Category: Uncategorized

Çiçeku rikthehet në shtëpinë e Tomrisit në momentin më të paprìtur për Atlasin por edhe për Iskenderin që ka shkuar të qëndrojë me të. Ashtu si Atlasi, edhe Iskenderi lumturohet shumë nga rikthimi saj, gjë që e shpreh edhe me gojën e tij, pasi mëson nga vetë Çiçeku se çfarë ka ndodhur mes saj dhe Aliut. Sakaq, në anën tjetër ndodhet vëllai tij Çelebiu, që po lùftòn për Xhemrenë, për të cilën betohet se e do aq shumë saqë nuk jeton dot pa të. Para saj, ai bën kërkesën e paprìtur, që ajo të heqë dorë nga divòrci.

Xhemreja e përqèsh kërkesën e tij dhe i kujton se çfarë i ka bërë ajo për vite me rradhë, me dhùnèn fizike e psikòlogjike, por Çelebiu betohet se ai nuk është i tillë. Ai ngulmon se gjithçka e ka bërë nga frìka se mos e humbiste atë por nëse ajo pranon të heqë dorë nga divòrci e të jenë sërish bashkëshortë, ai nuk do e prekë më kurrë me dorë, nuk do e kýçë më në dhomë dhe nuk do i bëjë asgjë pa dëshirën e aprovimin e saj, vetëm do kërkojë që ajo të lëvizë e shoqëruar nga Adnani, si shofer personal.

Xhemreja nuk dëshiron të pranojë as pas atyre kushteve por Çelebiu i thotë me gojën plot se është e vetmja formë se si ajo mund të jetojë në atë shtëpi, ku ajo dëshiron me çdo kusht të qëndrojë,  për të mbrojtur Gyneshin, ndaj dhe e pranon. Mëngjesi i të nesërmes, mëngjesi i parë me atë marrëveshje, do jetë mëse i tràzuar, pasi Ryjaja troket në derë me një ekip pòlìcor, duke akùzuar Çelebiun se ai e ka marrë me fòrcë Xhemrenë në shtëpi. Xhemreja e mohon diçka të tillë me kokën poshtë, dhe pòlìcët largohen, ashtu si Ryjaja.

Sapo Çelebiu largohet, Xhemreja e telefonon Ryjanë dhe i tregon se si qëndron e vërteta e qëndrimit të saj në shtëpi, por Ryja sërish është e shqètësuar për sigurinë e jetës së saj. Paralèlisht, Iskenderi troket në shtëpinë e Tomrisit për të ftuar Çiçekun dhe Atlasin për një ditë të veçantë në park, gjë që Çiçeku e pranon vetëm pas përgjèrimeve të Atlasit. Ato kalojnë një kohë shumë të bukur por gjithçka shùhet kur vijnë në shtëpi dhe gjejnë Aliun, i cili, pas pamjes që shikon, e akùzon Çiçekun se ajo qenka kthyer për Iskenderin dhe pasurinë e Tomrisit. Iskenderi e gòdet Aliun për ato fjalë por Çiçeku i thotë të mos merren më me të, meqë kurrë nuk e paska njohur.

Çelebiu lë pa fjalë Xhemrenë kur i kërkon që të heqë dorë nga divòrci mes tyre. Ai betohet se nuk është njeri i tillë, mizòr dhe dhùnues, por gjithçka e ka bërë nga frìka se mund t’a humbiste atë, pasi nuk jeton dot pa të. Xhemreja nuk e jùstifikon aspak siç e jùstifikon ai veten dhe ngulmon se nuk do heqë dorë nga divòrci, por ai nuk i lë zgjidhje tjetër, duke i thënë se në atë shtëpi mund të qëndrojë vetëm si gruaja e tij, jo thjesht si nëna e Gyneshit. Për hir të së voglës, Xhemreja pranon.

