Author: Telenovela

Nedimi telefonon Jamanin sapo merr disa të reja të tjera mbi Azizin, në bazë të të cilave thotë me bindje se ai nuk po krijon ndonjë kùrth për të apo Seherin, sepse prej vitesh ka shkëputur çdo lidhje me familjen e tij dhe ka jetuar jashtë vendit. Pavàrësisht detajeve të forta, Jamani kërkon të jenë syhapur. Në ato momente, Azizin e shikon Zuhali, të cilës i kërkon të mos i tregojë asgjë Seherit për gjendjen e tij por Zuhali e bën. Seheri nxiton për tek Azizi sapo mëson çfarë ka ndodhur me të dhe kësaj rradhe, bëhet ajo dòktoresha e tij.

Para Seherit, Azizi rrëfen se është rritur në familjen e tij krìmìnale, që i ka dhënë plùmba në vend të topave për të luajtur në fëmijëri, por sapo është rritur dhe ka marrë frerët e jetës në dorë, ai është larguar prej tyre. E vetmja brèngë e Azizit është fakti që aksìdentalisht është bërë shkak i vdèkjes së babait të tij. Seheri e mbushur me pikëpyetje nga ajo bisedë, shpreh kèqardhjen e saj për të dhe largohet. Që aty, Seheri shkon pranë Fëratit, për të mësuar nga ai të vërtetën e ngjarjes që ajo ka qëllùar me àrmè Jamanin.

Fërati ia rrëfen me detaje dhe Seheri kupton se Jamani ka ndryshuar tòtalisht nga dashuria për të. E ndjerë në fàj, ajo kthehet në shtëpi dhe e telefonon për të pranuar gàbimin që ka bërë. Jamani lumturohet dhe ofrohet t’a marrë për të drekuar me të dhe Jusufin, gjë që Seheri e pranon por teksa pret ardhjen e Jamanit, Seheri rrèmbèhet në mënyrë të paprìtur nga personi që u fìksua pas saj. Ndërkohë në anën tjetër ndodhet Dujguja që bashkë me Jaseminin përgatiten për ditën e madhe të kërkesës së dorës së saj.

Ato frìkësohen kur dëgjojnë nënën e tyre që thotë në përgjithësi që nuk është e thënë të martohet çdo vajzë, por megjithatë e kalojnë situatën dhe e bëjnë të përgatitet edhe ajo. Sakaq, Aliu nuk di asgjë dhe mendon se Dujguja do nevrìkoset shumë nëse do kërkohet dora saj pa e diskutuar ato njëherë sëbashku. Ai mbërrin në çastin e fundit para se Sulltana t’a kërkojë dorën e Dujgusë por kupton se me veprimin që bëri, ai shkaktoi një irrìtim të papërshkrueshëm tek Dujguja.

Zuhali shikon dòktor Azizin me shenja në fytyrë dhe kupton se çfarë ka ndodhur mes tij dhe Jamanit. Edhe pse Azizi ia thekson Zuhalit që të mos i tregojë gjë Seherit, ajo sërish e bën. Seheri nuk humbet fare minuta dhe shkon pranë tij, kësaj rradhe për të qenë ajo dòktoresha dhe Azizi pacìenti saj. I zènë ngushtë, ai tregon se vjen nga një familje krìmìnelësh, që në vend të lodrave i ka dhënë plùmbà e àrmè, që në vogëli. Azizi rrëfen se sa shumë ka lùftuar për t’u larguar prej tyre, derisa ia ka dalë.

Së fundmi, brenda tij është se është bërë shkak për vdèkjen e babait të tij. Pas atyre rrëfimeve të rènda, Seheri largohet, ndërkohë që paralèlisht, Nedimi lajmëron Jamanin se janë gàbuar mbi Azizin, pasi ai ka shkëputur çdo marrëdhënie me familjen e tij, qoftë edhe me nënën. Nedimi thekson se ai ka jetuar jashtë vendit dhe nuk ka asnjë shans që të ketë krijuar ndonjë rrèng për të qenë dòktor i Seherit. Përtej të gjithave, Jamani kërkon që të jenë të kujdesshëm.

