Nëna Sulltaneshë bën të pamundurën për t’a qetësuar gjendjen në mbledhje, por nuk funksionon dot. Një lajmëtar vjen për të thënë se komandanti Najman Samagari kërkon kokën e Osmanit. Në çast , bie heshtja gjithandej.
Osmani pyet nëse ushtria dhe fisi tij do lihen të qetë në rast se ai dorëzohet vetë por merr përgjigje negative, ndaj ngrihet në këmbë, i merr jetën lajmëtarit dhe shoqëruesit të tij i kërkon t’ia përcjellë komandantit se nuk do dorëzohet.
Që aty, Osmani rikthehet në fisin e tij, ku Malhumi, Balla dhe Aisheja e presin me lajmin e martesës që dëshiron të ketë Aktemuri me Alçiçekun, të cilën ai është t’a bindë nga e para se nuk do ia lëshojë kurrë dorën.
Aktemuri vjen vetë në çadër por vendimin për martesë ia lë Osmanit, meqë si rrjedhojë do quhen të afërt me Sulltaneshën që ka afrimitet me babanë e Alçiçekut por përtej atij fakti, Osmani e aprovon dasmën.
