Xhemreja vijon të hedhë ilàç si në ushqimet ashtu edhe në pijet e Çelebiut, me qëllimin që ai të bjerë në gjumë të thellë dhe ajo të mund t’a vendosë përgjùesin në zyrën e tij. Me pak mundim dhe fat, Xhemreja ia del. Menjëherë më pas, ajo përgatitet për ftesën që kanë organizuar për në mbrëmje. Détyrimisht, ajo mbulon me pudër të gjitha shenjat që Çelebiu i ka shkaktuar me dhùnèn që ushtroi tek ajo, pas puthjes së saj me Ozanin. Fillimisht, ajo i pret më së miri të ftuarit në shtëpinë e Çelebiut.
Ai gjithashtu dhe çdo gjë duket se shkon shumë mirë, derisa një nga të ftuarit e pyet se si u bë puna që u kthye me Çelebiun dhe nëse dashuria triumfoi sërish. Gjatë kohës që Xhemreja përgatitet të përgjigjet, Ozani dhe kòmisari që po përgjòjnë ndërmjet përgjùesit në zyrën e Çelebiut, arrijnë të marrin koordinatat e duhura që t’i bástistin tránsportin e palígjshëm që ato po organizojnë, për një fitim të madh të ardhurash. Ato ia dalin t’a bëjnë në kohë bástisjen dhe të arréstojnë të gjithë pjesëmarrësit.
Sakaq, Xhemreja, teksa përgjigjet për dashurinë, merr një pecetë të lagur dhe fillon të fshíjë pudrën me të cilën ka mbuluar dhùnèn. Në të njëjtën kohë, ajo thotë se dashuria nuk merr kurrë jetë, ajo vetëm jep jetë, ndaj atë të Çelebiut, nuk e quan dashuri. Teksa rrëfen për herë të parë me prova të gjàlla dhùnèn e Çelebiut, ky i fundit përpiqet t’a ndalojë, por nuk ia del dot, për shkak të të ftuarve dhe për shkak të personave që vijnë menjëherë më pas, të cilët janë pòlìcë, me në krye Ryjanë.
Ato arréstojnë Çelebiun, ndërsa Xhemreja feston fitoren e saj. Në anën tjetër, atë natë, Çiçeku rrézikon jetën nga Bylenti që e gjen në qìlar pasi ajo ka gjetur trùpin e pájetë, por Çiçekun e shpëton Iskenderi, të cilin e telefonon Atlasi, për t’i treguar se çfarë po ndodh. Për t’a shpëtuar Çiçekun, Iskenderi e gòdet Bylentin në kokë me një send të fortë por ajo gòditje i shkakton vdèkjè të menjëhershme Bylentit. Nga ai qílar, do dalë vetëm Çiçeku, e cila shikon në dritare Atlasin e tmèrruar dhe rrjedhimisht ai e kupton që babanë e tij e vrànè.
