Ulgeni dhe Xherkutaji vazhdojnë misionin duke u hequr si të krishterë, për t’iu afruar më tepër armikut, Olofit. Ky i fundit, Ulgenin nuk e njeh aspak ndaj dhe nuk dyshon se kush është, ndërsa Xherkutaji fshihet pas saj.
Sakaq, në fisin e Kajive, gjërat përkeqësohen. Orhanit i bie të fikët dhe kur zgjohet, nuk e ndjen aspak trupin. Teksa ai thotë se tanimë ka vdekur dhe Kumrall Abdalli nuk jep shpresa, nëna Sulltaneshë po flet për të.
Ajo sqaron para Bengit dhe Oktem Beut se helmi që i është hedhur Orhanit, nuk do e vrasë atë, por do e lërë gjithë jetën të paralizuar. Lajmi bie si bombë, por asnjëri prej tyre nuk e kundështon dot, sepse do kishte pasoja.
Që aty, ajo vazhdon kurthet në anë të tjera, duke sajuar një rreng të mirëmenduar për të gjithë, ku ajo del e drejtë para Osmanit dhe e pafajshme para Karesi Beut.
