Telenovela News

Jamuri bëhet së tepërmi xhelòze që Aliu e shpëtoi Dujgunë dhe në çdo moment mendon si t’a afrojë atë më shumë nga vetja. Për këtë, ajo do përdor edhe rrugët e pàdrejta dhe kështu, sàjon nje histori sikur një hàjdut i është futur në shtëpi mbrëmjen e kaluar.  Për t’a bërë të besueshme, Jamuri ka sjelle përmbýs gjithë shtëpinë dhe ka lènduar krahun e saj me thonj, gjòja se e ka kàpur hàjduti teksa po tentonte të shpëtonte prej tij. I gjithë qëllimi historisë është që Aliu t’a ftojë të qëndrojë në shtëpinë e tij, për siguri.

Megjithatë, Aliu fillimisht shkon pranë Dujgusë, vetëm për t’a bërë të ndihet në fàj, duke thënë se po t’i ishte përgjigjur lajmërimit pòlìcor për arràtìsjen e àrmìkut të saj, ai nuk do i shkonte nga pas por do ndodhej afër Jamurit që ka pasur nevojë për të. Sakaq, në anën tjetër ndodhet Jamani, i cili takohet me Nedimin pranë Nanes në spìtal dhe teksa Nana e dëgjon duke dhënë urdhërat e tij mìzor, ajo ndërhyn. Shume i nevrìkosur, Jamani i kthehet për t’i theksuar se diçka me shumë rëndësi.

Ai sqaron, se ndonëse po kujdeset për të në spìtal, këtë po e bën sepse ajo është plàgosur në orar të punës por nga momenti në moment mund t’a dèboje nëse ajo do e teprojë. Jamani ende nuk e di se Jusufi është aq i lidhur pas Nanës, saqë, ne mungesë te saj, ai as nuk ha dhe as nuk pi, çfarëdo që i ofron Xhengeri. Çaste më vone, brenda asaj dite, dòktori sjell làjmin se Nana mund të dalë nga spìtali. Sëbashku, Nana dhe Jamani rikthehen në shtëpinë e këtij të fundit, ku Jamani do e ballafaqojë Nanën me trupròjat.

Jamani i ofèndon e akùzon trupròjat dhe lavdëron Nanën për guximin e saj, pasi ndermjet kamerave rrugore, ka parë se si ka vepruar Nana dhe si kanë vepruar ato në momentin e rrèmbìmit. Lëvdatat e Jamanit për Nanën bëjnë xhelòze Ajnurin, ndërsa Nana bën per vete edhe Neslihanin.  Neslihani i shkon në dhomë Nanës, për t’i kërkuar ndjesë për paragjýkimin që kishte krijuar për të, duke pàndehur se ishte një làkmitare që ia kishte vënë syrin pasurisë, por heròizmi saj tek Jusufi, vërtetoi të kùndërtën.

Jamani qëndron për gjatë gjithë natës në spìtal, pranë Nanës por në momentin që ajo zgjohet, ai i thekson se nuk i intereson shëndeti i saj personalisht por përderisa është lènduar në orar të punës, e ka për detyre edhe kujdesin. Çaste më vonë, pranë tyre do shkojë Nedimi. Nana i dëgjon nga dera se si Jamani jep urdhëra mizòre për tràdhtarët që ka zbuluar dhe në mendje i vjen Azizi. Ajo pàndeh se në të njëjtën formë ka urdhëruar edhe vràsjèn e Azizit, prandaj i hàkërrehet Jamanit me fjalë e akùza të rènda.

Nana vazhdon derisa Jamani e ndalon dhe i kujton se pavàrësisht kushteve në të cilat janë në atë moment, ajo mbetet nje punonjese e thjeshtë dhe mund t’a dèboje nga momenti në moment. Por, Nana nuk është aq e thjesht pasi Jusufi, vetëm nga mungesa e saj, refuzon sërish të hajë dhe të pijë. Ajo natë kalon me aq, ndërsa te nesërmen në mëngjes, Jamani rikthen në shtëpi Nanen, të cilën e ndalon para trupròjave që ato t’i kërkojnë falje për gjithë situaten që nuk e kontrolluan. Kokëùlur, Nana largohet prej tyre.

