Iskenderi del nga shtëpia pasi njofton kòmisarin dhe bashkë me to i vihet nga pas nënës së tij, Hyljasë. Menjëherë pas largimit të Iskenderit, Çiçeku telefonon Ryjanë për t’i treguar se çfarë po ndodh si dhe që Omeri mund të jetë i përfshirë në atë mes, sëbashku me Iskenderin. Ky i fundit, mbërrin para nënës dhe vëllasë së tij dhe tenton t’i ballafaqojë por Çelebiu i përgjigjet me një àrmè që ia drejton në kokë. Atë àrmè, Iskenderi ia hèdh në tokë dhe mes tyre fillon një përlèshje fizike ku dominon Çelebiu.
Nëna e tyre, Hylja, merr àrmèn që ra në tokë dhe ia drejton Çelebiut duke i kërkuar që t’a lëshojë Iskenderin. Në atë moment, Çelebiu thotë se ashtu si gruaja e ka lindur, edhe Hylja sapo e hodhi në mbèturina, me veprimin që bëri. Pòlìcia mbërrin në vendngjarje dhe Çelebiu shikon se nuk ka nga ia mbàth. Për të shpëtuar veten, ai ia drejton àrmèn në kokë nënës së tij dhe nèn atë kèrcènim, largohet derisa futet në makinën me të cilën Hylja ka ardhur e shoqëruar me shofer.
Asnjëri prej tyre nuk e di se Omeri ka bërë një plan të thellë që të arrijë të jetë shofer i asaj makine atë natë. Omeri lë Hyljanë në një cep të rrugës dhe largohet me Çelebiun, të cilin e dërgon në vendin ku zbarkohen të gjitha mbèturinat. Sapo ia drejton àrmèn për të marrë hàk për Ozanin, ai dëgjon nga pas zërin e Ryjasë dhe menjëherë pas Ryjasë, vjen edhe kòmisari me një ekip pòlìcësh. Kësaj rradhe, Çelebiu nuk ka nga ia mban por përfundon nèn pràngat që kòmisari i vendos me shumë mllèf ndaj tij.
Paralèlisht, shoku për të cilin Omeri po hàkmerrej, Ozani, më në fund zgjohet. Pas shumë orësh të gjata të mbushura me ànkth, ai hap sytë dhe pranë vetes gjen nënën e tij, ndërkohë që Xhemreja vijon të qëndrojë e frìkësuar në shtëpi, edhe pse po e mbrojnë shumë femra që u mblodhën për t’a solidarizuar. Teksa Ozani i shpjegon nënës së tij se ai nuk e do jeten pa Xhemrenë dhe nuk i trembet asnjë plùmbi apo ndonjë gjëje tjetër, në shtëpinë e Xhemresë shkon Ryjaja për t’i dhënë làjmin e madh se Çelebiun e kanë pràngosur.
