuk zbulohet nga njeri. Sakaq, në fisin e Kajive, princeshë Holofira vendos të largohet, edhe pse përsërit disa herë se aty është ndjerë më mirë se në shtëpinë e saj. Ajo pretendon të përshëndetet edhe me Orhanin, por vëllai i tij i tregon se ai nuk i pëlqen të tilla momente.

Hylja largohet sërish me Gyneshin nga vendi ku ishin më parë dhe këtë e bën me urdhër të Çelebiut. Gyneshi, e mèrzitur nga mungesa e nënës së saj, e pyet Hyljanë se përse nuk e kanë pranë nënën. Hylja shfrytëzon situatën dhe e mbush Gyneshin me mllèf, duke i thënë se mesa duket, nëna saj nuk do mjaftueshëm sa për t’i qëndruar pranë. Ndërkohë nëna saj, bashkë me Ryjanë dhe dy ofìcerë pòlìcie, trokasin në adresën që Çelebiu u ka dhënë për të marrë Gyneshin por në shtëpi ndodhet vetëm Fatma, punonjësja e shtëpisë.

Ajo tregon se Gyneshi është larguar nèn shoqërimin e gjyshes së saj dhe pòlìcët nuk bëjnë dot asgjë kùndër Çelebiut sepse lìgjërisht ai nuk po bën asnjë krìm, pasi kùjdestaria e Gyneshit është tek të dy prindërit. Gjatë kohës që ato flasin, Çelebiu po pastron imàzhin e tij. Ai ka mësuar se gruaja që e ka denòncuar, është dètyruar të ushtrojë profesionin që ushtron, vetëm për të mbajtur një fëmijë të vogël që ka sjellë në jetë. Ai i troket në shtëpi, i ofron strehim, punë dhe para mjaftueshëm që t’a rrisë vetë fëmijën dhe e sjell atë në krahun e tij.

Po atë natë, gruaja që në të vërtetë quhet Filiz, bën një deklaratë para shtýpit, duke thënë se Çelebiu nuk i ka bërë asnjëherë asgjë asaj, përkùndrazi, por e kanë dètyruar të fliste kùndër tij, nèn kèrcènimet që gjòja i bënin. Ajo deklaratë e Filizit, i shùan shpresat e të gjithëve, por askush nuk ka më asgjë në dorë. Mëngjesin e të nesërmes, Xhemreja është ende më e frìkësuar për Gyneshin. Ryjaja nuk di çfarë të bëjë por ndan me Çiçekun hàllin që i ka zènë me Çelebiun dhe fshèhjen që ai po i bën të voglës.

Çiçeku fshèhurazi, telefonon Iskenderin. Ai në ato momente ndodhet pranë Gyneshit, teksa në telefon dëgjon Çiçekun që i thotë se ka mundësinë e artë për të vërtetuar që nuk është si i vëllai. Ajo i kërkon vetëm të dijë vendndodhjen e Gyneshit që Xhemreja të qetësohet, por Iskenderi thotë se është lodhur duke ua vërtetuar njerëzve diçka të tillë dhe e mbyll telefonatën me aq. Ndërkohë, Tomrisi gjithashtu merr një telefonatë, por kësaj rradhe nga Bylenti. Ai i kërkon të shkojë në një takim me para të thàta në dorë dhe Tomrisi pranon.

Xhemreja shoqërohet nga Ryjaja dhe një ekip pòlìcor për të trokitur në adresën që Çelebiu i dha, për të marrë Gyneshin. Atyre u përgjigjet Fatma, punonjësja e shtëpisë, e cila tregon se Gyneshi është larguar bashkë me gjyshen e saj. Pòlìcia tërhiqet nga rasti duke thënë se nuk kanë të bëjnë me rrémbím, ndërsa Ryjaja i shpjegon Xhemresë se për shkak se kùjdestaria është ende tek të dy prindërit, Çelebiu nuk po kryen ndonjë krím para shtétit. Gyneshi ndërkohë, mendon pa ndalim për nënën e saj, Xhemrenë.

Ajo pyet Hyljën përse nuk po vjen Xhemreja dhe Hylja shfrytëzon rastin për t’a nxítur Gyneshin kúndër nënës së saj, duke i thënë se ajo nuk e do mjaftueshëm sa për t’u kthyer pranë saj. Paralèlisht, Çelebiu troket në derën e gruas që e demàskoi atë para të gjithëve. Ajo i bën të qartë se nuk kèrcènohet dot nga ai por Çelebiu e gòdet në pikën e saj më të dòbët. Gruaja që në të vërtetë quhet Filiz, ka një fëmijë të vogël dhe për hir të atij fëmije që qëndron në shtëpitë e fqínjve kur Filizi punon, Çelebiu e fton t’i rikthehet jetës së saj të mëparshme.

