Category: Uncategorized

Neslihani vijon të mendoj pa ndalim se sa me fat është Seheri për dashurinë që përjeton, dhe e fton edhe Çiçekun të ëndërrojë se si do ishte një dashuri e dizenjuar për to. Çiçeku mbyll sytë dhe kujton në heshtje çdo moment që kalon me Zijain, por Adaleti që e dëgjoi mbesën e saj, i krítikon që fluturojnë me mendime dhe u sugjeron të jetojnë me këmbë në tokë. Fjalët e saj, bëjnë që Çiçeku t’a ndjejë veten si të pádenjë për të qenë një ditë krah Zijait. Ndërkohë ky i fundit, ka blerë dhuratë për të, doreza për gjatë kujdesit ndaj luleve.

Ai shkon t’ia japë, por Çiçeku i refuzon, sepse ka vendosur të qëndrojë ftohtë dhe larg tij, për të mos krijuar më shumë ndjenja. Zijai ngulmon që ajo t’i marrë dorezat, por më kòt. Gjatë asaj kohe, Jamani me Seheri vazhdojnë të shijojnë dashurinë e tyre, kësaj rradhe me një letër dashurie që Seheri shkruan për Jamanin, nga zemra që duket sikur po i del nga vendi. Pas një qëndrimi të shkurtër me Seherin, Nedimi e lajmëron Jamanin se një nga ortàkët e tyre kërkon të bëjnë një mbledhje të menjëhershme.

Jamani nxiton për tek ortàku tij, ku zbulon në mënyrë tejet të paprítur se dikush i është ofruar me një shumë më túnduese, për biznesin që bëjnë ato të dy bashkë, ndaj nuk e di nëse do t’a vazhdojë biznesin me Jamanin apo jo. Të dy kthejnë kokën nga dera, nga ku futet Azizi. Ky i fundit, është dërguar në atë mbledhje nga një kúrth që vëllai tij ka përgatitur, pasi ka mësuar se ka pasur njëherë kónflikt me Jamanin. Kështu, sërish gjendja mes Jamanit dhe Azizit, ténsionohet nga e para.

Ndërsa në anën tjetër ndodhet çifti i sapofejuar, Dujguja dhe Aliu. Ato të dy bashkë me pjesën tjetër të ekipit, mësojnë nga shefi i madh i pòlìcisë se një kompani kinematografie po kërkon një pólíc të vërtetë për një rol krahas një aktoreje, që Dujgunë dhe Káranë i bën menjëherë xhelòze. Përveçse vërejnë se djemtë ndryshojnë sjellje teksa përpiqet secili të jetë fituesi i atij roli, në kómisariat do vijë vetë aktorja, që do i hídhet në qafë Aliut, sepse ajo e mban mend Aliun që kanë qenë shokë klase. Pas një bisede të shkurtër, edhe Aliu e kujton atë, ndërsa xhelòzia Dujgusë veçse shtohet.

Iskenderi çudit Çiçekun duke i dalë asaj përpara pasi ajo përfundon vizitën tek Aliu në bùrg. Ai i kërkon Çiçekut që t’i tregojë ku po e mbajnë të fshèhur Kenanin, sepse duhet t’a marrë e t’a largojë që aty pa e gjetur Çelebiu, përndryshe Kenani është i vdèkur. Çiçeku e ka thuajse të pamundur t’a besojë por insistimi Iskenderit dhe pánikosja e tij e bëjnë të besojë se ai ka të drejtë dhe se do jetë shumë vonë për Kenanin nëse e gjen i pari Çelebiu. Gjatë asaj kohe, ky i fundit po shoqëron në pòlìci Tomrisin, sepse janë të dètyruar.

Tomrisi mëson para kómisarit se gjòja në vàrrin me emrin e Çiçekut, nuk ndodhet Shimali. Çelebiu ka përdorur lidhjet e tij për të ndërhyrë tek labòratori i anàlizave dhe i ka ndërruar ato me të dhënat e një kùfòme që ka vdèkur duke rënë nga një pallat i lartë. Tani Tomrisi është një hap para Çelebiut, sepse nëse do zbulohet që anàlizat janë fálsifikuar, fàji do réndojë mbi Çelebiun. Sakaq, në shtëpinë e këtij të fundit, Xhemreja mëson nga vetë nëna tij Hylja se Esinin e ka dërguar ai në Zvícër, në një klínikë prívate.

