Category: Uncategorized

Derja shkon pranë Asjës në zyrën e saj, pasi është kthjelluar, sepse Vollkani është zgjuar dhe është shëndosh e mirë. Para Asjës, ajo kërkon ndjesë që për pak minuta mendoi se Vollkani ka ndryshuar dhe po i bënin padrèjtësi. Asja e mirëkupton dhe plani vazhdon po me mbështetjen e Derjës. Paralèlisht, për Vollkanin po flasin Onuri dhe Derini. Kjo e fundit ngulmon që të shkojë sa më shpejt pranë Vollkanit, gjë që Onurin e lë pa fjalë, prandaj ndjen nevojën që t’a këshillojë atë.

Duke e kàpur nga supet, Onuri i kërkon Derinit që ajo t’i kuptojë vlerat që ka dhe të mos e hùmbasë jetën pas Vollkanit. Megjithatë, Derini kërkon të shkojë pranë tij dhe Onuri e dërgon. Ajo futet në dhomën e Vollkanit me fùri dhe menjëherë nis të kërkojë falje, teksa sqarohet se kurrsesi nuk ka menduar t’a léndojë atë por vetëm Asjën. Vollkani, si përherë, dashurohet me mënyrën se si Derini e dashuron, jo me atë vetë, ndaj e qetëson dhe i thotë se është në dijeni të gjithë skemës se si është menduar.

Ai ka vendosur të mos e rrézikojë Derinin me búrgosje, ndaj dhe nuk bën denòncim ndaj saj por thotë para pòlìcëve se gjithçka ishte aksídentale. Pas largimit të Derinit nga Vollkani, Asja i shkon sërish pranë Vollkanit, kësaj rradhe për të biseduar për bashkëshorten e tij, Derinin. Duke i qëndruar të njëjtit màshtrim, se gjòja ajo dëshiron të jetë krah tij nëse do divòrcohet nga Derini, Asja i thotë se situata e Derinit po réndohet çdo ditë e më tepër dhe rruga e vetme e shpëtimit, është shtrimi i Derinit në një klínikë për shéndetin mendor.

Sugjerimin e Asjës e pranon edhe Vollkani, ndërkohë që Derini po shoqërohet në shtëpi nga Onuri por nuk arrin të futet brenda, nga kujtimet e ngjarjes me Vollkanin. Onuri e merr në shtëpinë e tij sepse ajo péson krízë dhe teksa i qëndron aq pranë për t’a qetësuar, Derini e puth dhe ato flejnë me njëri tjetrin. Sakaq, vëllai i saj Selçuku merr një telefonatë nga Xhereni. Ajo pyet për Nilin që nuk e ka parë mirë atë mëngjes në spítal dhe teksa telefoni qëndron hapur, Nili jep làjmin e shtatzanisë, që Selçukun e çmènd nga lumturia ndërsa Xherenin e léndon.

Derini arrin të lírohet nga akúzat në pòlìci dhe kërkon menjëherë nga Onuri që ai t’a shoqërojë për tek Vollkani. Onuri, mëse i shqètësuar për të por dhe i dashuruar, i kërkon që ajo t’ia dijë vlerat vetes dhe të mos humbasë pas një personi të kótë. Megjithatë, e shoqëron për tek ai. Në takimin e parë mes tyre pas aksídentit, Derini betohet se kurrsesi nuk ishte e qëllimshme ndaj tij por ndaj Asjës ajo thíkë. Vollkani e pohon, e di mjaft mirë se Derini nuk do e léndonte kurrë dhe këtë gjë ia thotë.

Pas pak minutash, Derini largohet sepse nuk qëndron dot më gjatë. Ajo kërkon me ngulm që të takojë të bijën, si i vetmi person tek i cili gjen shërim. Onuri e shoqëron deri pranë shtëpisë por mu në prag të shtëpisë, Derini pèson një krìzë nérvore, duke mos e kontrolluar dot mendjen që kujton pa ndalim momentin e plàgosjes së Vollkanit. Ajo futet me nxitim në makinën e Onurit dhe që aty, shkojnë në shtëpinë e tij. Mllèfi i Derinit ndaj Asjës nuk ka të sòsur dhe shpejt ajo e gjen veten duke pirë gota të njëpasnjëshme alkòli, në shtëpinë e Onurit.

