Alaadini, djali i Ballës i shkon pranë vëllasë së tij, Orhanit, me një surprizë në dorë. Ai mban letrën që ka ardhur nga princeshë Holofira, posaçërisht për Orhanin. Ky i fundit, gëzohet shumë dhe me xitim hap letrën. Holofira e qetëson duke i treguar se tezja saj po e trajton në formën më të mirë dhe gjithashtu, ka theksuar se ai vend dhe jetesa në mesin e tyre, i mungon së tepërmi. Letrën e Holofirës Orhani ia tregon edhe Alaadinit, i cili gëzohet shumë për vëllanë por edhe për vetë Holofirën.
Gjatë asaj kohe, babai i tyre Osmani, vijon të bëjë plane me ùshtàrët e tij më të afërt. Planifikimet e tyre për pùshtimet e rradhës, nuk kanë asnjëherë të ndaluar. Osmani mblidhet me kokat më të zgjuara për të bërë planet, ndërsa ùshtàrët që vetëm ndjèkin urdhërat, bëjnë praktikë e ushtrime, për të qenë sa më të gatshëm për lùftìme. Mes ùshtàrëve që trajnohen, është edhe nipi i Osmanit, Aktemuri, që para fare pak kohësh u bashkua me familjen dhe për fare pak ditë, e hùmbi babain.
Teksa ndodhet në parapërgatitje me ùshtàrët e tjerë, nëna i shkon pranë për t’a parë se si është. Që nga vdèkja e Gyndyzit, Aisheja nuk ka derdhur asnjë pikë lòt, por megjithatë, trìshtimi zemrës së saj dallohet hapurazi. Ashtu si gjithë të tjerët, edhe Aktemuri dëshiron që ajo t’a lìrojë zemrën e të qàjë, siç dhe i vjen natyrshëm, ndaj i kërkon t’a lërë veten të lìrë për të ndjerë çfarë po kalon. Aktemuri i thekson se ai nuk ka qenë vetëm beu saj por veçanërisht ka qenë bashkëshorti.
Pavàrësisht Aktemurit, Aisheja nuk e lë veten të lìrë dhe nuk qàn por qëndron stojìke. Sakaq, në fisin e Kajive, Balla ndodhet në mesin e grave kur në mënyrë të paprìtur, alìvanoset. Ato e dërgojnë menjëherë në çadrën e saj dhe një mjèk kujdeset për të, por më kòt, Balla nuk reagon. Alaadini mèrzitet shumë kur e shikon nënën në atë formë dhe për më tepër që nuk e lejojnë t’i qëndrojë asaj pranë. Sapo vjen Osmani, ai i tregon se çfarë po ndodh dhe Osmani i shkon pranë Ballës por gjendja e saj nuk duket e mirë, ndaj ai i bëhet mbështetje fëmijëve.
