Telenovela News

Aisheja bisedon me Ahmetin dhe pranon që t’a fillojë kurimin sipas ekzaminimeve që ka bërë ai dhe ky làjm i gëzon të gjithë. Ndërkohë, Fulja shkon sërish të nesërmen në punë por kësaj rradhe, Denizi i shkon me një zarf që ka brenda para, në sasi të konsiderueshme. Ajo i tregon se paratë i ka nga vajzat të cilave ua zgjidhi pròblemin që kishin, ndërsa Fulja tregon se nuk e ka bërë për para, por megjithatë i pranon, pas këmbënguljes së Denizit. Paralèlisht, në ato moment, po ndodh një tjetër takim.

Meltemi po takohet me Alpin dhe gjatë atij takimi, Alpi shpreh me gojën plot se ajo dhe Zahra i mungojnë së tepërmi në shtëpi. Pas atij deklarimi, Alpi pret diçka më shumë nga Meltemi por ajo i përgjigjet fare ftohtë, duke kërkuar të largohen nga ai vend. Sakaq, Arzuja e shumëkërkuar, me shumë insistim largohet nga shtëpia ku po fshìhej bashkë me shoqen e saj, të cilën e paralàjmëron se sidoqoftë situata, nuk duhet të pranojë asnjë ndihmë nga Ahmeti dhe veçanërisht ai nuk duhet t’a mësojë ku po qëndrojnë ato.

Të dyja largohen dhe vetëm pak më vonë, Ahmeti mbërrin në shtëpinë ku po qëndronin. Ai i kërkon rreth e rrotull por nuk i shikon gjëkundi. Përtej gjithë atyre ngërçeve, pëlqimeve dhe të fshèhtave, ndodhet Zejnebi me Sinanin. Ky i fundit vijon t’i shkojë nga pas me shumë këmbëngulje, në hotelin ku Zejnebi po qëndron. Vazhdimisht, Sinani i afrohet ndërsa Zejnebi e largon, aq sa skenat mes tyre bien edhe në sy të të tjerëve dhe ato nisin të ndërhyjnë, me qëllimin për të mbròjtur një femër nga një mashkull i pàdëshiruar.

Pas shumë përpjekjeve të Sinanit, Zejnebi pranon të ulet e të bisedojë me të. Ai i shpjegon gjerë e gjatë qëllimin e operacionit të tij, por Zejnebi i kujton një pikë kyçe që ai ka harruar, se ajo vajzë është përfshirë realisht në atë lidhje dhe mund të ketë krijuar ndjenja, prandaj vetëm ajo do i vùajë pasòjat, teksa Sinani e përdor për t’ia zènë babanë. Fjalët e Zejnebit nuk e rèndojnë aspak Sinanin, sepse ai mendon që Zejnebi po e ekzagjeron situatën, në një kohë që vajza në fjalë, po vùan me të vërtetë.

Nëna e Enginit, Laçini, shkon pranë bashkëshortit të saj e tmèrruar dhe duke mbajtur në dorë vëthin e Inxhit, që dëshmon që ajo është vràrè në shtëpinë e tyre. Teksa ajo kërkon llògari nga Jektai, ky i fundit urdhëron me telefon që të ndërrohen mobiliet e shtëpisë, që të fshèhin çdo gjurmë. Ai thekson se nuk do e njòllosë emrin e tij, ndërsa Laçini nuk është dakord që një i pafàjshëm si Çinari të dënòhet, prandaj nga emocionet që e rèndojnë, ajo alivànoset. Në kërkim të vràsèsit të vërtetë, vijon të jetë edhe Parsi, i cili merr një rrëfim të çuditshëm.

Gruaja e profesor Ozanit i tregon për Xhejlinin dhe Ilgazin që u kanë shkuar në shtëpi dhe fshèhurazi Xhejlini ka marrë furçat e dhëmbëve. Sakaq, babai i Xhejlinit, Zaferi, pyet Metinin nëse e bija është avòkatja e tyre dhe Metini e pohon, duke treguar se Xhejlini e ka kërkuar vetë diçka të tillë. Ilgazi i frùstruar nga i ati, i vìhet nga pas babait të Xhejlinit, që e gjen duke hedhur nga shtëpia rrobat e saj. Ai e dèbon nga shtëpia, nëna saj e qèllon me shùplakë dhe e motra gjithashtu e màllkon, pa e dëgjuar asnjëri prej tyre, por vetëm se është bërë avòkatja Çinarit.

