Author: Telenovela

Dujgu dhe Ali janë mëse të emocionuar për ditën e fejesës së tyre. Ajo e mirëpret Aliun familjarisht në shtëpinë e saj por nuk e vëren që nënën e saj e gòdet sëmùndja. Sulltana kërkon dorën e Dujgusë për Aliun por Semraja i shòkon të gjithë duke thënë se diçka e tillë nuk do ndodhë kurrë, se vajza saj është shumë e vogël dhe se gjithë këto plane të pahìjshme po i thur Sulltana. Kjo e fundit, shòkohet, por Aliu e kupton se çfarë po ndodh dhe i kërkon hallës së tij që të presin, pasi nuk zgjat shumë minuta derisa ajo kthehet në normalitet.

Ashtu ndodh; Semraja rikthehet në formën normale dhe jep dorën e së bijës për Aliun. Ato vendosin unazat dhe çdo gjë përfundon më së miri. Në anën tjetër ndodhet Jamani me Seherin. Teksa ndalojnë në një vend para se të shkojnë në bàshki për të marrë datën e martesës, ato të dy shikojnë Azizin. Ai është fare pranë tyre por për shkak se është i përhumbur në kujtimet e vdèkjès së të atit, ai nuk i vëren fare ato të dy. Megjithatë, Seheri i shkon pranë, për t’a falenderuar për ndihmën që i dha, që i riktheu asaj kujtesën e plotë.

Azizi gëzohet shumë për të që i është rikthyer kujtesa, por në fytyrë nuk ka asnjë buzëqeshje, sepse nëna e tij e ritelefonon për t’i thënë se po sùlmohen çdo ditë nga àrmìqtë e tyre dhe duhet plotësuar amaneti i të ndjerit, që në krye të familjes të jetë ai, Azizi. Ai mbërrin në shtëpinë nga ku njëherë është dëbùar, dhe pranon të dalë në krye të të gjithëve, por ka një kusht; të mos bëjë asgjë në rrugë të palìgjshme. Azizi premton se do e mbyllë çështjen e tyre, por në rrugët që di ai. E irrìtuar, nëna tij nuk pranon.

Azizi sqaron se ai nuk do pranojë në asnjë formë tjetër, veçse me kushtin që shpjegoi, ndaj dhe merr të largohet, por nëna tij e ndalon, pranon dhe irrìton pafund vëllanë e Azizit, me përùljen që tregoi para kushtit të tij. Paralèlisht, Seheri me Jamanin arrijnë të marrin datën më të afërt për martesën e tyre, që është pikërisht brenda asaj dite. Mëse të lumtur, ato ndalojnë për të blerë një fustan të bardhë për Seherin, nxitojnë për në sallën ku do celèbrohen dhe para familjes së tyre që është prezente, ato martohen.

Azizi merr një tjetër telefonatë nga nëna tij, e cila i thekson se po tentojnë t’i vràsìn çdo ditë, ndaj ai duhet t’u shkojë në krye për të përmbushur amanetin e babait të tij të ndjerë, që pàndehin se ai e ka vràrè. Azizi kujton pa ndalim mëngjesin kur është zgjuar me àrmè në dorë dhe babanë e tij të vdèkur. Ato kujtime e përhumbin, aq sa ai nuk e vëren Seherin dhe Jamanin që ka përballë vetes. Seheri e shikon dhe i shkon pranë për t’i dhënë làjmin e mirë, se tanimë ajo e ka të kthyer kujtesën të plotë.

Azizi gëzohet për të, ndërsa Seheri e falenderon pafund. Pas atij momenti, ato ndahen. Azizi shkon pranë nënës së tij, për t’i thënë se do pranojë të jetë në krye të tyre meqë i duhet të paguajë një çmim por për këtë, do ketë rrugën e tij që do ndjekë, dhe jo punët e palìgjshme që ato vazhdimisht bëjnë. Nëna e tij nuk pranon por Azizi qartazi lë të kuptohet se kjo është mënyra e vetme se si ai pranon të jetë në krye të familjes. E zènë ngushtë, nëna e tij pranon, gjë që do e çmèndë vëllanë e Azizit, fàjtorin e vërtetë.

