Month: February 2023

Dujgu vendos që t’a provojë kurimin në Gjermani por fillimisht do largohet e vetme, pasi gjithçka ishte shumë e shpejtë dhe Aliu ka lënë shumë punë përgjysëm në kómisariat. Dujgu përshëndetet me gjithë familjen e saj dhe lòtët i rrjedhin rrëke, por të gjithë shpresojnë dhe urojnë shërimin e saj, sepse ashtu si Aliu, edhe Dujguja vetë dëshiron shumë që të ketë fëmijë. Brenda pak orësh, Dujgë mbërrin në Gjermani dhe menjëherë shkon në spítal për të bërë kontrollet e para, sepse nuk i pritet.

Ajo do telefonojë edhe Aliun në një moment që ai ndodhet pranë gjithë familjes së saj, për t’a informuar me të rejat e fundit. Në spítal, Dujgusë i është komunikuar që kurimi saj mund të zgjasë më shumë se gjashtë muaj, mund të shkojë deri në një vit. Për shkak të kohës së gjatë që Dujgu do dètyrohet të qëndrojë larg vendit, shtëpisë dhe familjarëve të saj, Semraja me Jaseminin vendosin të shkojnë edhe ato në Gjermani, pa humbur fare kohë, edhe pse ndjejnë kèqardhje që Sulltana do mbetet e vetme.

Por Sulltana është mëse e guximshme dhe thekson se ka plot njerëz rreth e rrotull vetes për çfarëdo lloj gjëje dhe këtu, përmend kolegët e punës së Aliut. Në anën tjetër ndodhet Jamani. Ai ndodhet në kàmp ende, me Jusufin dhe Nanën. Kjo e fundit e gjen duke vështruar qiellin dhe pyet nëse po kërkon yllin për të cilin Seheri i kishte shkruar edhe në letër. I névrikosur, Jamani i kërkon të mos e përmendë më emrin e atij ylli, pasi drita e tij është shùar me humbjen e Seherit, por Nana nuk e pranon aspak diçka të tillë.

Ajo e irríton ende më shumë Jamanin, duke i thënë se nëse e ka dashur me të vërtetë Seherin, atëherë e di mjaft mirë që ajo dritë nuk do shùhet asnjëherë. Jamani largohet nga Nana, por jo për shumë gjatë, sepse në mbrëmje do flejnë të tre pranë njëri tjetrit, me Jusufin në mes. Gjatë natës, Jamani shikon në ëndërr Nanën duke i kàpur dorën teksa i thotë se duhet të shkojë me të, sepse ajo e di rrugën që mund t’a nxjerrë nga errësira. Jamani zgjohet i fríkësuar, nuk fle më dhe të nesërmen kërkon menjëherë që të kthehen në shtëpi.

Nana shikon Jamanin duke vështruar yjet në qiell, me shpresën se do shikojë yllin për të cilin flisnin me Seherin, gjë që e ka mësuar edhe Nana për shkak të letrës së Seherit që ka lexuar. Ajo i shkon pranë por Jamani thotë se ai yll është shùar me humbjen e Seherit. Nana sërish e kúndërshton dhe thekson se nëse ai e ka dashur me të vërtetë Seherin, atëherë drita e atij ylli nuk do shùhet ansjëherë. Jamani nuk e lejon të flasë më tepër por e largon nga vetja. Megjithatë, largimi nuk do zgjasë për shumë kohë.

Për shkak të Jusufit, Jamani shtrihet të flejë pranë tyre, jashtë në natyrë. Gjatë asaj nate, në ëndërr, Jamanit do i shfaqet Nana. Ai shikon edhe veten, sikur ka humbur në një pyll dhe Nana i shkon pranë duke i kàpur dorën, teksa i thotë se duhet të shkojë me të sepse ajo e di rrugën se si mund të dalin nga errësira. Ajo ëndërr, që për Jamanin është një màkth, bën që ai të zgjohet dhe të mos flejë më për gjatë gjithë natës. Kur zgjohet Nana dhe Jusufi në mëngjes, Jamani nuk është pranë tyre.