Ai nuk e duron dot më që Derini të konsumohet kaq shumë për një person si Vollkani, ndaj i afrohet për t’a qetësuar por Derini i hídhet në qafë, i rrèmbèn një puthje dhe sëbashku përfundojnë në shtrat. Sakaq, në anën tjetër ndodhet vetë Vollkani, të cilit sërish i shkon pranë Asja. Ajo është e vendosur t’a çojë deri në fund hákmarrjen, prandaj, duke vazhduar rolin sikur pret të martohet me Vollkanin, ajo i sugjeron atij që të mundësojë shtrimin e Derinit në një klínikë të shëndetit mèndor, përndryshe aksídenti i rradhës mund t’i shpjerë në vdèkje.

Pas bisedës me Vollkanin ku mori aprovimin e tij, Asja shkon në zyrë dhe merr një tjetër aprovim, kësaj rradhe nga Derja. Ajo kërkon ndjesë për akùzat që i bëri dhe tregon se i qëndron ende ndihmës së saj në planin për hàkmarrje. Në anën tjetër ndodhet Nili. Ajo ndodhet pranë Selçukut kur Xhereni telefonon për të pyetur për të. Nili tregon se nuk ka asgjë për t’u shqètësuar por ka vjèllur sepse është shtatzènë. Selçuku dhe Xhereni e mësojnë njëherazi por léndimi më i madh i Xherenit vjen nga gëzimi aq i madh i Selçukut, që thotë pa ndalim ‘po bëhem baba’.

Ozani shkon pranë Xhemresë me një surprizë të paprìtur për të, që lidhet me punën e re, me vizatimin e gurëve. Bisedën e tyre e dëgjon i xhìndosur nga xhèlozia edhe Çelebiu, i cili i jep fund asaj bisede me ardhjen e tij. E frìkësuar se diçka mund t’i ndodhë Ozanit nga Çelebiu, ajo e bind atë të largohet dhe përballet e vetme me Çelebiun, që vijon të jetë bashkëshorti saj legjìtim. Ai i ka sjellë një veshje të posaçme për atë natë, sepse është një nga netët më me rëndësi për kandidimin e tij si kryebàshkiak.

Ende pa u larguar Çelebiu, në shtëpi vjen Ryjaja, e cila e shikon atë për herë të parë që prej vdèkjes së të atit. Ai e ngàcmon pikërisht në atë pikë, ndaj ajo nuk përmbahet por e gòdet me vazo në kokë. Pa iu kùndërpërgjigjur, Çelebiu largohet. Sakaq, vëllai i tij Iskenderi, e gjen veten sërish duke qàrë para vàrrit të Shimalit, teksa i kërkon asaj ndjesë për gjithçka që ka ndodhur dhe betohet se ka bërë maksimumin e tij për t’a shpëtuar. Ato lòt të sinqertë i shikon edhe Çiçeku por ajo nuk ndjen aspak dhèmbshuri për Iskenderin, përkundrazi.

Duke e màllkuar sërish që e ka përfshirë në vdèkjen e Kenanit, ajo e largon që aty. Iskenderi largohet në heshtje dhe kësaj rradhe, vendos që plàgët t’i freskojë vetëm pranë Atlasit, që i dhuron dashuri të pakushtëzuar. Gjyshja e Atlasit që po lùftòn aq shumë për të dhe për drejtësinë e vdèkjes së të bijës, Shimalit, në ato momente ndodhet në një mbledhje në zyrën e profesor Altanit. Ato janë të shoqëruar nga Xhemreja, Ryjaja, Omeri, Ozani si dhe Çiçeku. Qëllimi i tyre është i qartë; të mos e lejojnë fuqìzimin e Çelebiut më tepër, përkùndrazi.

