Zaferi kthehet në shtëpi për të dhënë làjmin që të gjithëve u bjen si bómbé, se Çinari është líruar nga búrgu dhe e gjithë kjo, duke pasur vajzën e tyre si avòkate, Xhejlinin. Nëna e kësaj të fundit, mbetet pa fjalë dhe i betohet Zaferit se ai nuk do ketë më vend në atë shtëpi, nëse e pranon diçka të tillë. Gjatë kohës që ato po flasin, Çinari ndodhet në shtëpi pranë babait të tij, i cili kërkon një mundësi të dytë për të pasur një marrëdhënie më të shëndoshë mes tyre. Mes lótësh, Çinari pranon dhe ato përqafohen.
Jashtë në oborr, Ilgazi takohet me Nevën, motrën e Parsit, e cila i tregon se ky i fundit do hapë një invèstigim për Xhejlinën, të cilës i rrézikohet profesioni pasi për qëllime të pastra, ndonjëherë ka kryer ndonjë gjë të vogël të jashtëlígjshme. Në rastin konkret bëhet fjalë për furçat e dhëmbëve që ka marrë pa leje dhe për këtë, do pyetet Ilgazi. Ky i fundit nuk gènjen dot dhe për të shpëtuar Xhejlinin nga ajo situatë, vendos të martohet me të dhe të përdorë të drejtën e heshtjes për personat familjarë.
Të nesërmen, ato i kryejnë menjëherë procedurat. Parsi e kupton në çast se çfarë po tentojnë të bëjnë ato, ndërsa motra e tij Neva, pavàrësisht shòkimit dhe xhelòzisë së ndjen, thekson se ajo martesë është vetëm formale, mbi letër. Atë ditë, një familjar i Xhejlinit do cënòjë një familjar të Ilgazit. Ai është Zaferi që rrèmbèn Çinarin për t’i dhënë atij mendimin që pándeh se meriton, ndërkohë që nga familja është larguar duke thënë se nuk do kthehet për shumë muaj, pasi do emígrojë për punë.
Çinari përpiqet të shpëtojë nga ai dhe njëherë ia del, por Zaferi e zë përsëri. Ai dëgjon Çinarin që betohet se Inxhin e ka dashur dhe nuk do e léndonte kurrë por fjalët e tij nuk kanë dobi tek Zaferi. Vràsèsi i vërtetë i Inxhit, Engini, po ndihmohet nga babai i tij Jektai, që çdo gjurmë të vràsjès së saj, t’a dërgojnë në shtëpinë e Osmanit, pasi ai gjithashtu është i dyshùar. Qëllimi i Jektait nuk është t’a shpallë Osmanin fàjtor pasi e di se diçka të tillë nuk e arrin dot, por kërkon të fitojë pak kohë.
