Month: January 2023

Çiçeku vendos t’a marrë Atlasin fshèhurazi nga Tomrisi, vetëm për të dëshmuar në gjýq gjithçka që ai ka parë natën e vràsjès së babait të tij, pasi u duhet të vërtetojnë se Bylenti ka dashur t’a vrìstè Çiçekun dhe për këtë arsye e ka gòditur Iskenderi. Në momentin më të pàshpresë për Iskenderin, Çiçeku hap derën dorë për dore me Atlasin, i cili jep dëshminë e tij dhe falë asaj dëshmie, Iskenderi lihet menjëherë i lìrë. Nëna e tij Hylja pretendon të largohen që aty sëbashku por Iskenderi zgjedh Çiçekun dhe Atlasin.

Ai i përqafon të dy, shumë gjatë, e më pas ato të dy largohen, ndërsa Iskenderi rikthehet, për t’u futur në zyrën e kòmisarit, ku do bëjë një denòncim për Çelebiun, për vràsjèn që ai ka kryer ndaj Kenanit. Denòncimi që Iskenderi bën, bie menjëherë në vesh të vëllait të tij, Çelebiut, i cili vendos t’ia kthejë me të njëjtën monedhë dhe planifikon denòncimin ndaj tij, për rënien e zjàrrit muaj më parë, që shkaktoi vdèkjen e plot 21 personave. Planet për denòncimin e Iskenderit, Çelebiu nuk i bën me nënën e tij, por me avòkatin.

Në ato momente, një tjetër lìgësi e Çelebiut po del në skenë. Ajo është pikërisht tentativa tij për të vràrè Ozanin, ndërmjet xhaxhait të tij, Hikmetit. Ky i fundit, e thotë para Seherit, duke pàndehur se ajo ka qenë në dijeni. Seheri bëhet shumë kèq kur e dëgjon dhe menjëherë pas largimit të tij, në shtëpi do vijë Ozani me Xhemrenë. Kjo e fundit dëshiron t’a falenderojë për mbështetjen por Seheri tregon çfarë i tha Hikmeti dhe e dèbon Xhemrenë, nga frìka se ajo do bëhet shkak që Ozani të gjejë vdèkjen nga Çelebiu.

Ozani i shkon nga pas por Xhemreja i betohet se nëse ai do i shkojë sërish nga pas, ajo do zhvendoset nga ajo lagje. Si të mos mjaftonte, frìka e saj bëhet më e vërtetë se kurrë, pasi në dhomën e saj në shtëpinë e re, do gjejë mbi shtrat një send që vërteton se Çelebiu ka futur dikë deri brenda shtëpisë së saj. Paralèlisht, Tomrisi do e dèbojë Çiçekun nga shtëpia saj. Ajo mëson nga Atlasi se ai ka qenë në gjýq për të folur që Iskenderi të lìrohet dhe duke e parë këtë si tràdhti të Çiçekut, Tomrisi e përzè atë.

Xhaxhai i Ozanit, shkon në shtëpinë e Ozanit, ku do gjejë vetëm Seherin, nënën e tij. Në një bisedë të sinqertë si rrallë herë, Hikmeti përmend faktin që Çelebiu e urdhëroi t’a vrísté Ozanin. Hikmeti e thotë duke menduar se Seheri e di, por Seheri nuk e dinte dhe ai rrëfim i bie si bòmbè. Për më tepër, menjëherë pas largmit të Hikmetit, Ozani do vijë në shtëpi sëbashku me Xhemrenë, por kjo e fundit do pritet me akùza shumë të rénda nga Seheri, e cila gjithashtu i kërkon të shpòrret larg tyre, veçanërisht larg Ozanit.

Nga Seheri mëson edhe Xhemreja se çfarë ka dashur të bëjë Çelebiu dhe fríkësohet aq shumë, saqë i vendos kusht Ozanit që ai t’i qëndrojë asaj shumë larg, përndryshe ajo do marrë Gyneshin dhe do largohet nga ajo lagje. Fríka e Xhemresë do bëhet shumë më konkrete në momentin që futet në shtëpi dhe gjen në dhomën e saj një shenjë dalluese se Çelebiu ka dërguar njerëzit e tij deri aty. Çelebiu në ato momente po pret për làjmin se Iskenderi është dënùar për vràsjèn e Bylentit, por nuk e merr atë làjm.

