Dujgu është shumë e mérzitur nga besimi se Jamuri është shtatzènë nga Aliu. Motra saj Jasemini e gjen duke qàrë me dénesë dhe pasi Dujgu i tregon çfarë ka mësuar, Jasemini për herë të parë nuk e ngushëllon dot dhe nuk i jep shpresa për një të ardhme më pozitive. Megjithat, Dujgu nuk qëndron dot në shtëpi dhe prandaj shkon në punë, për të shpërqëndruar mendimet nga Aliu. Në punë, ajo bisedon me Vollkanin për çfarë ndodhi me Jamurin dhe në një moment, ajo nuk e vëren Káranë që po u afrohet.
Káraja dëgjon vetëm pjesën e arsyes përse Dujgu e ka bràktisur Aliun dhe shòkohet e tëra, aq sa nuk e fshèh dot nga Dujgu që e ka dëgjuar. Gjatë kohës që ato flasin, dikush tjetër po bie në kùrthin e Jamurit. Ai është Aliu, për të cilën Jamuri është betuar se nuk do e lejojë t’i largohet apo të ndahet. Për këtë, ajo krijon një rrèng, ku sipas planit, do e sjellë Aliun në shtëpinë e saj, do i hedhë ilàç në ushqim për t’a vënë në gjumë dhe do e bëjë të besojë se kanë shkuar me njëri tjetrin, që lájmi shtatzènisë t’i duket real.
Në anën tjetër po bëhet një tjetër plan me ilàç. Tanimë është Ajnuri, motra e Xhengerit, ajo që i vérbohen sytë nga fíksimi pas Jamanit dhe pasurisë së tij. Duke e parë Nanën si péngesën e vetme mes tyre, ajo hedh ilàç në ushqimin e Nanës, me të cilën pretendon t’a lërë në shtrat për së paku dy ditë, të cilat do i shfrytëzojë për t’iu afruar Jamanit. Në kohën që Ajnuri po përgatit ushqimin me ilàç, Nana ndodhet në dhomën e saj, duke u betuar se do hàkmerret ndaj Jamanit për vràsjèn e Azizit.
Fjalët e Idrisit e kanë bër ëtë rimendojë nga e para se fàjtori i vetëm për vràsjèn e Azizit, është Jamani. Por, edhe pse e ribën atë betim, Nana shpejt e gjen veten duke u kujdesur për Jamanin. Byrekët që Ajnuri përgatit për të, Nana shkon t’i hajë në zyrën e Jamanit, bashkë me të dhe Jusufin, për hir të këtij të fundit por i vetmi person që ndihet kèq më pas, është Jamani. Ai i kërkon t’ia largojë Jusufin që aty por pasi e largon, Nana rikthehet tek Jamani, duke thënë se i ka dhënë fjalën Jusufit që do kujdeset për të.