Ndërkohë, Seheri dhe Jamani mbërrijnë në destinacionin që kishin, për të marrë një datë për t’u martuar. Ato e marrin, me fytyrat më të qeshura të mundshme, dhe që aty, nxitojnë të zgjedhin një vel të thjeshtë për Seherin, si dhe një kostum për Jamanin. Paralèlisht, e gjithë familja tij po përgatitet për të shkuar ashtu të gjithë në celebrimin e tyre. Pas shumë peripècirave që kaluan, Seheri dhe Jamani martohen sërish. Sakaq, në anën tjetër ndodhet vëllai Jamanit, ai i pazbuluari, Aliu.

Ashtu si Jamani, edhe Aliu do të bashkohet me dashurinë e tij. Ai troket në derën e Dujgusë pasi ajo e lajmëron se janë gadi për t’i pritur, por sëmùndja gòdet Semranë dhe ajo i pret si mos më kèq, duke pàndehur se Dujgu është ende fëmijë, se nuk ka moshë për t’u fejuar dhe se në krye të gjithë kësaj pune aspak të hijshme, qëndron Sulltana. Kjo e fundit shòkohet por Aliu kupton se si qëndron e vërteta, ndaj me durim presin që Semraja të pësòjë një tjetër gòditje që do e kthejë në vete, dhe ashtu ndodh, prandaj fejesa përfundon me sukses.

Xhemreja vrapon pas Ozanit që del me fùri nga shtëpia, pas ofèndimeve që mori nga nëna tij e moshuar. Ai është i lènduar sepse i jep të drejtë atyre fjalëve, duke thënë me bindje se ai nuk ka bërë asgjë për shtëpinë e tij. Dhìmbjen që ka, Ozani e nxjerr duke pirë shishen që ka marrë me vete, ndërsa Xhemreja thjesht i qëndron pranë. Paralèlisht, shoku i tij Omeri po shfaq dashurinë për Ryjanë, duke pranuar të shkojë në një lloj klubi që ai nuk e ka frekuentuar kurrë më parë dhe ku do bëjë kàraoke.

Atë natë, ai shfaq hapurazi para të gjithëve dashurine që ka për Ryjanë dhe më pas kthehen sebashku ne lagje, ku do takojnë rastësisht Xhemrene dhe Ozanin e pirë. Ozanin e merr Omeri në shtëpinë e tij atè nate, ndersa Ryjaja përballet me surprizen mëse të paprìtur, me rikthimin e babait të saj që madje po qëndron në shtëpinë e tyre. Mëngjesin e të nesërmes, Xhemreja del e para nga shtëpia, për të
shkuar prane se bijës, që të mund t’a takojë por sërish nuk e gjen në shkollë, ndaj detyrohet të telefonojë àrmìkun e saj të hapur.

Celebiu i përgjigjet telefonates dhe i tregon se Gyneshi është në shtëpi, e sëmùrë. Edhe pse Xhemreja e ka të vèshtire t’a besojë, ajo sërish i shkon pranë dhe shikon se ai po tregon të vërtetën. E vënë ne sìklet nga Gyneshi që e pyet nëse do largohet më nga ajo, Xhemreja e anashkalon pyetjen dhe kujdeset per te bijën. Paralelisht, në shtëpinë e saj ajo ka lënë Ryjane me Kenanin por ky i fundit do e trèmbë të bijën, duke e pyetur nëse mendon që ajo eshtë e zonja për t’u kujdesur për veten.

Ryjaja e pohon por i kërkon të mos flasë ne atë mënyrë të frìkshme, per te cilën Kenani thote se po e permend vetëm ngaqë do i duhet të largohet jashtë. Frìka tij dhe e Tomrisit ndodh, sepse më të dalë në rruge, Adnani dhe trupròjat e Selebiut e rrèmbèjnë atë. Lìgësia e Celebiut prek se tepërmi edhe Ozanin. Per tè shpëtuar nga kèrcènimet e fàjdexhinive, ai merr vendimin me të paprìtur; që të kërkojë ndihmë nga xhaxhai tij. Omeri shòkohet nga fjalët e shokut te tij por nuk ia kthen shpinën, përkundrazi.