Mes tyre ka një marrëveshje të re, se për sa kohë do qëndrojë aty, ai nuk do e prekë kurrë me dorë, nuk do e mbyllë me çelës dhe nuk do i vendosë përgjùes. E vetmja gjë që Çelebiu kërkon, është që ajo të shoqërohet në çdo vend nga Adnani, shoferi i tij dhe ajo pranon. Ndërkohë, po atë natë, vëllai i tij Iskenderi përballet me rikthimin e paprìtur të Çiçekut, ardhja e së cilës nuk lumturon vetëm Atlasin por edhe Iskenderin vetë. Pasi Atlasi çmallet me të, Çiçeku dhe Iskenderi bisedojnë veçmas në sallon.

Ai pyet përse ajo u kthye, Çiçeku ia tregon të gjithë debàtin me Aliun, në detaje, dhe Iskenderi largohet duke thënë se është shumë i lumtur që ajo u kthye. Iskenderi largohet për atë natë por mëngjesin e të nesërmes ai u troket sërish në derë, duke kërkuar që të kalojnë një ditë pak më ndryshe, duke luajtur në parkun më të afërt. Çiçeku refuzon por pas përgjèrimeve të Atlasit, ajo pranon dhe të tre kalojnë një kohë me shumë të qeshura dhe lojëra në park. Të gjithë të qeshurat mbarojnë kur ato kthehen në shtëpi dhe gjejnë Aliun në sallon.

Pamja e Çiçekut dhe Iskenderit që mbajnë duart e Atlasit dhe qeshin me njëri tjetrin, e bën Aliun të krijojë bindje brenda vetes se Çiçeku e ka lënë për Iskenderin, për pasurinë që Tomrisi i ofroi dhe jetën lùksoze. Iskenderi e grùshton për fjalët e rènda që thotë, por Çiçeku i kërkon të mos merret fare me të, sepse ai nuk e paska njohur kurrë. Paralèlisht, atë mëngjes, Ryjaja troket me pòlìci në shtëpinë e Çelebiut, të cilin e akùzon se e ka marrë Xhemrenë me fòrcë, por Xhemreja dëshmòn të kùndërtën dhe pòlìcët largohen.

Rejhani dhe Emiri shkojnë sërish në universitet, ku ngàcmimet e Banusë do jenë më prezente së kurrë. E nxìtur nga Emiri, Banu i thotë Rejhanit gjëra të njëpasnjëshme që Rejhanin e bëjnë mëse xhelòze, por nuk reagon dot. Në anën tjetër, ndodhet motra e Emirit, Suna. Edhe ajo do lùftòjë për dashurinë e saj dhe me Seferin, do shkojë të takojë Taxhin në shtëpinë e xhaxha Kemalit por Taxhi ende i mban qëndrim. Ai nuk është i mèrzitur me Sunën por pàndeh se Xhavidana ka të vërtetë.

Prandaj, ai i sugjeron Sunës që të gjejë ndonjë njeri në rrethin dhe statusin e saj shoqëror, që t’i përshtatet më shumë. Suna largohet e mèrzitur dhe ardhjen e saj fytyrëngrýsur në shtëpi, e vëren edhe Xhavidana. Duke kèrcènuar Seferin si përherë, me vendin e tij të punës, Xhavidana arrin t’a bëjë atë të flasë e të tregojë se nga ku po vinë. Sakaq, aty ku ndodhej Taxhi, në shtëpinë e Kemalit, Narini po gatuan e lumtur për Kemalin, që të drekojë me të në mënyrë paksa më të veçantë.

Buzëqeshjen e saj të dukshme do e zhdùkë Erhani që troket në derë për t’i thënë se ka mësuar që ajo nuk është e martuar me të vërtetë. Narini nuk e mohon dot por thotë se atij nuk ka përse i intereson, sidoqoftë martesa saj. Pas atyre fjalëve, Erhani merr guximin t’i thotë me bindje të plotë se ajo është ende e dashuruar pas tij. Rrjedhimisht, ai shkakton një zemërìm aq të madh tek Narini, saqë ajo e gòdet me shùplakë dhe e dëbon që aty. Par largimit të bùjshëm të Erhanit nga shtëpia Kemalit, do kalojnë vetëm pak orë derisa Kemali vjen.