Kjo, sepse në momentin e fundit të gjÿqìt të Iskenderit, Çiçeku është futur e shoqëruar nga Atlasi, i cili ka dëshmuar se çfarë ka parë atë natë. Dëshmia e tij vërteton se Iskenderi thjesht ka dashur t’a shpëtonte Çiçekun nga duart e Bylentit dhe gjÿqtari e lë të lírë. Iskenderi i përqafon shumë fort të dy, gjë që e shikon me zhgènjim edhe nëna e tij, Hylja, e cila vendos të largohet, duke mos dènjuar t’u afrohet atyre, as për falenderim. Çiçeku merr Atlasin dhe shumë shpejt largohet që aty, me pretendimin se ajo çfarë ndodhi, do mbahet e fshèhtë nga Tomrisi.

Por, Tomrisi do mësojë gjithçka, pikërisht nga vetë Atlasi, të cilit i shpëton nga goja një detaj i asaj dite dhe Tomrisi e bën që të rrëfejë çdo gjë. Pas atij rrëfimi, Tomrisi zbret pranë Çiçekut dhe e dèbon atë nga shtëpia, duke i dhënë një zarf me para që ajo të mos mbetet rrugëve. Ndërsa Iskenderi, atë ditë denòncon vëllanë e tij për vràsjèn e Kenanit. Ai denòncim bie menjëherë në veshin e Çelebiut, i cili nuk qëndron duarkryq. Ndërmjet avòkatit të tij, ai vendos të denòncojë Iskenderin për 21 vdèkjet që rënia e zjárrit ka shkaktuar.

Denizi dhe Fulja janë të vendosura në planin e tyre për të nxjerrë màshtrimin e Osmanit, djaloshit që ka kërkuar dorën e dy vajzave njëkohësisht, duke qenë madje i shoqëruar nga nëna e tij. Një fqìnje e shikon Osmanin duke u futur me lule dhe çokollata në shtëpinë e Kadirit ku vajzat do vazhdojnë lojën dhe menjëherë do ia përcjellin Kadirit se çfarë kanë parë. Kadiri vjen në shtëpi menjëherë pas largimit të Osmanit dhe nënës së tij dhe kërkon llogari nga e bija, Denizi. Kjo e fundit, ngelet pa fjalë.

Denizi nuk di si të reagojë por Fulja i vjen në ndihmë dhe jep një jùstifikim të kotë, sikur djali në fjalë ka ngàtërruar shtëpinë, por Kadirit nuk i tingëllon aspak besuese. Sakaq, në anën tjetër, Alpi i shkon pranë Zejnebit për t’a informuar mbi gjendjen në të cilën ka degràduar sëmùndja e Aishes, si dhe kërkon nga ajo që të shpërngulet në çiflig, ku është shtëpia e vërtetë e Sudes. Ai e argumenton sugjerimin e tij, duke thënë se Aisheja ka shumë nevojë për të, në ato kushte aq të vèshtira në të cilat po jeton, për shkak të shëndetit.

E bindur nga Alpi, Zejnebi bashkë me Sinanin shkojnë në shtëpinë e Aishes, por ai vendim do e zemëròjë së tepërmi Munevverin. Edhe pse ishte ajo që i dëbòi nga shtëpia saj, tani kërkon që të mos largohen por të shkojnë në shtëpinë e saj, duke dashur t’a ketë vëllanë përpara syve derisa të shërohet plotësisht. Përtej Munevverit, Zejnebi shkon në çiflig me Sinanin. Atje, Aisheja e trajton Zejnebin si në fillim, ku vetëm Zejnebi ishte e zonja shtëpisë dhe Aisheja punonjëse por Zejnebi dëshiron që Aisheja të marrë vendin e saj të merituar.