Ryjaja e dërgon Omerin në një lokal ku ai nuk ka qenë asnjëherë më parë, sepse nuk është aspak stili i tij. Për hir të Ryjasë, ai dètyrohet të ngjitet në skenë për karaoke, por di vetëm këngë që janë në gjuhën e tij, ndaj krijon fillimisht një skenë kòmike para të gjithëve, tregon dashurinë për Ryjanë dhe më pas, bashkë me të gjithë të ndodhurit në klub, ai këndon për Ryjanë. Në ato momente, shoku i tij Ozani po del nga shtëpia me fùri dhe Xhemreja i shkon nga pas për të mos e lënë të vetëm në një situatë të tillë.

Ajo i betohet se nëna e saj nuk donte t’i fliste ashtu rèndë por e kishte humbur torùan nga frìka se mos fàjdexhinjtë i bëjnë gjë atij. Ozani thotë me bindje se nëna e tij kishte të drejtë në çdo fjalë dhe e mbyll bisedën me aq fjalë, por e vazhdon me pijen që nuk e ndalon dot. Teksa kthehen për në shtëpi, të katërt takohen rastësisht në lagje. Omeri e merr Ozanin e pirë në shtëpinë e tij ndërsa Xhemreja surprizon Ryjanë me Kenanin brenda në shtëpi. Mëngjesin e të nesërmes, Ryjaja frìkësohet nga e folura e babait të saj.

Ai e pyet nëse ajo është e zonja vetes në rast se atij i ndodh gjë, por Ryjaja nuk pranon t’a vazhdojnë një bisedë të tillë, edhe pse Kenani thotë vetëm se do ikë larg, pasi nuk e mendon se gràbitja e tij po planifikohet aq shpejt. Me të dalë nga shtëpia, në mes të rrugës, atë e merr Adnani dhe një grumbull trupròjash, që nuk i lënë Kenanit zgjedhje për të shkuar me to apo jo. Sakaq, Xhemreja vazhdon të tentojë të lidhet me vajzën e saj, por nuk ia del. Ajo kujton fjalët e Çelebiut dhe krijon bindjen se ai po bën lojëra.

Mëse e irrìtuar, ajo e telefonon dhe i kërkon t’ia sjellë vajzën, por Çelebiu thotë se ajo është e sëmùrë. Xhemreja i shkon në shtëpi duke menduar se ia po gènjen por fjalët e tij rezultojnë të vërteta. Teksa Xhemreja i qëndron pranë vajzës së sëmùrë duke u ndjerë në fàj, Ozani po përtýp parimet e tij për fàj të Çelebiut që ia dërgoi fàjdexhinjtë në shtëpi. Ai do shòkojë Omerin por edhe veten e tij, kur vendos t’i trokasë në derë xhaxhait për t’i kërkuar paratë që i duhen në mënyrë të menjëhershme.

Vollkani shkon në shtëpinë e Asjës dhe fillimisht bisedon me Aliun por për herë të parë, ai merr një shúplakë me fjalët e të birit, që e ballafaqon për trádhtitë që ai ka bërë në jetë dhe i thotë se asnjëherë nuk do donte të ishte si ai. Vollkani shòkohet i tëri dhe largohet nga ai, ndërsa Asja qëllimisht i afrohet për t’i lëshuar në xhaketë aromën e parfumit të saj, për të cilin është e bindur se Derini e njeh. Me afrimin e Asjës, Vollkani merr guxim dhe tenton t’i afrohet ende më shumë por ajo nuk e lejon.

Asja i rithekson se ai duhet të jetë i divòrcuar dhe para se të largohet, i kërkon të ketë shumë kujdes nga Derini, duke thënë se ajo i ngjan shumë nënës së ndjerë të Asjës. Sapo shkon në shtëpi, Vollkani e dëgjon Derinin në një bisedë telefonike me Xherenin, teksa i thotë asaj se me ato nérva që ka, do i ngelë ndonjëri në dorë. Vollkani futet brenda dhe Derini mbyll telefonatën por brenda fare pak çastesh, Vollkani e gjen atë duke grísur me gérshërë xhaketën e tij, pasi ka ndjerë aromën e Asjës.

