Ahmeti e fton Alpin brenda në shtëpinë e tij por mes tyre lind një shérr i madh, sepse ai i kërkon Alpit të qëndrojë sa më larg vajzës së tij, ndërsa Alpi ngulmon se nuk do heqë dorë asnjëherë nga ai fëmijë, sepse i ka lindur në duar. Shèrri tyre zgjidhet vetëm nga pòlìcia, që e merr Ahmetin në kómisariat për shkak të dhúnës që ushtroi. Meltemi zemëròhet shumë me Alpin, i kërkon të qëndrojë larg punëve të saj dhe nxiton për në kómisariat, nga ku nxjerr Ahmetin të pafàjshëm dhe sëbashku kthehen në shtëpi.
Pavàrësisht dashurisë së pakushtëzuar të Meltemit, Ahmeti e lë atë jashtë shtëpisë së tij. Paralèlisht, atë natë, Munevveri merr një telefonatë kércénuese nga fàjdexhiu ku ka shkuar atë ditë Sinani për të biseduar çështjen e Kemalit. Ai i betohet Munevverit se nëse ajo dhe i vëllai nuk do qëndrojnë larg asaj çështjeje, ai do i vràsè të dy. Për shkak të atij kércénimi, Munevveri nuk fle dot gjatë gjithë natës dhe madje bëhet me témperaturë. Ajo e gdhin atë natë dhe të nesërmen në mëngjes, kërkon menjëherë ndihmën e Sinanit.
Sado që ai përpiqet t’a qetësojë, sërish nuk ia del. E vetmja mënyrë që Munevveri të ndihet e sigurtë, është duke dalë nga shtëpia e màskuar si mashkull, e shoqëruar nga pòlìcët që gjòja po e prángosin dhe ashtu do mbërrijë deri në shtëpinë e Zejnebit. Kjo e fundit dhe Sinani shikohen gjatë në sy, derisa Aisheja ndërhyn dhe e fton edhe Sinanin të qëndrojë aty, përveç Munevverit. Zejnebi kujdeset për Munevverin duke kujtuar se edhe Munevveri është kujdesur shumë për të dikur, dhe ashtu, mbrëmja vjen shumë shpejt.
Në mbrëmje, Sinani pranon të qëndrojë për pak pranë saj dhe mes shumë diskutimesh, Zejnebi thotë me bindje se ai ka fríkë nga përgjegjësia familjare. Një ditë tjetër zbardh, por për Zejnebin do jetë tepër shokùese. Ajo zgjohet dhe shikon se asnjë prej vajzave të saj nuk është në shtëpi. Elifi ka kërkuar të takojë me patjetër Arzunë dhe Sudeja nuk e ka lënë të vetme. Ato ia mbàthin nga shtëpia dhe shkojnë duke rrézikuar deri në búrg, ku mundësojnë edhe takimin, në të cilin Elifi shpérthen, e quan Arzunë një person të kèq që e ka mbajtur për pesë vite dhe e mòhon si nënë.