Ndërkohë Çelebiu dhe Tomrisi largohen nga kómisariati por ajo menjëherë telefonon Kenanin dhe ndjen rrèzik që ai nuk përgjigjet. Tomrisi telefonon edhe Ryjanë për t’i treguar se çfarë po ndodh dhe Ryjaja me Omerin nxitojnë për në vendin ku po e mbajnë të fshèhur Kenanin. Secili prej tyre tmèrrohet kur nuk e gjejnë aty, ndërsa Ryjaja e lëshon veten në lòt. Paralèlisht, Iskenderi po përpiqet t’a bindë vëllanë e tij se nuk duhet t’i japë dénim Kenanit pasi e ka bindur Kenanin të mos rrëfehet në pòlìci dhe të largohet njëherë e mirë nga Tùrqìa.

Çelebiu nuk e beson aspak dhe i kërkon Iskenderit t’i tregojë vendin ku e ka fshèhur Kenanin, por Iskenderi nuk e bën. Pak çaste më vonë, lígësia e Çelebiut do prekë jo vetëm Xhemrenë por edhe vajzën e tyre të vogël, Gyneshin. Ai i kërkon të heqë dorë nga gjÿqì për divòrc nëse do t’a shohë sërish të bijën por Xhemreja nuk pranon, ndaj ai i kërkon Xhemresë të qëndrojë, në prezencë të Gyneshit. Xhemreja sërish nuk pranon dhe Gyneshi mbushet me mllèf, aq sa i thotë se nuk e do më.

Xhemreja akùzon nënën e Çelebiut për mënyrën se si ai i trajton njerëzit tani, duke thënë se atë mònstër e ka krijuar ajo vetë. Hylja nuk i pranon akùzat dhe kur Xhemreja përdor Esinin për argument, Hyljës i rrëshqet nga goja se Çelebiu po kujdeset për të në spítale prívate në Zvícër. Infórmacionin që merr, Xhemreja ia përcjell menjëherë Ryjasë dhe Omerit që të bëjnë kërkime për të. Gjatë asaj kohe, Çelebiu ndodhet pranë Tomrisit në kómisariat, ku Tomrisin e kanë ftuar për përgjigjen e anàlizave të kùfòmës në vàrr.

Ajo pánikoset e tëra, derisa kómisari thotë se ka rezultuar që personi në vàrr nuk është Shimali. Këtë e ka bërë Çelebiu, i cili ka zëvëndësuar provat e kùfòmës me provat e një kùfòme që ka vdèkur duke rënë nga një ndërtesë e lartë. Tani Tomrisi është një hap para Çelebiut, sepse i kujton që ato anàliza, i ka ndryshuar ai, dhe jo ajo vetë. Paralèlisht, vëllai i tij Iskenderi po përpiqet të shpètojë Kenanin nga duart e Çelebiut. Ai i del përpara Çiçekut që sapo ka dalë nga vizita tek Aliu në bùrg.

Ai i përgjèrohet Çiçekut që t’ia tregojë ku po e mbajnë të fshèhtë Kenanin, sepse ai duhet t’a nxjerrë që aty e t’a strehojë në një tjetër vend, para se Çelebiu t’a gjejë, sepse ai ka planifikuar t’a vràsè. Çiçeku e ka shumë të véshtirë që t’i besojë por përgjèrimet e Iskenderit dhe pàniku që e ka kàpluar atë, e bëjnë atë që t’i a tregojë vendin. Brenda fare pak minutash, Iskenderi e merr që aty dhe Kenani nuk i përgjigjet dot telefonatës së Tomrisit. Kjo e fundit, lajmëron Ryjanë se nuk po lidhet dot me babanë e saj.

