Omeri kthehet me Ryjanë pranë Xhemresë, duke e lumturuar pamasë atë, derisa një telefonatë nga kòmisari pòlìcisë, do ia shùajë buzëqeshjen. Ai i tregon se Çelebiu ka mundësuar lìrimin e Adnanit, ndaj duhet të bëjnë shumë kujdes, pasi me shumë mundësi, ai lìrim është bërë vetëm për të çuar në vend ndonjë urdhër të Çelebiut. Ashtu siç kòmisari pàndehi, Adnani merr urdhër t’i japë fùnd jetës së Ozanit, duke e vràrè me àrmè. Adnani shkon në lagjen e tyre dhe qèllon drejt Ozanit, po atë ditë.
Plùmbin e asaj àrmè, nuk do e marrë Ozani por Omeri që i del përpara, duke pasur të veshur një antìplùmb. Pòlìcia e arrèston menjëherë Adnanin por gjatë rrugës për në pòlìci, kòmisari ndalon, për t’i bërë atij një propozim bashkëpunimi. Ai i tregon fillimisht se nëna tij është sëmùrur gjatë kohës që ai ishte i bùrgosur dhe përveç tij, nuk ka kush tjetër të kujdeset për të, ndërsa për Çelebiun, i thotë me siguri se ai e ka lìruar nga bùrgu, vetëm për t’a pasur nèn urdhërat e tij.
Nëse Adnani do bashkëpunojë me pòlìcinë, atëherë do përfitojë shumë vite të zbritura në dënìmin e tij. Adnani pranon dhe për hir të atij bashkëpunimi, ai i thotë Çelebiut se e ka vràrè Ozanin. Çelebiu e falenderon dhe largohet i qetë prej aty, për të shkuar në qelìnë e tij, ku është përherë i vetëm. Ai e heq rripin e pantollonave të tij, formon një lìtar me të dhe vàr veten. Pòlìci që do i dërgojë ushqimin e atij vakti, e gjen të vàrur dhe i tmèrruar, lajmëron organet kompetente.
Paralèlisht, Xhemreja mëson se çfarë ka ndodhur atë ditë me Ozanin dhe Omerin dhe nèvrikoset së tepërmi me Ozanin që nuk e shikon rrezìkun siç është por vijon t’i shkojë asaj nga pas. Ozani ngulmon se nuk do tërhiqet nga dashuria tij për shkak të një personi tjetër ndërsa Xhemreja ngulmon se ai duhet t’i rrijë larg. Ozani jo vetëm që nuk pranon por tregon edhe unazën që mban në xhep, me të cilën do i propozonte. Në momentin që ato flasin, një telefonatë bòmbè vjen në shtëpinë e Çelebiut, ndërmjet të cilës lajmërojnë se e kanë gjetur të vàrur në qèli.