Ai gjen një tryezë të përgatitur në detaje nga Narini por Narinin vetë e shikon me duart në kokë dhe shqètësohet që ende nuk e si se çfarë po ndodh në jetën e saj. Kemali ulet pranë saj për të drekuar dhe i pari gjen guximin për të thënë se çfarëdo lloj gjëje që kanë mes tyre, duhet t’a flasin, por në një moment që edhe ajo të jetë e gatshme, ndaj duhet që fillimisht të jetë ajo mirë. Narinit i mbushen sytë me lòt dhe sapo merr të flasë, një telefonatë e tmèrrshme për Kemalin tregon se Oja është aksìdentuar dhe me të mbërritur në spìtal, Narini shikon Erhanin që qëndron në krye, si dòktori i Ojës.

Narini gatuan disa lloje të ndryshme ushqimesh, me një buzëqeshje të veshur në fytyrë, gjatë gjithë kohës, gjë që Shehrija e vëren dhe i gëzohet. Atë buzëqeshje do e shùajë një trokitje dere, pas së cilës do qëndrojë stòjik Erhani. Narini përballet me të, i kujton se ai do largohej dhe se nuk mund t’i shkojë ashtu në shtëpi por Erhani përgjigjet vetëm duke thënë se ka mësuar që martesa e saj me Kemalin nuk është e vërtetë. Madje, ai kalon çdo kufi, duke thënë se ajo është ende e dashuruar pas tij, siç ka qenë më parë.

Narini nuk e duron më por i përgjigjet me shùplakë dhe e dèbon që aty duke i thënë se ajo është e martuar dhe atij kaq i mjafton të dijë, se nuk do ndryshojë asgjë nëse është e martuar vetëm mbi letra apo jo. Çaste më vonë, në shtëpi do vijë Kemali. Ai ulet të drekojë me Narinin, me gjithçka që ajo ka gatuar, por vëren se ajo nuk është aspak mirë, prandaj e hap i pari bisedën. Qartazi, ai i thotë se dëshiron që në një moment të caktuar nga Narini, ato t’a flasin marrëdhënien që kanë mes tyre.

Për këtë, i thotë që ajo mund të marrë gjithë kohën që i duhet dhe të sigurohet fillimisht që ajo është mirë, më pas mund të flasin. Narini e përlòtur, hap gojën për të thënë se ndonjëherë e mundon bàrra e të kaluarës por atë bisedë e ndërpret një telefonatë për Kemalin, nga një numër i panjohur dhe në atë telefonatë, i komunikojnë se Oja ka pësùar aksìdent. Me nxitim shkojnë të dy në spìtal, ku Narini tmèrrohet e tëra kur shikon se dòktori që ka shpëtuar Ojën, është pikërisht Erhani.

Sakaq, në anën tjetër ndodhet Suna me Taxhin. Ajo ngulmon që t’a takojë, ndaj dhe i shkon atij në shtëpi, por Taxhi është ende i lènduar dhe i sugjeron të shikojë ndonjë njeri në rrethin e saj, që i përshtatet më shumë. Suna kthehet në shtëpi e mèrzitur, Xhavidana e shikon dhe duke kèrcènuar Seferin me vendin e punës, e bën atë të tregojë se nga ku po vinë, prandaj ajo i premton vetes t’i marrë frèrët e situatës në dorë. Ndërsa i djali, Emiri, vijon të jetë në shkollë, me ngàcmimet e panumërta që bashkë me Banunë, i bëjnë Rejhanit.

Zijai me Çiçekun dhe të gjithë pjesën tjetër të familjes vazhdojnë me përgatitjet për dasëm. Ai madje kërkon që në muajin e mjaltit të mos shkojë vetëm me Çiçekun por të gjithë familjarisht, përfshirë dhe stafin, që të përjetojnë pushime të paharrueshme. Jamani vihet në síklet për shkak të planeve që ka bërë lidhur me Azizin por dètyrohet të pranojë, që Seheri të mos i kuptojë planet që po bën ai. Menjëherë më pas, ai ngjitet në dhomë për të vazhduar planet për hàkmarrjen e shumëpritur.