Megjithatë, ajo e degjon Jamanin tek e lavdëron atë ndërmjet krìtikave për to, sepse u thotë se ajo, Nana, nuk u trèmb aspak dhe nuk e mendoi veten por iu hòdh në grykë rrèmbyèsve të Jusufit, gjë që Jamani e ka parë nga kamerat e rrugës që Nedimi ka siguruar. Ato ulèrima dëgjohen deri brenda dhe Jamani bën xhèloz edhe Ajnurin, e cila përpiqet të ùlë Nanen duke ngritur veten. Por Nana ka fituar edhe zemra të tjera në atë shtepi dhe një prej tyre është edhe Neslihani. Kjo e fundit, i shkon në dhomë brenda pak çastesh.

Ajo tregon sinqerisht se e ka menduar atë si nje làkmitare pasurie por me heròizmin ndaj Jusufit, u bind se ka gàbuar dhe tani po kërkon ndjesë, ndjesë te cilën Nana e pranon. Sakaq, në anën tjetër ndodhet Aliu, i cili bie në rrèngun e Jamurit. Ajo kthen shtepinë përmbýs dhe madje lèndon edhe veten në krah, vetëm që të duket sikur ia ka bàstisur shtepinë një hàjdut. Jamuri shpreson që Aliu t’a ftojë të qëndrojë në shtëpinë e tij por Aliu nxiton të krìtikojë Dujgunë duke thënë se po të ishte përgjigjur në lajmërimin e pòlìcisë, ai nuk do i kishte shkuar asaj nga pas por do ndodhej pranë Jamurit.

Zejnebi do mbetet e vetme pas largimit të Sinanit, por jo për shumë kohë, pasi pranë saj do shkojë Ahmeti, për të vizituar fëmijët. Ai mëson çfarë ka ndodhur mes tyre dhe pa fàjësuar Zejnebin, i jep të drejtë Sinanit, pasi kujton nga vetë martesa e tij me Zejnebin, faktin që ajo kërkon që gjatë gjithë kohës, me patjetër, partneri t’ia shprehë dashurinë aq shumë sa ajo do. Zejnebi e pranon por biseda tyre merr fund kur fëmijët u shkojnë pranë. Paralèlisht, një tjetër çift do pèsojë një krìsje të madhe.

Ai është çifti “Fulja dhe Emre” ku ky i fundit, nuk do i thotë asgjë Fuljës mbi Osmanin, derisa e ndjèk nga pas dhe i zè të dy në një restorant. Emre i vendos pràngat Osmanit, duke e dòrëzuar në pòlici për màshtrimet që ai bën prej kohësh, ndërsa me Fuljën nuk flet aty, por i kërkon t’a presë në shtëpi. Fulja e pret me lòt në sy dhe sapo ai vjen, i shpjegon situatën. Emreje e dëgjon me shumë kèqardhje dhe zhgènjim njëherazi, duke thënë se tanimë është bindur se ajo ka varèsi ndaj adrènalinës.

Sipas tij, Fulja nuk do heqë kurrë dorë nga màrrëzitë që i japin adrènalinë, ndaj dhe largohet nga shtëpia, për të shkuar pranë Sinanit, në shtëpinë e Munevverit. Kjo e fundit, teksa u jep atyre këshilla martesore, merr për vete një mesazh nga një numër i panjohur që i tregon restorantin ku ndodhet në ato momente Kadiri, me një grua tjetër. Munevveri bashkë me djemtë nxitojnë për në atë restorant, pa e ditur se atë mesazh ia ka dërguar vetë vajza e Kadirit, Denizi, me qëllimin që Munevveri të shkojë pranë tij dhe të rikrijojnë komunikim.

