Category: Uncategorized

Zejnebi është shumë e mèrzitur që martesa saj po bëhet në një mënyrë aq të thatë, pa emocione dhe pa zbatuar asnjë prej traditave, aq sa Sinani as nuk do e marrë vetë nga shtëpia. Ndërkohë Sinanin e púshtójnë dyshìmet teksa ndodhet në makinë, rrugës për në ceremoninë e tij të martesës. Ai e ndalon makinën dhe del i vetëm jashtë për të menduar se çfarë po bën, ndërsa Emreja me Fuljën e lënë qëllimisht në qetësi. Së fundmi, ai vendos se është gadi t’a hedhë atë hap dhe e rregullon situatën duke shkuar në shtëpinë e Zejnebit që t’a marrë atë.

Me buzëqeshjet e rikthyera dhe para gjithë familjarëve të tyre, ato celebrojnë dashurinë duke hedhur firmat. Ceremonia mbyllet me një puthje mes tyre dhe më pas nisen për muaj mjalti, ndërsa fëmijët shkojnë në shtëpinë e Ahmetit. Arzuja fshíhet menjëherë dhe nga dhoma ku është fshèhur, dëgjon zërin e Elifit. Që nga aroma e ushqimeve, Elifi e dallon që janë gatuar ushqimet e Arzusë. Ajo e di edhe çfarë kanë brenda ushqimet, ende pa i provuar, gjë që e çudit shumë edhe Suden edhe Xhanin, ndërsa Ahmetin e pánikos.

Ahmeti e anashkalon atë bisedë dhe askush nuk dyshòn për asgjë. Para se të flejnë, Xhani i tregon babait të tij për martesën e nënës me Sinanin, gjë që Ahmetin e léndon paksa, sepse nuk e kupton përse Zejnebi nuk e ka ndarë me të diçka të tillë. Por bisedën e mbyll me aq dhe fëmijët shkojnë në gjumë. Sapo Ahmeti futet në dhomën e tij, Arzuja del nga vendi ku po fshíhet dhe i shkon pranë Elifit për t’i ndjerë aromën teksa ajo fle dhe për fat, askush nuk e gjen Arzunë. Në anën tjetër, atë natë Alpi do presë në shtëpi prindërit e tij.

Para tyre, ai e prezanton Meltemin si të fejuarën e tij dhe Zahrën si fëmijën e tyre, madje edhe e fotografon veten pranë gjithë familjes e me Zahrën në krahët e tij. I ati túrpërohet sepse të gjithë e dinë se Zahra është fëmija i dòktor Ahmetit dhe nga irrítimi, e gòdet me shùplakë Alpin. Meltemi që u irrítua nga prezantimi Alpit, irrítohet ende më shumë nga shùplaka që babai tij i jep, prandaj kthehet në mesin e tyre dhe i dèbon ato nga shtëpia e Alpit, duke thënë me gojën plot se ato nuk e meritojnë të kenë një djalë si ai.

Osmani bashkë me gjithë ùshtàrët e tij më të besuar, shkojnë dhe pozicionohen përballë kàlasë së Inegolit, me qëllimin për t’a pùshtùar. Përtej mureve të larta e të trasha të kàlasë, qëndron tekfur Nikolla me Romanusin. Nikolla i drejtohet ùshtàrëve të tij, duke u thënë se duhet t’i vràsìn të gjithë që vijnë nga populli tùrk, sepse ato u kanë vràrè familjarët dhe s’kanë treguar asnjëherë mëshìrë për to, ndaj dhe ato duhet t’u mëshòjnë pa mëshìrë. Sakaq, Osmani përgatit ùshtrìnë e tij për të sulmuar.

Para se ai të hèdhë sùlmin e parë, Xhekurtaji vrapon për tek ai. Ai i dòrëzon një shpàtë të mbështjellur, për të cilën thotë se dikur i përkiste Akçës që nuk jeton më. Ai, si t’a kishte ndjerë që do vdìste pa e përjetuar pùshtìmin e Inegolit, e kishte lënë atë shpàtë të vogël amanet, duke thënë se do donte që shpàta tij të ishte pjesë e atij pùshtìmi, edhe nëse ai vetë nuk do ishte më. I emocionuar, Osmani e merr dhe me të prèt litarin që do dërgojë drejt kàlasë topin e parë të gòditjes së rèndë.