Ai i ofron mjaftueshëm para, strehim dhe punë, që ajo të mos dètyrohet më të bëjë punën që ende bën. Që atë natë, Filizi del para médiave dhe thotë se Çelebiu nuk i ka bërë asgjë asaj por e kanë kèrcènuar që të bënte atë deklaratë kúndër tij. Nata për të gjithë kalon me zhgènjimin që Filizi u jep, ndërsa të nesërmen, Ozani e fillon ditën me një dèbat të fortë me xhaxhanë e tij që refuzon t’i sígurojë kushte punonjësve që rrézikojnë jetën, por Ozani i tregon se bashkë kanë kontratë dhe ai nuk e heq dot nga puna.

Ozani ia bën të qartë se ndërtimet nuk do vazhdojnë pa u krijuar kushte atyre, ndërsa xhaxhai i tij largohet duke thënë se ai i ngjan tòtalisht babait të tij me idèale. Po atë mëngjes, Çiçeku vendos të bëjë diçka për Xhemrenë dhe Gyneshin. Ajo telefonon Iskenderin dhe i tregon se po i jep shansin për të vërtetuar se është njeri i mirë dhe jo si vëllai tij, ndaj duhet vetëm t’u tregojë ku është Gyneshi. Edhe pse Gyneshi është fare pranë Iskenderit në ato momente, ai nuk e tregon dhe thotë se është lodhur duke vërtetuar që nuk është si Çelebiu.

Emiri dhe Rejhani shkojnë pranë Sunës, gjë që e vëzhgon nga larg Xhavidana dhe bëhet shumë xhelòze. Si të mos mjaftonte ndjenja xhelòzisë, ajo përjeton edhe fríkë, kur dëgjon që Emiri flet në telefon për Xhemrenë, duke i kërkuar ofícerit të pólícisë që të bëjë kërkime të thella për situatën, sepse është i bindur se Xhemreja nuk i ka bërë vetë të gjitha planet. Pas asaj telefonatë, Emiri shkon pranë Rejhanit, të cilën e gjen në mendime. Ajo kërkon me ngulm që të rregjistrohet në universitet, ndërsa Emiri refuzon.

Ai thotë se që prej martesës së tyre për herë të parë, ende nuk kanë qëndruar mjaftueshëm me njëri tjetrin dhe shkolla do i privonte sërish nga të shpenzuarit kohë me njëri tjetrin. Rejhani nuk e vazhdon më tepër atë bisedë por mëngjesin e të nesërmes zgjohet nga Emiri që i thotë se është bërë vonë për në shkollë. Mëse e lumtur, ajo përgatitet dhe e shoqëruar nga Emiri shkon në universitetin që dëshironte por me kèqardhje e lajmërojnë se rregjistrimet janë mbyllur për atë vit.

Ato kthehen në shtëpi me fytyrat e ngrÿsura, por Emiri largohet sërish, për të gjetur një rrugë që t’ia realizojë ëndrrën Rejhanit, gjë që e gjen. Ai rikthehet me làjmin ende më të mirë për Rejhanin, që i dhuron asaj pafund lumturi. Gjatë asaj kohe, nëna e tij Xhavidana shkon të vizitojë Xhemrenë në spítal, për t’u siguruar se ajo nuk do e pádisë atë. Xhavidana tenton të fitojë besimin e Xhemresë por me fjalët e saj, shkakton aq mllèf tek Xhemreja saqë ajo i vërsùlet, duke mbyllur derën e dhomës e duke e dhùnùar Xhavidanën.

Me duart në fÿtin e saj, Xhemreja bën që Xhavidana të mbetet pà ndjenja, e shtrirë në tokë. Sakaq, në anën tjetër ndodhet Kemali. Ai névrikoset nga mbrojtja që i bën Narini Shehrijes për situatën me të moshuarin që ende i rrèh zemra për Shehrijen. Ai, atë mëngjes u troket sërish në derë dhe Shehrija e kércénon se do ia thërrasë pólícinë nëse vijon t’i bézdisë, por ai nuk trémbet. Mëse i vendosur qëndron pas derës, edhe pse Kemali i sugjeron t’i japë pak kohë Shehrijes që të mbledhë veten nga shókimi që ka përjetuar.

