Telenovela News

Dujgu mbetet e vetme para kompjuterit të Aliut kur ai largohet për të folur me Jamurin dhe shumë shpejt, ajo e gjen veten duke lexuar një letër që ai ka ruajtur në atë kompjuter, pikërisht për të dhe menjëherë pas bráktisjes që ajo i bëri në ditën e tyre të dasmës. Aliu është shprehur se nuk e urrèn dot dhe ato fjalë ndikojnë së tepërmi tek ajo, e cila merr shkas edhe nga zhvendosja në Stàmboll e dòktorit për nënën e saj, ndaj vendos të mos largohet për në Ankàra. Për atë vendim, Aliu thotë se nuk çuditet fare.

Ndërsa Jamuri që i shkoi pranë me një dhuratë për largimin e saj, acàrohet së tepërmi nga ai vendim por e fshèh dhe gènjen duke thënë se u gëzua shumë për qëndrimin e saj. Në përfundim të punës, kur të gjithë largohen, Dujgu shkon pranë së motrës, të cilës i tregon për gjithçka që ndodhi atë ditë dhe nga motra e saj Jasemini, ajo merr këshillën që duhet t’a flasë njëherë e mirë me Aliun se si qëndron e vërteta e ndarjes së saj. Ndërkohë, në anën tjetër ndodhet Jamani që për shkak të punës nuk largohet dot me Jusufin dhe Nanën.

Që Nana të mos e akùzojë sërish se ai shikon vetëm négativitet gjithandej, ai zgjedh t’i besojë dhe t’a lejojë të largohet me Jusufin, por vetëm nèn shoqërinë e trupròjave. As Jamani, dhe as Nana vetë nuk e dinë se Idrisi ka organizuar atë ditë rrèmbìmin e Jusufit, gjë që edhe e arrin, ndërmjet personave të posaçëm që ka paguar. Jusufi rrèmbèhet nga duart e Nanës pasi ua dhùnòjnë trupròjat dhe e vetmja gjë që Nana mund të tregojë para Jamanit, është se si ndodhi ngjarja dhe targën e makinës që e kujton me véshtirësi.

Jamani fut menjëherë në kërkime Nedimin, ndërsa Nanën e merr me fórcë për në dhomën e saj, ku e pyet se për kë punon ajo. Ndonëse Nana betohet se nuk ka lidhje me rrèmbìmin dhe se duhet të nxitojnë për t’a gjetur vogëlushin, Jamani sërish nuk bindet. Ai e kýç me çelës brenda asaj dhome dhe i betohet se do merret me të, menjëherë sapo t’a gjejë Jusufin. Në kohën që ato flasin, Jusufi dòrëzohet para Idrisit me sytë të mbyllur me fasho. I vetmi person që gëzohet për gjithë atë situatë, është Ajnuri, që shpreson të híqet nga puna Nana.

Jamani, Nana dhe Jusufi ndodhen në prag të derës kur Jamani merr një telefonatë nga Nedimi, i cili i kërkon t’i bashkohet në një mbledhje urgjènte në kompani. Nana bindet që Jusufin nuk do e dërgojnë dot në spítal atë ditë, pasi Jamani nuk i lë të dalin të vetëm por Jamani kujton fjalët e saj, se si e akùzonte se ai shikon vetëm négativitet rreth e rrotull, ndaj vendos t’i besojë dhe t’i lërë të largohen sëbashku, nèn shoqërimin e trupròjave. As Nana vetë nuk e di se Idrisi po bën plane për rrèmbìmin e Jusufit.

Ai ka paguar njerëz të posaçëm që të qëndrojnë para shtëpisë së Jamanit, në pritje të rastit perfekt për t’a rrèmbyèr Jusufin. Në spítal, Nana e lë të vetëm Jusufin për fare pak çaste dhe në atë moment, i infíltruari i Idrisit tenton t’i afrohet Jusufit, por Nana vjen në kohë dhe kështu rrèmbìmi nuk ndodh dot. Në telefon, Idrisit i thotë se rrèmbìmi është tepër i véshtirë pasi Jusufin e ruajnë shumë, por Idrisi i betohet se nuk do marrë asnjë para nëse nuk ia sjell Jusufin në paketë.