Mes personave që ndodhen në anën e tekfur Nikollës dhe Romanusit, është një prìft, i cili mbledh një pjesë prej personave që e besojnë dhe u sugjeron të tërhiqen nga lùftà në të cilën po përfshihen. Sipas tij, kur dihet që një lùftè do e humbasin, është më e arsyeshme që të tërhiqen që në fillim. Për më tepër, ai thekson se atë lùftè e ka dashur Nikolla dhe e ka filluar ai, ndaj le t’a vazhdojë ai i vetëm. Së fundmi, ai u betohet se një tùrk, asnjëherë nuk do tregohet i pabèsë ndaj dikujt që i afrohet si mik, prandaj ato duhet t’u afrohen si miq.

Prìfti guximtar që quhet Rahip, krìtikohet ashpèr nga djali i Gyndyzit, i cili aty është i infìltruar dhe hìqet si ‘Aleksandri’ që udhëheq ùshtrìnë e Nikollës. Ai e dërgon në bùrg, por aty, fshèhurazi, pa i dhënë asnjë detaj, i kërkon të presë dhe të ketë durim. Në anën tjetër, gratë qëndrojnë në çadrat e fisit të Kajive, ku punët do vazhdojnë si zakonisht, duke pasur prioritet tregtinë. Ato nuk e vërejnë që disa persona të màskuar u futen fshèhurazi në një nga çadrat e punëve dhe hèdhin hèlm në punimet e tyre.

Çelebiu rikércénon Xhemrenë, me vajzën e tyre, duke i thënë se ai e ka në dorë nëse ato takohen apo jo, për sa kohë që kùjdestaria është edhe në emër të tij. Menjëherë Xhemreja nxiton për tek shtëpia e tij por nuk gjen asnjë njeri, as ròjet në derë. Ajo telefonon Hyljën, nënën e Çelebiut, e cila në mënyrë të ftohtë dhe të prèrë, i thotë se është larguar me pushime me Gyneshin dhe nuk ka asnjë détyrim që t’i tregojë se ku ndodhen. Duke pándehur se ia kanë rrèmbyèr vajzën, Xhemreja i drejtohet kómisáriatit.

Askush nuk e merr seriozisht fríkën e saj dhe denòncimin që po bën për Gyneshin, sepse Çelebiu ka të drejtë në kújdestarinë e të bijës dhe nuk ka kaluar aspak kohë e mjaftueshme për t’u shpallur e zhdùkur Gyneshi. Nga acàrimi që përjeton dhe fríka e madhe që e ka púshtuar, Xhemreja shkakton skándal në kómisariat dhe përfundon pas hekùrave. Gjatë asaj kohe, Çelebiu po bën një mbledhje për skàndalin e natës së kaluar, ku e vetmja zgjidhje është që gruaja që e demàskoi, të tërheqë denòncimin që ka bërë në pólíci për të.

Adnani është i lírshëm nga Çelebiu përgjatë atyre minutave por Iskenderi e ngarkon me një detyrë për të; të bëjë kërkime të detajuara për Omerin. Iskenderi rikthehet në zyrën e tij, ku nxjerr nga xhepi fotografinë e Çiçekut që e ka marrë që në ceremoninë ku gjòja po e várrosnin Çiçekun. Paralèlisht, Çiçeku ndodhet në vizitë tek Aliu, në bùrg. Atë e mundon shumë ndërgjegjia për vdèkjen e Kenanit dhe tenton të rrëfehet para tij, por nuk ai del dot. Ajo kthehet në shtëpi njëherazi me Tomrisin dhe mësojnë se Atlasi e ka mbyllur veten në dhomë.