Shehrija nuk pranon të flasë me personin që ka shkuar t’a takojë pas kaq shumë vitesh dhe Narini e mbështet, ndërsa Kemali u del kúndër të dyjave duke thënë se po e teprojnë. Por i dashuruari pas Shehrijes nuk heq dorë nga ajo. Ai u troket sërish në derë dhe e bën të qartë se nuk do largohet aty pa biseduar me të. Shehrija tenton t’a trèmbë duke i përmendur pólícinë, por më kòt, sepse ai nuk trémbet. Kemali mendon të ndërhyjë në atë situatë, për t’i kërkuar zotërisë që t’i japë kohë Shehrijes të kalojë shòkimin e rikthimit të tij.

Edhe pse Kemali ia sugjeron me shumë butësi dhe duke mos e gjykùar atë aq ashpèr sa Narini, sërish, ai nuk pranon dhe ngulmon se nuk ia lë dot më kohës. Gjatë kohës që ato flasin, Oja i del përpara Taxhit. Ajo ka mësuar nga mbesa saj Suna, se Taxhi po i shmanget dhe se ndihet shumë kèq para saj që nuk e shpëtoi dot por edhe para Kemalit, ndaj për t’a gëzuar Taxhin, Oja i tregon se Suna shumë shpejt do mundet të ecë. Sakaq, në anën tjetër ndodhet Suna vetë, e cila ka pranë edhe Emirin edhe Rejhanin.

Të tre diskutojnë për trimëritë e njëri tjetrit ndërsa nga dera, i vëzhgon Xhavidana. Ajo e urrèn afrimitetin mes Rejhanit dhe Sunës por e ka pranuar se nuk ndërhyn dot më tek asnjëra. Atë natë, para se të flejnë, Rejhani do ritheksojë para Emirit dëshirën e saj për t’u rregjistruar në shkollë, ndërsa Emiri ngulmon se ende nuk kanë qëndruar mjaftueshëm me njëri tjetrin dhe nuk duron dot gjithë ato orë larg saj. Me aq, bien të flejnë, por surpriza e vërtetë do jetë të nesërmen në mëngjes, kur Emiri e zgjon atë nga gjumi.

Ai i kërkon të nxitojnë për të shkuar në shkollë dhe me shumë entuziasëm, ajo përgatitet e shkojnë, por gjërat nuk shkojnë siç ato duan sepse kuptojnë që ka kaluar afati rregjistrimit. Rejhani kthehet në shtëpi e mérzitur ndërkohë që Emiri bën të pamundurën për të dhe ndërmjet disa të njohurve, arrin t’a rregjistrojë atë në shkollë. Surpriza e tij e dytë, e gëzon ende më shumë se në mëngjes. Gjatë asaj kohe, nëna e tyre shkon të vizitojë Xhemrenë. Xhavidana i kërkon Xhemresë që t’a besojë por ato fjalë nxísin aq urrèjtje tek Xhemreja, saqë ajo e gòdet Xhavidanën derisa kjo e fundit bíe pa ndjenja.

Fërati arrin të vërtetojë pafàjësinë e Jamanit, duke treguar faktet që ai ka qenë në kompani gjatë vënies së zjàrrit në dèpon e familjes Jahjaollu. Edhe pse e lë të lírë, ai i kërkon Jamanit të ketë shumë kujdes, pasi është i bindur në pafàjësinë e tij, si dhe në faktin që dikush i është qèpur nga pas për t’i bërë kèq. Jamani e falenderon por me të dalë që aty, në oborrin e kómisariatit, ai përballet me Azizin, por jo fizikisht. Mes tyre ka vetëm kèrcènime të anasjellta, derisa Jamani largohet.

Ai krijon urrèjtje për Azizin, kur Nedimi i tregon se ka mësuar që ai është vràrèsi i babait të tij. Këtë gjë e besojnë të gjithë, përfshirë vetë Azizin, edhe pse e vërteta është ndryshe. Vràsèsi i vërtetë i babait të Azizit e të tjerëve, është vëllai i tij Idrisi, i cili sapo mëson se si ka vajtur puna me Jamanin, vendos të provojë tentativën e rradhës për t’a àrmìqësuar më tepër me Azizin. Idrisi ka gjetur disa shkrime të Azizit dhe ka kuptuar se ai mund të ketë pasur pëlqim për Seherin, ndaj i del përpara Jamanit, duke ia përmendur atë.