Ilgazi merr Xhejlinin dhe largohen që aty, duke shkuar në zyrën e saj. Në mënyrë të paprìtur, Ilgazi gjen Enginin duke ndjerë me sy mbyllur aromën e shallit të Inxhit, që e mban të përqafuar, pasi e ka gjetur aty. Ilgazi nuk thotë asgjë, ndërsa Engini e heq menjëherë nga dora. Ai merr Xhejlinin dhe shkojnë në shtëpinë e tij për të punuar por në shtëpinë e tij ende vijon ndërrimi mobilieve, gjë që Xhejlini e shikon. Nëna e Enginit panìkoset nga ardhja saj ndërsa Xhejlini, në mënyrë mëse shòkuese, gjen një varkë prej letre, që është tregues i qartë se Inxhi ka qenë aty.

Paralèlisht, Çinari plàgoset me thìkè nga àrmìku i babait të tij dhe Ilgazi me Metinin nxitojnë për në spìtal, ku Metini vijon të shpreh nèrvozizëm për punët e Çinarit, duke pàndehur se plàgosjen e ka nga tregtimi i lëndëve të ndàluara. Ilgazi e vëren dhe i thotë se do e falin edhe Çinarin, ashtu siç e kanë falur edhe atë për çfarë ka bërë dikur. Metini nuk flet dot nga shùplaka e atyre fjalëve, ndërsa Ilgazi dèbon që aty edhe Parsin, ngushëllimet e të cilit nuk i pranon. Ai është i shoqëruar nga Neva, motra e tij, ish e fejuara e Ilgazit që nuk heq dorë nga ai dhe betohet se do e bëjë sërish për vete, ndaj i kërkon Parsit që t’a durojë.

Metini dhe Ilgazi gjejnë babanë e Xhejlinit para shtëpisë së tyre, duke pritur me padurim që t’i pyesë nëse Xhejlini është bërë avòkatja e Çinarit. Ilgazi e shmang por babai i tij përgjigjet, duke thënë edhe se ajo e ka kërkuar vetë diçka të tillë. Zaferi i tmèrruar largohet me nxitim për në shtëpinë e tij dhe nga pas i vìhet edhe Ilgazi, i cili i paraprin situatës. Ashtu siç ai pàndeh, Zaferi hedh në rrugë rrobat e Xhejlinit dhe e pèrzë atë nga shtëpia. Pasi nëna e saj mëson çfarë ka bërë Xhejlini, ajo pa e dëgjuar e gòdet me shùplakë, ndërsa motra e màllkon.

I vetmi person që i gjendet pranë, është Ilgazi, i cili e merr që aty. Për Xhejlinin, në ato momente po dëshmon gruaja e profesor Ozanit, e cila i tregon Parsit se ajo, e shoqëruar nga dikush tjetër, u kanë marrë furçat e dhëmbëve. Teksa Parsi me të tjerët po kërkojnë të gjejnë fàjtorin e vërtetë të vràsjès së Inxhit, Çinari, i vetmi i akùzuar, plàgoset në qèli nga àrmìku i babait të tij. Ai dërgohet me nxitim për në spìtal, sëbashku me àrmìkun e tij që duhet mjèkuar për grùshtimet që ka marrë nga Çinari. Làjmi fillimisht, mbërrin tek babai, Metini.

Shumë shpejt, Metini i pànikosur, lajmëron edhe Ilgazin. Ky i fundit, shikon që babai i tij vijon të jetë me mllèf ndaj Çinarit dhe e pyet se përderisa e kanë falur atë për krìmìn që ka bërë dikur, përse të mos e falin Çinarin, për çfarëdo që mund të ketë bërë ai. Bisedën e tyre do e ndërpresë ardhja e Parsit, bashkë me motrën e tij, Nevanë. Ilgazi nuk i pranon fare fjalët ngushëlluese të Ilgazit dhe thotë me bindje se urrèjtja e tij për të, e dërgoi Çinarin në atë pikë. Zènkës së tyre i jep fund Neva, që e merr vëllanë prej aty, por për t’a qòrtuar.