Ai nuk pranon të dalë që aty apo të flasë me njeri, ndaj Çiçeku e mendon Iskenderin si të vetmen zgjidhje. Iskenderi ndërkohë sapo është emocionuar sepse Çelebiu i ka premtuar kolltukun e tij në mbledhjen e ardhshme, por emocionet i ndërthuren kur merr telefonatën nga Çiçeku, pavárësisht Tomrisit. Kjo e fundit e pret si mos më kèq në derë por merr një gòditje nga ai, i cili i thotë se nuk e pastron dot ndërgjegjen me Atlasin, kur gjatë gjithë jetës nuk ka gjetur kurrë kohë për Shimalin. Tomrisi i pranon ato fjalë edhe para Çiçekut, ndërsa Iskenderi nxjerr nga dhoma Atlasin, vetëm duke i folur pas derës.

Çelebiu kèrcènon Xhemrenë se nuk do e takojë më kurrë vajzën e tyre e më pas largohet fare i qetë, për të bërë një mbledhje mbi skándalin e denòncimit të gruas që ai ka rràhur. Zgjidhja e vetme për t’a pastruar atë imazh që iu krijua, është që ajo grua të tërheqë denòncimin që ka bërë në pòlìci. Iskenderi nuk përfshihet fare në atë mbledhje por merr veçmas Adnanin dhe kërkon nga ai që të bëjë kërkime shumë të thelluara për Omerin, sepse do të dijë çdo detaj të jetës së tij. Adnani merr urdhërin dhe largohet ndërsa Iskenderi futet në zyrën e tij dhe vëzhgon gjatë fotografinë e Çiçekut që mban prej kohësh.

Instikti i tij e bën që atë fotografi, t’a hèdhë në koshin e mbèturinave. Paralèlisht, Çiçeku ndodhet tek Aliu, duke e vizituar në bùrg. Ajo gèrryhet me vete nëse duhet t’i tregojë atij se si i brèn ndërgjegjia për Kenanin apo jo, por në përfundim zgjedh që të mos e bëjë. Çiçeku kthehet në shtëpi dhe brenda pak minutash, edhe Tomrisi. Të dyja tmèrrohen kur punonjësja e re tregon se Atlasi e ka kyçur veten me çelës brenda dhomës dhe nuk pranon të dalë në asnjë mënyrë. Çiçeku menjëherë sygjeron të kërkojnë ndihmë nga Iskenderi por Tomrisi nuk pranon.

Pavàrësisht Tomrisit, Çiçeku e telefonon Iskenderin, për hir të Atlasit. Iskenderi në ato momente po i gëzohej shumë làjmit të Çelebiut që i tregon se mbledhjen e të nesërmes do e drejtojë ai, meqë është pasardhësi i kolltukut, por telefonata e Çiçekut ia mikson ndjenjat. Megjithatë, ai i shkon pranë pa hezituar. Në derë, e pret Tomrisi me akùza për ndërgjegjen e tij para Atlasit, meqë ka shkaktuar vdèkjen e Shimalit, por Iskenderi i kùndërpërgjigjet duke i kujtuar se edhe ajo po pastron ndërgjegjen me Atlasin, pasi më përpara nuk ka gjetur kurrë kohë për Shimalin.

E përlòtur, Tomrisi i pranon ato akùza para Çiçekut, ndërsa Iskenderi nxiton për tek Atlasi, të cilin e nxjerr nga dhoma vetëm duke i treguar se ka ardhur. Në anën tjetër ndodhet Xhemreja, e cila nxiton për tek shtëpia e Çelebiut që të takojë vajzën por nuk gjen aty asnjë njeri. Në telefon, nëna e Çelebiut i thotë se është larguar me mbesën e saj dhe nuk i dètyrohet ndonjë shpjegim Xhemresë. Xhemreja nxiton për në kòmisariat që të denòncojë rastin por nga skàndali që krijon pasi nuk e marrin seriozisht, ajo përfundon vetë pas hekùrave.

Kemali vijon të mbajë qëndrim para Narinit, duke pàndehur se buqeta luleve ka ardhur për të dhe se ajo ka dikë që po e pret jashtë atyre mureve. Të vërtetën, ai do e mësojë njëherazi me Narinin, kur në derë të trokasë një i moshuar, që shkakton alivànosjen e Shehrijes sapo ajo e shikon. E pànikosur, Narini kujdeset për dhe arrin t’a kthejë në vete por edhe pse vjen në vete, Shehrijes nuk i shùhet aspak mllèfi që ka për të moshuarin që vetëm ajo e njeh. Nga e folura tij, Narini dhe Kemali dallojnë menjëherë se ai vjen nga zona e Shehrijes.