Jamani menjëherë e gòdet por Idrisi e ka marrë parasysh, ndaj dhe vazhdon të flasë, duke i thënë se Azizi nuk e vrèt dot, pasi nuk duron që Seheri të mérzitet dhe për sa kohë që Seheri të jetë e dashuruar pas tij, as Azizi nuk do e léndojë. Jamani i mèshon me grùshtime derisa ai gjàkoset dhe largohet, duke u kthyer në shtëpi në atë formë. Por Azizi e merr shumë personale gjendjen e vëllasë së tij dhe vendos t’i tregojë vendin Jamanit duke organizuar rrémbímin e tij, gjë që arrin t’a realizojë.

Jamani futet brenda një kamioni, i lídhur nga këmbët dhe duart, por Azizi është siguruar që ai t’a marrë mesazhin se atë rrèmbìm e ka falë tij. Në anën tjetër, Aliu fton Ilajdën në kómisariat për t’u ballafaquar me Dujgunë dhe ajo vendos t’i tregojë të vërtetën por në çastin e fundit, Ilajda merr një mesazh nga shoqja saj që i tregon se Kaani ka reaguar, ndaj duhet t’a vazhdojnë lojën me Aliun. Pa hezituar por me kèqardhje, ajo i thotë Dujgusë se janë në një lidhje me Aliun dhe Dujgu largohet duke e qëllùar me shúplakë të fejuarin e saj.

Ibo vijon të shkojë pas Kàrasë, që t’a bindë atë se e ka kèqkuptuar dhe ai e do me gjithë shpirt, por më kòt. Káraja nuk bindet dhe i qëndron ftohtë e larg, derisa edhe ai lodhet dhe heq dorë nga tentativat për të shpjeguar veten e tij. Ibo e mbyll bisedën duke thënë se ajo nuk e paska njohur fare dhe menjëherë heq unazën nga gishti, gjë që Káranë e shòkon. Edhe Dujguja që po i ndiqte gjithë sy e veshë, shòkohet. Ajo e lejon Aliun që t’i dalë para me Ilajdën për t’iu shpjeguar por Ilajda tregohet e pabèsë ndaj shokut të saj.

Sapo bëhet gadi t’i tregojë Dujgusë të vërtetën, Ilajda merr një mesazh nga shoqja saj, që i kërkon të vazhdojë lojën sepse Kaani ka reaguar. Për hir të lidhjes së saj, ajo konsumon lidhjen e Aliut dhe thotë para Dujgusë se ato janë të dashuruar me njëri tjetrin. Me një shpùllë në fytyrën e Aliut, Dujgu largohet. Ndërkohë, brenda në kómisariat, Fërati e lë të lírë Jamanin sepse është vërtetuar se ai ka qenë në kompani gjatë kohës që depòja Azizit është kàpur zjàrr. Duke qenë i bindur në pafàjësinë e Jamanit, Fërati i kërkon atij të ketë kujdes nga kúrthet.

Sapo del nga kómisariati, Jamani përballet me Azizin, me të cilin shkëmbejnë kèrcènime të njëpashnjëshme. Pas largimit nga ai, Nedimi i tregon Jamanit se Azizi është vràsèsi i babait të tij, gjë që është një génjeshtër e besuar nga të gjithë. Ndërsa Azizi vetë, kthehet në shtëpi dhe e névrikos pafund vëllanë e tij dínak, Idrisin. Pasi kupton që edhe ai kúrth i shkoi bòsh, Idrisi vendos të fusë në mes Seherin. Ai gjen guximin t’i dalë përpara Jamanit, për t’i thënë se Azizi nuk e vrèt dot për shkak të Seherit.

Jamani e gòdet sapo ai përmend emrin e Seherit por Idrisi vazhdon, duke thënë se Azizi është i dashuruar pas Seherit dhe nuk do bënte asnjëherë diçka që do e léndonte atë. Pas atyre fjalëve, Jamani e gòdet si mos më kèq dhe Idrisi kthehet në shtëpi i gjàkosur. Azizi që nuk di asgjë mbi të vërtetat e asaj gjàkosjeje, gjen mënyrën dhe arrin të rrèmbèjë Jamanin, duke e futur atë të lídhur brenda një kamioni, ku gjithashtu i ka lënë një paisje të vogël ndërmjet të cilës Jamani mund të dëgjojë mesazhin zanor të Azizit që rrëfen se ai e ka organizuar atë rrèmbìm.

