Nana mbushet nga e para me urrèjtje për Jamanin, pas përballjes që ai bëri me Idrisin. Ajo kthehet në shtëpi e xhíndosur dhe duke i folur Jamanit si mos më kèq. Brenda asaj dite, Jamani i ulèret të gjithë trupròjave të tij që po tregohen shumë të ngadaltë në çdo véshtirësi që u del përpara. Jamani nuk e di se Jusufi ndodhet në oborr dhe po i shikon. Jusufi tmèrrohet i tëri kur xhaxhai i tij nxjerr àrmèn dhe ua drejton atyre në kokë. Ai vrapon për t’u futur brenda në shtëpi, ku ul kokën në prehrin e Nanës, për të qàrë.
Nana névrikoset shumë dhe i shkon Jamanit në zyrë, sapo qetëson Jusufin. Duke e krítikuar së tepërmi për atë që sapo bëri, Nana i thekson Jamanit se Jusufi ka nevojë imediate për një psíkolog, sepse ajo nuk e zëvëndëson dot rolin e psíkologut. Fjala “ psíkolog “ i kujton Jamanit vetëm Azizin dhe vdèkjen e Seherit, prandaj nuk pranon. Në anën tjetër Dujgu. Ajo merr një mesazh nga Jamuri, ku i shkruan se me të vërtetë nuk jeton dot pa Aliun por megjithatë, i uron atyre lumturi dhe në fund fare, shkruan lamtumirë.
Dujgu e kupton se Jamuri do i bëjë diçka vetes, ndaj nxiton për tek ajo, në shtëpinë e saj, ku do e gjejë të shtrirë pranë tavolinës së mbushur me ilàçe. E tmèrruar, Dujgu e ndihmon Jamurin të marrë veten, e cila sapo bëhet pak më mirë, i kërkon Dujgusë që t’i japë një shans të fundit lidhjes së saj me Aliun. Duke ndjerë kéqardhje të madhe, Dujgu përtÿp ndjenjat e saj dje i lëshon rrugë Jamurit. Kur rikthehet në punë, Dujgu përballet me Aliun që e pyet edhe njëherë për fjalët e saj, se Jamurit nuk i është futur hájdut në shtëpi por e ka inskènuar vetë.
Kësaj rradhe, Dujgu thotë se e ka shpikur nga xhelòzia që po ndjente dhe Aliu largohet mëse i zhgènjyer prej saj. Jo shumë çaste më vonë, Kàraja bëhet rastësisht dëshmitare e një bisede mes Jamurit dhe shoqes së saj të ngushtë, të cilës Jamuri i tregon se si e màshtroi Dujgunë gjòja se do vrísté veten. Kàraja e rregjistron bisedën e tyre dhe ia dòrëzon Dujgusë. Kjo e fundit, vendos të mos heshtë. Në momentin që Jamuri vjen të marrë Aliun, Dujgu u del përpara dhe ballafaqon Jamurin duke i thënë se nuk është fare përvjetori i vdèkjes së prindërve të saj. Jamuri e përqèsh por Dujgu tregon para të dyve rregjistrimin e Kárasë dhe e vërteton fjalën e saj.