Ndërsa nga dëshira saj e shprehur për t’a vràrè atë, kuptojnë se në rini, ai e ka bràktisur Shehrijen dhe është larguar pa gjurmë. Megjithatë, i moshuari ka versionin e tij të historisë, gjë që do e rrëfejë vetëm para Kemalit, që e merr në oborr për të biseduar, në një kohë që Narini qëndron brenda me Shehrijen dhe dëgjon versionin e saj të historisë. Të katërt në forma të ndryshme, përlòten nga historia e papërfunduar e dashurisë. Në anën tjetër, familja e vëllasë së Kemalit, po përlòtet e tëra.

Në shtëpi vjen Suna, për herë të parë që prej shtrimit të saj në klìnikë dhe ajo ardhje, do jetë ndryshe nga çdo herë tjetër, sepse Suna nuk ulet në kàrrigen e saj me rrota. Ajo qëndron në këmbë, e mbështetur në pàterica dhe duke shkaktuar lòt të sinqertë tek secili prej tyre, edhe tek Xhavidana. Mes familjarëve, Emiri përlòtet për herë të parë në prezencë të të tjerëve, gjë që është e re dhe për Rejhanin vetë. Ajo ia fshin lòtët me duart e saj dhe lehtë në vesh, i thotë për herë të parë me fjalë, se e dashuron shumë atë.

Teksa Emiri përjeton emocione të rralla, familja tij futet brenda, ndërsa Hikmeti, për herë të parë lëviz njërin prej gishtërinjve të tij, që është shenjë e madhe se ka shpresa për përmirësim në shëndet. Suna ndan shumë kohë për të folur para tij, edhe pse Xhavidana i kërkon të qëndrojë pranë saj. Pas një monologu të gjatë dhe emocional që bën para Hikmetit, Suna shkon në dhomën e saj, ku do e vizitojë hallë Oja. Me kokën poshtë, Suna kërkon nga Oja që ajo të ndërhyjë tek xhaxha Kemali që ai të mos nèvrikoset me Taxhin, pasi Taxhi nuk ka asnjë fàj në atë mes.

Emiri dhe Rejhani kthehen në shtëpi të shoqëruar nga Suna, por kësaj here shumë ndryshe. Për herë të parë, ajo del para të gjithë familjes së saj pa kàrrigen e saj me rrota, por me páterica. Përfshirë lótët e Xhavidanës, të gjithë përlòten me sinqeritet, nga emocionet e pafundme që ai moment u dhuron. Suna përshëndetet me të gjithë por në veçanti me babanë e saj, Hikmetin. Ky i fundit, për herë të parë që prej paralìzimit, reagon. Ai lëviz njërin prej gishtërinjve, por askush nuk e shikon.

Ndër gjërat që ndodhin për herë të parë, është edhe përlòtja e Emirit, lótët e të cilit i fshin Rejhani, e cila gjithashtu për herë të parë i thotë me gojën plot se e dashuron, edhe pse diçka të tillë e ka treguar me dhjetëra herë, me veprat e saj. Mëse të lumtur, të gjithë futen brenda në shtëpi, ku Xhavidana kërkon të bisedojë gjatë me të bijën por Suna është mjaftueshëm e prekur nga ajo, për shkak se nuk e ka vizituar kur ishte në klínikë. Fokusi i Sunës përqëndrohet tek babai saj që nuk e ka parë që prej kohës kur ai qëndronte në këmbët e tij dhe ishte shëndosh.

Pas një monologu që bën para tij në dhomë, të veçuar nga të tjerët, Suna rikthehet në dhomën e saj. Atë e viziton hallë Oja, të cilës Suna i kërkon një favor; që të ndërhyjë tek Kemali për Taxhin, pasi Taxhi nuk ka pasur asnjë fàj që e ka fshèhur, sepse ajo vetë ia ka kërkuar me ngulm. Oja i premton se do ndërhyjë dhe gjithçka do shkojë shumë mirë. Sakaq, Kemali në ato momente përballet me të vërtetën e buqetës me lule që ia príshi atij humorin dhe i solli aq shumë dyshìme në kokë.

