Jamani, Nana dhe Jusufi ndodhen në prag të derës kur Jamani merr një telefonatë nga Nedimi, i cili i kërkon t’i bashkohet në një mbledhje urgjènte në kompani. Nana bindet që Jusufin nuk do e dërgojnë dot në spítal atë ditë, pasi Jamani nuk i lë të dalin të vetëm por Jamani kujton fjalët e saj, se si e akùzonte se ai shikon vetëm négativitet rreth e rrotull, ndaj vendos t’i besojë dhe t’i lërë të largohen sëbashku, nèn shoqërimin e trupròjave. As Nana vetë nuk e di se Idrisi po bën plane për rrèmbìmin e Jusufit.
Ai ka paguar njerëz të posaçëm që të qëndrojnë para shtëpisë së Jamanit, në pritje të rastit perfekt për t’a rrèmbyèr Jusufin. Në spítal, Nana e lë të vetëm Jusufin për fare pak çaste dhe në atë moment, i infíltruari i Idrisit tenton t’i afrohet Jusufit, por Nana vjen në kohë dhe kështu rrèmbìmi nuk ndodh dot. Në telefon, Idrisit i thotë se rrèmbìmi është tepër i véshtirë pasi Jusufin e ruajnë shumë, por Idrisi i betohet se nuk do marrë asnjë para nëse nuk ia sjell Jusufin në paketë.
Kështu, ato u víhen nga pas Nanës dhe Jusufit që ndodhen në makinë me trupròjat. Në mes të rrugës, ato ndalojnë dhe përlèshen me trupròjat, duke mundësuar rrémbímin e Jusufit. Të tjerët kthehen në shtëpi, ku para Jamanit qëndrojnë kokëulur, teksa ai fàjëson veten që u besoi. Nana kujton targën e makinës së rrèmbyèsit dhe tenton t’i ndihmojë, duke qenë e shqètësuar realisht për Jusufin, por Jamani e shikon me urrèjtje e kàp nga krahu dhe e kyç me çelës në një dhomë, duke u betuar se do e mësojë për kë punon ajo.
Ndërkohë, në anën tjetër ndodhet Dujgu, e cila rastësisht gjen një letër të shkruar në kompjuterin e Aliut, ku ai ka hedhur ndjenjat për të, pas bràktisjes që ajo i bëri në ditën e dasmës së tyre. Ajo letër ndikon mjaftueshëm por vendimin e plotë për të mos u zhvendosur në Ankàra, e merr pasi mëson se mjèku për nënën e saj, është zhvendosur në Stámboll. Lájmi mësohet nga të gjithë dhe Aliu thotë se nuk u çudit aspak nga ajo, ndërsa Jamuri híqet sikur u lumtura por veçmas betohet se nuk do e lërë t’i afrohet Aliut.