Ndryshe nga skàndali që Denizi priste që Munevveri të bënte, ajo e fotografon Kadirin me gruan tjetër dhe para vëllasë së saj e Emresë, tregon se çfarë do bëjë me paratë që do përfitojë nga divòrci me Kadirin. Ato e shikojnë mëse të habitur, por të lumtur që ajo nuk po krijon skàndal, nuk e ngàcmojnë më tepër. Që aty, ato kthehen në shtëpi, ku në oborr do gjejnë Fuljën që kërkon të flasë me Emrenë por Emreja vijon t’a refuzojë. Ai largohet dhe Fuljën e lë nën shoqërinë e Sinanit, i cili tenton të bëjë rolin e palës ndërmjetëse.

Fulja vazhdon me kërkimet e saj për Osmanin, pa qenë aspak në dijeni se Emreja e ka zbuluar, se i ka kryer të gjitha invèstigimet për të dhe pavàrësisht të gjithave, qëndron në heshtje. Emre pret mëngjesin e të nesërmes për t’iu vënë nga pas Fuljës, në takimin e saj me Osmanin, në një restorant. Në mesin e të gjithëve, Emreja i vendos pràngat Osmanit për màshtrimet e tij, ndërsa me Fuljën nuk pranon që të flasë derisa të shkojnë në shtëpi. Pasi dòrëzon Osmanin në kòmisariat, Emre i drejtohet Fuljës në shtëpi.

Ajo i tregon të vërtetën e situatës në të cilën ai e zùri por Emre e përqèsh, thotë me bindje se ajo ka krijuar vàrësi nga adrènalina dhe nuk heq dot dorë nga asgjë i sjell adrènalinë dhe së fundmi, largohet nga shtëpia. Ai troket në shtëpinë e Munevverit, ku tanimë ndodhet edhe Sinani. Teksa Munevveri shpreh kèqardhje për gjendjen e të rinjve dhe fatet e tyre në martesë, ajo për vete merr një mesazh ku dikush i panjohur i shkruan se bashkëshorti po e tràdhton dhe nëse do t’a shikojë, ka edhe adresën në cilin restorant ndodhet ai me femrën tjetër.

Bashkë me Emrenë dhe Sinanin, Munevveri mbërrin me nxitim tek ai restorant, por nuk bën asnjë lloj skàndali dhe as që ballafaqohet me Kadirin. Munevveri thjesht i fotografon dhe mendon se çfarë do shpenzojë me paratë që do marrë nga divòrci me të. Kur kthehen në shtëpi, ato gjejnë Fuljën në oborr por ndonëse ajo ndodhet aty vetëm për Emrenë, ky i fundit sërish refuzon që të flasin. Ai futet brenda, ndërsa Sinani qëndron me Fuljën, duke tentuar t’a kuptojë atë por edhe të shpjegojë anën e Emresë.

Paralèlisht, Ahmeti po dëgjon versionin e Zejnebit për krìsjen me Sinanin. Nga eksperienca që vetë ka pasur me Zejnebin, Ahmeti thotë se Zejnebi e ka të pamundur të durojë pak kohë kur partneri saj nuk ia shfaq dashurinë aq shumë sa ajo do. Ai përpiqet të shpjegojë edhe anën e Sinanit, por më kòt. Sakaq, të nesërmen në mëngjes, Fulja do ndajë me Denizin pròblemin e saj me Emrenë por pròblemi tyre duket sikur nuk ka zgjidhje. Denizi ndërron temë dhe rrëfen se mesazhin anònim në celularin e Munevverit, e ka dërguar ajo, me shpresën për t’i pajtuar.

Omeri kthehet me Ryjanë pranë Xhemresë, duke e lumturuar pamasë atë, derisa një telefonatë nga kòmisari pòlìcisë, do ia shùajë buzëqeshjen. Ai i tregon se Çelebiu ka mundësuar lìrimin e Adnanit, ndaj duhet të bëjnë shumë kujdes, pasi me shumë mundësi, ai lìrim është bërë vetëm për të çuar në vend ndonjë urdhër të Çelebiut. Ashtu siç kòmisari pàndehi, Adnani merr urdhër t’i japë fùnd jetës së Ozanit, duke e vràrè me àrmè. Adnani shkon në lagjen e tyre dhe qèllon drejt Ozanit, po atë ditë.