Për këtë, i kujton se është ajo prònarja e vërtetë, sepse është gjyshja e Sudes por sëmùndja nuk e lë Aishen të kujtojë se atë rrëfim e ka pranuar, ndaj i shkon pranë Sinanit, duke e pàndehur si Sabriun dhe kërkon nga ai që të vërë dorë në situatën me Zejnebit, gjë që Sinani ia premton. Buzëqeshja e lehtë në fytyrën e Sinanit, do shùhet mëngjesin e të nesërmes, kur në mëngjes do lexojë në internet làjmin e letrës që kanë gjetur pranë Nilajit, vajzës që u vetëvrà duke lënë letër dashurie për Sinanin.

Alpi shkon pranë Zejnebit për t’i treguar ecurinë e sëmùndjes që e ka zènë Aishenë dhe arrin t’a bindë Zejnebin se më e duhura për të gjithë, është që ajo të zhvendoset në çiflig, ku do gjejë rehati edhe për fëmijët, edhe për kujdesin ndaj Aishes që ka shumë nevojë për to, në këto ditë të vèshtira. Sëbashku me Sinanin që del nga spìtali, Zejnebi kthehet në çiflig. Nga sëmùndja, Aisheja nuk do e pranojë se është gjyshja e Sudes, në momentin që Zejnebi i kërkon t’a trajtojë veten ashtu siç është, si prònarja e asaj shtëpie.

Për t’a diskutuar atë situatë, Aisheja shkon pranë Sinanit, të cilin e pàndeh të jetë Sabriu i ndjerë dhe Sinani i jep përgjigjet që ajo dëshiron të dëgjojë. Ajo natë e fùrishme do mbyllet me aq por mëngjesi i të nesërmes do jetë ende më i fùrishëm pasi Sinani do lexojë në internet làjmin që tregon për letrën që i është gjetur Nilajit në shtrat, në momentin e vetvràsjès. Ajo është letra që Nilaji ia dedikoi emocioneve të dashurisë, gjë që bën që Sinani të ndihet aq kèq, saqë nuk qëndron dot në shtëpi.

Ai telefonon Emrenë, i cili e merr dhe me nxitim e dërgon pranë vàrrit të Nilajit, ku Sinani ka nevojë të thotë “më fal”. Emreja përpiqet t’a bindë Sinanin se përfundimi Nilajit nuk është fàji i tij dhe eprori i tyre gjithashtu do i thotë të njëjtën, si dhe shumë detaje të tjera që do ia lehtësojnë atij bàrrën e vdèkjes së Nilajit. Së fundmi, eprori tij e këshillon t’ia dijë vlerën familjes, e më pas largohet. Gjatë gjithë asaj kohe, bashkëshortja e Emresë, sëbashku me vajzën e Kadirit, Denizin, do vazhdojnë lojën e tyre.

Ato janë të vendosura që t’a zbulojnë màshtrimin e Osmanit, djaloshit që ka kërkuar njëherazi dorën e dy vajzave, duke qenë madje i shoqëruar nga nëna e tij. Fqìnjët e lagjes lajmërojnë Kadirin se në shtëpinë e tij po futen për të kërkuar dorën për fejesë por kur mbërrin Kadiri, ato janë larguar, ndërsa vajzat jùstifikohen duke thënë se kishin ngàtërruar shtëpi. Përtej tyre, bashkëshortja Kadirit Munevveri, si dhe Meltemi, do ngàcmojnë Zejnebin për rikthimin në çiflig, gjòja se po synon pasurinë e Sudes.

Narini vijon t’a telefonojë Kemalin, por ai vijon të mos i përgjigjet. E shqètësuar për të, Narini e kalon gjithë natën në sallon duke e pritur, ku dhe do e zërë gjumi. Ndërsa Kemali e kalon gjithë natën në makinën e tij, pa vënë dot gjumë në sy. Në mëngjes, kur kthehet në shtëpi, Narini i del përpara për të biseduar, por më kòt, ai nuk pranon, edhe pse ajo e pyet drejtëpërdrejtë se çfarë pròblemi ka ai. Sado që Kemali e shmang, ajo i drejton dhuratën që ka marrë për të, një ditë më parë, një stilolaps të veçantë.