Ato vendosin të gèrmojnë në të shkuarën për të gjetur ndonjë pikë ku mund të vërtetojnë ndonjë gàbim apo të fshèhtë të Çelebiut dhe teksa kërkojnë njëherazi, Xhemreja gjen një làjm që vërteton se gjatë viteve kur Çelebiu ka qenë njëherë si kryebàshkiak, ai e ka kthyer një vend mbèturinash, në një park të lìrë. Secili prej tyre mendon t’a përdorin historinë e tij për fòshnjën e gjetur në mbèturina, për të cilën aludojnë se mund të jetë vetë ai, por Xhemreja nuk pranon. Ajo thotë se nuk do bëhet e ùlët si ai dhe të përdorë një histori ku ai nuk ka asnjë fàj sepse ka qenë fòshnje.

Iskenderi nuk është aspak i qetë që nga momenti që ka mësuar se ndër vìktìmat e rënies së zjàrrit, ka qenë edhe shoqja tij e ngushtë, Shimali, ndaj dhe e viziton shpesh vàrrin e saj. Në vizitën e rradhës ku ai qàn me dènesë dhe thotë se bëri ç’mundi për t’a shpëtuar atë, ai do përballet me ardhjen e Çiçekut. Çiçeku, edhe pse e shikon në atë gjendje, sërish nuk ndjen dhèmbshuri por madje e akùzon që e ka ndòtur edhe atë me vdèkjen e Kenanit. Iskenderi largohet pa replìkë dhe për t’u qetësuar, shkon pranë Atlasit të vogël që e do pa kushte dhe plot pafàjësi.

Ndërkohë, vëllai i tij Çelebiu pèson një krìzë xhelòzie kur shkon në shtëpinë e Xhemresë pa lajmëruar dhe gjen aty Ozanin. Xhemreja frìkësohet për Ozanin ndaj e bind atë të largohet, edhe pse ka mjaftueshëm frìkë të ballafaqohet e vetme me Çelebiun. Ky i fundit, i dòrëzon rrobat dhe bizhuteritë e shtrenjta që ajo duhet të veshë në mbrëmje, sepse ai ka një event për kandidimin e tij për kryebàshkiak. Para se të largohet, në shtëpi mbërrin edhe Ryjaja, që për herë të parë e shikon Çelebiun që prej vdèkjes së Kenanit.

Si të mos mjaftonte prezenca tij, Çelebiu ia ngàcmon plàgën dhe Ryjaja humbet torùan aq sa thýen një vazo në kokën e tij. Pavàrësisht se si do donte të reagonte, ai largohet në heshtje. Ryjaja dhe Xhemreja, vendosin të bashkohen me pjesën tjetër të grupit, për të shikuar se çfarë mund të bëjnë për të demàskuar Çelebiun e vërtetë. Ozani u bashkohet i fundit në atë grup, sepse gjatë asaj kohe u rikthye në punë për të diskutuar me xhaxhanë e tij se si ato punonjës nuk duhet të punojnë pa kushtet mìnimale të sigurisë dhe me rroga të vonuara.

Xhaxhait të tij nuk i brèn aspak ndërgjègjia, thekson se ka plot njerëz që mund të punojnë në vendin e tyre dhe se kushdo që nuk i pëlqen ato kushte, mund të largohet. I frùstuar, Ozani largohet me aq nga puna për atë ditë dhe në mbledhjen që bëjnë të gjithë sëbashku në zyrën e profesor Altanit, Xhemreja zbulon diçka për Çelebiun; se gjatë viteve kur ai ka qenë kryebàshkiak, një vend mbèturinash është kthyer në park. Të gjithë janë dakord për t’a përdorur, me alùdimin se në ato kosha mund të jetë bràktisur ai si fòshnje, por Xhemreja nuk pranon të bìen në nivelin e tij dhe të përdorin diçka të pàdrejtë ku ai nuk ka fàj.

Gonyli çméndet kur mëson se Derini ngulmon e thotë se donte të vrísté Asjën. Avòkati e lë çështjen e saj ndaj Gonyli kërkon ndihmë nga avòkati i familjes së saj. Duke qenë i një drejtimi tjetër, ai merr një mikun e tij si avòkat dhe ai mik është pikërisht Onuri. Ky i fundit, i premton Gonylit se do e rregullojë situatën dhe në një formë apo një tjetër, arrin t’a qetësojë Derinin e t’a kthjellojë mjaftueshëm atë që ajo të mos bëjë deklarata që mund t’a dërgojnë menjëherë në bùrg. Gjatë asaj kohe, Asja pèson një krísje me Derjën, për shkak të pyetjes që merr nga ajo.