Ai po përgatitet për t’u rikthyer në qytet dhe pavàrësisht se sa e mèrzit edhe Jusufin edhe Nanën, ai nuk heq dorë nga plani i tij. Si të mos mjaftonte, kur Nana zgjohet, ajo i përmend të njëjtat fjalë që i ka thënë natën e shkuar në ëndërr dhe pa e ditur se ai e ka parë në ëndërr, e pyet nëse e ka parë në ëndërr që po i trémbet kaq shumë e po i largohet. Sakaq, në anën tjetër ndodhet Dujgu dhe Ali. Fillimisht, Dujgu do largohet e vetme për në Gjermani, derisa Aliu të përfundojë disa punë të lëna pezull në Stàmboll.

Ajo përshëndetet me të gjithë familjen dhe largohet, ndërsa kur mbërrin në spítal, mëson se ka shumë gjasa që teràpia për kurim të zgjasë më tepër se gjashtë muaj, ndoshta edhe një vit të tërë. Për shkak se do zgjasë aq shumë, motra dhe nëna e Dujgusë vendosin që të shkojnë edhe ato në Gjermani për të mos e lënë Dujgunë të vetme. Në krye të atij rrugëtimi me sakrífica, do jetë edhe Aliu, që pa hezituar vendosi të lërë çdo gjë pas e të jetë pranë Dujgusë në momentet më të rëndësishme.

Rafeti gjen Gylxhihanën dhe Xhavitin me rroba gjumi në të njëjtën shtëpi dhe bindet se ato janë rikthyer me njëri tjetrin menjëherë pas divòrcit që ai bëri me Gylxhihanën. Xhaviti nxiton pas tij për t’iu betuar që nuk është siç ai po mendon por Gylxhihana i kërkon të mos e bëjë, duke thënë se Rafeti shikoi atë që donte prej kohësh të shikonte, ndaj nuk ia vlen më me të. Në po të njëjtën kohë, një tjetër çift merr fund përfundimisht. Alpi donte një tjetër shans për martesën e tyre, derisa zbuloi që Xhana e ka gènjyer duke i thënë se ka abòrtuar.

Për një çast, Alpi humbet tòruan dhe ia vendos duart në fýt me qëllimin për t’a mbýtur por nuk e bën. Ai e dèbon nga shtëpia duke i dhënë me vete vetëm një çantë dhe duke ia ndaluar t’i takojë edhe fëmijët. Xhana e dèshpëruar, telefonon Gylxhihanën për ndihmë dhe ajo nuk e kthen mbrapsht. Sakaq, në anën tjetër ndodhet Muzo, i cili e ka parë Nalanin duke u përqafuar me Hajriun por nuk u ka shkuar pranë, nuk i ka vënë në sìklet duke u thënë se i ka parë. Nalanit nuk i thotë asgjë as më pas, ndërsa Hajriut po.

Muzo i kërkon Hajriut që t’a bëjë punën siç duhet, si dhe t’a lajmërojë për çdo largim që ka nga shtëpia, sado herë që largohet gjatë ditës. Brenda në shtëpi, Nalani futet dhe gjen Selenën në një tjetër mision qòrtues e urdhërues para të gjithëve, ndaj i del ajo përpara dhe i kërkon që të tentojë t’a dojë pak veten, pasi ndoshta, duke e dashur veten, do mund të bëhet pak më e ëmbël dhe pozitive. As Leventi vetë, bashkëshorti i Selenës, nuk e kùndërshton Nalanin në ato moment dhe madje e aprovon me mìmika fytyre.

Selena tenton t’u hàkërrehet të gjithëve por merr një telefonatë që do e shpërqëndrojë. Në telefon, Xhaviti i jep adresën e shtëpisë ku po qëndron nëna e tyre dhe i sugjeron t’i shkojë sa më parë pranë, pasi ka nevojë për të. Selena nxiton për tek nëna saj ndërsa Nalani nxiton për tek Tako dhe Dondyja, sapo gjen letrën e rradhës kèrcènuese, në dhomën e saj. Më e ashpèr se kurrë, Nalani u bën të qartë se askush, për asnjë arsye nuk do u futet në dhomë, përveçse me lejen e saj, ndaj ua merr edhe të gjithë çelësat rezervë.