Ryjaja nxiton me Omerin për në vendin ku mbanin Kenanin por ai nuk është më aty. Iskenderi e mëson shumë shpejt se Adnani po i ndjèk, ndaj i shkon Çelebiut pranë për t’iu përgjèruar që të mos e léndojë atë sepse Kenani do largohet, por më kòt. Lígësia e Çelebiut shtrihet në çdo anë, aq sa ai arrin të kthejë Gyneshin kùndër Xhemresë, pasi kjo e fundit refuzon të heqë dorë nga gjÿqì për divorc. Xhemreja dètyrohet të largohet nga shtëpia pasi Gyneshi shërohet dhe për shkak të vendimit për largim, Gyneshi i thotë se nuk e do më.

Kemali dhe Narini vazhdojnë përgatitjet për në darkimin ku janë ftuar nga Rejhani, por ndërkohë në mendje kanë mendime të panumërta për njëri tjetrin por që asnjëri prej tyre nuk gjen dot guximin që t’i shprehë. Narini shkëputet e para nga ai moment e síkletshëm por shumë shpejt e gjen veten pranë Kemalit sërish sepse të dy shkojnë pranë Masallit për të luajtur me të. Teksa ato janë fare të qetë, shoferi i shtëpisë së tyre, Taxhi, po dërgohet në spítal duke lùftùar për të jetuar.

Sakaq, mbesa tij Suna, vazhdon t’i përgjèrohet Xhemresë që të heqë dorë nga plani saj, të kujdesen për Taxhin dhe t’a dërgojnë atë në spítal pasi mund të vdèsë aty ku e kanë lënë. Xhemreja me një të qeshur të madhe, thotë se nuk i intereson edhe nëse Taxhi vdès. Ajo vazhdon rrugën dhe e dërgon pèng Sunën në të njëjtin vend ku e ka mbajtur atë Talazi pèng. Në anën tjetër ndodhet familja e Sunës. Rejhani i përfundon të gjitha përgatitjet por Suna nuk duket gjëkundi, ndaj mendojnë se ajo ka hequr dorë.

Xhavidana e quan të déshtuar tentativën e Rejhanit ndërsa Rejhani kërkon falje nga dajë Hikmeti, teksa i premton se shumë shpejt Suna do rikthehet në gjirin e tyre. Por Rejhani nuk është e qetë. Ajo e telefonon Sunën, gjë që e shikon Xhemreja dhe irrítohet aq shumë saqë kalon një krízë të dytë nèrvore, vetëm nga emri i Rejhanit në ekranin e telefonit të Sunës. Xhemreja e fík fare telefonin, gjë që Rejhanin e shqètëson ende më shumë, sepse Sunën e la fare mirë dhe kjo sjellje është e pashpjegueshme.

E mbushur me shqètësim dhe dyshìme, Suna telefonon Taxhin. Për habinë e saj të madhe, në telefon përgjigjet një infèrmiere që shpjegon se ai ndodhet në operacion sepse ka kaluar një aksídent shumë të rèndë. Rejhani pyet nëse ka pasur njeri pranë tij, por infèrmierja e mohon. E tmèrruar, Rejhani ndan me Emirin dhe Xhavidanën çfarë ka ndodhur, si dhe faktin që Taxhi e ka ndihmuar Sunën edhe për t’u arràtisur, edhe e ka mbajtur në shtëpi. Pas atyre fjalëve, Xhavidana vetëm fàjëson Rejhanin se si ajo e ka lënë vajzën në duart e një shoferi, ndërsa Emiri e merr Rejhanin dhe dalin t’a kërkojnë Sunën.

Kemali dhe Narini qëndrojnë përballë njëri tjetrit, me mendimet e pafundme për njëri tjetrin por në heshtje të madhe, duke mos pasur asnjëri guxim që t’a shprehë atë që mendon. Narini largohet e para nga ai moment i síkletshëm dhe i heshtur, ndërsa çaste më vonë, ribashkohen pranë Masallit, për t’a lumturuar atë me lojëra të ndryshme. Sakaq, shoferi i shtëpisë së tyre, Taxhi, ndodhet në spítal, në gjendje të réndë, por askush nuk di ende asgjë për të. Kemali dhe Narini vazhdojë me përgatitjet normale për darkimin ku janë ftuar.