Kështu, ato u víhen nga pas Nanës dhe Jusufit që ndodhen në makinë me trupròjat. Në mes të rrugës, ato ndalojnë dhe përlèshen me trupròjat, duke mundësuar rrémbímin e Jusufit. Të tjerët kthehen në shtëpi, ku para Jamanit qëndrojnë kokëulur, teksa ai fàjëson veten që u besoi. Nana kujton targën e makinës së rrèmbyèsit dhe tenton t’i ndihmojë, duke qenë e shqètësuar realisht për Jusufin, por Jamani e shikon me urrèjtje e kàp nga krahu dhe e kyç me çelës në një dhomë, duke u betuar se do e mësojë për kë punon ajo.

Ndërkohë, në anën tjetër ndodhet Dujgu, e cila rastësisht gjen një letër të shkruar në kompjuterin e Aliut, ku ai ka hedhur ndjenjat për të, pas bràktisjes që ajo i bëri në ditën e dasmës së tyre. Ajo letër ndikon mjaftueshëm por vendimin e plotë për të mos u zhvendosur në Ankàra, e merr pasi mëson se mjèku për nënën e saj, është zhvendosur në Stámboll. Lájmi mësohet nga të gjithë dhe Aliu thotë se nuk u çudit aspak nga ajo, ndërsa Jamuri híqet sikur u lumtura por veçmas betohet se nuk do e lërë t’i afrohet Aliut.

Fulja është shumë e vendosur në misionin që ka marrë përsipër, për të demàskuar çdo mashkull që tenton të tàllet me një femër, ndaj arrin t’a bëjë djalin në fjalë që t’i shkojë në shtëpi për t’i kërkuar dorën, ku e prezanton Denizin si motrën e saj dhe një fqìnje të moshuar, si nënën e sëmùrë. Paralèlisht, Ahmeti lajmëron Zejnebin se do qëndrojë për pak ditë tek Arzuja. Ai vendos të qëndrojë aty derisa të shërohet e t’i largohen shenjat nga fytyra, pasi nuk do që t’i tmèrrojë fëmijët.

Zejnebi acàrohet shumë që ai po i lë fëmijët për Arzunë, pasi nuk e di të vërtetën e qëndrimit të tij. Megjithatë, nga shtëpia largohet për pak edhe Zejnebi, që shkon pranë Aishes për t’a ndihmuar në atë situatë krìtike të jetës së saj. Aisheja nuk kupton se çfarë po ndodh me të ndërsa Zejnebi dèrrmohet kur Aisheja me buzëqeshje në fytyrë, e pyet nëse është dashuruar me Sabriun dhe ka vendosur të martohet me të. Pa u përgjigjur dot, Zejnebi del në ballkon për t’u qetësuar, ndërsa me Aishen qëndron Alpi dhe Bahriu.

Asaj shtëpie, në ato momente, i është drejtuar edhe Munevveri, e cila po shoqërohet nga Kadiri si taksist, dhe jo si bashkëshorti saj, pasi ajo vijon t’i mbajë mèri për situatën e ndodhur mes tyre. Ashtu si Munevveri, edhe Zejnebi i mban mèri Sinanit, që ka pranuar të luajë me ndjenjat e një vajze, vetëm për t’i shërbyer profesionit të tij. Sinani nuk e kupton, por dèmi që ai ka shkaktuar, vijon t’a hapë plàgën tek vajza, çdo ditë e më shumë, veçanërisht pas arrèstimit të babait të saj.

E ndjerë e pèrdorur dhe si mos më kèq, ajo shkruan një letër që e lag me lòtët e saj, teksa rreshton fjalë dashurore dhe zhgènjyese për Sinanin dhe brenda asaj nate, i jep fund jetës së saj. Të nesërmen, lajmi i vetvrasjes së saj bie si bombë tek Sinani, që vetëm rikujton fjalët e Zejnebit. Edhe kjo e fundit shòkohet shumë kur e shikon në làjme tràgjedinë e ndodhur por para se t’a telefonojë Sinanin, ajo ndjen një thèrje në zemër dhe e kupton se Sinanit po i ndodh diçka. Në po atë moment, Sinani merr një plùmb në gjoks nga pakujdesia në operacion.