Kemali ia kthen mbrapsht, duke i thënë se ai nuk ka një të shkuar aq voluminoze dhe të fshèhtë, sa për të shkruar për të. Me aq fjalë, Kemali largohet, ndërsa Narinin e lë në frìkësim të madh. E panìkosur, ajo telefonon Erhanin për t’a pyetur se çfarë ka drèqosur tek Kemali por Erhani lìrisht betohet se nuk ka gisht në atë punë. Për më tepër, ai hèdh dýshimet tek Ajnuri. Edhe pse Narini bindet se duhet të ketë folur Ajnuri, ajo nuk e telefonon atë por i shkon nga pas Kemalit në zyrë, për t’u sqaruar.

Në zyrën e tij prej xhami në kompani, ai vetë dhe Narini shikon qartazi duke debàtuar dhe një ndër personat që i shikon dhe gëzohet shumë, është Erhani. Paralèlisht, vëllai i Kemalit, Hikmeti, takon për herë të parë Gylsymin. Rejhani i tregon asaj se Hikmeti është ura lìdhëse e tyre pasi ai ka qenë i pari që ka besuar se ajo nuk ka vdekur dhe ka mundësuar ribashkimin e tyre. Gjithë lumturinë që Hikmeti i jep Gylsymit, do ia marrë Xhavidana, sapo të ulen në sofrën e ngrënies së mëngjesit.

Xhavidana ka dëgjuar nga Nigari se për t’u vërtetuar nëse është motra, mjafton të bëhet një anàlizë ÅDN-je dhe këtë e kërkon me ngulm nga Emiri dhe Rejhani, duke e vënë si kusht nëse ato duan që Gylsymi të vazhdojë qëndrimin në atë shtëpi. Gylsymi largohet e ofènduar por Emiri i shkon nga pas dhe ajo e falenderon së tepërmi për gjithçka që po bën. Ndërsa Rejhani, edhe pse nuk e dýshon se ajo është motra e saj, sërish kërkon që ajo anàlizë të bëhet, vetëm për t’ia mbýllur gojën Xhavidanës.

Rejhani e dërgon Gylsymin pranë Hikmetit, për t’i treguar se personi që i ka filluar kërkimet për të, ka qenë pikërisht ai dhe gjatë kohës që Gylsymi shikon me admirim Hikmetin, Xhavidana dëgjon Nigarin që i thotë Melikesë se nuk është normale të pàndehësh të kesh motër dikë, pa bërë një anàlizë të thjeshtë ÅDN-je. Atë mendim, Xhavidana e përdor dhe e sugjeron në tavolinën e ngrënies, nga ku e largon Gylsymin në mënyrë indirekte, pasi ajo nuk qëndron dot në atë ambjent aq të sìkletshëm.

Emiri sërish e krìtikon nënën e tij, por më kot, sepse ajo e mbron veten duke thënë se nuk pranon dot një të huaj në familjen e saj. Megjithatë, fjalët e saj lënë një gjurmë të madhe në mendjen e Rejhanit. Ajo nuk e shikon si diçka të kèqe bërjen e anàlizës së ÅDN-së, por e shikon si të nevojitshme vetëm për t’ia vërtetuar Xhavidanës se ato janë motra. Për vete, Rejhani nuk mbart asnjë dýshim në kokë se Gylsymi është motra saj por nuk di se si mund t’i bëjë anàlizat, pa e bërë Gylsymin të ndihet e fýer.

Sakaq, në anën tjetër ndodhet Narini, të cilën e ka zënë gjumi në sallon duke pritur Kemalin që në shtëpi vjen në mëngjes, si kurrë më parë. Ajo i flet ndërsa ai nuk i përgjigjet, ashtu siç nuk i përgjigjet as kur i shkon Narini në dhomë për t’a pyetur se çfarë pròblemi ka ai. Megjithatë, i drejton atij një dhuratë modeste që i ka bërë, një stilolaps të veçantë. Në atë moment, Kemali shpèrthèn dhe thotë se nuk i duhet, pasi nuk ka një të shkuar të fshèhtë për të shkruar. Me aq, Kemali largohet, pa denjuar të tregojë diçka më shumë mbi të shkuarën e Narinit.