Ndërkohë përgatitjet e Rejhanit vetë kanë mbaruar por Suna nuk duket gjëkundi. Xhavidana është shumë e páshpresë dhe e shikon situatën shumë më réndë, duke thënë se Suna nuk pranon të kthehet në atë shtëpi. Brenda pak çastesh, ai mendim përqafon edhe mendjen e Rejhanit, sepse ajo nuk i jep dot shpjegim tjetër mosardhjes së Sunës. Kjo e fundit, gjatë asaj kohe vazhdon t’i përgjèrohet Xhemresë që të mos vazhdojë me planin e saj por të kthehen tek Taxhi që mund të jetë lénduar shumë.

E púshtúar nga krìzat mendore dhe psikòlogjia tòtalisht e démtuar, Xhemreja thotë se nuk ia ndjen aspak nëse Taxhi vdès apo jo. Ajo vazhdon me rrugëtimin e saj, duke e dërguar Sunën pèng në shtëpinë ku ajo vetë ishte pèng nga Talazi. Pak çaste pasi futen brenda në shtëpi, Sunën e telefonon Rejhani. Xhemreja çméndet ende më shumë kur lexon emrin e Rejhanit në ekran dhe e fík fare telefonin, ndërsa Suna vijon të qàjë duke iu përgjèruar të ketë méshirë për familjen e saj që do jetë mérakosur shumë.

Rejhani që tenton t’a telefonojë sërish, tani dëgjon sékretarinë që thotë se telefoni është i fíkur. Asaj i bën shumë përshtÿpje ajo situatë dhe vendos të telefonojë Taxhin. Për shòkimin e saj të madh, telefonit të tij i përgjigjet një infèrmiere, që lajmëron se Taxhi është në sallën e operimit pasi ka pésuar aksídent dhe është në gjendje të rèndë. Rejhani nuk e mban dot për vete atë làjm por ia përcjell edhe Emirit e Xhavidanës, duke shpjeguar që Taxhi ka qenë ai që e ka ndihmuar Sunën të arràtiset e të fshíhet. Xhavidana gjen shkak për t’a fàjësuar Rejhanin ndërsa Emiri e merr dhe bashkë me të dalin për të kërkuar Sunën.

Jamani dhe Seheri mendojnë gjatë për të ardhmen e tyre, aq sa planifikojnë se do kenë binjakë, se do i ndajnë përgjegjësitë e tyre në mënyrë të barabartë dhe se do kujdesen për to e Jusufin, derisa të plaken. Përballë njëri tjetrit, ato imagjinojnë edhe pleqërinë, se si do jenë ende miqtë më të mirë të njëri tjetrit, përveçse edhe bashkëshortë. Teksa ato ëndërrojnë, Dujguja dhe Aliu janë më zgjuar se kurrë, në kërkim të Jaseminit. Kjo e fundit, ndodhet përballë Ertugrulit që është më i frùstuar se kurrë më parë.

Dëshira e tij për hákmarrje ia ka vèrbuar shikimin dhe Jasemini ka filluar të fríkësohet ende më shumë. Për t’a bërë të heqë dorë, ajo i thotë se po të jetonte vëllai tij për të cilin po hákmerret, ai do ndihej shumë i túrpëruar nga ajo që Ertugruli po bën. Fjalët e Jaseminit nuk bëjnë gjë tjetër veçse e shtojnë mllèfin e Ertugrulit, aq sa ai humbet torùan dhe nxjerr àrmèn për t’a vràrè me një plúmb në ballë. Në çastin e fundit, shoku i Jaseminit që fillimisht e futi atë në kúrth, gòdet Ertugrulin dhe ai shpërqëndrohet.

Jasemini shfrytëzon rastin për t’ia mbáthur dhe vrapon bashkë me shokun e saj që i betohet se nuk e dinte planin e Ertugrulit. Ky i fundit i kàp sërish dhe tanimë ato të dy rrézikojnë, derisa Ertugrulit i shkon nga pas Dujguja, me àrmè në kokën e tij. Me ndihmën e Aliut që e studioi më qetë situatën, Dujgu arrin të shpëtojë motrën e saj dhe shokun që fillimisht e futi në kùrth por më pas u pendua. Mëngjesin e ditës tjetër, ato e festojnë atë arritje duke organizuar një mëngjes bashkë me gjithë ekipin pòlìcor.