E shqètësuar për Vollkanin, Derja e pyet nëse ajo e kishte planifikuar edhe plàgosjen. E ofénduar pafund, Asja e mohon diçka të tillë dhe e shfaq oféndimin që ndjeu por njëkohësisht edhe e sqaron Derjën se për të, hákmarrja nuk ka mbaruar me aq. Pas diskutimit me tone të lehta që bën me Derjën, Asja futet në dhomën e Vollkanit. Ai vijon të jetë pà ndjenja por Asja i flet me shpresën se ai e dëgjon, dhe i thotë se ai nuk duhet të vdèsë pasi në sytë e Aliut ka ende një imazh të shémtuar, të cilin vetëm ai mund t’a rregullojë.

Aliu në ato momente vjen në spítal, i shoqëruar nga Selçuku dhe pas Selçukut edhe Nili. Asja që ndodhet në dhomën e Vollkanit, përballet me zgjimin dhe akùzën e tij mëse të paprítur, se plàgosjen në të vërtetë ia ka bërë vetë Asja dhe jo Derini. Pa iu përgjigjur fare atij, Asja del nga dhoma dhe menjëherë përballet me ardhjen e Gonylit, bashkë me akùzat që ajo mbart për Asjën. Kjo e fundit, i sugjeron Gonylit të marrë frèrët në duar për hir të së bijës dhe t’a shtrojë atë në një klínikë, por Gonyli nuk i pranon ato fjalë.

Asja ngulmon se po t’a kishte lejuar Gonyli që ajo të vazhdonte jetën e saj, asnjë prej këtyre ngjarjeve nuk do kishte ndodhur. Përgjigjet mes tyre bëhen aq të rénda saqë Selçuku ndërhyn për të mbrojtur Gonylin, gjë që do shkaktojë një tjetër débat, mes tij dhe Nilit që i kërkon të qëndrojë larg një situate ku ai nuk di asgjë veçse shikon përfundimin. Atë situatë dhe atij débati, i jep fund Gonyli, me një kèrcènim të hapur ndaj Asjës, të cilës i betohet se do e pësòjë shumë kèq nëse sërish do ngátërrohet me Derinin.

Asja dhe Derja po presin në spítal, kur Derja e pyet nëse plàgosja Vollkanit ishte pjesë e planit të saj. Asja oféndohet së tepërmi dhe e mohon në mënyrë të prèrë diçka të tillë, por thekson se pavàrësisht plágosjes, planet e saj për Vollkanin nuk janë mbyllur pas incídentit. Biseda e tyre ndërpritet nga ardhja Aliu që po shoqërohet nga Selçuku dhe me padurim presin të gjithë përgjigjen e mjèkut për gjendjen e Vollkanit. Në anën tjetër ndodhet Gonyli, e shqètësuar për Vollkanin vetëm për faktin se ndikon në të ardhmen e lírisë së Derinit.

Ajo kërkon ndihmë nga avòkati i saj, për rastin e së bijës. Pa e ditur se njihen, ai e merr Onurin si avòkat. Gonyli gëzohet dhe e falenderon ndërsa Onuri nuk humbet kohë por futet në zyrën ku ndodhet Derini dhe në një formë, arrin t’a qetësojë atë, si dhe t’a bëjë të kuptojë se po bëhet fjalë për búrgosjen e saj, ndaj duhet të jetë sa më e kthjellët. Teksa Onuri e mëson atë se si të sillet, në anën tjetër Asja futet në dhomën ku dèrgjet Vollkani pà ndjenja. Ajo i kërkon të mos vdèsë, vetëm që Aliu të mos e kujtojë gjithmonë si një njeri máshtrues.

Para se Asja të dalë nga dhoma në mënyrë të pamëshírshme, Vollkani zgjohet dhe me gjysëm zëri thotë se pas asaj thíke që e plàgosi, qëndron dora e saj dhe jo e Derinit. Si të mos mjaftonin akùzat e Vollkanit, në korridor Asjën e pret Gonyli. Ajo i kërkon të mos ngàtërrohet më me Derinin e t’a lërë atë të qetë, ndërsa Asja i thekson se Derini duhet të rehabílitohet dhe i kujton Gonylit, se ajo nuk do ishte aty duke u marrë me Derinin apo ndonjë tjetër, nëse Gonyli do e kishte lënë të vazhdonte jetën siç kishte planifikuar.