Muzafferi e shikon Nalanin duke u përqafuar me Hajriun por nuk u shkon pranë, nuk i vë në sìklet. Vetëm pasi kthehen në shtëpi, ai ndalon pranë Hajriut, i kërkon t’a bëjë punën siç duhet dhe gjithashtu, kërkon që t’a vërë në dijeni sa herë që do largohet nga shtëpia për të kryer ndonjë punë. Gjatë asaj kohe, prindërit e tij po pèsojnë një krìzë të nisur nga një kèqkuptim. Rafeti gjen Gylxhihanën me rroba gjumi, në një shtëpi me Xhavitin që gjithashtu është i veshur me rroba gjumi dhe pàndeh se ato të dy janë rikthyer bashkë pas divòrcit të tyre.

Xhaviti përpiqet t’i shkojë nga pas e t’a ndalojë çmèndurinë që po bën ai, por më kòt, Rafeti largohet si një fëmijë. Gylxhihana gjithashtu i kërkon Xhavitit të mos lodhet më pas Rafetit sepse ai nuk do ndryshojë asnjëherë më mendje. Paralèlisht, një tjetër çift i martuar pèson krìzë; Alpi mëson se Xhana e ka gènjyer duke i thënë se e ka abòrtuar fëmijën dhe reagon shumë ashpèr, duke tentuar t’a mbýsë atë me duar. Xhana e shpëton veten nga vdèkja por nuk e shpëton dot nga dèbimi që ai i bën nga shtëpia.

E dèrrmuar, Xhana telefonon Gylxhihanën për ndihmë dhe Gylxhihana i hap dyert e shtëpisë. Sakaq, në shtëpinë që la pas Gylxhihana, Selena vazhdon me qëndrimin e rrèptë dhe urdhërat ndaj të gjithëve, derisa Nalani ia mbyll gojën duke i thënë se nëse ajo do mësojë t’a dojë veten sadopak, do i bënte mirë të gjithëve. Askush nuk flet pas atyre fjalëve të Nalanit ndërsa të tjerët ulen për të drekuar me njëri tjetrin, pa e pasur në krye baba Rafetin. Gjatë drekimit, Selena merr një telefonatë.

Xhaviti i thotë asaj se do i dërgojë adresën se ku ndodhet Gylxhihana dhe gjithashtu i kërkon të shkojë sa më shpejt pranë saj, duke thënë se ajo ka shumë nevojë për të. Pas daljes së Selenës nga shtëpia, Nalani gjen letrën e rradhës në dhomën e saj, me kèrcènimin e rradhës brenda. E irrìtuar pafund, ajo shkon pranë Takos dhe Dondysë, për të marrë çdo çelës rezervë të dhomës së saj. Nalani thekson se nga ajo ditë e tutje, askush nuk do i futet në dhomë pa i thënë asaj më parë, qoftë edhe për t’a pastruar dhomën.

Orhani thërret nipin e tij Kadirin, për të biseduar veçmas. Që të sigurohen se askush nuk do i dëgjojë, ato shkojnë buzë detit, ku Orhani fillon të tregojë një histori. Ajo histori, ka nisur shumë vite më parë, kur në një ditë Bajrami, Orhani dhe vëllai tij Veliu gjetën në xhami një fòshnje shumë të vogël. Ato e panë edhe personin që e la fòshnjën, që ishte një burrë shumë në moshë, i cili u tha se nuk do mbajë përgjegjësi për atë fëmijë të lindur jashtë martese por le t’a dërgojnë në jetímore.