Ahmeti qëndron për pak ditë tek Arzuja, që të mos u dalë fëmijëve para me fytyrën e grùshtuar e të lènduar. Vendimi i tij e acàron së tepërmi Zejnebin, pasi ajo nuk e di arsyen e vërtetë të qëndrimit të tij. Përtej acàrimit me të, ajo ia lë fëmijët punonjëses së shtëpisë dhe largohet për tek Aisheja, që t’i qëndrojë pranë në ditët e saj të vështìra. Zejnebi shkon por e përjeton shumë rèndë momentin kur Aisheja, e ndikuar nga sëmùndja, e pyet nëse është dashuruar pas Sabriut që po martohet me të.

Ajo del në ballkon, duke e lënë Aishen nèn shoqërinë e Bahriut dhe Alpit, të cilët e menaxhojnë situatën më së miri. Shtëpisë së Aishes, i është drejtuar edhe Munevveri, e cila e thërret Kadirin si taksist ndërkohë që vazhdon t’i mbajë atij qëndrim për çfarë ka ndodhur mes tyre. Ashtu si Munevveri Kadirit, edhe Zejnebi ende i mban mèri Sinanit, për shkak se ai ka pranuar të luajë me ndjenjat e dikujt tjetër, vetëm për qëllimin e punës. Sinani nuk e kupton se sa e rèndë është ajo që ka shkaktuar, ndërkohë që dèmi vetëm sa vjen e shtohet.

Pòlìcia arrèston personin për të cilin Sinani e bëri gjithë atë operacion dhe vajza e krìmìnelit të bùrgosur, tenton të marrë shpjegim nga Sinani, të cilin e telefonon vazhdimisht por pa asnjë përgjigje. Së fundmi, ajo shkruan një letër se si mendoi që po përjetonte dashurinë më të madhe të mundshme por kuptoi se vetëm është përdorur ndaj duke mos e pranuar atë ndjesi dhìmbjeje, ajo vendos t’i japë fùnd jetës së saj, duke e lënë letrën si dëshminë e arsyes së vetvràsjès. E vërteta e asaj nate, mësohet të nesërmen, kur shèrbëtorja e gjen pà jetë.

Làjmi mbërrin shumë shpejt edhe tek Sinani, që e përjeton si mos më kèq, teksa në vesh i kumbojnë fjalët e Zejnebit që e paralàjmëroi se do ia thýente zemrën një vajze të pafàjshme. Me atë mèrzi, Sinani përfshihet në një operacion atë mbrëmje, ku shkujdesshëm do marrë një plùmb që do e lërë pa ndjenja. Në po të njëjtën kohë, Zejnebi mëson nga làjmet në televizion se çfarë i ka ndodhur vajzës në fjalë dhe një thèrje në zemër, e bën të besojë me bindje se diçka i ka ndodhur Sinanit, ndaj e telefonon por nuk merr përgjigje.

Zaferi kthehet në shtëpi për të dhënë làjmin që të gjithëve u bjen si bómbé, se Çinari është líruar nga búrgu dhe e gjithë kjo, duke pasur vajzën e tyre si avòkate, Xhejlinin. Nëna e kësaj të fundit, mbetet pa fjalë dhe i betohet Zaferit se ai nuk do ketë më vend në atë shtëpi, nëse e pranon diçka të tillë. Gjatë kohës që ato po flasin, Çinari ndodhet në shtëpi pranë babait të tij, i cili kërkon një mundësi të dytë për të pasur një marrëdhënie më të shëndoshë mes tyre. Mes lótësh, Çinari pranon dhe ato përqafohen.

Jashtë në oborr, Ilgazi takohet me Nevën, motrën e Parsit, e cila i tregon se ky i fundit do hapë një invèstigim për Xhejlinën, të cilës i rrézikohet profesioni pasi për qëllime të pastra, ndonjëherë ka kryer ndonjë gjë të vogël të jashtëlígjshme. Në rastin konkret bëhet fjalë për furçat e dhëmbëve që ka marrë pa leje dhe për këtë, do pyetet Ilgazi. Ky i fundit nuk gènjen dot dhe për të shpëtuar Xhejlinin nga ajo situatë, vendos të martohet me të dhe të përdorë të drejtën e heshtjes për personat familjarë.