Ajo menjëherë telefonon Erhanin, për t’a pyetur se çfarë i ka thënë ai Kemalit por Erhani lìrisht betohet se nuk ka komunikuar fare me të. Ai gjen mënyrën për t’ia hèdhur fàjin Ajnurit, por Narini nuk e telefonon Ajnurin, pasi është e vendosur të përballet fillimisht me Kemalin. Për t’u përballur, ajo i shkon në kompani pak më vonë, por edhe aty, Kemali vijon të jetë po aq i vràzhdë ndaj saj. Përtej zyrës prej xhami, Erhani i shikon duke debàtuar me duar e këmbë dhe një buzëqeshje e madhe i përshkon fytyrën.

Vollkani e shikon Dujgunë shumë të trìshtuar dhe nuk qëndron dot duarkryq para asaj pamjeje por e merr veçmas atë për të biseduar. Fillimisht, ai gjen rrugën për t’a bërë atë të rrëfejë se e dashuron ende Aliun. Përveç Vollkanit, atë rrëfim aq të fortë dhe domethënës, do e dëgjojë edhe Jamuri, fshèhurazi. Pa dëgjuar gjë më shumë, atë e thërret një kolege që e shikon dhe ajo nuk e përgjòn dot më tepër bisedën. Ndërkohë Dujgu, e pranon para Vollkanit se ka një arsye tjetër përse është ndarë nga Aliu.

Ajo kërkon t’a mbajë të fshèhtë duke u ndjerë shumë në sìklet për të rrëfyer një të vërtetë të tillë por shpejt, e gjen veten para Vollkanit duke e rrëfyer atë arsye. Pasi ai mbledh veten nga shòkimi që përjeton, menjëherë i kërkon që t’ia sjellë rapòrtet mjèkësore e t’ia dërgojnë xhaxhait të tij që është mjèk, sepse ai vetë ose ndonjë koleg i tij, me siguri do e gjejnë një rrugëdalje. Sakaq, në anën tjetër ndodhet Nana, e kyçur ende në dhomën e saj, në shtëpinë e Jamanit. Në mendjen e saj, rri vetëm Jusufi.

Teksa ajo anàlizon disa situata, arrin të dalë në konkluzionin se Jusufin e ka rrèmbyèr Idrisi. Mirëpo, ajo nuk ia thotë dot Jamanit diçka të tillë, sepse nuk ka se si t’a jùstifikojë njohjen e saj me Idrisin. Kështu, vendos t’a gjejë e vetme Jusufin. Ajo përplas derën derisa Neslihani i shkon pranë dhe i thotë se ka vendosur t’a ndihmojë, me kushtin që Nana të mos tregojë se kush e ka ndihmuar. Nana e falenderon dhe ia del të largohet nga shtëpia, pa e ditur se gjithçka ishte një kùrth.

Neslihanin e ka dërguar vetë Jamani që t’i vihet në ndjèkje Nanës dhe ashtu bën. Por, Nana e vëren Jamanin pas vetes dhe gjen formën për t’i humbur nga sytë. Kështu, Nana shkon e vetme deri në vendin ku Idrisi po mban pèng Jusufin. Ajo i drejton një àrmè në kokë dhe i mban larg vetes derisa futet në vendin ku po mbahej Jusufi. Për çudinë e madhe të të gjithëve, Jusufi nuk ndodhet aty brenda. Ai ia ka mbàthur për të shpëtuar veten dhe kështu ka përfunduar në pyll, ku një e panjohur do e shikojë dhe do e marrë në shtëpinë e saj, për t’a ndihmuar.

Nana e kupton se pas rrèmbìmit të Jusufit qëndron Idrisi, pasi ajo lìdh shumë pjesë në mendjen e saj, shumë fragmente të ndara, që kur i bashkon, e bëjnë të kuptojë të vërtetën. Këtë të vërtetë kaq të madhe, ajo nuk ia thotë dot Jamanit, pasi nuk e shpjegon tek ai lidhjen me Idrisin. Nana përplàs duart në derë duke kërkuar ndihmë nga njerëzit e tjerë të shtëpisë, derisa Neslihani, me shumë ngurrim, ia hap derën. Nana e falenderon së tepërmi dhe i betohet se nuk po bën asnjë gàbim.