Plùmbin e asaj àrmè, nuk do e marrë Ozani por Omeri që i del përpara, duke pasur të veshur një antìplùmb. Pòlìcia e arrèston menjëherë Adnanin por gjatë rrugës për në pòlìci, kòmisari ndalon, për t’i bërë atij një propozim bashkëpunimi. Ai i tregon fillimisht se nëna tij është sëmùrur gjatë kohës që ai ishte i bùrgosur dhe përveç tij, nuk ka kush tjetër të kujdeset për të, ndërsa për Çelebiun, i thotë me siguri se ai e ka lìruar nga bùrgu, vetëm për t’a pasur nèn urdhërat e tij.

Nëse Adnani do bashkëpunojë me pòlìcinë, atëherë do përfitojë shumë vite të zbritura në dënìmin e tij. Adnani pranon dhe për hir të atij bashkëpunimi, ai i thotë Çelebiut se e ka vràrè Ozanin. Çelebiu e falenderon dhe largohet i qetë prej aty, për të shkuar në qelìnë e tij, ku është përherë i vetëm. Ai e heq rripin e pantollonave të tij, formon një lìtar me të dhe vàr veten. Pòlìci që do i dërgojë ushqimin e atij vakti, e gjen të vàrur dhe i tmèrruar, lajmëron organet kompetente.

Paralèlisht, Xhemreja mëson se çfarë ka ndodhur atë ditë me Ozanin dhe Omerin dhe nèvrikoset së tepërmi me Ozanin që nuk e shikon rrezìkun siç është por vijon t’i shkojë asaj nga pas. Ozani ngulmon se nuk do tërhiqet nga dashuria tij për shkak të një personi tjetër ndërsa Xhemreja ngulmon se ai duhet t’i rrijë larg. Ozani jo vetëm që nuk pranon por tregon edhe unazën që mban në xhep, me të cilën do i propozonte. Në momentin që ato flasin, një telefonatë bòmbè vjen në shtëpinë e Çelebiut, ndërmjet të cilës lajmërojnë se e kanë gjetur të vàrur në qèli.

Çelebiu gjen mënyrën për të lìruar Adnanin nga bùrgu dhe e thërret atë pranë vetes, për t’i treguar lëvizjen e rradhës që do bëjnë, për të cilën pretendon të jetë përfundimtare dhe mjaftueshëm e rèndë, sa për t’a kujtuar të gjithë njerëzit, gjatë gjithë jetës së tyre. Urdhëri është të vràsè Ozanin por ai urdhër është marrë parasysh nga kòmisari që Xhemresë dhe të tjerëve u qëndron aq pranë. Ai e telefonon për t’i kërkuar të bëjë kujdes por Xhemreja frìkësohet së tepërmi, më shumë për Ozanin sesa për veten e tij.

Tanimë grupit të tyre u është bashkuar edhe Ryja, e cila qëndroi për hir të Omerit por edhe ajo është po aq e frìkësuar. Në lagjen e tyre, Adnani shkon me një àrmè në dorë për të vràrè Ozanin por Omeri i hìdhet përpara dhe e merr ai plùmbin në drejtim të zemrës, por që antìplùmbi i veshur nuk e lejon t’ia prekë trupin. Kòmisari arrèston menjëherë Adnanin dhe veçmas, i tregon atij me bindje se Çelebiu e ka nxjerrë nga bùrgu, vetëm për interesin e tij dhe tani ai vetë, Adnani, sapo humbi lìrinë nga e para.

E vetmja mënyrë që ai të marrë shumë lehtësim në dënìmin e tij, është nëse do bashkëpunojë me pòlìcinë që të bëjë çdo gjë siç i thonë ato por Adnani kùndërshton, derisa mëson se nëna e tij është sëmùrë rèndë gjatë bùrgosjes që ai mori dhe nuk ka njeri tjetër që mund të kujdeset për të. Për hir të nënës, Adnani shèt Çelebiun dhe atij i shkon pranë duke i thënë se arriti t’a vrìstè Ozanin në vend. Gjatë kohës që Çelebiu feston làjmin e rrèmë që mori, Ozani ndodhet pranë Xhemresë, që është mëse e tmèrruar nga ajo që ndodhi.