Veliu e ka marrë atë fëmijë në shtëpi fillimisht dhe asokohe, edhe Asija ka qenë një fòshnje po aq e vogël. Hatixhesë dhe Veliut nuk u ka bërë zemra t’a dërgonin në jetímore një fóshnje aq të vogël, ndaj kanë vendosur t’a mbajnë në shtëpi si fëmijën e tyre dhe ai fëmijë është Omeri. Mes lòtësh që u rrjedhin të dyve rrëke, Orhani tregon se nëna biològjike e Omerit është Suzana dhe ndoshta ka ardhur koha t’ia tregojnë edhe asaj të vërtetën dhe ndoshta Omeri të bëjë një jetë paksa më komforte, por Kadiri refuzon prèrazi.

Ai thotë me bindje të plotë se kurrsesi nuk do i tregojnë as Omerit dhe as Suzanës vetë për lidhjen e ngushtë mes tyre. Gjatë asaj kohe, Omeri ndodhet në shtëpi, me motrat dhe kushërinjtë. Ajbykeja do i shòkojë të gjithë duke u treguar një video të Harikës, që ia ka bërë atë ditë në një dyqan luksoz, ku Ajbyke ishte futur të provonte rroba më kòt ndërsa Harika, bleu një çantë dhe fshèhurazi vjèdhi një shall. Të gjithë e dinë se mundësitë e Harikës e lejojnë t’a blejë atë shall dhe më tepër ndaj binden se ajo është e sëmùrë.

Harika, në momentet që ato po flasin për të, shikon në internet një fotografi që i ngjàll shumë xhelòzi. Fotografinë e ka shpërndarë Melisa, që ka fotografuar veten krahas familjes, duke buzëqeshur të gjithë me të madhe. Ajo i kërkon edhe prindërve të saj që të dalin jashtë të tre sëbashku si një familje dhe Suzana pranon menjëherë, por Kenani, si gjithmonë, ka prioritet punën dhe nuk jep dot një përgjigje konkrete. Po atë natë, Melisa do shkojë të qëndrojë për pak pranë Harikës dhe do kuptojë se ajo i është rikthyer vesit të vjèdhjes.

Ajbykeja tmèrrohet kur shikon Harikën duke vjèdhur në një dyqan luksoz një shall, pasi të gjithë e dinë se Harika mund t’a blejë një shall të tillë. Për t’a pasur si provë të asaj që Harika po bën, Ajbykeja e rregjistron me telefonin e saj dhe kur kthehet në shtëpi, ia tregon vëllait e kushërinjve të tyre, përveç Kadirit. Ogulxhani preket shumë nga veprimi Harikës dhe i lutet motrës së tij që të mos ia përhapë më tepër. Gjatë asaj kohe, Harika ndodhet në shtëpinë e saj, me prindërit që nuk komunikojnë fare sepse babai është gjithmonë i zènë.

Në atë moment, ajo shikon në internet një foto të postuar nga Melisa. Kjo e fundit ka fotografuar veten pranë gjirit familjar dhe Harika emocionohet, sepse ato të gjithë janë pranë njëri tjetrit dhe mëse të qeshur. Ajo i kërkon prindërve të saj që të dalin një natë jashtë dhe Suzana pranon menjëherë ndërsa Kenani sërish vë punën të parën në listë dhe thotë se nëse nuk do ketë punë të tjera, do munden të dalin. Po atë natë, Melisa do i shkojë Harikës pranë në shtëpi, për të kaluar pak kohë sëbashku.

Ajo shikon në çantën e Harikës shallin që mban ende kopsën e sigurisë dhe kupton se e ka vjèdhur. Duke e ditur situatën e saj, Melisa i përgjèrohet që të mos i rikthehet atij vesi dhe Harika betohet se kjo ishte hera saj e fundit, nuk do e bëjë më. Melisa premton se nuk do i tregojë njeriu dhe pas pak çastesh, largohet dhe nga Harika, për t’u kthyer në shtëpinë e saj. Paralèlisht, po atë natë, do zhvillohet një bisedë mëse e rëndësishme, me të vërteta të pathëna por trònditëse. Do jetë xhaxha Orhani ai që do i kërkojë Kadirit të flasin veçmas.