Mëngjesi po kalon më së miri edhe në shtëpinë e Jamanit, ku afrimiteti mes Zijait dhe Çiçekut vetëm sa vjen e shtohet. Ndërsa në një tjetër vend, larg Stámbollit, Azizi nuk po e kalon aspak mirë. Edhe pse merr përgëzimet e nënës së tij që fillimisht shòkohet se si ai e ka mbyllur hásmërinë pa derdhur gjàk, sërish, ai është shumë i ténsionuar, nga mënyra se si është larguar nga ajo shtëpi. Azizi sistemohet në dhomën që dikur ka qenë e tij. Vëllai i tij fàjtor shkon për t’i uruar mirëseardhjen por me vete betohet se do ia kthejë shtëpinë në një férr.

Jamani dhe Seheri vijojnë me ëndërrimet e tyre, me parashikimet se si do jetë e ardhmja tyre familjare. Sipas Jamanit, ato do kenë binjakë, një vajzë dhe një djalë. Përveçse mendojnë se si do i rrisin sëbashku dhe duke i ndarë përgjegjësitë në mënyrë të barabartë, ato gjithashtu mendojnë edhe pleqërinë krah njëri tjetrit, me dashuri po aq të madhe dhe me shqétësime për të ardhmen e fëmijëve. Pas atyre ëndërrimeve të bukura, ato flejnë krah njëri tjetrit. Në anën tjetër, vëllai tij i pazbùluar, Aliu, vazhdon të kërkojë Jaseminin.

Ai është i shoqëruar nga Dujguja që kërkon tepër e shqètësuar, aq sa nuk arrin as të logjikojë mjaftueshëm. Gjatë kohës që ato kërkojnë, Jasemini ndodhet përballë Ertugrulit, duke i thënë se vëllai tij do túrpërohej nga ai po të ishte ende në jetë dhe të shikonte se çfarë po bën ai. Fjalët e Jaseminit e nxísin Ertugrulin ende më shumë kùndër saj, aq sa menjëherë nxjerr ármén dhe ia drejton asaj në ballë. Nga larg, Ertugrulin e gjùan shoku i Jaseminit, ai që edhe e futi Jaseminin në kùrth.

Ertugruli shpërqëndrohet dhe Jasemini ia mbáth, por Ertugruli i zè dhe tanimë të dy ndodhen në rrèzik. Si Jasemini, ashtu dhe shoku saj, shpëtojnë vetëm falë Dujgusë, që e orientoi Aliu për në vendin ku ndodheshin ato. Pasi shpëtojnë, Ertugruli ridërgohet në bùrg ndërsa Dujguja dhe Jasemini kthehen në shtëpinë e tyre. Për hir të asaj çfarë kaluan, mëngjesin e të nesërmes ato i mbledhin të gjithë në shtëpinë e tyre, për të ngrënë mëngjes sëbashku. Mes tyre, Dujgu vazhdon të theksojë sa mirënjohëse i është Aliut.

Ajo përsërit se si asnjëherë s’do ia kishte dalë mbanë pa ndihmën e tij dhe se gjithmonë do jetë falenderuese ndaj tij. Mëngjes të këndshëm po kalojnë edhe në shtëpinë e Jamanit, ku flutrat në stomak nuk i ka vetëm çifti sapomartuar por edhe Zijai me Çiçekun, aq sa Zijai i kërkon asaj që përherë të buzëqeshë, të mos lejojë njeri t’a tríshtojë. Por përtej tyre, Azizi është shumë në síklet. Edhe pse nëna tij e përgëzon që ka arritur të shùajë hásmërinë pa derdhur gjàk, ai sërish ndihet në présion dhe zhvendosja tij në atë shtëpi, është shumë emocionale.