Xhemreja i kërkon t’i qëndrojë shumë larg për sa kohë që Çelebiu jeton, pasi po aq kohë, rrezìku vazhdon. Ozani betohet se nuk e frìkëson aspak ai dhe nxjerr nga xhepi unazën me të cilën do i propozonte para se Adnani t’i priste rrugën me àrmè, por Xhemreja nuk e lejon t’i propozojë. Personi që bën Xhemrenë të heqë dorë nga dashuria për Ozanin, në ato momente, i drejtohet qelìsë së tij të izòluar ku është mëse i vetëm, heq rripin e pantollonave dhe duke e përdorur si lìtar, ai i jep fùnd jetës së tij.

Tèmperatura e Masallit do e sjellë sërish Narinin pranë saj, pasi përtej mllèfit me Narinin, Kemali ia beson të bijën, veçanërisht tanimë që ka mësuar se ajo është dòktoreshë vetë. Narini nuk e mjèkon pasi nuk ka gjërat e duhura pranë, por i tregon asaj një përrallë, teksa presin ardhjen e Erhanit, të cilin Kemali e telefonoi, duke e konsideruar si mjèkun e familjes tashmë. Përralla që Narini tregon, është e sàjuar në çast, vetëm e vetëm që të përçojë tek Kemali mesazhin e duhur, se përse ajo ia ka fshèhur të shkuarën.

Ashtu siç Narini donte, përralla jep efekt dhe Kemali pranon që të flasin. Në një shpjegim të gjatë, Narini zgjedh që t’a mbyllë duke ia lënë në dorë Kemalit qëndrimin apo largimin e saj, por Kemali thotë vetëm se mezi po e pret ditën e gjýqìt të Masallit. Biseda tyre do ndërpritet nga ardhja e Erhanit, i cili do kontrollojë vogëlushen dhe do i qetësojë të gjithë. Mirëpo, ajo vogëlushe, do shikojë rastësisht diçka që nuk e shikojnë të tjerët. I shkùjdesshëm nga xhelòzia, Erhani thýen një fotografi të Narinit pranë Kemalit dhe Masallit.

Masalli e shikon por nuk flet fare, me asnjë njeri. Sakaq, në anën tjetër ndodhet Emiri me Rejhanin që sjellin në shtëpi Gylsymin dhe e prezantojnë atë edhe me pjesën e stafit, që Emiri të japë urdhërin e qartë se Gylsymi do jetë pjesë e asaj shtëpie, njësoj si të tjerët. Xhavidana e irrìtuar, e merr djalin e saj veçmas, që t’a bëjë të heqë dorë nga vendimi tij, që sipas saj, është një màrrëzi e madhe. Sado që Xhavidana përpiqet për këtë, ajo nuk ia del dot pasi Emiri është i vendosur t’a mbajë në familje, të vetmen familjare të Rejhanit.

Ato të dyja po bisedojnë gjithashtu veçmas, në oborr, ku Rejhani i tregon Gylsymit për shumë e shumë perìpecitë që dashuria saj me Emirin ka kaluar. Emiri e dëgjon me shumë krenari dhe për t’a gëzuar ende më shumë Rejhanin, i fton të dyja për në një surprizë. Surpriza do jetë vajtja në fshatin ku ato janë lindur, ku Rejhani do përlotet ende më shumë teksa kujton fëmijërinë dhe prindërit që nuk i kanë më. Në përfundim të asaj vizite, të tre do vizitojnë vàrrin e nënës së tyre të ndjerë ku dhe do luten për të.

Emiri e merr Gylsymin para të gjithë punonjësve të shtëpisë, për t’i lajmëruar se Gylsymi tanimë është pjesë e asaj shtëpie, njësoj si gjithë të tjerët dhe duhet t’a trajtojnë më së miri. Të gjithë i urojnë mirëseardhjen, ndërsa Xhavidana  e merr veçmas Emirin në dhomë, për t’i kërkuar t’i japë fund asaj situate, që e quan një màrrëzi të madhe pasi ende nuk e njohin dhe ai po e fton në shtëpi për të jetuar me to. Sado që Xhavidana përpiqet në të sajën, Emiri është i bindur në mendimin që ka dhe nuk e kthen dot ajo.