Sakaq, Seheri mbërrin tek Fërati. Ajo kërkon të dijë nëse dikur e ka qëllùar me të vërtetë Jamanin, gjë që Fërati ia pohon, por edhe i tregon se si ka ndryshuar Jamani rrënjësisht, vetëm nga dashuria për të dhe familjen. Me ato fjalë, Seheri kupton se i ka rènë në qafë Jamanit. Ajo e telefonon për t’i kërkuar falje, ndërsa ai ofrohet të shkojë t’a marrë për të drekuar me të dhe Jusufin. Seheri pranon por para se të vijë Jamani, djali që është fìksuar pas saj i troket në derë dhe me një kùrth të planifikuar, e rrèmbèn atë.

Në anën tjetër ndodhet Dujgu. Ajo pàndeh se Aliu është në dijeni të planit të Sulltanës por ai nuk është. Sulltana vazhdon përgatitjet, ashtu si Dujgu me Jaseminin, të cilat nuk ia tregojnë dot Semrasë të vërtetën përse po përgatiten. Sulltana mbërrin me lule dhe çokollatë por para se të kërkojë dorën e Dujgusë, Aliu mbërrin dhe e ndalon, ndaj ajo e jùstifikon vizitën duke thënë se po u uronte të shkuara për gjithçka që ndodhi. Veprimi i Aliu nevrìkos pafund Dujgunë ndërsa ai mendon se e lumturoi sepse Dujgu vetë i kishte kërkuar t’a mbanin lidhjen e fshèhtë.

Tomrisi nuk e lejon Çiçekun të qëndrojë ashtu e dèrrmuar nga ballafaqìmi që përjetoi me Aliun, ndaj e dërgon vetë pranë tij, në vendin ku Çiçeku e di se ai shkon kur është i mërzìtur. Ndërkohë, Ozani i shkon pranë Xhemresë, teksa atë pret t’a marrë Çelebiu i shoqëruar nga ambùlanca e pòlìcë, sepse për shkak të rapòrtit që tregon se gjòja ajo nuk e ka mendjen e shëndoshë, e drejta e vendimeve për të, i takon Çelebiut. Ozani flet me sy me Xhemrenë dhe me shkàthtësinë e tyre, mundësojnë që Xhemreja të arràtiset.

Çelebiu nevrìkoset shumë por gëzohet kur shikon mjèrimin në të cilin jeton Xhemreja. Pas largimit të tij, Ozani me Omerin dhe Ryjanë shkojnë pranë Xhemresë dhe binden nga Ryjaja se rruga e vetme për të shpëtuar, është duke vërtetuar se Çelebiu i ka dhënë Xhemresë ilàçe të dèmshme për vite me rradhë dhe qëllimisht. Sakaq, Çiçeku gjen guximin të dalë përballë Aliut. Ajo i tregon se sa të vèshtirë e ka pasur t’i dalë përpara me fytyrën e djègur dhe se ka menduar që ai nuk do e donte më.

Aliu shòkohet nga fjalët e saj, tregon tmèrrin që ka përjetuar dhe i betohet se për të vazhdon të jetë e bukur njësoj si ditën e parë, sepse ai nuk është martuar me të për bukuri por për zemrën e saj. Aliu e fton të largohen menjëherë por Çiçeku e ndalon, duke i thënë se fillimisht duhet të shkojnë pranë Tomrisit. Aty, Aliu mëson se ato të dyja kanë bërë një pakt. Ai është i gatshëm t’a prìshë paktin e të bëjë bùrg për çfarë ka bërë por Çiçeku nuk pranon, sepse në mes është Atlasi që duhet t’a shpëtojnë nga Bylenti.