Edhe pse Ilgazi e ka prìshur fejesën që ka pasur me të, ajo betohet se do e bëjë atë sërish për vete dhe kërkon që Parsi t’a durojë, për hir të saj. Ilgazi largohet për pak nga spìtali dhe gjen Enginin në zyrën e Xhejlinit, duke shtrënguar pas vetes një shall të Inxhit të ndjerë, por largohet pa e komentuar fare. Engini shkon në shtëpi, ku prindërit e tij po ndërrojnë çdo mobilie në sallon për të zhdùkur çdo gjurmë të vràsjès së Inxhit. Ai hìqet sikur nuk ka ndodhur asgjë, edhe kur Xhejlini i shkon në shtëpi por në mënyrë shòkuese, ajo do gjejë një varkë të bërë me letër, që është shenjë e qartë se Inxhi ka qenë aty.

Çelebiu dërgohet në bùrg njëherë e mirë pas vendimit që u dha për të, por përtej fájit që i réndon mbi supe, ai nuk heq dorë nga líria tij. Bashkë me avòkatin, ato fillojnë të tjera plane. Sakaq, dy gratë të cilave ai ua ka shkàtërruar jetën, Esini dhe Xhemreja, ndodhen pranë njëra tjetrës duke festuar atë ditë të shënuar. Esini thotë me bindje se ajo nuk ka përse kujdeset për të sepse nuk do që t’i bëhet bárrë, por Xhemreja përgjigjet se të gjithë sëbashku, me shumë kënaqësi zgjedhin që t’i qëndrojnë asaj pranë. Për çdo gjë, të dyja falenderojnë njëra tjetrën.

Që aty, Xhemreja shkon bashkë me Ozanin të marrë Gyneshin nga duart e Hyljasë. Tanimë Xhemreja mban në duar shkresën zyrtare që tregon se kùjdestaria e Gyneshit është vetëm e saj. Gjatë asaj kohe, Ryjaja po zhvendoset në shtëpinë e madhe që ka marrë me qera, surprizë për Xhemrenë, që ajo dhe Gyneshi të kenë secila dhomën e tyre. Pranë vetes, Ryja ka edhe Çiçekun, të cilën e fríkëson duke i nxjerrë para syve várësen e Bylentit. Ryja e pyet përse është gjendur ajo várëse në dépon e shtëpisë së saj por Çiçeku nuk përgjigjet.

Së fundmi, ajo thotë me gojën plot se nuk ka asnjë lidhje me Bylentin dhe se nuk dëshiron që dikush t’ia përmendë emrin atij. Mëse e strésuar, Çiçeku e gjen veten shumë shpejt para Iskenderit. Ajo i tregon për dyshìmet e Ryjasë ndërsa Iskenderi i kërkon të qëndrojë e qetë, duke thënë se ai i ka zhdùkur gjurmët e Bylentit. Çiçeku e çuditur e pyet përse ai po rrezìkon veten duke e ndihmuar atë, gjë të cilës ai i përgjigjet duke thënë se qetësia saj është edhe qetësia tij. Gjatë kohës që ai flet, vëllai i tij Çelebiu po planifikon kúndër tij.

Avòkati i Çelebiut i drejtohet shtëpisë së re që Ryja ka marrë për veten dhe Xhemrenë, të cilën e lumturoi shumë me atë surprizë. Avokati thotë se Çelebiu kërkon që të hapet dosja e vràsjès së Kenanit dhe premton se për këtë do e ndihmojë vetë ai. Ryja túndohet shumë nga ato fjalë dhe vendos t’i shkojë vizitë Çelebiut në búrg. Ai, përballë Ryjasë, thotë me bindje të plotë se vràsèsi i shumëkërkuar i Kenanit është pikërisht Iskenderi dhe i betohet se këtë do ia vërtetojë, në një kohë që Iskenderi ishte i vetmi që tentoi t’a shpëtonte.