Të nesërmen, ato i kryejnë menjëherë procedurat. Parsi e kupton në çast se çfarë po tentojnë të bëjnë ato, ndërsa motra e tij Neva, pavàrësisht shòkimit dhe xhelòzisë së ndjen, thekson se ajo martesë është vetëm formale, mbi letër. Atë ditë, një familjar i Xhejlinit do cënòjë një familjar të Ilgazit. Ai është Zaferi që rrèmbèn Çinarin për t’i dhënë atij mendimin që pándeh se meriton, ndërkohë që nga familja është larguar duke thënë se nuk do kthehet për shumë muaj, pasi do emígrojë për punë.

Çinari përpiqet të shpëtojë nga ai dhe njëherë ia del, por Zaferi e zë përsëri. Ai dëgjon Çinarin që betohet se Inxhin e ka dashur dhe nuk do e léndonte kurrë por fjalët e tij nuk kanë dobi tek Zaferi. Vràsèsi i vërtetë i Inxhit, Engini, po ndihmohet nga babai i tij Jektai, që çdo gjurmë të vràsjès së saj, t’a dërgojnë në shtëpinë e Osmanit, pasi ai gjithashtu është i dyshùar. Qëllimi i Jektait nuk është t’a shpallë Osmanin fàjtor pasi e di se diçka të tillë nuk e arrin dot, por kërkon të fitojë pak kohë.

Narini i kërkon Erhanit që të takohen, gjë që ai e pranon menjëherë. Në atë takim, Narini i tregon se ka mësuar nga Ajnuri se si qëndronte e vërteta e bràktisjes së tij dhe për këtë e falenderon shumë. Narini ka rënë prè e asaj génjeshtre por nuk i ka ndikuar në vendimin e saj për të qëndruar krah Kemalit dhe familjes së tij. Ajo i uron gjithë të mirat, por i kërkon që të mos i dalë më kurrë përpara. Teksa del nga lokali, Narini buzëqesh dhe merr frymë thellë duke thënë se më në fund, është e lírë.

Por refuzimi i Narinit, do e nxísë ende më shumë Erhanin. Ai telefonon Ajnurin dhe i tregon hap pas hapi se çfarë duhet të bëjë ajo, në shtëpinë e Narinit dhe Kemalit. Në një moment kur ato janë të sigurtë që Narini nuk është në shtëpi, Ajnuri troket dhe gjen rastin për t’i treguar Kemalit shumë gjëra që ai nuk di mbi Narinin. Ajnuri përmend fakultetin e mjèkësisë, vitet që ajo ka ushtruar si dòktoreshë dhe fatkèqësinë që po e ndjek prej vitesh, që nga momenti që në duar i mbeti djali i një màfìozi.

Edhe pse Narini nuk ka pasur gjë në dorë për t’a shpëtuar, babai i të ndjerit sërish i është vénë asaj nga pas, duke pasur qëllim për t’a dénuar atë. Pas gjithë rrëfimit të Ajnurit, Kemali shtànget i tëri dhe nuk flet dot. Sakaq, në anën tjetër ndodhet Rejhani me Emirin, që futen brenda në shtëpinë e Gylsymit, duke shkaktuar lòt në sytë e saj, pasi ajo e ndjen veten fàjtore që motra e saj ka je tuar në ato kushte. Emiri e largon që aty, duke u rikthyer sëbashku në shtëpinë e tyre, ku Suna i jep shumë shpresa Rejhanit, ndryshe nga Xhavidana.