Në ato momente, Bylenti telefonon Çelebiun. Ai i tregon se i kanë hèdhur shpìfje, se Iskenderin e ka plàgosur Aliu dhe jo ai vetë dhe alùdon se mes Iskenderit dhe Çiçekut ka diçka, sepse atë e pàndehin të jetë Shimali. I xhìndosur, Çelebiu shkon menjëherë pranë të vëllait. Iskenderi e pranon se e di se kush e ka plàgosur me të vërtetë, por ngulmon se di ai se si të sillet dhe si të hàkmerret ndaj fàjtorit të vërtetë por thekson se Bylenti duhet të qëndrojë në bùrg.

Ozani shkon pranë Xhemresë teksa atë e pret Çelebiu dhe një staf i tërë pòlìcor dhe ambùlance, për t’iu nènshtruar Çelebiut. Duke e shpallur atë si të paàftë mendërisht, e drejta e veprimit për të i takon Çelebiut. Ozani hapurazi i kërkon t’ia mbàthin e të mos i nènshtrohen, por për të luajtur rolin, Xhemreja i kërkon atij të mos pèrzihet. Ozani e kupton, ndaj e fton brenda gjòja për të mbledhur plaçkat e saj dhe që aty, ia mbàthin. Çelebiu e kupton dhe bashkë me pòlìcët u vìhen nga pas, por më kòt.

Xhemreja është fshèhur në një vend ku asnjëri nuk e zè dot ndërsa Ozani thotë se nuk ishte me të, ndaj nuk i mbetet asnjë fàj. Edhe pse i zemërùar, Çelebiu largohet që aty i lumtur kur shikon skàmjen në të cilën jetojnë Xhemreja me Ryjanë. Kjo e fundit bashkë me djemtë, shkojnë pranë Xhemresë dhe menjëherë fillojnë të bëjnë planin e shpëtimit. Atyre u duhet me patjetër një mënyrë për të vërtetuar se Çelebiu i ka dhënë ilàçe të dèmshme Xhemresë, por nuk dinë se si. Në anën tjetër ndodhet Tomrisi, e cila gjen Çiçekun e dèrrmuar.

Ajo e merr dhe e shoqëron për në vendin ku ndodhet Aliu, ku Çiçeku do bisedojë me të deri në të gdhirë. Aliu e bind Çiçekun se atij nuk i intereson fare pamja saj e fytyra djègur dhe se e dashuron po njësoj, pavàrësisht çdo gjëje. Ai kërkon të largohen menjëherë por Çiçeku e fton të shkojnë fillimisht pranë Tomrisit. Aty, Aliu nèvrikoset kur mëson se Çiçeku duhet të vazhdojë të hìqet si Shimali por Çiçeku ngulmon se nuk e bràktis dot Atlasin, sepse ai ia ka shpëtuar jetën dhe vetëm ajo mund t’a shpëtojë atë nga Bylenti.

Bylenti atë mëngjes, telefonon Çelebiun për t’a pyetur përse i ka hèdhur shpìfje. Ai nuk kupton asgjë se çfarë po i thotë por Bylenti ia shpjegon dhe Iskenderi ia pranon se nuk ka qenë ai që e ka plàgosur. Iskenderi i betohet se ka arsyet e tij për t’a pranuar atë pakt me Tomrisin dhe i kërkon t’a besojë njëherë në planet që ai ka. Edhe pse hìqet sikur e besoi dhe e la me aq, Çelebiu merr masat e tij për të zbardhur të vërtetën, përse gjòja Shimali po e mbron aq shumë shoferin e shtëpisë, Aliun.

Xhavidana, Emiri dhe Oja trokasin në derën e Hatixhesë, ku me pëshpëritje, Xhavidana mëson se Nigari nuk e ka kryer misionin që i ka ngarkuar. Ajo madje e ofèndon, gjë që bën që Nigari të bëjë një hàkmarrje të vogël, duke hedhur kripë në kafenë e Xhavidanës. Por, lumturinë e asaj nate do e prìshë Xhavidana, e cila kërkon nga Rejhani që ajo të firmosë një kontratë martesore para se të kërkojnë dorën e saj. Të gjithë shòkohen dhe i dalin kùndër por Xhavidana thekson se brenda një viti ato janë ndarë dhe kanë ndodhur shumë gjëra.