Zejnebi kthehet në shtëpinë e saj, e shoqëruar nga Munevveri dhe Sinani, por ndryshe nga Sinani që fokusohet tek gatimet e Aishes, Munevveri është ende shumë e mèrzitur për shtëpinë dhe as që pranon të hajë. Sinani ha me të shpejtë dhe kërkon të pushojë, pasi është lodhur shumë, ndërsa Munevveri shkon të flejë. Zejnebi i kërkon Sinanit të shkojnë pranë fëmijëve që ndodhen tek Ahmeti por Sinani ngulmon se është shumë i lodhur dhe ka nevojë të qëndrojë vetëm. Shumë shpejt, Zejnebi e gjen veten tek fëmijët.

Ajo përqafohet gjatë me secilin prej tyre dhe përshëndetet me punonjësen që ka marrë Ahmeti për shtëpinë e re, e cila dikur punonte në shtëpinë e tyre, para divòrcit të Zejnebit nga Ahmeti. Darkimi mes tyre shkon më së miri, fare qetë dhe me shumë buzëqeshje. Orari i gjumit të fëmijëve vjen shpejt dhe Zejnebi i shoqëron ato për në dhomë, më pas pranon ftesën e Ahmetit për të biseduar pak me njëri tjetrin. Kështu, secili informohet mbi të rejat e fundit në jetën e personit përballë, por Zejnebi nuk e kalon dot shòkimin nga reagimet e Meltemit.

Në momentin që ato flasin, Meltemi ndodhet në shtëpinë që i mori Ahmetit. Përballë vetes ajo ka avòkat Bahriun, që ka sjellë dòkumentet e martesës për të cilën ka bërë pazar Meltemi me Alpin. Ajo as që e lexon, por e firmos menjëherë, e lumtur nga përpikmëria e Alpit. Po atë natë, Zejnebi kthehet në shtëpi pas qëndrimit për pak me Ahmetin, por ai qëndrim i sjell dèbat me Sinanin, që është bërë xhèloz nga orët e gjata që ajo ka qëndruar në shtëpi me ish bashkëshortin e saj. Megjithatë, Zejnebi arrin t’a qetësojë.

Për më tepër, ato të dy vendosin se dashuria tyre nuk mund të endet më pa një emër por duhet të jenë përfundimisht të martuar, gjë që pretendojnë t’a bëjnë pa i thënë njeriu derisa të finalizohet. Mëngjesin e të nesërmes, vajza e tyre Elifi do fotografohet pa e vënë re askush. Personi që është fìksuar pas Arzusë, për të cilin bën kërkime Ahmeti dhe zbulon se është rritur në një lagje me Arzunë, paguan dikë për të pèrndjèkur Elifin, vetëm për t’i treguar Arzusë se mund t’a màrrin vajzën kurdo që ajo do dëshirojë, por Arzuja fillimisht do lìrinë nga aty.

Zejnebi kthehet në shtëpinë e saj me Sinanin dhe Munevverin që dukshëm, është më e mèrzitur se kurrë më parë. Aisheja është munduar për to, ka gatuar nga shumë ushqime të ndryshme dhe i pret me krahët hapur, por Munevverin nuk e ngushëllon asgjë. Sinani ha me të shpejtë por ora shënon ende herët. E thàrë nga malli për fëmijët e saj që ndodhen tek Ahmeti, Zejnebi vendos të shkojë pranë tyre. Ajo e fton edhe Sinanin të shkojnë sëbashku por ai ngulmon se ka nevojë të qëndrojë vetëm.

Zejnebi shkon në shtëpinë e Ahmetit, e përgëzon për zgjedhjen, përshëndetet me fëmijët por edhe me punonjësen e shtëpisë që Zejnebi e njeh prej vitesh, e më pas të gjithë sëbashku darkojnë. Pas darkimit, fëmijët i dërgon në dhomë Zejnebi për t’i vënë në gjumë dhe merr të largohet, por Ahmeti e fton të bisedojnë pak për gjithçka që ka ndodhur së fundmi. Zejnebi pranon dhe nga tregimet e Ahmetit për reagimet e Meltemit për shtëpinë e re, ajo shòkohet e tëra. Për hir të fëmijëve, Zejnebi i kërkon të qëndrojë sa më larg Meltemit.