Lulet dhe pusulla janë për Shehrijen, për të cilën dhe do trokasë në derë një i panjohur për Kemalin dhe pjesën tjetër. Sapo Shehrija e shikon, menjëherë bie në tokë pa ndjenja. Narini e ndihmon të kthjellohet dhe kur vjen në vete, vëren mllèfin që ka Shehrija ndaj tij, aq sa dëshiron t’a mbÿsè me duart e saj. Narini e kupton se ai mllèf vjen nga një bráktisje që ka ndodhur në rini, dhe ashtu është. Kemali del në oborr me burrin e panjohur dhe dëgjon versionin e tij të historisë, ashtu siç paralèlisht dëgjon Narini versionin e Shehrijes dhe të dy në anë të ndryshme, emocionohen shumë.

Çiçeku do përjetojë emòcionet më të mëdha nga një bisedë që dëgjon fare rastësisht. Me veshët e saj, ajo dëgjon Zijain tek i tregon Jamanit se do i rrëfejë ndjenjat që ka për të. Çiçeku emòcionohet shumë dhe nuk di si sillet, por Seheri e vëren e para dhe i shkon pranë. Sapo mëson nga Çiçeku çfarë ka dëgjuar ajo, Seheri lumturohet shumë dhe i shkon pranë Jamanit për t’a dìskutuar atë çështje, por do e gjejë Jamanin në një telefonatë. Ajo nuk e di se në anën tjetër të telefonit është Azizi që po e kèrcènon Jamanin.

Azizi nuk ia përmend konkretisht vdèkjèn e pesë personave nga vènia zjàrrit në dèpon e familjes së tij, sepse është i bindur që Jamani është autori krìmìt dhe pàndeh se ai e nènkupton çfarë po i thotë. Përtej saj, ai vetëm i shpàll lùftè të hapur, duke i thënë se këtë e kërkoi vetë Jamani. Ky i fundit tèrbòhet i tëri, por megjithatë, e përmban veten para Seherit. Atij nuk i besohet se Azizi ka pasur gùximin t’a telefonojë ndaj i drejtohet shtëpisë së tij, por rrugës do i ndodhë një e paprìtur.

Atë e ndalon një pòlìc, i cili ia ndàlon edhe të vazhdojë rrugën, duke thënë se duhet t’a shoqërojë në kòmisàriat. Jamani nuk di asgjë nga çfarë ka ndodhur dhe kërkon sqarim, prandaj mëson se atë e kanë dènòncuar se ka djègur një dèpo dhe ka shkaktuar vdèkjèn e pesë njerëzve, gjë që Jamanin e shòkon tòtalisht. Në anën tjetër, ndodhet Aliu. Ai gjithashtu shòkohet kur shikon làjmin për të dhe Ilajdën, prandaj e telefonon shoqen e tij për t’i kërkuar të bëjë një fjàlim para mèdiave, që të sqarojë se mes tyre nuk ka asgjë dhe gjithçka është shpìfje.

Ilajda ende nuk e ka marrë shpèrblimin e kùrthit që ka bërë, prandaj kërkon ndjèsë dhe thotë se nuk është e mundur aq shpejt. Aliu nuk e di aspak se kùrthìn ia ka bërë ajo, por vazhdon të telefonojë Dujgunë që nuk i përgjigjet në mënyrë të prèrë. Ai i shkon edhe në shtëpi por ajo ia mbyll derën në fytyrë, më pas nga dritarja i hèdh unazën e fejesës, duke mos e lèjuar t’i shpjegohet. Dujgu mbýtet në lòt e megjithatë nuk i tregon asgjë nënës së saj, që të mos e mèrzìsë, por Semraja do zbùlojë gjithçka nga televizori.