Derini nuk e ballafaqon as kësaj rradhe, por i thotë se po e gríste pasi mbante erë të réndë. Mëngjesin e të nesërmes, Vollkanin e telefonon Asja teksa ai po ha mëngjes me gjithë familjen e tij. I fríkësuar nga reagimet e Derinit, Vollkani ia mbyll telefonatën por ajo ngulmon derisa ai détyrohet t’i përgjigjet dhe mëson nga Asja se Derjës i ka vdèkur kunati. Kështu, jústifikohet dhe shkon në spítal por Derini i víhet nga pas. Në spìtal, Asja flet veçmas me Derinin, me zë shumë të lehtë por duke e provòkuar pafund, se si Vollkani është ende i fíksuar pas saj.

Derini humbet torùan dhe ia vendos duart në fÿt Asjës, gjë që e shikon e gjithë spítali dhe reagojnë menjëherë për t’i ndarë. Derinin e largojnë që aty por ajo vijon t’i flasë Asjës me zë të lartë, tek i thotë se asgjë nuk ka mbaruar me aq. Ndërkohë, në një dhomë tjetër të spítalit, Selçuku shkon të paralàjmërojë Xherenin. Ai i kërkon të mos e ngàcmojë më kurrë Nilin, të mos mbushet me shpresa të kóta nga njerëz që e mësojnë të bëjë kúrthe e më pas largohet. Réndesa e fjalëve të Selçukut, bën që Xhereni të bjerë pà ndjenja në tokë.

Vollkani, por edhe Asja, do përballen me pjekurinë dhe moralin e djalit të tyre, që i vë me shpatulla pas muri për gjithë génjeshtrat që po thonë dhe lojërat që po luajnë. Vollkani ndihet sikur ka marrë një shúplakë nga ai dhe nuk i qëndron gjatë në dhomë, por shkon pranë Asjës. Asja e parfumosur maksimalisht, e përqafon Vollkanin vetëm për t’i lëshuar atij aromën e parfumit por Vollkani shpreson për më shumë dhe tenton t’i afrohet. Asja e largon, i kujton se fillimisht duhet të jetë i divórcuar dhe më pas e paralàjmëron të bëjë kujdes.

Sipas Asjës, Derini i ngjason shumë nënës së Asjës që përfundoi duke vràrè babanë e Asjës dhe veten. Sapo shkon në shtëpi, fjalët e Asjës i vërtetohen sepse ai e dëgjon teksa thotë në telefon se do i mbesi ndokush në dorë. Vollkani futet brenda dhe ajo ndërpret telefonatën por nérvozizmi i shtohet ende më shumë sepse në xhaketën e Vollkanit nuhat parfumin e Asjës. Sërish, Derini nuk i thotë asgjë atij. Ajo vetëm merr një palë gérshërë dhe e grís xhaketën në shumë copa, me shumë dhùnë. Vollkani e gjen dhe tmèrrohet nga pamja.

Ai kërkon të dijë përse po e bën diçka të tillë por Derini shpjegohet sikur xhaketa mbante një aromë shumë të kèqe që nuk durohej dot. Tanimë, Vollkani e merr më seriozisht paralàjmërimin e Asjës për të, aq sa, në mëngjesin e të nesërmes, nuk i përgjigjet telefonatës së Asjës sepse ka pranë vetes edhe Gonylin edhe Derinin. Mirëpo, Asja këmbëngul dhe ai i përgjigjet. Ndërmjet saj mëson se Derjës i ka vdèkur kunati dhe nxiton për në spítal, por Derini nuk e lë të vetëm. Qëllimisht, Asja flet me Derinin veçmas dhe me zë të ulët.