Eroli është shumë i shqètësuar për Arzunë por shqètësimi i kthehet në xhélozi pasi mëson se ajo po qëndron në shtëpinë e Ahmetit. Ai përpiqet t’a nxjèrrë aty duke i thënë se Ahmeti do e denòncojë sërish, por ajo nuk bindet nga fjalët e tij. Në anën tjetër, Sinani nuk bindet se është gadi për t’u martuar. Ai është i shoqëruar në makinë nga Emreja dhe Fulja dhe sëbashku po i drejtohen dasmës së tij, kur ai ndalon makinën në mes të rrugës. Ato të dy e lënë të vetëm të mendojë, të kthjellohet dhe në fund, Sinani bindet që është gati.

Ndërkohë Zejnebi është e tríshtuar që dita saj e veçantë, nuk po trajtohet aspak si e veçantë, sepse Sinani nuk ka bërë asnjë plan për ato të dy, madje i ka thënë të shkojë vetë deri tek ceremonia. Gjithçka do ndryshojë në momentin e fundit kur Sinani shkon t’a marrë atë në shtëpi, më pas shkojnë në ceremoninë e tyre dhe në prezencë të personave më të dashur të jetës së tyre, ato celebrohen, martohen lígjërisht dhe e mbyllin eventin me një puthje dashurore. Pa humbur fare kohë, ato nisen për në muajin e mjaltit, ndërsa fëmijët shkojnë tek Ahmeti.

Arzuja fshíhet menjëherë sapo dëgjon që kanë ardhur fëmijët por mes tyre, Elifi vëren menjëherë se sofra është mbushur me ushqimet e saj më të preferuara dhe ngulmon se ato janë gatuar njëlloj siç ia gatuante Arzuja. Ahmeti përpiqet t’a anashkalojë atë koment por Elifi i çudit të gjithë duke thënë se çfarë shijesh kanë ushqimet brenda, ende pa i provuar. Arzuja e dëgjon nga aty ku ndodhet, por nuk reagon dot, ndërsa Ahmeti gjen një formë dhe e kalon bisedën pa krijuar kush dyshìme. Pas darkimit, ai bisedon veçmas me djalin e tij, Xhanin.

Ahmeti mérzitet që Zejnebi nuk e ka vënë në dijeni për martesën e saj me Sinanin por nuk ka ç’bën. Në mbrëmje vonë, Arzuja  i shkon pranë Elifit teksa ajo fle, por askush nuk e vëren. Po atë natë, Alpi prezanton Zahrën si vajzën e tij, para prindërve që ka ftuar. Madje, bën një fotografi të paprítur bashkë me to dhe e poston në rrjète sóciale, gjë që babanë e tij e çménd aq shumë nga tùrpi, saqë e gòdet me shúplakë, duke e quajtur të birin imòral, sepse të gjithë e dinë se ai fëmijë është i dòktor Ahmetit. Pas asaj shùplake, Meltemi ndërhyn dhe i dèbon ato nga shtëpia duke thënë se ato nuk e meritojnë të kenë një djalë si Alpi.

Zejnebi është shumë e mèrzitur që martesa saj po bëhet në një mënyrë aq të thatë, pa emocione dhe pa zbatuar asnjë prej traditave, aq sa Sinani as nuk do e marrë vetë nga shtëpia. Ndërkohë Sinanin e púshtójnë dyshìmet teksa ndodhet në makinë, rrugës për në ceremoninë e tij të martesës. Ai e ndalon makinën dhe del i vetëm jashtë për të menduar se çfarë po bën, ndërsa Emreja me Fuljën e lënë qëllimisht në qetësi. Së fundmi, ai vendos se është gadi t’a hedhë atë hap dhe e rregullon situatën duke shkuar në shtëpinë e Zejnebit që t’a marrë atë.

Me buzëqeshjet e rikthyera dhe para gjithë familjarëve të tyre, ato celebrojnë dashurinë duke hedhur firmat. Ceremonia mbyllet me një puthje mes tyre dhe më pas nisen për muaj mjalti, ndërsa fëmijët shkojnë në shtëpinë e Ahmetit. Arzuja fshíhet menjëherë dhe nga dhoma ku është fshèhur, dëgjon zërin e Elifit. Që nga aroma e ushqimeve, Elifi e dallon që janë gatuar ushqimet e Arzusë. Ajo e di edhe çfarë kanë brenda ushqimet, ende pa i provuar, gjë që e çudit shumë edhe Suden edhe Xhanin, ndërsa Ahmetin e pánikos.