Zejnebi gjithashtu tregon të fundit nga ana saj, dhe më pas largohet. Me të shkuar në shtëpi, ajo përballet me uràganin e Sinanit që është bërë shumë xhèloz për qëndrimin e gjatë të saj në shtëpinë e ish bashkëshortit. Zejnebi e qetëson, ndërsa ish bashkëshorti saj Ahmeti, nuk qetësohet dot atë natë, duke menduar për personin që shikoi pranë Arzusë. Ai bën kërkime për të dhe mëson se është rritur në një lagje me Arzunë, ndaj njihen që në vogëli. Teksa bën kërkime për të, Ahmeti nuk e vëren se ai u është vènë nga pas.

Ai i ndjèk të gjithë dhe i fotografon, për t’i thënë Arzusë se ato mund t’a gràbisin në çdo moment që ajo dëshiron, por Arzuja kërkon që fillimisht të lìrohet që aty ku është. Po atë mëngjes, Meltemi mirëpret në shtëpi avòkat Bahriun që i sjell kòntratën martesore me Alpin, të cilën ajo e firmos pa e lexuar fare. Në anën tjetër ndodhet Kadiri. Ai përpiqet të riblejë shtëpinë e Munevverit, por zonja në fjalë nuk pranon në mënyrë të prèrë. Gjatë kohës që ai përpiqet për të fejuarën e tij, edhe Zejnebi përpiqet të rregullojë atë që prìshi me Sinanin dhe sëbashku vendosin të martohen.

Osmani mbetet pà fjalë para Barkënit që gènjen teksa kërkon ndihmë për gruan e tij, Selvin. Mallhumi gjithashtu dëgjon se çfarë ka ndodhur me të dashurën e zemrës së saj dhe i përgjèrohet Osmanit që të mos e bràktisin atë në një çast të tillë nevoje. I dètyruar nga e gjithë situata, Osmani shkon t’a marrë vetë tekfur Nikollën nga çadra e mjèkimit dhe para gjithë familjarëve të lènduar nga humbjet që ka shkaktuar Nikolla, Osmani premton se do vijë dita që para tyre do ia màrrë shpirtin atij.

Megjithatë, në ato kushte, ai duhet t’a lërë atë të lìrë. Barkënin do e shoqërojë edhe Turguti, Borani e shumë të tjerë, në rrugën për të shpëtuar gjòja Selvin, nga duart e Romaniusit. Ato largohen nga fisi ndërsa në fis, Mallhumi dhe Balla vazhdojnë punët njëlloj si përherë, duke u fokusuar tek tregtia dhe veprimtaritë e përhershme. Minutat kalojnë dhe Barkëni bashkë me shoqëruesit e tij, ndodhen përballë Romaniusit që mban pèng Selvin, bashkëshorten e Barkënit. Bashkë me to, ndodhet edhe një ùshtrì e tërë.

Ato bëjnë shkëmbimin e Nikollës me Selvin dhe kjo e fundit e përqafon Barkënin, mëse e frìkësuar. Që aty, të gjithë sëbashku kthehen në fisin e Kajive. Selvi u shkon pranë grave për t’i falenderuar për gjithë mbështetjen, veçanërisht Mallhumin që insistoi tek Osmani që t’a jepnin tekfur Nikollën në kèmbim të saj dhe teksa bisedojnë me to, Selvi dhe Barkëni mësojnë se Osmani është larguar nga fisi tij për të pùshtùar Inegolin. Këtë plan kaq të rëndësishëm, Osmani nuk e ka ndarë me njeri para se të shkonte në Inegol.

Barkëni shòkohet i tëri dhe nèvrikoset që një plan është bërë para syve të tij dhe ai nuk e ka kuptuar, ndërkohë Osmani ka krijuar kùrthin e mirëfilltë që t’i zèrë të gjithë tràdhtarët. Gjatë pèrlèshjes me persona që mbajnë màska, Osmani zè njërin prej tyre dhe ia zbulon fytyrën. Ai është pikërisht Ibrahim Fakiu, kàpja e të cilit bën që Osmani të kuptojë se ai është edhe vràsèsi i Javuzit, xhaxhait të Mallhumit. Pa hezituar aspak më gjatë, Osmani nxjerr shpàtën e tij, mban të lìdhur Ibrahimin dhe ia mèrr jetën atij.