Asja e ngàcmon mjaftueshëm sa Derini të humbasë torùan dhe t’ia vendosë duart në fÿt. Kështu, i gjithë spítali e shikon atë veprim, Nevini ndërhyn ndërsa Vollkani merr Derinin me fòrcë, e cila vijon të thotë me zë të lartë se asgjë nuk ka mbaruar me aq. Teksa Nevini kujdeset për gjendjen e Asjës, mbesa e saj Xhereni përballet me Selçukun, i cili i shkon pranë për t’a paralàjmëruar të qëndrojë larg Nilit sepse as ajo dhe as ndonjë njeri tjetër nuk do munden dot t’i ndajnë. Selçuku largohet me aq por pasòjat e tij qëndrojnë, aq sa bëjnë që Xhereni të bjerë në tokë pà ndjenja.

Seheri dërgon Jamanin në vendin që i ka bërë surprizë, duke e zbukuruar me zjàrr e shumë tullumbace të kuqe e të bardha. Ai mbetet pa fjalë, sepse vetëm Seheri flet. Fillimisht ajo e përlòt duke i treguar se i është kthyer tërësisht kujtesa, më pas e falenderon për çdo gjë që ai ka bërë që kujtesa t’i rikthehej e në fund fare nxjerr nga xhepi unazat për të qenë sërish të martuar me njëri tjetrin. Jamani i merr, i vendos në gishtin e secilit dhe më i lumtur se kurrë më parë, ai përqafohet me Seherin.

Si të mos mjaftonte, pranë tyre do shkojnë menjëherë edhe të gjithë familjarët e tyre. Ashtu të gjithë siç janë, ato kërcejnë buzë detit e më pas kthehen në shtëpi. Në shtëpi, Neslihani hap atë temë me Çiçekun, duke e pyetur nëse ndonjëherë ëndërron për një dashuri përrallash, si ajo e Seherit dhe Jamanit. Çiçeku nuk përgjigjet por në vend të saj flet Zijai që po i dëgjon nga dera. Ai thotë me bindje se çdo njeri do e dëshironte diçka të tillë, e më pas largohet, sepse edhe ai edhe Çiçeku bëhen me tùrp.

Ndërkohë lart, në dhomat e gjumit, Jamani kërkon me ngulm që të flejnë bashkë në të njëjtën dhomë me Seherin. Ajo refuzon, ndaj ai i kujton se ka pranuar të flinin kur ishin në shtëpinë që ajo mori me qera, por sipas Seherit, në vilë ka njerëz dhe nuk do që ato t’i kèqkuptojnë, prandaj Jamani pranon të bëhet sipas dëshirës së saj. Në anën tjetër ndodhet Jasemini. Në mënyrë të paprìtur ajo merr një mesazh shumë të frìkshëm ku i shkruajnë se e dinë çfarë i ka bërë Ertugrulit dhe nuk do ia falin.

Ato që i shkruajnë janë pikërisht shokët me të cilët ajo është rritur nga Ertugruli por ato nuk e dinë se në çfarë rrezìku ka qenë Jasemini, ndaj e pàndehin atë si një spìùne. Jasemini fokusohet tek motra saj ndërkohë, e bind se është fare mirë dhe se nuk duhet t’a vonojë më tepër fejesën. Edhe nëna tyre është në të njëjtin mendim, prandaj Dujguja telefonon Aliun për t’i thënë se janë gadi për t’i pritur në kërkimin e dorës së saj. Aliu që deri më atë moment ishte mëse i trìshtuar, tani gëzon si një fëmijë.

Jasemini ndodhet e vetme kur merr një mesazh aq të paprítur, sa edhe fríkësues. Një nga djemtë  me të cilët ajo është rritur nga Ertugruli, i dërgon asaj mesazh, ku i shkruan se ka mësuar çfarë i ka bërë Ertugrulit dhe nuk do e lërë me aq por do e vazhdojë punën e lënë përgjysmë. Jasemini tmérrohet se mos do i bëjnë gjë me të vërtetë, ndërsa shokët e përgòjojnë atë si një spíúne, pa e ditur të vërtetën se çfarë po i bënte Ertugruli. Sipas tyre, tanimë ajo nuk është një prej tyre sepse gjeti familjen dhe i bráktisi ato.