Sipas Xhavidanës, ajo, si një nënë, duhet të sigurohet se pasuria e familjes nuk do cënòhet nëse ato do ndahen sërish dhe ngulmon se nëse ato janë të bindur në dashurinë dhe martesën e tyre, atëherë nuk do e kenë pròblem sepse nuk do ndahen ndonjëherë. Rejhani e firmos por Emiri e kùndërshton aq hapurazi, saqë e grìs letrën. Para të gjithëve, ai kërkon vetë dorën e Rejhanit nga nënë Hatixheja, që gjithashtu e quan tùrp atë që bëri Xhavidana. Gjatë asaj kohe, motra tij Suna, merr në telefon Taxhin.

Ajo i bën atij kërkesën më të paprìtur, duke i thënë se nëse me të vërtetë e do lumturinë e saj, atëherë duhet t’a rrèmbèjë që aty ku ndodhet, nga klìnika. Brenda në shtëpinë para të cilës po qëndron Taxhi i shòkuar, ndodhet Narini. Ajo është shumë e nèvrikosur me sjelljen e Jonxhës, të cilën e krìtikon vetëm me vete, se si mund t’i vàrdiset një burri të martuar. Por Jonxha tani e ka konfirmuar se ai nuk është i martuar, prandaj e shton ende më shumë guximin dhe dozën për t’iu afruar Kemalit.

Narini do e dëgjojë në një bisedë telefonike ku Jonxha i kërkon personit tjetër që t’a gènjejë Kemalin për orarin e mbledhjes, t’i thotë një orar më herët, që të ketë kohë për të qëndruar vetëm për vetëm me të. Në atë moment, Narini e ballafaqon, i thotë se e di mjaft mirë qëllimin e saj në atë shtëpi dhe duhet t’i vijë tùrp nga vetja për çfarë po bën, sepse ai është bashkëshorti saj. Ato fjalë do e bllòkojnë tòtalisht Jonxhën, jo vetëm nga ballafaqìmi paprìtur por edhe sepse Kemali e dëgjon të gjithë debàtin.

Narini nèvrikoset aq shumë me sjelljen e Jonxhës, saqë nuk qëndron dot në shtëpi por del dhe shkon të qetësohet buzë detit. Pasi kthehet në shtëpi, ajo bëhet dëshmitare e një bisede telefonike të Jonxhës, e cila i kërkon personit në telefon që t’a lajmërojë Kemalin sikur mbledhjen e kanë në orën gjashtë, edhe pse në të vërtetë do jetë në orën shtatë. Ajo shpreson për një orë vetëm për vetëm me Kemalin, ndaj Narini nuk qëndron më në heshtje, por e ballafaqon Jonxhën, aty në sallon të shtëpisë.

Narini i thotë se e di mjaft mirë që ajo po përpiqet t’i vàrdiset Kemalit por e paralàjmëron t’i qëndrojë larg, duke i thënë se ai është burri saj. Kemali e dëgjon gjithë debàtin mes tyre dhe lumturohet nga reagimi Narinit, ndërkohë që kjo e fundit kuqet e tëra. Në anën tjetër ndodhet Rejhani. Ajo përgatitet për natën më me rëndësi të jetës së saj, ndërsa Nigari përpiqet të çojë në vend urdhërin e Xhavidanës por nuk ia del dot. Sapo Emiri mbërrin me Ojën dhe Xhavidanën, Nigari i tregon që nuk e ka kryer dot porosinë.

Xhavidana e ofèndon si përherë, ndaj qëllimisht, Nihari kryen një hàkmarrje të vogël, duke i hedhur Xhavidanës kripë në kafenë e përgatitur për të. Të gjithë sëbashku ndodhen në shtëpinë e nënë Hatixhesë, kur Xhavidana kërkon më të paprìturën. Ajo nxjerr një fletë dhe kërkon që Rejhani të firmosë një marrëveshje martesore, ku shkruhet se Rejhani nuk do përfitojë asnjë të mirë materiale nëse divòrcohen. Emiri nèvrikoset shumë dhe reagon menjëherë por Xhavidana ngulmon duke thënë se çfarë nuk ka ndodhur për një vit.