Aliu mëson në mënyrë të paprìtur dhe shòkuses se çfarë làjmesh janë publikuar për të dhe Ilajdën atë natë. Menjëherë e telefonon atë dhe pa e menduar se e gjitha ka qenë një kùrth nga ana saj, ai kërkon vetëm që ajo të bëjë një shpjegim para shtýpit, ku të sqarojë se gjithçka është një gènjeshtër e madhe. Ilajda nuk e përgènjeshtron dot atë làjm për sa kohë që ish i dashuri saj nuk reagon, ndaj kërkon ndjesë nga Aliu dhe thotë se është shumë e ngarkuar, nuk gjen dot kohë për një làjm, gjòja të kòtë.

Duke mos ditur se çfarë të bëjë, Aliu shkon në shtëpinë e Dujgusë, të cilën e ka telefonuar pa ndalim deri më atë moment, por pa asnjë përgjigje nga ajo. Dujgu ia mbyll derën në fytyrë pa e lejuar të flasë asnjë fjalë, ndërsa Aliu shkon poshtë dritares, sërish për t’i folur, duke iu përgjèruar që t’a lejojë të sqarohet se nuk ka asgjë për t’u shqètësuar. Dujgu ia hèdh unazën dhe mbyll dritaren. Sado që për vete po mbýtet në lòt, ajo preferon t’a mbajë të fshèhtë nga nëna saj se çfarë po ndodh me Aliun.

Mirëpo, Semraja e mëson, ndërmjet làjmeve në TV. Pa pritur Dujgunë, ajo shkon tek Aliu për të kërkuar llògari nga ai, ndërkohë që Semraja ende nuk e di se çfarë ka ndodhur. Sakaq, në anën tjetër ndodhet Çiçeku. Ajo dëgjon rastësisht Zijain tek i thotë Jamanit se do ia rrëfejë asaj dashurinë që ndjen për të dhe emocionohet aq shumë, saqë nuk di si vepron. Të gjithë e vërejnë ndryshimin në sjelljen e saj dhe përhumbjen, por Çiçeku rrëfehet vetëm para Seherit. Kjo e fundit i shkon pranë Jamanit menjëherë por e gjen atë në një telefonatë.

Jamanin e telefonon Azizi, i cili është bindur se Jamani ia ka vënë flàkën dèpos së tij dhe ka shkaktuar vdèkjèn e pesë personave, ndaj pa e përmendur konkretisht se çfarë ka bërë, ai thotë se vetë i shpalli lùftè të hapur. Azizi mbyll telefonatën ndërsa Jamani xhìndoset nga guximi Azizit për t’a kèrcènuar atë. Megjithatë, del nga shtëpia pa i treguar asgjë Seherit. Rrugës për tek Azizi, një pòlìc e ndalon dhe i tregon se ai nuk lejohet t’a vazhdojë rrugën, pasi për të është bërë një denòncim që i ngarkon Jamanit përgjègjësinë e vdèkjès së pesë personave.

Ahmeti vendos të largojë punonjësen e tij nga shtëpia, sepse ka frìkë se ajo do e mësojë që ka Arzunë në shtëpi. Punonjësja tij ngulmon se nuk dëshiron të largohet për asnjë ditë sepse ka nevojë për punë por ai ia paguan ditët që i jep pushim dhe kështu ajo largohet. Gjatë kohës që Ahmeti mundohet për Arzunë, drejtor Eroli merret në pyetje nga Emreja, në kòmisariat. Emreja është i bindur se ai ka gisht në arràtisjen e Arzusë por nuk ka asnjë provë për këtë, ndaj dhe nuk e mban dot më gjatë Erolin aty.

Në anën tjetër ndodhet Zejnebi ,e cila bashkë me Sinanin dhe Alpin me Bahriun, mbesin gojëhapur para Selenës, vajzës që pretendon të jetë kushërira dhe kùjdestarja e Sudes. Ajo ngulmon se do të kishte qenë vetë kùjdestarja legjìtime e Sudes nëse Sabriu do ishte informuar se Sudeja e ka një kushërirë. Madje, ajo ka filluar procesin gjýqësor për të qenë kùjdestarja e Sudes, duke dòrëzuar në gjýkatë argumente të ndryshme, siç është gjendja e rènduar që ka pasur Sabriu në ditën e tij të fundit.