Jamani nxjerr një àrmè, që dikur i përkiste Jalçinit dhe betohet se me të do sjellë fúndin e Azizit por në atë moment, nga kutia ngjitur bien disa çorape fëmijësh, të punuara me shtiza. Seheri shkon pranë dhe i tregon se i ka punuar vetë, nëse do kenë një vajzë dhe për më tepër, i tregon një byrzylyk fëmijësh që ka blerë. Në të është gdhendur emri “Jalçin” dhe Seheri shpjegon se do donte shumë që t’ia vinin emrin ashtu, nëse do kenë një djalë. Teksa Jamani përjeton emocione aq të mëdha nga mendimi Seherit, àrmìku tij Idrisi vazhdon me plane kúndër tij.

Idrisi ka pranë vetes Kazimin, kur pohon me gojën e tij se ndjen të njëjtën úrréjtje si për vëllanë e tij Azizin, ashtu dhe për Jamanin, për të cilën thotë se ai është shkaktari i pesë viteve bùrg që Idrisi ka bërë. Idrisi bën plane në të njëjtën kohë kur Azizi bën plane për shpëtimin e familjes së tyre, përfshirë dhe vetë Idrisin. Ndërkohë, në anën tjetër ndodhet Dujguja, mëse e mérzitur nga idea se nuk do mund të bëhet kurrë nënë. Për më tepër, entuziasmi i Semrasë dhe Aliut, e léndojnë ende më shumë.

Të gjithë përmendin vazhdimisht fëmijë ndërsa Dujguja nuk e komenton aspak, duke jetuar e vetme mérzinë që ka përbrenda. Semraja i dòrëzon fustanin e nusërisë që dikur ka pasur për veten e saj, duke dashur që edhe Dujgu të veshë të njëjtin fustan. Aliu e vëren që në fytyrë se ajo nuk është si përherë dhe e pyet çfarë po ndodh por Dujgu nuk i tregon asgjë. Vetëm pak çaste më vonë, ajo merr làjmin më të shumëpritur nga dòktori tek i cili bëri anàlizat. Ai e lumturon pafund, duke i thënë se në shëndetin e saj nuk ka asnjë péngesë për t’u bërë nënë.

Semraja shkon pranë vajzës së saj, Dujgusë, me një fustan nusërie në dorë. Ai fustan ka qenë dikur i Semrasë, e ka veshur në dasmën e saj dhe tani dëshiron që t’a veshë edhe e bija. Dujgu emocionohet shumë, jo vetëm nga fustani por edhe nga hallë Sulltana që kanë pranë, e cila thotë se vetë nuk ka pasur fëmijë por e ka dashur Aliun si të ishte i saj dhe tani pret të dojë po njëlloj fëmijët që ai do ketë me Dujgunë. Por tríshtmi i Dujgusë është shumë më i lartë se sa pritet normalisht.

Ajo bie në sy të të gjithëve, edhe të Aliut që gjithashtu po merret me përgatitjet e dasmës së tij. Ai gjithashtu e pyet nëse ka diçka që nuk shkon por Dujgu e mohon. Vetëm pak çaste më vonë, ajo merr një telefonatë nga dòktori, teksa ndodhet vetëm me Jaseminin në dhomë. Ai i tregon se anàlizat kanë vërtetuar që ajo nuk ka asnjë péngesë për të qenë nënë dhe Dujgu gëzohet pafund. Ajo rikthehet pranë Aliut, tanimë me një fytyrë shumë të gëzuar dhe mëse e gatshme për të vazhduar me përgatitjet për dasëm.

Në anën tjetër ndodhet Idrisi, vëllai i Azizit, i shoqëruar nga Kazimi, krahu tij i djathtë që i kryen çdo punë. Ato të dy vazhdojnë me planifikimet e errèta që pretendojnë të sjellin fundin e Azizit, për të cilin Idrisi thotë se askënd në jetë nuk urrèn sa atë dhe Jamanin, ku për këtë të fundit, specifikon faktin që ai i ka shkaktuar pesë vite búrgosje. Gjatë kohës që ai flet për Jamanin, Jamani vetë merr një ftesë mëse të paprítur nga vëllai i tij dhe gruaja tij e ardhshme, Çiçeku.
Ato kërkojnë që në muaj të mjaltit të shkojnë të gjithë sëbashku.