Ai del jashtë në oborr ku Rejhani po qëndron me Gylsymin dhe e dëgjon me shumë krenari bashkëshorten e tij, tek i tregon së motrës se sa shumë gjëra ka kaluar dashuria e saj me Emirin dhe në fund, ia ka dalë të triumfojë. Mëse i lumtur nga ai rrëfim që sapo dëgjoi, Emiri u shkon pranë, i jep një përqafim të madh Rejhanit dhe i fton të shkojnë me të për në një vend surprizë. Ai vend surprizë, do jetë vendlindja e vajzave, ku Rejhani kujton me mall shumë momente nga fëmijëria tyre.

Të tre sëbashku, vizitojnë edhe vàrrin e nënës së ndjerë të vajzave, ku dhe luten për shpirtin e saj. Sakaq, në anën tjetër ndodhet Narini. Ajo dhe Kemali vërejnë se Masalli është me tèmperaturë dhe Kemali nuk ngurron për të lajmëruar Erhanin, që tanimë e konsideron si mjèkun e familjes. Gjatë kohës që presin Erhanin të vijë, Narini i tregon një përrallë Masallit. Me atë përrallë, Narini tenton të përçojë mesazh tek Kemali, që ai të zbutet në qëndrimin e tij dhe së paku të pranojë që të flasin.

Ashtu siç Narini pretendonte, Kemali pranon që të flasin. Ato ulen të bisedojnë pranë njëri tjetrit dhe Narini, në përfundim, ia lë atij në dorë nëse do që ajo të qëndrojë apo të largohet, por Kemali përgjigjet vetëm duke thënë se pret me padurim ditën e gjýqìt të Masallit. Bisedën e tyre e ndërpret ardhja e Erhanit që kontrollon Masallin dhe qetëson situatën, por edhe do i rrèshqasë situata e tij nga duart, për një moment të vetëm. Kur mendon se nuk e shikon njeri, ai hedh në tokë një fotografi të Narinit me Kemalin dhe Masallin por kjo e fundit e shikon.

Jamuri nuk ndjen aspak dhèmbshuri për Dujgunë që nuk bën dot fëmijë por shqètësohet se mos Aliu e mëson, pasi është e bindur që Aliu do ribashkohej me të po të mësonte se ajo është arsyeja që e ka bràktisur. Prandaj, Jamuri i vë qëllim vetes që t’a afrojë Aliun shumë më tepër nga vetja, vetëm që t’a largojë nga Dujguja. Për këtë, sapo shkon në zyrë, ajo i propozon që të largohen pak nga lodhja e punës dhe të bëjnë piknik sëbashku, por Aliu refuzon, derisa në zyrë futet Dujgu.

Ardhja e Dujgusë i kujton Aliut fjalët e saj, se si duhet t’i qëndrojë larg Jamurit nëse nuk ndjen dashuri për të, prandaj, me atë mllèf për Dujgunë, i thotë ‘po’ Jamurit. Por, pikniku tyre do marrë fund shumë shpejt dhe pikërisht për shkak të Dujgusë, pasi në radiot e punës, shefi i pòlìcisë lajmëron se është arràtisur nga bùrgu màfìozi që pràngosi Dujgu dhe kanë mësuar nga shokët e qelìsë së tij, se ai po del vetëm për t’u hàkmarrë. I frìkësuar për Dujgunë, Aliu e lë Jamurin dhe nxiton t’a gjejë atë se ku ndodhet.