Gjatë debàtit të tyre, prezent është edhe Nili me Selçukun. Ky i fundit ndërhyn kur i duket se Asja po e tepron me fjalët ndaj Gonylit por ajo ndërhyrje, do shkaktojë një tjetër dèbat, tanimë mes tij dhe Nilit që i kërkon të qëndrojë larg atyre njerëzve dhe të mos përzìhet duke gjykùar vetëm gjendjen aktuale. Atij dèbati i jep fund Gonyli, e cila i bën të qartë Asjës se Derini nuk është njeri pa njeri dhe se nëse sërish do e léndojë në një formë apo në një tjetër, atëherë Asja do e pésojë réndë.

Kàraja e shikon nga larg Aliun me Ilajdën duke biseduar në një stol dhe nga ndërgjegjia që ka para Dujgusë, vendos t’i tregojë asaj. Dujgu shkon menjëherë në atë vend dhe e gjen Aliun duke u përqafuar me Ilajdën. Ajo i ndërpret dhe krijon dèbat, ndërsa Aliu jùstifikohet se po xhironin skenën e filmit. Regjisori ndërkohë, krìtikon Ilajdën sepse përqafimi nuk ishte pjesë e skenarit. Pas asaj gòditjeje, Dujgu shikon që Aliu ka hequr unazën e fejesës, i kujton atij se i dha fjalën që nuk do e bënte filmin dhe largohet e zhgènjyer.

Në anën tjetër, Zijai zhgènjehet kur kèqkupton një bisedë që dëgjon mes Çiçekut dhe ròjes së shtëpisë. Ai pàndeh se mes tyre ka diçka dhe menjëherë vendos t’i qëndrojë larg asaj, duke menduar se edhe refuzimi i dhuratës ishte për shkak të tij. Ndërsa Çiçeku, merr këshillën e Seherit për të dëgjuar zërin e zemrës dhe për këtë arsye i afrohet Zijait, por tani gjen një Zija shumë të ftohtë dhe që nuk e pranon as ndihmën e saj për të rregulluar lulet. Gjatë asaj kohe, Jamani ndodhet në zyrën e tij, kur merr një telefonatë trònditëse nga Nedimi.

Ai i tregon se dèpot që i kishin të mbushura me mallin që do tregtonin, janë përfshirë nga flàkët e një zjàrrvënieje të qëllimshme. Jamani në mendjen e tij kujton vetëm fjalët e Azizit dhe bindet se pas atij zjàrri, qëndron ai. Megjithatë, Seherit nuk i tregon asgjë teksa po del nga shtëpia. Azizi në ato momente ndodhet pranë nënës së tij që për një çast alivànoset por sapo përmendet, ajo sërish e largon nga vetja, duke i thënë se nuk e pastron dot në atë formë gjàkun e derdhur të babait të tij.

Pas gòditjes shpirtërore që merr nga nëna, Azizi merr një gòditje fizike nga Jamani që i mbin në shtëpi. Jamani e rèndon me akùza të cilat Azizi i mohon aq bindshëm saqë Jamanit i krijohen dýshime. Nedimi e telefonon në ato momente dhe i tregon se ndërmjet kamerave e kanë zbuluar djaloshin që u ka vënë zjàrrin dèpove. Shumë shpejt, Jamani e gjen djaloshin dhe i vihet në ndjèkje, por ai ka marrë urdhër nga vëllai i Azizit që t’a vràsè Jamanin, prandaj e tërheq atë deri në një ndërtesë të bràktisur, ku Jamanit i dalin përballë shumë djem të àrmàtosur.