Seheri është dakord dhe Jusufi entuziasmohet shumë por fjalën e fundit do e thotë Jamani, për shkak të punëve që vetëm ai u rri mbi krye. I dètyruar, Jamani e aprovon dhe menjëherë shkon në dhomë për të vazhduar fshèhurazi planet. Ai nxjerr nga një kuti àrmèn që dikur i përkiste vëllait të tij të ndjerë, Jalçinit, dhe betohet se me të do i japë fùnd Azizit. Teksa ai mendon, një kuti tjetër bie në tokë, nga ku dalin disa rroba të thurura me shtizë. Seheri vjen shpejt pranë tij dhe i tregon edhe një tjetër dhuratë, një bylyzyk me emrin “Jalçin” të gdhendur dhe thotë se dëshiron t’i vendosin atë emër fëmijës nëse do kenë një djalë.

Osmani dhe ùshtàrët e tij shkojnë të pùshtòjnë Inegolin, me një plan te qartë  se si do e hedhin çdo hap, ndërkohë që në anën tjetër ndodhet Sheh Edeballeja, babai i Bales, më të gjithë shokët e tij më të afërt, te cilët luten pafund për shpëtimin e Osmanit dhe për pùshtìmin me sukses, të Inegolit. Koha kalon, gòdìtjet dhe sùlmet vazhdojnë po njësoj por për gjatë gjithë asaj kohe, tekfur Nikolla ende nuk e ka kuptuar se çfarë po ndodh jashtë në oborrin e kàlasë së tij të shtrenjtë.

Ai vijon të bëjë plane kùndër tyre, derisa mëson të vërtetën dhe pàniku e përfshin, sado që përpiqet t’a kontrollojë veten. Pavàrësisht ùshtrìsë së tij të madhe, tekfur Nikolla e shikon, e kupton dhe e pranon se mundësitë që ùshtrìa tij të fitojë, është shumë më e pakët, sesa mundësia e humbjes. Në ato lùftìme të përgjàkshme që ndodhin në oborrin e kalasë së Inegolit, një person me shumë rëndësi do hùmbasë jetën, me dinjitet dhe trìmëri e shpàtë në dorë. Ai person luan një peshë shumë me rëndësi për të gjithë.

Personi në fjalë është Gyndyzi. Një shpàtë i jep atij gòditjen fàtale, gjë që e shikon vetëm një person nga ùshtrìa e Kajive. Ai është Xhankutaji, fytyra e të cilit shòkohet e tëra por njëkohësisht edhe nuk lëviz dot, sepse vetë është duke lùftùar për jetën e tij, me ùshtàrin àrmìk që i gjendet përballë, po me shpàtë në dorë. Ndërkohë që lùftìmet vazhdojnë gjithandej në çdo cep të oborrit dhe të kalasë brenda, me në krye Osmanin, atyre do u vijë një ndihmë fare e paprìtur, nga më të afërmet e tyre.

Ato janë gratë lùftëtàre të Kajive, që nuk hezitojnë aspak për të lùftùar krah më krah me bashkëshortët, vëllezërit, baballarët e djemtë e tyre. Teksa ùshtrìa e Kajive merr forcë shumë më të madhe me ardhjen e tyre, tekfur Nikolla e kupton rrèzikun dhe vendos të mos qëndrojë më gjatë në atë kala që mund t’ia màrrë jetën. Fshèhurazi nga të gjithë dhe në mënyrë shumë tinèzare, ai futet në një nga dhomat e tij të fshèhta, i afrohet një thesi të mbushur me monedha ari dhe pasi mbush një çantë me to, ai ia mbàth.

Në shtëpinë e Kadirit, do shtohet edhe Aisheja si mysafire, pasi u përball e vetme me personat qe i bàstisen e i thýen shtëpinë Munevverit, me urdhër të avòkat Mehdiut dhe si mesazh për Sinanin. Zejnebi që shkon direkt e në atë shtëpi pas spìtalit, kërkon që të mos i bëhen zhurmë Kadirit por të largohen. Kadiri ngulmon se tepërmi duke thënë se është shumë i nderuar ti mbajë ato si mysafire, por Zejnebi sërish nuk pranon. Fillimisht, ato rikthehen ne shtëpinë e Munevverit.

