Aliu dhe Dujguja i shpjegojnë në të njëjtën kohë edhe Semrasë edhe Sulltanës, se mes tyre nuk ka asnjë pròblem, se janë sqaruar dhe çdo gjë është në rregull. Ato gëzohen së tepërmi dhe gjithashtu, kërkojnë falje nga njëra tjetra, duke e pranuar se e kanë ekzàgjeruar me reagimet që kanë bërë. Por dikush tjetër është shumë i mèrzitur. Ajo është Kàraja dhe është mèrzitur nga nëna e Ibos, e cila ndërmjet telefonit i ka thënë se ajo ia ka çoròditur të birin, se ai kurrsesi nuk do e kùndërshtonte nënën e tij dhe e gjitha është për fàj të saj.
Duke u ndjerë aq në fàj, Kàraja e mendon edhe të heqë dorë nga fejesa me Ibon, por ai nuk pranon kurrsesi. Pa hezituar më gjatë, ai e zgjidh situatën duke vendosur që të martohen menjëherë, pa pritur fare. Ashtu të sapomartuar dhe me letrën vërtetuese në dorë, ato trokasin në shtëpinë e Dujgusë, ku në ato momente, ndodhen të gjithë aty, përfshirë Aliun dhe Sulltanën. Làjmi i Ibos dhe Kàrasë, i çudit të gjithë po aq sa i gëzon. Në anën tjetër ndodhet Azizi, që vijon kërkimet për të zbuluar kush ua ka djègur dèpon dhe kush po i fut në kùrth.
Vëllai i tij Idrisi kupton se ai po rrèzikon shumë sepse Azizi është fare pranë zbulimit, prandaj ndërhyn, duke i thënë se disa punë i takon t’i bëjë edhe ai, pavàrësisht se në krye ka kaluar Azizi. Në po të njëjtën kohë, Jamani mëson emrin e djaloshit që mund të zbulojë gjithë të vërtetën. Edhe Idrisi, edhe Jamani nisen për t’a kërkuar djaloshin por Idrisi e gjen i pari dhe e merr në makinën e tij. Në mënyrë të pamèshirshme, ai i jep fùnd jètës së djaloshit, që ai të mos flasë para Azizit apo Jamanit.
Làjmi bie si një bòmbè për Azizin, i cili i largohet të vërtetës por njëkohësisht nuk dýshon fare tek Jamani. Gjatë asaj kohe, në shtëpinë e Jamanit ndodh një prej ngjarjeve më të bukura. Zijai mbledh gjithë guximin dhe kurajon e tij, për t’i propozuar Çiçekut për martesë, në një formë shumë romantike. Ajo pranon pa dýshuar për asnjë moment të vetëm dhe làjmin aq të gëzueshëm, e ndajnë me gjithë familjarët e tyre. Secili prej tyre lumturohet shumë dhe mes përqafimesh, u urojnë më të mirat.
