Një fatkèqësi e madhe do ndodhë në kantierin e ndërtimit ku po punon edhe Ozani. Një nga punëtorët bíe nga një një lartësi e madhe, për shkak të mungesës së kushteve të sígurisë. Ai dërgohet menjëherë në spítal dhe shqètësimi i Ozanit është i madh, ndërsa djali i të sëmùrit e akùzon se ai nuk ka përse shqétësohet, sepse është ‘nipi i xhaxhait të tij’. I lénduar që e krahasojnë me xhaxhain, Ozani u betohet se ka bërë dhe po bën çdo gjë që ato të sigurohen, por askush nuk e beson dhe vijojnë me akùzat, derisa Ozani shpèrthen.
Ai shpérthen në lòt duke i thënë atij se për shkak të xhaxhait ka humbur babanë dhe as që ka mund t’i japë lamtumirën, ndaj e di mirë dhímbjen që po ndjen dhe as që e konsideron xhaxhanë e tij si xhaxha, por vetëm si prónarin e punës. Pas atij momenti, të gjithë, me në krye Omerin, i qëndrojnë në krah Ozanit. Paralèlisht, Iskenderi léndohet nga Çelebiu. Edhe pse ky i fundit i kishte premtuar se do drejtonte mbledhjen, ai sërish e gènjeu, e drejtoi vetë mbledhjen dhe Iskenderit i qesh në fytyrë, duke i thënë se po ia téstonte durimin.
Iskenderi e humbet fare durimin dhe për inàt të tij, telefonon Çiçekun dhe i tregon ku ndodhet Gyneshi por i thekson se ajo nuk duhet t’i tregojë njeriu se nga ku e ka mësuar. Çiçeku sàjon një génjeshtër, të gjithë shkojnë pranë Gyneshit dhe Xhemreja e rrèmbèn atë, pasi mësoi se nuk quhet krím meqë kújdestaria është edhe në emër të saj. Fríka e saj e rradhës është se si do reagojë Gyneshi nga shtëpia e mjèruar, ndaj i del punës para dhe i kërkon të bëjë durim në atë shtëpi derisa të sigurojë një më të mirë ku mund të jetojnë bashkë.
Xhemreja gjithashtu i thekson se sa shumë e do dhe i premton se do lúftójë për një të ardhme më të mirë, mjafton që ajo të pranojë të qëndrojë aty. Gyneshi pranon, vetëm kërkon që drita të mos fíket as gjatë natës. Po atë natë, babai i saj Çelebiu do bëjë një mbledhje para të gjitha mèdiave, ku mes lótësh do rrëfejë se fëmija i bràktisur në atë kòsh mbéturinash, është ai vetë. Shókimi i përfshin të gjithë, veçanërisht Iskenderin që nuk e ka ditur kurrë diçka të tillë dhe që ndihet i tállur, nga nëna e tij dhe Çelebiu, që ia kanë fshèhur diçka aq me rëndësi.