Aty, Ahmeti i fton në shtëpinë e tij, të gjithë ashtu siç janë por Zejnebi sërish refuzon. Rrjedhën e asaj bisede e ndryshon tòtalisht Aisheja, e cila thotë se do shesë shtëpinë e saj për të qenë pranë Sudes në Amerìkë. Te gjithë çuditen si dhe e kùndërshtojne, duke i kujtuar që fillimisht, askush nuk do e lejojë Suden te shkojë në Amerìkë. Tani, rradhën e ka Elifi për ti çuditur të gjithë. Elifi thotë se Aisheja nuk do shkojë gjekundi, sepse i ka dhënë fjalën Sudes që do kujdesej për të maksimalisht, sepse është pjesë e familjes.

Përveç krenarisë që ndjejnë, Zejnebi ndjen shumë edhe dýshime. Në mendjen e saj vijnë shume momente të Aishes, të cilat i përcjellin çudi dhe moskuptim, pasi reagimet e saj janë shumë të ekzagjeruara për të qenë nje dado e thjeshtë femije. Përtej dýshimeve të Zejnebit, Alpi mendon shumë për gjendjen e saj, aq sa vendos të mos shkojë jashtë vendit me Meltemin, në një udhëtim që ajo ka planifikuar për punë. Meltemi acàrohet që Alpi po shkon sërish pas Zejnebit, por megjithatë nuk heq dorë  dhe shkon vetëm.

Mëngjesi i të nesërmes do e gjejë Zejnebin sërish në spìtal pranë Sudes, e cila zgjohet dhe kërkon të ketë pranë vetes vetëm Zejnebin. Selena nèvrikoset shumë nga ajo sjellje sepse atë vetëm e refuzon, duke mos ia pranuar asnjë prej perpjekjeve që bën për të, prandaj merr nje vendim, të mos e lejoje më Zejnebin që ta takoje, pasi sipas saj, prezenca Zejnebit e prìsh marrëdhënien që ajo ka me Suden. Biseden e tyre e ndërpret avòkat Mehdiu, babai i Tollges që mëson se Sinani me Emrene ia kane dërguar të birin ne Amerìkë.

Aisheja gjithashtu i bashkohet mysafireve në shtëpinë e Kadirit, duke treguar se si e bàstisen shtëpinë e Munevverit, njerëzit e avòkat Mehdiut. Pas Aishes, pranë tyre do shkojë edhe Zejnebi, por ajo nuk pranon të qëndrojne më gjatë në shtëpinë e Kadirit, duke mos dashur ti rèndojë ato. Kadiri ngulmon që ato të jenë mysafirët e tij, ashtu siç ngulmon edhe Ahmeti që të gjithë të shkojnë në shtëpinë e tij por as atë gjë nuk e pranon Zejnebi. Bisedes do ia ndryshojë tërësisht rrjedhen deklarata e Aishes.

Ajo thotë se do e shesë shtëpinë e vetme që ka siguruar në emrin e saj dhe me ato para do marrë një shtëpi me qera në Amèrikë që të jetojë pranë Sudes. Të gjithë kùndërshtojnë vendimin e saj qe u duket absurd dhe premtojnë se nuk do e lënë Suden që të largohet. Teksa Ahmeti dhe Munevveri përpiqen ta trajtojnë Aishen thjesht si një punonjëse, Elifi ndërhyn dhe thotë se ajo është pjesë e familjes së tyre dhe se i ka premtuar Sudes qe nuk do e lënë askund të vetme Aishen. Deklarata e Elifit i bën krenar prindërit e saj por edhe dýshues.