Zijai e shikon Çiçekun në derë të shtëpisë duke biseduar me një nga djemtë që punon si ròje në shtëpinë e tyre dhe e kèqkupton atë pak bisedë që dëgjon. Ai pàndeh se Çiçeku nuk ka pëlqim për të vetë por për ròjen, ndaj vendos t’i qëndrojë asaj sa më ftohtë. Ndërkohë vetë Çiçeku tenton të dëgjojë zërin e zemrës e t’i afrohet Zijait, por ai i qëndron më larg se asnjëherë më parë, duke mos pranuar as ndihmën e saj. Çiçeku e kèqkupton gjithashtu situatën dhe pàndeh se Zijai po i mban qëndrim që ajo nuk ia pranoi dhuratën.

Gjatë asaj kohe, Jamani që ndodhet i vetëm në zyrën e tij, merr një telefonatë nga Nedimi. Me zërin që i drìdhet, ai i tregon se dikush ua ka vënë flàkën në të gjitha dèpot ku kanë pasur mallin me të cilin do bënin tregti. Jamani menjëherë kujton fjalët e Azizit dhe bindet brenda vetes se e ka bërë ai, ndërsa Azizi nuk di asgjë pasi e gjitha është një rrèng i vëllasë së tij. Pa humbur kohë, Jamani mbërrin në shtëpinë e Azizit dhe i shkon atij pranë me grùshtime në fytyrë, aq sa Azizi gjàkoset.

I vëllai tenton të ndërhyjë gjòja për t’a ndihmuar, por Azizi nuk e lejon t’a gòdasë Jamanin dhe këtij të fundit, i betohet se nuk di asgjë për djègien që ai përmend. Sapo del që aty, Nedimi i jep të dhënat e personit që është kàpur nga kamerat duke vënë flàkën dhe Jamani nis kërkimet për të. Brenda në shtëpi, nëna e Azizit përkèqësohet me shëndet për një moment dhe Azizi i shkon pranë por ajo e lèndon duke i thënë se nuk do e pastrojë ndërgjegjen e tij me aq. Koha kalon dhe Jamani e gjen djaloshin që ka vënë flàkën, si dhe i vihet atij në ndjèkje.

Ai e kupton, telefonon vëllanë e Azizit dhe merr urdhër nga ai që t’a vràsìn Jamanin, në këmbim të një shume të madhe parash. Kështu, ai bën planin dhe brenda fare pak minutash, Jamani futet në ndërtesën e bràktisur ku futet dhe djaloshi që po ndjèk por përpara i del një ùshtrì e tërë djemsh. Përtej rrezìqeve të Jamanit, vëllai i tij i pazbuluar, Aliu, ndodhet në rrezìkun e dashurisë së tij të sapo kurorëzuar, sepse Dujgu e zè atë në rregjìstrimin e setit, ku ai po përqafohet me aktoren dhe ka hequr unazën nga dora.

Xhemreja mbetet pa fjalë pas propozimit të Çelebiut për të mos u ndarë menjëherë me të, pasi procesi divòrcit do zgjasë shumë për sa kohë që ai do refuzojë, por të presë përfundimin e zgjedhjeve për kryebàshkiak, të plotësojë imazhin e tij gjatë zgjedhjeve e më pas të ndahet me procesin e parë, duke siguruar kështu edhe kújdestarinë e vajzës. Propozimi i tij i mbetet në mendje gjatë por nuk arrin t’a flasë dot me njeri, edhe pse Çelebiu i premton se për propozimin e tij do ketë marrëveshje me shkrim dhe firma.

Gjatë kohës që ajo mendohet, Omeri mendon për Ryjanë. Ai nuk e bràktis dot drejtë mérzisë që e ka kápluar atë, por e merr me këmbëngulje nga shtëpia dhe vendos t’a dërgojë në një vend ku nuk kanë qenë asnjëherë më parë me njëri tjetrin. Ajo është lagjia ku është lindur dhe rritur Omeri, por jo vetëm. Në atë lagje ku ndodhet edhe shtëpia në të cilën ai ka ardhur në jetë, ai ka përjetuar edhe disa hùmbje familjare. Pasi ulen në një cep të dhomës së mjèruar nga skámja, Omeri tregon historinë e jetës.