Ndërkohë Jasemini fokusohet tek motra saj, Dujguja, për t’i kërkuar që të mos e vonojnë më tepër fejesën me Aliun. Dujgu refuzon duke pándehur se Jasemini ende nuk është mirë por ajo ngulmon dhe Dujgu bindet. Pasi marrin edhe dakordësinë e nënës së tyre, se janë gati për t’a pritur Aliun me familjen e tij, Dujgu e telefonon atë për t’i dhënë làjmin. Làjmi i Dujgusë sjell një gëzim tepër të madh në familjen e Aliut ndërsa ky i fundit, atë natë kërkon që t’a zërë gjumi me një thirrje me kamera me Dujgunë, që t’a shikojë teksa fle.

Në anën tjetër ndodhet Seheri. Ajo i kërkon Jamanit t’a ndjèkë dhe kështu, dorë për dore shkojnë sëbashku buzë detit, poshtë urës. Aty, Seheri e surprizon me ambjentin që ka përgatitur në formë shumë romantike, me tollumbace të kuqe e plot zjàrr. Duke e parë në sy dhe e përlòtur, ajo i tregon se i është kthyer plotësisht kujtesa. Jamanit nuk i jepet kohë të flasë sepse surprizat vijnë një pas një, rradhazi. Tani, Seheri nxjerr nga xhepi unazat, për vete dhe për Jamanin dhe i tregon se është gadi të martohet me të.

Pafund i lumtur, Jamani e përqafon shumë gjatë, ia vendos unazën në gisht dhe menjëherë pranë tyre afrohet e gjithë familja. Ato kërcejnë buzë detit e më pas kthehen sëbashku në shtëpi. Teksa Neslihani bisedon me Çiçekun për atë natë, ajo e pyet nëse do donte një dashuri të tillë në jetën e saj por në vend të Çiçekut përgjigjet Zijai, që e pohon me ndròjtje. Paralèlisht, Jamani kërkon të flejë në një dhomë me Seherin por ajo refuzon, duke thënë se nuk do që të tjerët t’i kéqkuptojnë dhe derisa të martohen edhe njëherë, do flejë me Jusufin.

Ryjaja vendos të shoqërojë Omerin gjatë gjithë ditës, që nga mëngjesi, për të parë se si është një rutinë ditore e tij. Paralèlisht, shoqja e saj që e konsideron motër, Çiçeku, ndodhet në spìtal duke pritur operimin estetik të saj, ku takon edhe Kenanin. Ai i uron shumë sukses për operimin e tij e më pas bisedon me Tomrisin për çështjen e artèfakteve historike. Ai ka rènë në rrèngun e Iskenderit dhe thotë me bindje se ato e kanë gjetur vendin ku po i mbajnë të fshèhur. Edhe Tomrisi e pàndeh të saktë dhe shpërndan làjmin.

Làjmi shkon me të shpejtë tek Ozani e më pas tek Omeri e Ryjaja. Në mesin e tyre, vetëm Omeri nuk e beson se ato i kanë gjetur. Sipas tij, është tërësisht e pamundur që t’a kenë gjetur atë vend sèkret, por megjithatë dètyrohet të niset për atje. Rrugës, të tre binden se po i ndjèkin nga pas, prandaj vërtetojnë se Omeri ka të drejtë. Qëllimisht ato marrin një kthesë tjetër dhe futen në një klub nate që funksionon fshèhurazi. Iskenderi futet deri brenda dhe i gjen duke kërcyer. Ato e rrèthojnë Iskenderin dhe e përtàllin.

Ai largohet mëse i irrìtuar dhe shkon pranë vëllasë së tij, Çelebiut, i cili menjëherë vendos dènimin me vdèkje për tràdhtinë e Kenanit. Iskenderi shòkohet dhe del kùndër por Çelebiu nuk bindet. Mëngjesin e ditës tjetër, Omeri nxiton për tek Tomrisi që t’i tregojë se dèshmitari saj i fshèhtë e ka gènjyer. Ajo nuk e beson kurrsesi, por kupton se Kenanin e kanë futur në kùrth, ndaj dhe i kërkon që të takohen. Menjëherë i tregon se është në rrèzik dhe i sugjeron t’ia mbàthë sa më shpejt, që të shpëtojë veten.