Ajo pretendon të vërtetojë se ai nuk e ka pasur mendjen të shëndoshë mjaftueshëm sa për të vendosur për të ardhmen e vajzës, se kush do kujdesej për të, ndërsa për Zejnebin, alùdon se ajo e kërkon kùjdestarinë e Sudes vetëm për të gëzuar paratë që ka përfituar. Pas atyre fjalëve, Zejnebi e urdhëron të zhdùket nga shtëpia saj por para se të largohet, ajo lë kàrtën e avòkatit që ka pajtuar për atë çështje. Bahriu dhe Alpi frìkësohen kur shikojnë emrin e avòkatit që ajo ka marrë, sepse ai është tepër i aftë.

Sipas tyre, ai nuk e merr përsipër një gjýq nëse nuk është i bindur se do fitojë dhe për më tepër, ai është tepër i shtrenjtë, ndaj Seleni duhet të ketë edhe paratë e saj. Sinani e largon Zejnebin nga ajo situatë, duke i kërkuar të caktojnë një vend për muaj mjali pas martese. Gjëja parë që Zejnebi bën, është të telefonojë Ahmetin për t’i thënë se do ia lërë atij fëmijët në fundjavë. Arzuja entuziasmohet dhe i betohet Ahmetit se nuk do dalë fare nga dhoma saj, mjafton që t’a pranojë kërkesën e Zejnebit e t’ia dëgjojë zërin Elifit, gjë që Ahmeti e aprovon.

Zejnebi, e shoqëruar nga Sinani, Bahriu dhe Alpi, dëgjojnë historinë që tregon Seleni, vajza që pretendon të jetë kushërira e Sudes. Sipas Selenit, e huaja në atë mes është Zejnebi, për të cilën thotë se Sabriu e ka zgjedhur si nënë për Suden në një periudhë që ai ka qenë aq i sëmùrë saqë iláçet mund t’i kenë ndikuar edhe në pjesën e trurit, gjë që e ka dërguar edhe në gjykàtë si argument. Ajo ngulmon se nuk do e lërë Suden pa njeri dhe se po t’a kishte ditur Sabriu ekzistencën e saj, pa dyshìm që do ia kishte lënë amanet Suden.

Kur Seleni akùzon Zejnebin se e do Suden për para, ajo shkakton débimin e saj nga ajo shtëpi. Zejnebi xhíndoset, e nxjerr jashtë dhe ende më shumë névrikoset kur Bahriu i tregon se avòkati që Seleni ka marrë, është shumë i shtrenjtë, shumë i aftë dhe përderisa ai e ka marrë përsipër çështjen e saj, do të thotë që ka gjasa për t’a fituar atë gjÿq. Në anën tjetër, larg ngjarjes së Selenit, ndodhet Ahmeti. Ai përpiqet shumë derisa e bind punonjësen e tij që t’i marrë pushim disa ditë nga puna sepse gjòja ka nevojë të pushojë i vetëm.

Pasi ia paguan edhe ditët e pushimit, ai arrin t’a largojë atë që aty. Arzuja shpëton për pak pa e zènë dhe pas largimit të saj, Arzuja dhe Ahmeti drekojnë sëbashku. Gjatë kohës që ato drekojnë, Ahmeti merr një telefonatë nga Zejnebi. Ai mbetet pà fjalë kur Zejnebi i thotë se do largohet atë fundjavë nga vendi dhe do donte t’ia besonte atij të tre fëmijët. Arzuja i përgjèrohet Ahmetit të pranojë, që të mund t’a shohë Elifin. I zènë ngushtë dhe pa asnjë jùstifikim për t’a refuzuar Zejnebin, ai pranon.

Arzuja i betohet se do qëndrojë në heshtje dhe e fshèhur nga të gjithë, por vetëm do shijojë zërin e Elifit në largësi. Sakaq, fëmija tjetër biològjik i Ahmetit, Zahra, tanimë jeton me nënën e saj dhe Alpin. Atë ditë, Meltemi do marrë një kërkesë shumë të paprítur nga Alpi; ai i kërkon të organizojnë një darkim për t’u prezantuar me prindërit e tij. Ajo nuk di si të reagojë por e pyet Alpin më shumë se një herë, nëse është shumë i nevojshëm ai darkim. Alpi ngulmon, ndaj dhe Meltemi nuk refuzon.