Për të mos i dëgjuar njeri, ato shkojnë buzë detit, ku Orhani nis të përlòtet sapo thotë fjalën e parë të historisë që do tregojë. Ajo histori, tregon që shumë vite më parë, një fóshnje është bràktisur në oborrin e xhamisë së lagjes së tyre dhe vëllai i tij Veliu, babai i Kadirit, nuk ka mundur t’a dërgojë në jetìmore por e ka mbajtur në shtëpi, pranë Asijes që ishte edhe ajo fóshnje. Ai fëmijë është Omeri dhe për më tepër, e vërteta vazhdon të jetë ende më trónditëse, sepse nëna biológjike e Omerit, është Suzana.

Jamani merr gjërat e duhura nga shtëpia dhe bashkë me Nanën e Jusufin, futen në furgonin në të cilin do kalojnë ditët në kàmp. Largimi i tyre sëbashku, do bëjë që Ajnuri të përjetojë gradën më të lartë të xhelòzisë brenda vetes së saj, aq sa nuk arrin dot as të përqëndrohet në një bisedë me Neslihanin dhe Adaletin, nuk arrin t’i bëjë dot punët dhe asgjë më si përpara, pasi në mendje vazhdimisht ka vetëm Jamanin me Nanën. Ndërkohë ato ndodhen rrugës për në vendin ku do e bëjnë kampingun.

Rrugës për atje, makina ndalon paprítur. Një dèfekt nuk e lejon makinën të ecë por Nana lídh flokët, përvesh mëngët dhe e rregullon. Edhe një herë tjetër, ajo i vërteton Jamanit se është rritur rrugëve dhe di të bëjë shumë gjëra që atij as nuk i shkojnë dot në mendje. Por, mes gjërave që bën, do jetë edhe një pakujdesi e vogël. Ajo nxjerr një çantë nga furgoni për të marrë diçka që i duhet por harron t’a rifusë në furgon. Çanta e madhe blu, ka qenë dikur e Seherit dhe për shkak se Seheri nuk jeton më, ajo çantë është me shumë rëndësi për Jamanin.

Për të ka aq rëndësi, saqë e lë Nanën dhe Jusufin të vetëm në mes të asgjësë ku do ngrenë kàmpin dhe rikthehet për t’a gjetur. Ndërsa në anën tjetër ndodhet Dujgu. Mëse e emocionuar, ajo qëndron para Aliut, me gojën plot që pranon të martohet me të. Aliu nuk dëshiron të presin fare ndaj cakton momentin e celebrimit të tyre që atë ditë. Làjmi i tyre përhapet shumë me të shpejtë tek rrethi i ngushtë dhe secili prej tyre, gëzohet pa masë. Nga nxitimi i asaj martese, Dujgu nuk vesh as një fustan të bardhë të thjeshtë.

Ashtu siç ishin, me ato rroba, ato paraqiten në báshki, celebrohen dhe kthehen për të festuar me miqtë e familjarët e tyre. Festimi i asaj dite do shtohet ende më shumë pas telefonatës që merr Vollkani. Nga xhaxhai i tij mjèk, Vollkani mëson se një mjèk në Gjermani ka ofruar një mundësi kurimi për Dujgunë. Përqindja e funksionimit të kurës është e lartë por jo 100%, do zgjasë plot gjashtë muaj dhe do zhvillohet në Gjermani. Dujgu heziton të përgjigjet, pa e ditur nëse duhet të pranojë apo jo por Aliu i premton se do jetë me të ato gjashtë muaj dhe Dujgu pranon.

Dujgu qëndron e mpirë para Aliut dhe kërkesës së tij për t’u martuar sëbashku. Megjithatë, ajo pranon me bindje të plotë, ndërsa Aliu nuk duron dot për më gjatë por vendos që të martohen brenda ditës. Làjmi i tyre i shumëpritur dhe aq i ngutshëm, do i lumturojë të gjithë, pafund. Làjmi përhapet me të shpejtë dhe pjesë e gëzimit të asaj dite, do bëhen edhe shokët e ngushtë nga ekipi pòlicor, që janë edhe kolegë të dhëndrrit e të nuses. Kjo e fundit, nga nxitimi, nuk merr as fustan të bardhë.