Neslihani e shoqëron Nanën duke e ndihmuar mos t’a zèrë njeri por në të vërtetë, e gjithë situata është një plan i Jamanit që e ka futur Neslihanin të veprojë ashtu, vetëm që t’i vìhet nga pas Nanës sapo ajo të dalë nga shtëpia. Nga taksia në të cilën Nana futet, ajo e vëren Jamanin që ka nga pas, prandaj zbret nga taksia dhe ia mbàth në këmbë, derisa Jamani e humbet nga sytë. Me pak vështirësi, Nana e gjen vendin ku po mbahet pèng Jusufi dhe sypatrèmbur i del përpara Idrisit.

Ajo rrèmbèn një àrmè nga brezi i Kazimit dhe ia drejton në kokë Idrisit. Që të dy, ajo gjen formë për t’i lìdhur që të mos e pèngojnë në gjetjen e Jusufit por kur shkon në vendin ku Jusufi mbahej, Nana nuk e gjen aty. Jusufi ia ka mbàthur për të shpëtuar veten dhe shpejt e gjen veten në mes të pyllit, pa asnjë drejtim të ditur, derisa një grua e panjohur i shkon në ndihmë dhe e merr për dore. Në anën tjetër ndodhet Dujgu me Vollkanin. Ky i fundit, është i shqètësuar për të, ndaj e merr veçmas për të folur.

Sipas tij, është mëse e dukshme që ajo ende e do Aliun dhe Dujgu e pranon diçka të tillë. Pak më tutje, Jamuri po i dëgjon në fshèhtësi dhe mbushet me mllèf kur dëgjon pohimin e Dujgusë, por nuk qëndron dot për shumë gjatë aty, pasi dikush e shikon dhe e thërret. Pas largimit të Jamurit, Vollkani vijon me insistim për të ditur se çfarë e ka ndarë Dujgunë e dashuruar nga Aliu dhe në një moment, Dujgu rrëfen të vërtetën. I shòkuar, Vollkani i kërkon të mos heqë dorë por t’i dërgojnë rapòrtet mjèkësore tek xhaxhai i tij mjèk, pasi ai ka lidhje me shumë mjèkë.

Ahmeti e shoqëron Zejnebin për në spìtal, me shumë nxitim. Pasi e lë në mesin e të afërmve të tjerë që janë mbledhur për Sinanin, Ahmeti futet vetë në sallën e operimit, për të marrë përsipër atë operim me aq rëndësi. Emreja që ka qenë pranë tij në momentin e plàgosjes, tregon se sa i shpërqëndruar ka qenë Sinani, si kurrë më parë, duke mos u ruajtur aspak nga krìmìnelët e àrmàtosur që do bàstisnin. Pasi dëgjon ato fjalë, Munevveri fàjëson Zejnebin, duke thënë se ka qenë ajo që e ka turbulluar mendjen e Sinanit.

Zejnebi nuk i përgjigjet aspak, ndërsa Ahmeti, orë më vonë del nga salla e operimit për të dhënë làjmin e mirë se ia kanë ndaluar gjàkderdhjen dhe ia kanë nxjerrë plùmbat. Paralèlisht, në shtëpinë e tij, Sudeja dhe Elifi shikojnë Xhanin duke qàrë dhe pyesin çfarë po ndodh, por Xhani i gènjen për të mos i mèrzitur. Vajzat fillojnë të alùdojnë se përse po qàn Xhani dhe Sudeja shpreh mendimin se mos Zejnebin e ka rrèmbyèr Arzuja. Ky mendim nèvrikos së tepërmi Elifin dhe mes tyre fillon një shèrr, të cilit i jep fund Xhani.