Xhemreja largohet me Esinin pas búrgosjes së lavdishme të Çelebiut dhe në një bisedë të sinqertë me të, ajo e falenderon që i mundësoi bashkimin me Gyneshin, ndërsa Esini e falenderon që e shpëtoi njëherë e mirë nga búrgosja tij. Esini madje thotë se do largohet pasi nuk do që t’u bëhet bárrë, por Xhemreja me gojën plot thotë se nuk do heqìn kurrë më dorë nga ajo. Gjatë kohës që ato flasin, Ryjaja po merr në pyetje Çiçekun. Ajo mban në dorë vàrësen e Bylentit dhe e pyet se çfarë kërkon ajo vàrëse në dépon e shtëpisë së saj.

Çiçeku mëse e trónditur, pánikoset dhe largohet duke mohuar të ketë lidhje me Bylentin apo me várësen e tij. Që aty, Ryjaja shkon pranë Iskenderit, për t’i treguar se çfarë po ndodh me Ryjanë. Iskenderi e fton të qetësohet dhe i betohet se i ka fshírë të gjitha gjurmët nga dèpoja, ndaj nuk ka përse shqètësohet. Çiçeku e çuditur nga ndihma e tij, e pyet përse po e bën, ndërsa Iskenderi përgjigjet duke thënë se lumturia e saj, është dhe lumturia tij. Ndërkohë, në shtëpinë e Iskenderit shkon Xhemreja, të marrë Gyneshin, me letrën e kùjdestarisë që mban në dorë.

Hylja nuk e kúndërshton dot, por vetëm e màllkon, ndërsa Xhemreja merr Gyneshin dhe largohet bashkë me Ozanin që po i shoqëron. Ai i sjell deri në lagjen e tij, ku Ryjaja e surprizon me shtëpinë e madhe që ka marrë me qera, duke i premtuar se do ia dalin t’a paguajnë sëbashku, mjafton që ajo dhe Gyneshi të kenë hapësirat e tyre personale. Atë ditë të madhe festive, ato e gëzojnë me këngë e muzikë por atë hare do e ndërpresë ardhja e një personi mëse të paprítur për secilin prej tyre.

Ai është avòkati i Çelebiut, i cili i drejtohet Ryjasë duke i thënë se Çelebiu e fton për të hapur dòsjen e vràsjès së Kenanit, në të cilën ai do e ndihmojë personalisht. I vendosur të dalë nga búrgu dhe të hákmerret ndaj të gjithëve, Çelebiu e fillon me vëllanë e tij, Iskenderin. Për këtë, ai i thotë Ryjasë se vràsèsi i Kenanit është Iskenderi. Ryja nuk e beson dhe merr të largohet por Çelebiu ia tràzon mendimet duke i thënë se fjalët e tij do ia vërtetojë me fakte dhe ajo do kuptojë se gjòja e ka akùzuar më kòt atë, Çelebiun.

Rejhani zgjohet që herët në mëngjes me mendjen tek motra saj Gylsymi dhe pranë vetes ka edhe Emirin, që e nxìt për tek ajo dhe i premton se çdo gjë mes tyre do rregullohet. Teksa Rejhani me Emirin nxitojnë sërish për tek ajo, Gylsymit i trokasin në derë dy burra shumë më të mëdhenj me moshë dhe të àrmàtosur. Ato kërkojnë me ngulm bòrxhin që ajo u ka, duke iu betuar se nëse nuk do paguajë, ato do e dètyrojnë që paguajë ndrysh, por Gylsymi ngulmon gjithashtu, duke thënë se ua ka kthyer njëherë bòrxhin.

Sakaq, Rejhani me Emirin mbërrijnë por tanimë burrat janë futur brenda në shtëpinë e saj dhe ia mbajnë gojën të mbýllur me dorë, që ajo të mos mund të përgjigjet. Rejhani pàndeh se Gylsymi është e vendosur për të mos iu përgjigjur, ndaj dhe largohet, sëbashku me Emirin. Brenda fare pak sekondash, Gylsymit i zè dora një copë dërrasë, e merr, i gòdet në kokë burrat e àrmàtosur dhe ia mbàth prej tyre, duke përfunduar shumë shpejt para makinës së Emirit, që desh e shtýp.