Ryjaja përlòtet e tëra, ndërsa Omeri i tregon se si e ka marë veten, se si ka lúftúar pavàrësisht dhímbjes së madhe në shpirt. Paralèlisht, Çiçeku po takohet me Iskenderin buzë detit. Ajo e akùzon atë por fájëson edhe veten, duke thënë se ka ndòtur duart me vdèkjen e Kenanit, gjë për të cilën Iskenderi betohet se të dy janë pa fáj sepse ai ka bërë maksimumin për t’a shpëtuar atë nga vdèkja. Çiçeku largohet duke thënë se ndryshe nga ai, ajo nuk është një vràsèse. Fjalët e saj réndojnë pafund tek Iskenderi por ai nuk e ndalon dot.

Që aty, Çiçeku shkon në shtëpinë e Ryjasë, ku nuk futet dot brenda nga ndërgjegjia e vràrè, por pret në oborr. Pasi Ryjaja vjen, ajo kupton se nuk e ka dot guximin për t’ia thënë, ndaj hesht. Në anën tjetër ndodhet profesor Altani. Ai e gjen guximin për t’i shkuar në shtëpi Ozanit e për t’i thënë se ka pésuar zhgénjim të madh që ai ka hequr dorë nga idealízmat e tij dhe po punon pranë xhaxhait, pavàrësisht mendimeve me bazë konkrete që ka për të. Altani largohet dhe në mendjen e Ozanit lë një pikëpyetje të madhe mbi veten e tij.

Omeri e fillon ditën duke trokitur në shtëpinë e Ryjasë, të cilën e merr me ngulmim që aty. Duke ia lënë enígmë vendin se ku do e çojë, ato mbërrijnë në këmbë në lagjen ku Omeri është lindur dhe rritur, ku Ryjaja vëren se si të gjithë e njohin dhe e duan shumë, si dhe për herë të parë shikon shtëpinë në të cilën ai ka ardhur në jetë. Ajo shtëpi e bráktisur tanimë, kárakterizohet nga mjèrimi, që dukshëm tregohet se ka ekzistuar përherë. Ato të dy ulen në një qoshe dhe Omeri rrëfen jetën e tij, gjë që e përlòt edhe vetë Omerin, edhe Ryjanë.

Paralèlisht, e përlòtur është edhe Çiçeku. Ajo thotë para Iskenderit se nga fàji tij, edhe ajo i ka ndòtur duart me gjàkun e Kenanit por Iskenderi ngulmon se të dyve u brèn ndërgjegjia në të njëjtën formë, sepse ai ka bërë të pamundurën për t’a shpëtuar Kenanin. Çiçeku i kërkon të mos e krahasojë kurrë më me veten, duke theksuar se ndryshe prej tij, ajo nuk është një vràsèse dhe betohet se gjithçka do e rrëfejë para Ryjasë. Ajo largohet për t’u rrëfyer para Ryjasë por mungesa e guximit nuk e lejon të futet as në shtëpinë e Ryjasë.

Ajo e pret jashtë në oborr, ndërsa kur Ryjaja vjen, Çiçeku pàndeh të ketë mbledhur guximin, por më kòt. Sërish, para saj hesht, veçanërisht kur Ryjaja i thotë se ajo, për të, është ndër njerëzit e paktë tek të cilët beson. Sakaq, e dashura tyre Xhemreja është túnduar shumë nga oferta e Çelebiut. Ai i premton se në bazë të një marrëveshjeje me shkrim në të cilën ai do firmosë, Xhemreja do fitojë lírinë prej tij por edhe kùjdestarinë prej vajzës, vetëm nëse heq dorë nga divòrci dhe qëndron krah tij përgjatë zgjèdhjeve për kryebàshkiak.

Ofertën e tij, ajo nuk e ndan dot me njeri, sepse për vete është shumë e konfuzuar dhe nuk di çfarë të besojë. Paralèlisht, shumë i konfuzuar është edhe Ozani. Ai gjen në shtëpi profesor Altanin, që ndodhet aty për të shprehur zhgènjim por edhe kéqardhje për Ozanin. Ky i fundit nuk e kupton, derisa Altani tregon se kishte besuar fuqìshëm se Ozani ishte një idèalist i fortë që nuk do lëkundej nga péngesat e jetës por me pranimin e punës tek xhaxhai që hapurazi është vràsèsi i të atit, ai e ka humbur statusin që ka pasur.