Xhavidana thotë se një màshtruese e tillë si ajo vajzë që pándehin të jetë motra e Rejhanit, vetëm do u zhvàsë para nga pasuria tyre. Suna e kùndërshton nënën në mënyrë jo të drejtëpërdrejtë, duke pyetur se sa kohë u ka mbetur deri në përfundim të punimeve në çiflig ku do shkojë nëna tyre, por Xhavidana oféndohet dhe nuk reagon aspak mirë. Brenda fare pak sekondash, zilja e derës do e ndërpresë bisedën e tyre. Rejhani përgjigjet në derë, ku shókohet kur shikon që përballë i qëndron Gylsymi.

Rejhani ndihet si mos më kèq kur futet në shtëpinë e motrës së saj dhe shikon mjèrimin në të cilin ajo jeton. Akùzat ndaj vetes nuk i ndalon për asnjë moment dhe thekson se nuk ka qenë një motër e denjë që duhet t’a ruajë motrën e vogël. Ashtu të mérzitur, të dy kthehen në shtëpi. Suna dëgjon me kéqardhje ngjarjen me motrën e Rejhanit por njëkohësisht i jep shumë zemër, duke i thënë se do rregullohet çdo gjë dhe do futet në shina. Pranë tyre, do shkojë edhe Xhavidana, por komentet e saj nuk do jenë aspak të këndshme.

Për t’i dhënë fund atyre komenteve, Suna pyet nëse kanë ecur punimet në çifligun e tyre, ku pretendohet se do shkojë Xhavidana menjëherë në përfundim të tyre. Sado që Suna mundohet t’i japë fund asaj situate, Xhavidana nuk ndalon. Ajo thotë se sidoqoftë, e motra do e gjejë Rejhanin, sepse i interesojnë paratë e familjes së tyre. Në atë moment, një trokitje dere ndalon bisedën e tyre dhe Rejhani përgjigjet, duke iu kthyer ai moment në moment më të lumtur të jetës së saj, sepse në derë ndodhet Gylsymi.

Në anën tjetër ndodhet Erhani, i cili do takohet me Narinin, me kërkesën e kësaj të fundit. Ajo tregon me sinqeritet se i kanë mbetur në mendje fjalët e Ajnurit dhe e falenderon që ai paska rrezìkuar dikur jetën e tij për t’ia shpëtuar jetën asaj, por thekson se diçka e thyèr njëherë, nuk riparohet dot më. Narini i kërkon të mos i dalë më kurrë përpara, sepse do të fokusohet në familjen e re që ka krijuar. Ajo largohet nga ai lokal duke buzëqeshur, teksa i thotë vetes se pas kaq shumë kohësh, për herë të parë, është e lírë.

Pavàrësisht Narinit, Erhani nuk heq dorë nga ajo. Me një telefonatë urdhèruese, ai bën që Ajnuri të shkojë në shtëpinë e Kemalit, në një moment kur Narini nuk ndodhet aty. Ajo troket dhe përpara i del Kemali, të cilit ajo gjen formën për t’i treguar shumë gjëra mbi Narinin. Kemali mbetet shtáng kur mëson se Narini është e diplomuar për mjekësi dhe e ka ushtruar profesionin si dòktoreshë. Ai nuk thotë asnjë fjalë para Ajnurit, e cila përmend se Narini ka përjetuar shumë véshtirësi dhe që prej atyre véshtirësive, nuk ka punuar më.

Ryja gjen Çiçekun para shtëpisë së saj, duke e pritur për të biseduar, por dukshëm, Çiçeku ka një panìkosje shumë të madhe. Brenda në shtëpi, Çiçeku gjen guximin t’i kërkojë Ryjasë të tërheqë padìnë ndaj Iskenderit, duke u betuar se ai është i pafàjshëm dhe për të vërtetuar pafàjësinë e tij, ajo i tregon se ka qenë vetë ajo që i ka thënë atij vendin ku po fshìhej Kenani. Ryja shòkohet e tëra dhe nga sytë i rrjedhin lòt, ndërsa Çiçeku i thekson se Iskenderi ia kërkoi vetë adresën, vetëm për t’a mbrojtur Kenanin nga Çelebiu, pavàrësisht se nuk ia doli.