Ai dhe Rejhani ndalojnë por përveç Gylsymit që fshìhet pas Rejhanit, ato shikojnë edhe dy burrat që u drejtohen. Sapo njëri prej tyre nxjerr àrmèn, Emiri e gòdet dhe i shpòrr që aty. Gylsymi qetësohet dhe Rejhani pàndeh se tanimë ajo ka më besim tek ato të dy, por jo. Gylsymi sërish largohet dhe kësaj here, për të mos u rikthyer më në shtëpinë e saj. Paralèlisht, shoqja e Rejhanit, Narini, shkon të takohet me shoqen e saj nga Azèrbajxhani, pa qenë fare në dijeni se Erhani po bën gjëra të tmèrrshme për t’a bërë për vete atë, Narinin.

Ai ka organizuar skenën gjòja se Narinit po ia vjèdhnin çantën dy persona të panjohur në rrugë, vetëm që të dukej si hèro tek ajo. Por gjithashtu, ai po dètyron shoqen e tyre të përbashkët që t’a gènjejë Narinin, duke i thënë se ajo i mban mèri më kòt Erhanit, pasi ai gjòja nuk e ka bràktisur para disa vitesh, por ka marrë plùmb nga màfìa që po i ndìqte, dhe rrjedhimisht nuk i ka shkuar dot pranë. Narini shòkohet së tepërmi por nuk e tregon veten. Ajo vetëm paralàjmëron shoqen e saj që Kemali nuk duhet të dijë asgjë pasi màfìa është ende në ndjèkje të saj.

Kemali e dëgjon gjithë bisedën e Narinit me shoqen e saj nga Azèrbajxhani dhe nuk thotë asgjë, as pasi dëgjon që ajo po fshèh diçka nga ai vetë, nga Kemali. Ai híqet sikur nuk ka ndodhur asgjë, ndërsa Narini largohet për të takuar shoqen me të cilën po bisedonte. Narini nuk e di se ndonëse shoqja e ka shumë përzemër, ajo po dètyrohet nga Erhani për diçka që nuk do t’a bëjë; që t’a bindë Narinin në gjòja dashurinë e tij. Fillimisht Narini thekson se nuk do që Kemali të rrezìkohet nga màfìa që po e ndjèk atë.

Më pas tregon për Erhanin se si nuk po e lë të qetë, edhe pse ajo e ka fshírë nga jeta saj, që ditën që ia mbáthi për të shpëtuar veten. Mbi atë të vërtetë, shoqja e saj détyrimisht hedh bàltë dhe gènjen duke thënë se ai atë ditë është qëllùar me ármé nga ajo màfìe, ndaj dhe nuk ka shkuar dot pranë saj dhe rrjedhimisht ajo është lënë e bràktisur. I fíksuar për t’a ribërë Narinin për vete, Erhani ka paguar edhe djemtë që gjòja po i rrèmbènin çantën Narinit. Të gjithë atë, e ka bërë vetëm që ai t’a shpëtonte e të dukej si hèro që u plàgos vetëm për të, pa u menduar.

Në anën tjetër ndodhet Rejhani. Ajo zgjohet më optimiste dhe Emiri gjithashtu e nxít shumë që sëbashku t’a kërkojnë Gylsymin më me ngulm derisa ajo t’u bindet për t’i dëgjuar së paku. Në momentin që ato nisen për tek Gylsymi, dy burra të àrmàtosur mbërrijnë më përpara në shtëpinë e saj dhe kërkojnë paratë që ajo u ka bórxh. Gylsymi kúndërshton dhe thotë me gojën plot se e ka paguar bórxhin kúndrejt tyre, ndërsa ato i betohen se nëse nuk do paguajë me të mirë, ato do e dètyrojnë në formë tjetër për të paguar.

Burrat e àrmàtosur i futen edhe në shtëpi me fórcë por Gylsymi vijon të shfaqë rezístencë. Shumë shpejt, në derë do trokasë Rejhani por ato ia mbyllin gojën Gylsymit, ndaj ajo nuk përgjigjet dot dhe Rejhani largohet. Me një dërrasë, Gylsymi i gòdet burrat dhe ia mbàth nga shtëpia, duke përfunduar para Rejhanit dhe Emirit. Ky i fundit ballafaqohet me burrat, i gòdet dhe i shpòrr që aty, por sërish nuk e bën dot për vete Gylsymin. Ajo falenderon por me të shpejtë largohet, jo më në për në shtëpinë e saj.