Në anën tjetër ndodhen nëna e Ozanit, Seheri, e cila përballet në mënyrë të paprìtur me disa burra të panjohur. Ato janë fàjdexhinj, të cilët kërkojnë me patjetër paratë që u ka màrrë Ozani. Seheri nuk di asgjë dhe shòkohet e tëra, por Xhemreja që i shikon rastësisht, i shkon pranë dhe e shpëton nga duart e tyre që po tregohen shumë të ashpèr. Jo shumë çaste më vonë, në shtëpi do vijë Ozani, që do rèndohet së tepërmi nga nëna e tij, e cila e shpreh zhgènjimin nga ai, duke thënë se prej vitesh po jetojnë në mjèrim për shkak të idèalizmave të tij.

Ryjaja qëndron pranë Omerit, teksa ai merret me punët e dyqanit. Ajo mëson se si ai e organizon biznesin e dyqanit dhe më pas e ndihmon kur ai shet gjëra antìke në treg. Paralèlisht, babai i saj Kenani shkon të takojë Tomrisin në spìtal dhe shikon se Çiçeku po futet në sallë operimi për djègien që ka në fytyrë. Ai i uron gjithë të mirat e më pas diskuton me Tomrisin për artèfaktet historike. Kenani i frìkësuar, që ka rènë në kùrthin e Iskenderit dhe ende nuk e di, i thotë Tomrisit se vëllezërit Kajabejli e kanë gjetur vendin ku po i mbajnë të fshèhta.

Me nxitim, Tomrisi ia përcjell làjmin Ozanit por nuk i tregon se kush ia ka thënë. Ozani e përcjell tek Omeri, që është i shoqëruar edhe nga Ryjaja por Omerit i sjell dýshime ai làjm. Ai thotë me bindje të plotë se asnjë njeri nuk mundet dot t’a gjejë vendin ku ato i kanë fshèhur, ndërsa Ozani ngulmon se Tomrisi nuk gènjen. Omeri gjithashtu pranon se ajo nuk gènjen por ngulmon se gènjen personi që ajo mban të fshèhtë, që i ka thënë se e kanë gjetur vendin. Megjithatë, Ozani dhe Ryjaja pàndehin se është më mirë të shkojnë e të kontrollojnë.

Rrugës, ato vërejnë makinën që po i ndjèk dhe Omeri e përdor si argument se ato po i ndjèkin. Prandaj kthejnë dhe ndalojnë në një vend që fshèhurazi përdoret si klub nate. Iskenderi futet brenda me shpresën se gjeti artèfaktet historike por përballet me përtàlljet e Omerit, Ozanit dhe ish të fejuarës së tij, Ryjasë. Megjithatë, ato nuk neglizhojnë faktin që t’i tregojnë Tomrisit se dëshmitari saj i fshèhtë, e ka gènjyer. Për atë lojë që i bënë Iskenderit një natë më parë dhe për faktin që për shkak të Kenanit ua kanë marrë artèfaktet, Çelebiu merr një vendim dràstik.

Ai urdhëron vràsjèn e Kenanit, ndërsa Iskenderi kundërshton në mënyrë të prèrë. Edhe pse Tomrisi nuk e di atë plan që Çelebiu sapo bëri, ajo e kupton kùrthin në të cilin e kanë futur Kenanin, ndaj takohet me të dhe i kërkon t’ia mbàthë që të shpètojë kokën. Lìgësia e Çelebiut do dèmtojë edhe Ozanin, sepse do i dërgojë atij në shtëpi fàjdexhinjtë ku ai ka marrë para. Seheri trònditet e tëra, Xhemreja i shkon në ndihmë dhe shpejt vjen edhe Ozani, i cili do përballet me hàkërrimin e Seherit që i thotë se prej idèalizmave të tij, ato sot jetojnë në mjèrim.