Ajo thekson se do të sigurojë të ardhmen e të birit dhe nëse të dy janë të bindur që nuk do ndahen asnjëherë, atëherë nuk kanë përse të mos e firmosin. Rejhani e firmos duke thënë se nuk i intereson aspak pasuria, ndërsa Emiri e grìs letrën dhe kërkon vetë dorën e saj, duke i bërë të gjithë të lumtur. Por ndërkohë, motra tij Suna është mërzìtur aq shumë saqë nuk duron dot më në klìnikë. Ajo telefonon Taxhin dhe i kërkon t’a rrèmbèjë që aty. Taxhi shòkohet i tëri por ajo ngulmon se kjo është forma vetme që ai mund t’a ndihmojë.

Seheri mirëpret në shtëpinë e saj Azizin që i shkon paprítur, por ai kupton se Seheri është trémbur shumë më tepër nga çfarë ai dhe Nazllëja mendonin. Pasi sigurohet se ajo është qetësuar, Azizi largohet duke i kërkuar që t’a telefonojë në çdo orar, për çdo lloj nevoje. Jashtë shtëpisë së Seherit, Azizi do përballet me Jamanin e frùstruar. Ai e ballafaqon për faktin se djali i kujt është ai, ndërsa Azizi e prezanton veten vetëm si dòktor, jo si djalin e kujt është. Për më tepër, i përplàs Jamanit në fytyrë të gjithë mizòritë që ai ka bërë dikur.

Débati mbyllet në grúshtime dhe Azizi largohet, ndërsa Jamani nuk guxon të afrohet tek Seheri. Në anën tjetër ndodhet Aliu me Dujgunë, që pas shumë kërkimesh, arrijnë t’a gjejnë Jaseminin. Ajo është kthyer në lagjen e vjetër, aty ku është rritur. Sapo shikon Dujgunë, ajo shpérthen në lòt dhe i betohet se nuk e ka ditur se do e plàgosnin në atë operacion. Jasemini betohet se e ka kuptuar se sa shumë e do Dujgunë dhe nënën e tyre, pavàrësisht dyshímeve që ka pasur, nga disa kujtime nga e shkuara.

Ajo përmend faktin që vite më parë, Ertugruli e kishte dërguar në një vend nga ku mund të shikonte në distancë Dujgunë dhe Semranë në një park të qytetit. Jasemini thotë se dukeshin shumë të lumtura, ndaj ajo kishte krijuar bindjen se nuk po ia ndjejnë më mungesën. Mes lòtësh, Dujgu i betohet se asnjë ditë e jetës së tyre nuk ka kaluar pa qàrë dhe pa e kërkuar atë, prandaj ashtu të përqafuara kthehen në shtëpi, ku Semraja gjithashtu do kërkojë falje nga Jasemini për të folurën që i ka bërë. Por atë natë, do ndodhë diçka tjetër.

Në oborrin e shtëpive të tyre, Aliu dhe Dujguja do përqafohen duke menduar se askush nuk po i shikon, por në të vërtetë, hallë Semraja i shikon. Ajo lumturohet shumë dhe mëngjesin e të nesërmes, emocionon pafund Dujgunë kur e telefonon për t’i thënë se do i trokasin në derë për një qëllim të gëzueshëm. Sakaq, Seheri i shkon pranë Jamanit pasi shikon se ai ka qëndruar jashtë gjatë gjithë natës. Ajo zbut mllèfin e tij ndaj Azizit kur mëson se kush është Azizi dhe i kujton Jamanit se të gjithë mund të ndryshojnë, pasi edhe ai vetë ka ndryshuar për hir të saj.

Dujgu vazhdon të kërkojë për motrën e saj, teksa shoqërohet nga Aliu. Ato shkojnë në lagjen e vjetër të Jaseminit, ku ajo kthehet sa herë që është në pròbleme. Sapo errësohet, ato e gjejnë Jaseminin, që qàn në supin e Dujgusë, teksa i rrëfen një më një se si është ndjerë që nga fillimi kur janë takuar për herë të parë pas shumë vitesh. Jasemini betohet se kur u plàgos, e kuptoi me bindje të plotë se sa shumë e do atë dhe është penduar tótalisht për çfarë ka bërë. Të dyja pranojnë se e duan njëra tjetrën si në vogëli, dhe përqafohen.