Ali dhe Dujgu martohen shumë shpejt dhe më pas mblidhen në oborrin e tyre për të festuar me rrethin e tyre të ngushtë. Qëndrimin e të gjithëve do e ndërpresë një telefonatë që vjen për Vollkanin. Xhaxhai mjèk i Vollkanit, e lajmëron nipin e tij se një koleg i tij në Gjermani, ka gjetur një kurë për Dujgunë. Ajo kurë ka një përqindje të lartë që të funksionojë por nuk është tòtalisht e sigurtë. Kura do zgjasë plot gjashtë muaj dhe do mund të bëhet vetëm në Gjermani, nëse Dujgu do pranojë.

Të gjithë i gëzohen atij làjmi dhe e këshillojnë t’a shfrytëzojë rastin, por Dujgu është shumë konfuze, derisa Aliu i thotë se do shkojë edhe ai me të. Vetëm ashtu, Dujgu pranon dhe mes përqafimit të fortë me Aliun, ajo përlòtet nga dashuria e tij për të. Ndërkohë, në anën tjetër ndodhet Jamani që largohet nga shtëpia me Jusufin dhe Nanën, për të bërë kàmp. Largimi tyre do ngjàllë tek Ajnuri një xhelòzi aq të madhe sa nuk është përjetuar asnjëherë më parë nga ana e saj dhe si pasòjë, as nuk punon dot pasi mendjen e ka tek ato të tre.

Sakaq, ato të tre, ndalen në mes të rrugës sepse makina péson një défekt të vogël. Jamani shikon me habinë më të madhe se si Nana merret me rregullimin e atij défekti derisa e përfundon me sukses dhe makina ripunon. Por, edhe pse e rregulloi me sukses, Nana bën një gàbim nga pakujdesia. Ajo harron një çantë jashtë makinës dhe Jamani çmèndet i tëri pasi ajo ka qenë çanta e Seherit, ndaj nuk pranon të qëndrojë më gjatë pa e marrë çantën. Ai lë Jusufin nèn kujdesin e Nanës dhe rikthehet në vendin ku ishin, për t’a marrë çantën.

Suzana nxiton për në kòmisariat që të nxjerrë vajzën e saj Harikën dhe Ogulxhanin por Harika vijon t’i mbajë aq shumë mèri saqë në prezencë të Ogulxhanit, thotë se ajo nuk është fare nëna e saj. Kur shkojnë në shtëpi, Suzana tregon se nuk do e ndalojë Harikën nëse ajo do t’i tregojë babait të saj për lidhjen me Akifin, pasi nuk e ka më pròblem, për shkak se nga Kenani është lodhur pafund me mungesën e vëmendjes së tij, dashurisë së cùnguar dhe pòshtërimeve të njëpasnjëshme duke e urdhëruar edhe se çfarë duhet të veshë.

Së fundmi, Suzana thotë se do divòrcohet nga ai por Harika mes lòtësh i përgjèrohet që të mos e bëjë. Nata kalon me aq ndërsa mëngjesin e të nesërmes, Harika shkon në shkollë, duke u rikthyer në versionin e saj të mëparshëm, qoftë edhe me Ogulxhanin. Berku i shikon ato të dy duke pëshpëritur me njëri tjetrin dhe e vetmja gjë që arrin të dëgjojë, është që kanë qenë sëbashku natën e shkuar. Berku ia përcjell menjëherë Dorukut atë që dëgjoi, ndaj Doruku merr me fòrcë Ogulxhanin në tùalet për t’i kërkuar llogari.