Dujgu dhe Ali marrin në pyetje personin që e qèlloi Dujgunë. Ai vëren tènsionin mes tyre dhe për të ngàcmuar Aliun, thotë se një pòlìc nuk fshìhet dot pas një femre. Aliu reagon shumë kèq por Dujgu i ndan, gjë që shton reagimin e tij të tepruar, duke bërë që Aliu t’ia ndalojë Dujgusë që t’a prekë dhe t’i thotë fjalë shumë të rènda, se do preferonte të kishte vdèkur sesa të ishte shpëtuar nga ajo. Pavàrësisht fjalëve aq të rènda, Dujgu nuk i përgjigjet aspak. Ato kthehen në zyrën e tyre, pranë kolegëve të tjerë.

Eprori i punës u shkon pranë dhe njëherazi i lajmëron të gjithë se Dujgu do zhvendoset pas 3 ditësh në zyrat që kanë në Ankàra. Vollkani shpreh mèrzi që Dujgu po largohet, Kàraja me Ibon nuk reagojnë fare ndërsa Aliu thotë se kjo është gjëja më e duhur. Pranë tyre, në ato momente do jetë edhe Jamuri, e dashura e Aliut. Ndonëse nuk flet, ajo me vete mendon se kjo është diçka shumë e mirë, pasi sipas saj, Dujgu ka shfrytëzuar çdo rast për t’a konfuzuar sa më tepër Aliun në lidhje me të.

Paralèlisht, në anën tjetër ndodhet Nana, në shtëpinë e Jamanit. Nedimi troket për një çështje me Jamanin por përballet për herë të parë me Nanën, e cila i pëlqen së tepërmi. Ai e zgjat bisedën aq sa mundet me të, më pas largohet pranë Jamanit. Para tij, Nedimi rishpreh kèqardhje për ngjarjen e tmèrrshme që i mòri jetën Seherit, thotë me bindje se e di që Jamani e gjýkon atë dhe e shikon si fàjtor, sikur ai nuk e ka kontrolluar mjaftueshëm situatën. Jamani nuk i përgjigjet fare asaj teme por vijon me çështjet e punës.

Pas largimit të Nedimit, Jamani gjen Nanën duke rregulluar një lodër të Jusufit dhe shpreh çudi me mimikën e fytyrës. Nana e pyet përse ai është aq paragjýkues por sado që nevrìkoset, Jamani nuk i përgjigjet sepse dëgjon zilen e telefonit dhe përgjigjet. Ai në të vërtetë është telefoni Nanës dhe përtej telefonit dëgjohet zëri i Idrisit, numrin e të cilit ajo e ka shënuar me emrin Sulejman. Idrisi e fìk telefonin menjëherë nga frìka ndërsa Nana e menaxhon situatën mjaftueshëm, sa për t’a bërë atë të besojë se ishte një mik i saj me emrin Sulejman.

Nedimi vjen në shtëpinë e Jamanit, ku takohet rastësisht me Nanën. Ai ndalon për t’a përshëndetur dhe një pëlqim që i lind menjëherë, bën që ai t’a zgjasë më shumë se normalisht bisedën me të. Pas asaj bisede, ai shkon në zyrën e Jamanit, ku ky i fundit ende i mban qëndrim. Nedimi thotë me bindje se e di që Jamani e shikon atë si përgjegjës për vdèkjèn e Seherit, por gjithashtu betohet se nuk ka pasur gjë më shumë në dorë për t’a mbrojtur. Jamani nuk e vazhdon më tepër atë bisedë, por fuksohet tek puna.

Sakaq, punën po bën edhe vëllai i tij i pazbuluar ende, Aliu. Ai, sëbashku me Dujgunë po marrin në pyetje personin që e plàgosi Dujgunë por që qëllim kishte vràsjèn e Aliut. Qëllimisht, ai e ngàcmon Aliun, se si gjòja ai është aq i páaftë saqë e mbrojti një femër. Aliu i vërsùlet por Dujgu e ndan prej tij dhe e largon të búrgosurin. Mëse i névrikosur, Aliu ulèret, kërkon që Dujgu të mos e prekë asnjëherë më me dorë dhe thotë me gojën plot se do preferonte të vdíste, para se të mbetej bòrxh tek ajo.