Ahmeti e anashkalon atë bisedë dhe askush nuk dyshòn për asgjë. Para se të flejnë, Xhani i tregon babait të tij për martesën e nënës me Sinanin, gjë që Ahmetin e léndon paksa, sepse nuk e kupton përse Zejnebi nuk e ka ndarë me të diçka të tillë. Por bisedën e mbyll me aq dhe fëmijët shkojnë në gjumë. Sapo Ahmeti futet në dhomën e tij, Arzuja del nga vendi ku po fshíhet dhe i shkon pranë Elifit për t’i ndjerë aromën teksa ajo fle dhe për fat, askush nuk e gjen Arzunë. Në anën tjetër, atë natë Alpi do presë në shtëpi prindërit e tij.

Para tyre, ai e prezanton Meltemin si të fejuarën e tij dhe Zahrën si fëmijën e tyre, madje edhe e fotografon veten pranë gjithë familjes e me Zahrën në krahët e tij. I ati túrpërohet sepse të gjithë e dinë se Zahra është fëmija i dòktor Ahmetit dhe nga irrítimi, e gòdet me shùplakë Alpin. Meltemi që u irrítua nga prezantimi Alpit, irrítohet ende më shumë nga shùplaka që babai tij i jep, prandaj kthehet në mesin e tyre dhe i dèbon ato nga shtëpia e Alpit, duke thënë me gojën plot se ato nuk e meritojnë të kenë një djalë si ai.

Osmani bashkë me gjithë ùshtàrët e tij më të besuar, shkojnë dhe pozicionohen përballë kàlasë së Inegolit, me qëllimin për t’a pùshtùar. Përtej mureve të larta e të trasha të kàlasë, qëndron tekfur Nikolla me Romanusin. Nikolla i drejtohet ùshtàrëve të tij, duke u thënë se duhet t’i vràsìn të gjithë që vijnë nga populli tùrk, sepse ato u kanë vràrè familjarët dhe s’kanë treguar asnjëherë mëshìrë për to, ndaj dhe ato duhet t’u mëshòjnë pa mëshìrë. Sakaq, Osmani përgatit ùshtrìnë e tij për të sulmuar.

Para se ai të hèdhë sùlmin e parë, Xhekurtaji vrapon për tek ai. Ai i dòrëzon një shpàtë të mbështjellur, për të cilën thotë se dikur i përkiste Akçës që nuk jeton më. Ai, si t’a kishte ndjerë që do vdìste pa e përjetuar pùshtìmin e Inegolit, e kishte lënë atë shpàtë të vogël amanet, duke thënë se do donte që shpàta tij të ishte pjesë e atij pùshtìmi, edhe nëse ai vetë nuk do ishte më. I emocionuar, Osmani e merr dhe me të prèt litarin që do dërgojë drejt kàlasë topin e parë të gòditjes së rèndë.

Mes personave që ndodhen në anën e tekfur Nikollës dhe Romanusit, është një prìft, i cili mbledh një pjesë prej personave që e besojnë dhe u sugjeron të tërhiqen nga lùftà në të cilën po përfshihen. Sipas tij, kur dihet që një lùftè do e humbasin, është më e arsyeshme që të tërhiqen që në fillim. Për më tepër, ai thekson se atë lùftè e ka dashur Nikolla dhe e ka filluar ai, ndaj le t’a vazhdojë ai i vetëm. Së fundmi, ai u betohet se një tùrk, asnjëherë nuk do tregohet i pabèsë ndaj dikujt që i afrohet si mik, prandaj ato duhet t’u afrohen si miq.

Prìfti guximtar që quhet Rahip, krìtikohet ashpèr nga djali i Gyndyzit, i cili aty është i infìltruar dhe hìqet si ‘Aleksandri’ që udhëheq ùshtrìnë e Nikollës. Ai e dërgon në bùrg, por aty, fshèhurazi, pa i dhënë asnjë detaj, i kërkon të presë dhe të ketë durim. Në anën tjetër, gratë qëndrojnë në çadrat e fisit të Kajive, ku punët do vazhdojnë si zakonisht, duke pasur prioritet tregtinë. Ato nuk e vërejnë që disa persona të màskuar u futen fshèhurazi në një nga çadrat e punëve dhe hèdhin hèlm në punimet e tyre.