Ai u tregon të vërtetën se çfarë ka ndodhur dhe të tre qajnë të përqafuar për Sinanin. Në shtëpinë e tyre, për t’u kujdesur për to, do shkojë Munevveri, ndërsa Zejnebi me Ahmetin qëndrojnë në spìtal. Munevveri nuk do mirëpritet aspak nga Elifi, e cila ka arritur të kuptojë vetë se ajo e ka dëbùar nënë Zejnebin nga shtëpia saj ku ajo po qëndronte. Munevveri tenton t’i shpjegohet por Elifi nuk e dëgjon. Sakaq, làjmi i madh se ai mund të dalë nga dhoma e kujdesit intensiv, vjen. Menjëherë në atë dhomë zhvendoset edhe Zejnebi për t’u kujdesur për të.

Ditë të tëra kalojnë nèn ilàçe e përkujdesje, derisa Sinani përmendet. Gjithë të afërmit i mblidhen pranë por Sinani nuk thotë asnjë fjalë dhe as që i shikon në sy. Vazhdimisht, ai e mban kokën e sjellur nga një anë ku nuk ka njeri dhe nuk flet në asnjë moment. E frìkësuar, Zejnebi pàndeh se ai ka humbur kujtesën, por e vërteta qëndron ndrysh. Vetëm para Ahmetit, Sinani e hap gojën dhe tregon se nuk duron dot që t’ia dëgjojë më zërin vetes së tij, pasi ndjen tùrp të madh në çdo tingëllim që vjen nga zëri tij.

Ahmeti e dërgon Zejnebin me të shpejtë në spìtal, pasi mësojnë se Sinani ka marrë një plàgosje të rèndë. Sapo mbërrijnë atje, Ahmeti merr përsipër operimin e Sinanit, ndërkohë që të gjithë familjarët mblidhen në korridor për të pritur një përgjigje për gjendjen e tij. Emreja tregon se Sinani nuk e ka pasur fare mendjen në atë operacion pòlìcor, ka qenë shumë i shkujdesur dhe i turbulluar, ndaj dhe ka marrë aq shumë plùmbà. Për gjendjen e vëllasë së saj, Munevveri fàjëson Zejnebin.

Sipas saj, Sinani është rènduar psìkologjikisht për fàj të Zejnebit, që nuk e linte t’a kryente i qetë punën e tij. Gjatë asaj kohe, në shtëpi, Zejnebi ka lënë të tre fëmijët, nèn kùjdestarinë e Binurës, punonjëses së shtëpisë që tanimë është kthyer në një familjare të tyre. Vajzat, Sudeja dhe Elifi e gjejnë Xhanin duke qàrë por ai e mohon dhe thotë se diçka e pìckoi. Ato largohen për në dhomën e gjumit por atë temë nuk e mbyllin. Sudeja alùdon se mos Zejnebin e ka rrèmbyèr Arzuja por kjo gjë e nèvrikos së tepërmi Elifin.

Mes tyre lind shèrri që i jep fund Xhani, i cili gjithashtu u tregon të vërtetën, gjë që do shkaktojë ende më shumë lòt tek vajzat. Sakaq, operacioni i Sinanit përfundon por atij do i duhet ende më shumë kohë për të ardhur në vete. Ditë të tëra kalojnë, derisa Ahmeti jep làjmin e shumëpritur se Sinani do mund të kalohet në një dhomë normale, pa pasur nevojë për kujdes intensiv. Sapo del në një dhomë ku të afërmit mund t’a vizitojnë, Zejnebi zhvendoset aty, duke qëndruar ditën e natën, me shpresën se ai do zgjohet.

Motra e Sinanit, Munevveri, merr ftesë për të qëndruar në shtëpinë e Ahmetit, ku ndodhen fëmijët pa asnjë kùjdestar mbi kokë, por qëndrimi saj nuk do jetë aspak i lehtë, për shkak të Elifit që ka kuptuar se ajo e ka përzènë Zejnebin dhe tani kërkon llogari për atë gjë. Ndërkohë, Sinani zgjohet dhe sjell lumturi të madhe, por ai nuk flet, as para Zejnebit, as para motrës apo fëmijëve që shkojnë t’a vizitojnë. Vetëm në prezencë të Ahmetit që e merr në pyetje duke menduar se ka humbur kujtesën, Sinani flet e thotë se i vjen tùrp t’ia dëgjojë zërin vetes.