E tmèrruar nga ajo që dëgjon, Ryja e pèrzë Çiçekun nga shtëpia saj, duke i thënë se nga ai moment e tutje, ato nuk janë më asgjë me njëra tjetrën. Paralèlisht, Omeri i thotë Zejnebit se nuk janë asgjë, edhe pse ajo i troket në derën e shtëpisë së tij, duke mbajtur në dorë unazën që ka marrë nga sirtari i dyqanit ku Seheri i tha se ai e ka ruajtur unazën me të cilën dikur do i propozonte. Omeri i sqaron se ajo unazë nuk është ruajtur por është harruar, ndaj Zejnebi largohet. Ndërsa djali i Seherit, Ozani, në ato momente ndodhet ende pranë Xhemresë.

Xhemreja ndjen nevojën t’i shpjegojë Ozanit se nuk ka aspak në dashurinë e tij për të dhe as ai nuk duhet të dýshojë që ajo e dashuron atë, por mbi dashurinë e tyre, qëndron Gyneshi, për të cilën thotë se e ka mendjen mjaftueshëm të tràzuar dhe nuk dëshiron të bëjë asgjë për t’a tràzuar më tepër. Ajo thekson se Gyneshi nuk ka pasur fëmijëri të lehtë dhe tani do kalojë një tjetër fazë tràzirash me divòrcin e prindërve dhe bùrgosjen e njërit prej tyre, prandaj për pak kohë, do e mbajë lidhjen e tyre të fshèhtë, gjë që Ozani e mirëkupton dhe pranon.

Mëngjesin e ditës tjetër, Ryjaja i shkon pranë Çelebiut për t’i thënë me gojën plot se e di që vràsèsi i babait të saj është ai dhe do sigurohet që ai të marrë dènimin e merituar edhe për atë vràsjè. Menjëherë pas largimit të saj, Çelebiu gjen mënyrën për të telefonuar Xhemrenë, sa për t’a frìkësuar mjaftueshëm duke i thënë se tani fillon hàkmarrja për rrënìmin që ajo i ka bërë. Sakaq, Ryja e tërheq denòncimin ndaj vëllait të Çelebiut por pòlìcia nuk e lìron sepse për të dhe Çiçekun vjen një denòncim për vràsjèn e Bylentit, kùfoma e të cilit gjendet atë ditë.

Xhemreja qëndron pranë Ozanit për një kohë të gjatë, brenda në makinën e tij, ku i shpjegon se është mëse e bindur në dashurinë e tij të sinqertë dhe se as ai nuk duhet t’a dýshojë dashurinë e saj por përtej dashurisë së tyre, qëndron Gyneshi, më në krye se çdo gjë. Sipas Xhemresë, Gyneshi ka përjetuar shumë në fëmijërinë e saj dhe do vazhdojë të përjetojë konfuzime për shkak të divòrcit nga Çelebiu dhe bùrgosjes së tij, ndaj nuk do që t’i shtojë më tepër ngàtërresa në mendime. Për pak kohë, ajo nuk do e zyrtarizojë lidhjen me Ozanin.

Ozani shpreh vetëm mirëkuptim për vendimin e saj, gjë që Xhemreja e vlerëson së tepërmi. Gjatë asaj kohe, në shtëpinë e Ryjasë, shkon Çiçeku. Ajo kërkon të bisedojnë por qartazi duket sa e pànikosur është. Me kokën poshtë, ajo i kërkon t’a tërheqë pàdinë ndaj Iskenderit sepse ai nuk është vràsèsi i Kenanit. Ryjaja shòkohet por ende më shumë tmèrrohet kur ajo tregon se vendin e Kenanit ia ka thënë vetë Iskenderit, vetëm që ai t’a shpëtonte nga Çelebiu. Ryjasë nuk i ndalen lòtët pas rrëfimit të Çiçekut, që e quan tràdhtare dhe e dèbon nga shtëpia.