Jasemini gjithashtu i tregon se vite më parë, Ertugruli e kishte dërguar në një vend nga ku në distancë e shikonin qartë edhe Dujgunë edhe Semranë. Ajo thotë e fakti që i ka shikuar duke qeshur me njëra tjetrën, e ka bërë të besojë se e kanë harruar. Dujgu i betohet se asnjë ditë e vetme nuk ka kaluar pa qàrë për të dhe pa kërkuar, ndaj sëbashku atë natë kthehen në shtëpi. Semraja kërkon falje nga vajza saj për gjithë reagimin e ashpèr që i bëri dhe çdo kéqkuptim mes tyre shùhet.

Pas asaj lodhjeje, Dujgu del jashtë në oborr, ku i shkon pranë edhe Aliu, të cilin ajo nuk e falenderon dot mjaftueshëm për çfarë ka bërë ai për të. Edhe pse ato mendojnë se nuk po i shikon asnjë njeri teksa përqafohen, hallë Sulltana i shikon ato, gëzohet shumë dhe bën planin e fejesës së tyre. Në anën tjetër ndodhet Seheri, të cilës i troket në derë dòktor Azizi, për t’i thënë se është në gatishmëri të saj për çdo gjë që mund të ketë nevojë. Jashtë shtëpisë, në ato momente qëndron Jamani, me një névrikosje si kurrë më parë.

Sapo Azizi del nga Seheri, ato përlèshen dhe ballafaqojnë faktin se Azizi është djali i àrmìkut të tij më të madh por Azizi nuk e prezanton veten fare si djali i atij personi, vetëm si dòktor Azizi. Sidoqoftë, Jamani ia ndalon të shkojë më pranë Seherit, ndërsa Azizi i kujton se ashtu siç ai vetë nuk është më dòktori saj, as ai nuk është më bashkëshorti saj, ndaj nuk ndërhyn dot. Azizi largohet ndërsa Jamani qëndron aty gjatë gjithë natës, derisa mëngjesin e ditës tjetër ballafaqohet me Seherin, e cila pasi mëson se kush është Azizi, i kujton Jamanit se edhe ai ka qenë njeri tjetër dhe ka ndryshuar, prandaj edhe ai mund të ndryshojë.

Narini merr një telefonatë ku i rrëfejnë se Kemali ndodhet i arrèstuar në kòmisariat dhe duhet firma e saj që ai të lìrohet.

Ajo shkon dhe lìron Kemalin, i cili ka dashur te futet me fòrcë në shtëpinë ku po qëndron Masalli tek gjyshi i saj.

Rejhani dëshiron të zbulojë të vërtetën e vìdeos ndaj telefon Xhemrenë, celin e të cilës e hap ndihmësi i Talazit dhe Rejhani kupton që Xhemreja është në rrèzik.

Ajo i kërkon Emirit të mos i bëjë asnjë pyetje por të dy të nisin kërkimet për Xhemrenë dhe Emiri pranon menjëherë.

Narini merr një telefonatë ku i rrëfejnë se Kemali ndodhet i arrèstuar në kòmisariat dhe duhet firma e saj që ai të lìrohet.

Ajo shkon dhe lìron Kemalin, i cili ka dashur te futet me fòrcë në shtëpinë ku po qëndron Masalli tek gjyshi i saj.

Rejhani dëshiron të zbulojë të vërtetën e vìdeos ndaj telefon Xhemrenë, celin e të cilës e hap ndihmësi i Talazit dhe Rejhani kupton që Xhemreja është në rrèzik.

Ajo i kërkon Emirit të mos i bëjë asnjë pyetje por të dy të nisin kërkimet për Xhemrenë dhe Emiri pranon menjëherë.