Aliu mbërrin pranë Dujgusë, në momentin më të duhur, kur ajo po sùlmohej nga àrmìqtë e saj dhe e shpëton prej tyre. Sakaq, në anën tjetër ndodhet Jamani. Me nxitim, ai merr Nanën dhe Jusufin në makinën e tij, për t’i dërguar në spìtal. Teksa e dòrëzon Nanën në duart e mjèkëve, Jamani e dëgjon atë tek flet përçàrt, duke thërritur vëllanë e saj dhe ato fjalë i mbesin në mendje. Nga vetë Jusufi, Jamani mëson gjithë ecurinë e ngjarjeve që nga momenti që të voglin e rrèmbyèn dhe tmèrrohet i tëri por është falenderues që Jusufi shpëtoi.

Jamani telefonon Xhengerin, i tregon ku ndodhen dhe i kërkon t’a marrë Jusufin nga spìtali, pasi vetë do i qëndrojë mbi kokë Nanës. Xhengeri u tregon edhe të tjerëve fjalët e Jamanit dhe i vetmi person që nevrìkoset, është motra e tij Ajnuri, e cila bëhet shumë xhelòze për kujdesin e Jamanit ndaj Nanës. Edhe pse pa prova, ajo e mban Nanën si fàjtoren e rrèmbìmit të Jusufit por vëllai i saj i kërkon të mos i thotë të tilla fjalë para Jamanit. Ky i fundit, ndërkohë pret zgjimin e Nanës për t’a marrë në pyetje por ajo thotë vetëm se nuk do e lèndonte kurrë Jusufin.

Jamani merr Jusufin dhe Nanën në makinën e tij dhe me nxitim i drejtohet spìtalit. Pasi e dòrëzon tek mjèkët e posaçëm, ai bisedon me Jusufin, i cili tregon një nga një se çfarë ka ndodhur që nga momenti që atë e rrèmbyèn. Jamani e dëgjon me vëmendje por mendjen e tij më së shumti e zë momenti kur Nana përçàrt thërret vëllanë e saj. Pasi përfundon bisedën me Jusufin, Jamani telefonon Xhengerin për t’i kërkuar që t’a marrë Jusufin prej aty. E gjithë familja gëzohet shumë për Jusufin por Ajnuri shtrèmbëron fytyrën.

Ajo nuk e pranon dot që Jamani të qëndrojë në spìtal për t’u kujdesur për Nanën, të cilën Ajnuri e akùzon si fàjtoren e atij rrèmbìmi. Xhengeri dhe të tjerët i kërkojnë të heshtë, por më kòt. Sakaq, gjatë asaj kohe, Nedimi shkon pranë Jamanit dhe teksa bisedojnë mbi situatën që kaluan, të dy bien dakord se pa Nanën, ai shpëtim nuk do ishte i mundur. Vetëm pak çaste më vonë, Nana zgjohet. Ajo gjen në dhomën e saj Jamanin, gjë që e çudit së tepërmi, ndërsa ai e pret me shumë pyetje.

E lodhur, Nana nuk i përgjigjet pyetjeve të tij por i thotë me gojën plot se ajo nuk bën asgjë që i bën dèm Jusufit. Në anën tjetër ndodhet Jamuri, e dashura e re e Aliut, që tanimë ka mësuar arsyen e vërtetë të bràktisjes së Dujgusë. Në një bisede të sinqertë me shoqen e saj, Jamuri thekson se Aliu do ribashkohej menjëherë me Dujgunë po të ishte në dijeni të së vërtetës, ndaj i duhet të bëjë çdo lloj gjëje, për t’a afruar Aliun ende më shumë pas vetes. Që atë ditë, ajo vendos t’a ftojë në një piknik.

Aliu fillimisht refuzon por kur futet në zyrë Dujgu, Aliu e pranon vetëm për inàt të saj. Gjatë piknikut, kòmisariati lajmëron të gjitha pàtrullat se ia ka mbàthur nga bùrgu një màfìoz që është arrèstuar së fundmi dhe nga shokët e qèlisë, kanë mësuar se ai ka dalë vetëm për t’u hàkmarrë ndaj personave që e futen brenda. Aliu kujton që personi që mundësoi arrèstimin e tij është Dujgu, prandaj nxiton për tek ajo, duke e lënë Jamurin të vetme dhe duke mbërritur pranë Dujgusë në momentin që atë po e sùlmonin.