Vetëm pak çaste më vonë, kur të gjithë ndodhen në zyrë, eprori i tyre lajmëron se brenda tre ditësh, Dujgu duhet të jetë e transferuar në zyrën paralèle që kanë në Ankàra. Vollkani shpreh mérzi që ajo po largohet ndërsa Aliu thotë se kjo është më e mira e mundshme për t’u bërë. E dashura e tij Jamuri, mendon me vete se ai largim do jetë shumë i dobishëm për të, pasi sipas saj, Dujgu po shfrytëzon çdo mundësi për t’ia bërë lémsh mendimet Aliut. Ndërkohë, në shtëpinë e Jamanit, Nana po rregullon një lodër të Jusufit, kur pranë i shkon Jamani.

Ai e shikon me shumë çudi, ndaj Nana e pyet përse ai është aq paragjykùes. Para se Jamani të përgjigjet, Idrisi telefonon Nanën por Jamani pándeh të jetë telefoni i tij dhe përgjigjet. Në anën tjetër të telefonit dëgjohet zëri i Idrisit i cili tmèrrohet kur kupton se kush i është përgjigjur. Ai e mbyll me të shpejtë telefonatën ndërsa Nana, e cila e ka rregjistruar numrin e tij si ‘Sulejmani’, e ritelefonon, híqet sikur është një mik i vjetër dhe kësaj rradhe, në atë telefon përgjigjet Kazimi, jo më Idrisi.

Fulja bisedon me Emrenë mbi vendimin e saj të ri, që të pranojë ofertën për punë që ka marrë në zyrën e prònave në lagjen e tyre. Emreja e mbështet por nuk e di se në të vërtetë, Fulja e ka pranuar atë punë për të qenë më në kontakt me vajzat që kërkojnë ndihmën e saj për të zbuluar se çfarë po kùrdisin djemtë kùndër tyre. Fulja e fillon punën dhe prònarja largohet pa e ditur se çfarë po bën ajo në të vërtetë. Dy vajzat e para që Denizi i sjell në zyrë, tregojnë që i njëjti djalë po i màshtron, duke u shprehur të dyjave dashuri.

Madje, ai ka arritur në atë gradë, saqë tek të dyja ka kërkuar dorën për fejesë, duke qenë i shoqëruar edhe nga prindërit e tij. Gjatë kohës që Fulja tenton t’a zgjidhë atë situatë aq të ngàtërruar, Meltemi kërkon nga Zejnebi që ajo të mos flejë më gjatë në shkollë, pasi do e shikojnë punonjësit dhe prindërit, gjë që nuk do ishte aspak e hijshme për institucionin. Zejnebi e mirëkupton, pa e ditur fare që në të vërtetë, Meltemi po ia punon pas shpine. Sapo Zejnebi largohet duke aprovuar, Meltemi nxjerr kthètrat.

Ajo futet fshèhurazi në zyrën e Zejnebit dhe me një USB, vjèdh të dhënat e saj më të rëndësishme që i ruante me besim, në një kompjuter pa fjalëkalim. Zejnebi ndërkohë ka arritur të akomodohet në një hotel të lirë, mëse e mèrzitur që nuk ka një vend të mjaftueshëm për të marrë pranë vetes fëmijët. Personi nga i cili u nda së fundmi në një formë aspak të lehtë, Sinani, në ato momente po përfundon misionin e tij, që është edhe shkaku përse u nda Zejnebi nga ai. Pa hezitim, Sinani niset për në shtëpinë e vajzës me të cilën po flìrton.

Ajo e mirëpret sëbashku me babanë e saj, ndërsa Sinani, për t’a zènë babanë e saj, shkon fshèhurazi në zyrën e tij dhe i vendos një përgjùes. Duke sàjuar një jùstifikim se gjòja ka nënën të sëmùrë në spìtal, Sinani largohet që aty dhe menjëherë hèdh në mbèturina telefonin, në të cilin ka numrin që vajza e telefonon gjatë gjithë kohës. Me aq, Sinani e mbyll misionin e tij ndërsa të nesërmen në mëngjes, e fillon ditën me një tjetër mision, duke i shkuar Zejnebit në hotel që të fitojë faljen e saj.