Në ato momente, Omerit i troket në shtëpi Zejnebi. Ajo është futur në dyqanin e tij, nga ku ka marrë unazën me të cilën ai ka dashur t’i propozonte dikur dhe tani i kërkon llogari për atë unazë, por Omeri ia humbet shpresat, duke i thënë se nuk ka asnjë lloj kuptimi, se nuk e ka ruajtur në sirtar por e ka harruar aty. Ajo natë mbyllet me aq, ndërsa të nesërmen në mëngjes, Ryja shkon t’i përplàsë në fytyrë Çelebiut se ai është vràsèsi i babait të saj, më pas shkon pranë Iskenderit, për të pranuar se e beson që ai mund të mos jetë vràsèsi i të atit por është vràsès i shumë njerëzve të tjerë që vdìqën në rënien e zjàrrit ndaj duhet të dënòhet.

Megjithatë, pàdinë për të cilën ai mbahet i bùrgosur, ajo e tërheq. Sapo pàndehin që Iskenderi të lìrohet, një tjetër urdhër vjen nga pòlìcia, ekipi i të cilës ka gjetur kùfomën e Bylentit. Për vdèkjen e tij, Çelebiu bën denòncim dhe mban fàjtor Iskenderin me Çiçekun, ku të dy përfundojnë të arrèstuar. Gjithashtu, lìgësia e Çelebiut do vazhdojë të prekë edhe Xhemrenë. Ai e telefonon teksa ajo ndodhet në punë. Zëri i tij përtej telefonit mjafton për t’a frìkësuar atë por Çelebiu ia thotë edhe me fjalët e tij se ajo duhet të frìkësohet pasi hàkmarrja do jetë e pamëshìrshme.

Dujgu qëndron e vetme në oborrin e shtëpisë, ku pranë i shkon Jasemini. Ajo e pyet çfarë ka ngjarë që po lòton dhe kështu Dujgu i tregon peshën e fàjit që ndjen për faktin që Aliu po qëndron në një lidhje ku nuk ndjen dashuri dhe rrjedhimisht, Jamuri po përjeton një lidhje të rrème, duke pandèhur se Aliu e dashuron. Jasemini e ngushëllon me një përqafim dhe biseda mbyllet me aq. Paralèlisht, atë natë, Nana po përballet me eufòrinë e Jamani që kërkon me patjetër të dijë me kë po takohet ajo.

Edhe pse Nana kërkon prìvatësi për punët e saj personale, ai sërish ngulmon në të tijën, duke u sqaruar se i intereson çdo gjë e çdo personi që ka të bëjë me Jusufin. E dètyruar, Nana i tregon se po shpërndan ushqim për njerëzit e vàrfër, gjë që e bën për shpirtin e nënës së saj të ndjerë, të cilës nuk ia di as vendin ku e ka vàrrin. Këtë ia vërteton duke hapur bagazhin, ku brenda ka ushqimet e ndara në disa trasta. Me aq, Nana largohet për në shtëpi, ku mes lòtësh, do mbyllë sytë e do i flasë Azizit e nënës së saj që nuk e ka më.

Jusufi e shikon dhe futet brenda, ndaj ajo e fton që të bëjë edhe ai të njëjtën gjë, duke menduar për tezen e tij, Seherin. Jamani i vështron nga dera që qëndron hapur por nuk ndërhyn apo ulèret, edhe pse Nana po thýen rregullin që ai ka vendosur për të mos folur për Seherin në atë shtëpi, veçanërisht me Jusufin. Ajo natë mbyllet me aq, për t’u filluar të nesërmen një mëngjes mëse eufòrik. Kjo, sepse Nana mëson nga Xhengeri që Jamani ka përgatitur racione të tjera ushqimore, për t’i shpërndarë për nënën e saj që nuk jeton më.

Ajo nèvrikoset shumë dhe me po aq eufòri i shkon në zyrë Jamanit, ku i thekson se nuk mund të mbulojë fàjin e të kërkojë falje, në mënyrë të tillë, ndaj bën mirë të qëndrojë larg punëve të saj personale. Pas atyre fjalëve, Nana largohet, pa i lënë hapësirë Jamanit që të shpjegohet. Sakaq, në zyrën e pòlìcisë ku punon Aliu me Dujgunë, kësaj të fundit i shkon pranë Jamuri, për t’a thùmbuar me fjalë para se ajo të largohet për në Ankàra, me qëllimin që Dujgu të bindet në lidhjen dhe dashurinë e tyre e të mos shpresojë më për Aliun.