Sado që tenton, Doruku nuk ia del dhe kështu i drejtohet Harikës për të mësuar nga ajo se çfarë ka ndodhur mes tyre, por edhe Harika i përgjigjet përciptazi, pa e pranuar se ka qàrë në supin e Ogulxhanit. Ndërkohë në tùaletin e vajzave, Ajbyke vëren bylyzykun e Kadirit në dorën e Melisës dhe kupton se ajo ka një pëlqim për të, gjë që Melisa në mirëbesim, ia pranon. Ajbyke largohet e gëzuar që aty por brenda fare pak çastesh, mëson se shkolla tyre do garojë me shkolla të tjera për interpretimin e një kënge, me një vegël muzikore dhe një solist.

Doruku është përzgjedhur si kitarist por i mungon një soliste. Të gjitha që provojnë të këndojnë, nuk pranohen as nga Doruku dhe as nga drejtori tyre që i shoqëron në prova, derisa shfaqet Asija. Kjo e fundit, futet me qëllimin që të fitojë paratë e çmimit të parë kur të konkurojnë dhe për fat, pranohet me bindje të plotë edhe nga Doruku edhe nga drejtori. Sakaq, shkolla përfundon dhe Melisa shkon të takojë Kadirin që del nga spìtali. Në një rrëfim të sinqertë për dencòncimin që ka bërë, Melisa qàn kur shikon shqètësimin që përjeton Kadiri nga frìka se mos usta Mehmeti do hàkmerret edhe ndaj saj.

Ogulxhani me Harikën përfundojnë në kòmisariat për çmèndurinë që ajo bëri por brenda fare pak minutash, Suzana arrin t’i nxjerrë që aty. Ogulxhani kërkon ndjesë nga Suzana që nuk e ndaloi Harikën ndërsa kjo e fundit përqèsh nënën e saj duke thënë se ajo as që mund të quhet nënë. Me të shkuar në shtëpi, një tjetër dèbat lind mes atyre të dyjave. Suzana shpèrthen në lòt duke thënë se është e lirë t’i tregojë Kenanit çfarëdo që dëshiron, sepse ajo është lodhur nga jeta që ai i ofron, pa aspak dashuri, pa vëmendje dhe plot pòshtërime e urdhëra.

Por, kur Suzana thotë se do divòrcohet nga ai, Harika menjëherë i ulet në gjùnjë duke iu përgjèruar që të mos e bëjë. Me aq mbyllet biseda mes tyre ndërsa të nesërmen në shkollë, Harika hìqet sërish si më përpara, e ftohtë dhe pa zemër para Ogulxhanit dhe të tjerëve. Berku i dëgjon duke pëshpëritur me njëri tjetrin dhe kupton se natën e kaluar Harika ka qenë me Ogulxhanin ndaj këtë të fundit e zènë në tùalet. Doruku përpiqet t’a bëjë të flasë por nuk ia del dot dhe rrjedhimisht shkon pranë Harikës.

Harika ia tregon situatën përciptazi, pa i treguar fare detaje se përse është mèrzitur apo çfarë ka bërë me Ogulxhanin natën e kaluar. Që aty, Doruku shkon në provat që po bën me drejtorin, për këngën me të cilën do konkurojë shkolla e tyre. Doruku i bie kitarrës por ende nuk ka gjetur një soliste. Me insistimin e Ajbykesë dhe për hir të parave që fiton çmimi i parë, Asija vendos të konkurojë për soliste. Një grumbull nxënësish po i dëgjon gjatë provave dhe mes tyre është edhe Harika.

Asija këndon më së miri dhe pranohet edhe nga drejtori edhe nga Doruku, gjë që Harikën e bën shumë xhelòze dhe ajo largohet fare që aty. Sakaq, në tùalet, Ajbyke vëren bylyzykun që Melisa mban në dorë. Ai është bylyzyku i Kadirit dhe në mirëbesim, Melisa i tregon Ajbykesë se ka pëlqim të madh për Kadirin. Ajbyke i gëzohet shumë atij làjmi ndërsa Melisa, pas shkolle, takohet me Kadirin dhe rrëfen që e ka denòncuar ajo usta Mehmetin në pòlici. Ai rrëfim do sjellë shqètësim për Kadirin, pasi ai ka frìkë se Mehmeti mund të hàkmerret ndaj saj.