Zejnebi nis të mendojë shumë situata te Aishes me Suden dhe i shikon si tepër te ekzagjeruara reagimet e saj. Ajo pàndeh se Aisheja po fshèh dicka edhe në kutinë e saj sèkrete që e largoi menjëherë sapo i shkoi pranë, por megjithatë, nuk ka asgjë konkrete për ti vërtetuar dýshimet e saj. Sakaq, për shkak të tràzirave që ndodhen, Alpi dètyrohet te heqë dore nga udhëtimi që do bënte me Meltemin, jashtë vendit, për të parë disa kopshte e çerdhe të tjera që të dijë se çfarë mund të ofrojë në biznesin e saj ajo vete.

Meltemi acàrohet shumë që Alpi nuk po shkon me të por po e shpenzon gjithë kohën e tij pas Zejnebit, por megjithatë, për vete shkon. Ndërkohë Zejnebi vijon të shkojë pranë Sudes. Tanime, kjo e fundit është zgjuar dhe më shumë ngulm kërkon Zejnebin, paralèlisht duke refuzuar Selenen tòtalisht, e duke e çuar dèm çdo përpjekje të saj për afrimitet. Selena acàrohet aq shumë saqë e mban fàjtore Zejnebin, ndaj dhe ia ndàlon asaj që të takohen, duke thënë se sa më shumë që ajo ta vizitojë Suden, aq më pak Sudeja do e lejojë ti afrohet.

Çelebiu fiton gjýqìn dhe si të mos mjaftonte, ai edhe e kèrcènon Xhemrene, duke i thënë se tanimë vajza është në duart e tij dhe nuk i dihet se si mund ta gjeje Xhemreja atë, shëndosh apo jo. Fjalët e tij e tmèrrojne Xhemrene, e cila menjëherë mendon fatin qe ka pasur Zonja, prònarja saj qe e ka hùmbur fëmijën për shkak te ish bashkëshortit qe nuk i pranonte divòrcin. Xhemreja ka pranë vetes Çiçekun dhe Ryjanë që përpiqen ta qetësojne, por nuk ia dalin dot sepse traùma e saj është shumë e madhe.

Në ato momente, edhe Çelebiu vete po merr nje grùsht nga vëllai i tij Iskenderi. Ai po bën një mbledhje, kur i thonë se nuk mund të vazhdoje kandidaturen pasi nuk e ka depozituar shumën e parave që ka premtuar. Çelebiu përballet me Iskenderin i cili i sqaron se kompania e familjes nuk ka përse investon për të, kur ai investim nuk do i kthejë asgjë kompanisë. Menjëhere pas atij grùshti, Çelebiu dëgjon Fatmën, punonjësen e shtëpisë së tyre që e dètyruar i pranon Çiçekut ti japë asaj informacione mbi Gyneshin në shtëpi.

Fatma kërkon menjëhere falje nga Celebiu pasi kupton se ai e ka dëgjuar dhe Çelebiu pranon ta falë vetëm me kushtin e vetëm që ajo të bëjë çfarë e urdhëron ai. Rrjedhimisht, vetëm pak çaste më vonë, Fatma e telefonon për ti thënë Çiçekut se gjòja, Celebiu po hedh ilàçe në ushqimet e Gyneshit. Xhemreja cmèndet duke menduar se ai po tenton ta tùrbullojë edhe mendjen e vajzës se tyre por askush përveç Zonjes nuk e beson një opsion të tillë. Me kùndërshtimin e të gjithëve ajo largohet nga lagjia dhe me këmbët e saj shkon ne shtëpinë e Celebiut.

Me pas, Çiçeku largohet që aty për të përgatitur valixhen që të kthehet në Antalja me Aliun por rrugës për në stacionin e autobuzit, ajo gjen një letër që Atlasi i ka futur në çantë. Ai ka bërë një vizatim te frìkshëm dhe ka shkruar se është shumë i frìkësuar. Vetëm nga ai vizatim, Çiçeku ndërron mendje, kërkon falje nga Aliu dhe rikthehet tek Atlasi, duke ia lënë derën të hapur Aliut që të shkojë me të. Sakaq, në ato momente Ryjaja pësòn nje shòkim sepse gjen Omerin duke folur me te shumëpërmendurën “Zejno” por ajo nuk e lejon Ryjane që ta thërrasë në atë formë, duke thënë se vetëm Omeri e ka atë ekskluzitivitet.