Category: Uncategorized

Xhereni përshëndetet me Selçukun, pasi për të mirën e saj psíkologjike, ka vendosur të zhvendoset në Stàmboll. Ajo i premton se do bëjë maksimumin që ai të ketë një marrëdhënie sa më të shëndetshme me fëmijën, përqafohen duke uruar më të mirat për njëri tjetrin dhe ajo largohet. Paralèlisht, Derini po tregon që e ka tërhequr pádinë për Vollkanin. Të gjithë fríkësohen duke menduar se mos ajo është ende e fíksuar pas tij, por Derini thotë se dëshiron t’a shohë me sytë e saj se si po vùan ai.

Ditët kalojnë dhe Vollkani del nga bùrgu pikërisht në ditën që djali i tij ka diplomimin. Ashtu i dérrmuar, ai mbërrin me shumë véshtirësi deri në lokalin e Selçukut ku po bëhet festa pas diplomimit. Nga larg, Vollkani shikon Asjën fare ngjitur me Derinin dhe Onurin pranë Derinit. I xhíndosur, ai u afrohet duke shkaktuar pótere. Nga të gjithë, atij i afrohet vetëm Derini. Fillimisht ajo e túrpëron para të gjithëve si mos më kèq, më pas i afrohet fare pranë në vesh, për t’i thënë bòmbèn më të réndë.

Ajo i thotë se gjatë martesës, e ka trádhtuar me Onurin, por me ato fjalë bën që Vollkani t’i méshojë Onurit, derisa të tjerët ndërhyjnë, i ndajnë dhe e largojnë Vollkanin që aty. Duke qenë pa asnjë para në xhep, Asja e merr në makinë dhe e dërgon në shtëpinë ku ai është rritur, ku i lë dhe pak para derisa të rregullojë jetën e tij, e më pas largohet edhe ajo. Teksa jeta e Vollkanit péson rénien më të madhe, për të tjerët jeta vazhdon më së miri. Koha kalon dhe Nili me Selçukun mësojnë se do kenë një vajzë.

Derja që i shoqëron gjatë shtatzènisë, lumturohet për vete sepse Kadiri kthehet vetëm për të filluar një lidhje me të, nga e para. Derini gjithashtu shërohet tótalisht nga várësia që kishte nga Vollkani dhe mëse e shëndetshme, vazhdon jetën duke qenë një nënën e përkujdesshme. Onuri nuk u largohet asnjëherë, derisa merr guximin dhe i propozon për martesë, gjë që Derini e pranon pa hezituar. Së fundmi, Aliu fillon universitetin në Londër, dhe pak javë pas tij, Asja shet shtëpinë dhe zhvendoset atje.

Azizi është fare pranë zbulimit të faktit që fàjtori i vërtetë i gjithë àrmìqësisë së rikrijuar me Jamanin, është vetë vëllai i tij Idrisi. Por, për të shpëtuar veten, Idrisi e merr përsipër t’a çojë ai deri në fund situatën, gjòja duke thënë se Azizi është në krye të familjes dhe nuk duhet të merret me çdo vogëlsi. Por në të njëjtën kohë, edhe Jamani merr informacione mbi të njëjtin djalosh, që e ka zbuluar Nedimi. Jamani dhe Idrisi vìhen në kërkim të djaloshit por ky i fundit, takon më përpara Idrisin.

Idrisi e merr në makinë gjòja për të shpëtuar nga Jamani që po e ndiqte, por vdèkja e gjen pikërisht nga vetë Idrisi. Ai kthehet në shtëpi pranë Azizit duke thënë se e gjeti djaloshin, por e gjeti të vràrè, sepse mesa duket, dikush dëshironte që ai të heshte. Pavàrësisht se situata bëhet ende më e ngàtërruar, Azizi nuk dýshon aspak tek Jamani. Në shtëpinë e këtij të fundit, në ato momente po ndodh një prej ngjarjeve më të lumtura, që kishte pak kohë që priste për guximin e duhur.

Zijai është ai që hèdh hapin i pari, i propozon Çiçekut për martesë dhe ajo pranon, pa hezituar aspak. Làjmin që u sjell buzëqeshje më të mëdha se kurrë, ato e ndajnë me të gjithë familjen, duke u dhuruar edhe atyre buzëqeshje, lumturi dhe urata nga zemra. Në anën tjetër, një familjar tjetër nuk është i lumtur për martesën e fëmijës së tij. Ajo është nëna e Ibos, e cila e akùzon Kàranë se ajo ia ka prìshur mendjen Ibos, aq sa ai për herë të parë nuk po e dëgjon fjalën e nënës së tij dhe po e kùndërshton.

Ibo e gjen Kàranë shumë të mèrzitur dhe vendos t’i japë fund asaj mèrzie, duke mos pritur fare më gjatë për martesën e tyre. Ato shkojnë menjëherë në gjendjen cìvile, martohen dhe ashtu të sapomartuar, trokasin në derën e Dujgusë. Në shtëpinë e saj, në ato momente është edhe Aliu me Sulltanën. Ato i urojnë të dy për guximin që të martohen aq shpejt, e më pas, fokusi kthehet tek Sulltana dhe Semraja, ku të dyja kërkojnë falje nga njëra tjetra, për gjithë ekzàgjerimin që i bënë situatës para se të mësonin se fëmijët janë pajtuar.

Aliu dhe Dujguja i shpjegojnë në të njëjtën kohë edhe Semrasë edhe Sulltanës, se mes tyre nuk ka asnjë pròblem, se janë sqaruar dhe çdo gjë është në rregull. Ato gëzohen së tepërmi dhe gjithashtu, kërkojnë falje nga njëra tjetra, duke e pranuar se e kanë ekzàgjeruar me reagimet që kanë bërë. Por dikush tjetër është shumë i mèrzitur. Ajo është Kàraja dhe është mèrzitur nga nëna e Ibos, e cila ndërmjet telefonit i ka thënë se ajo ia ka çoròditur të birin, se ai kurrsesi nuk do e kùndërshtonte nënën e tij dhe e gjitha është për fàj të saj.

Duke u ndjerë aq në fàj, Kàraja e mendon edhe të heqë dorë nga fejesa me Ibon, por ai nuk pranon kurrsesi. Pa hezituar më gjatë, ai e zgjidh situatën duke vendosur që të martohen menjëherë, pa pritur fare. Ashtu të sapomartuar dhe me letrën vërtetuese në dorë, ato trokasin në shtëpinë e Dujgusë, ku në ato momente, ndodhen të gjithë aty, përfshirë Aliun dhe Sulltanën. Làjmi i Ibos dhe Kàrasë, i çudit të gjithë po aq sa i gëzon. Në anën tjetër ndodhet Azizi, që vijon kërkimet për të zbuluar kush ua ka djègur dèpon dhe kush po i fut në kùrth.

Vëllai i tij Idrisi kupton se ai po rrèzikon shumë sepse Azizi është fare pranë zbulimit, prandaj ndërhyn, duke i thënë se disa punë i takon t’i bëjë edhe ai, pavàrësisht se në krye ka kaluar Azizi. Në po të njëjtën kohë, Jamani mëson emrin e djaloshit që mund të zbulojë gjithë të vërtetën. Edhe Idrisi, edhe Jamani nisen për t’a kërkuar djaloshin por Idrisi e gjen i pari dhe e merr në makinën e tij. Në mënyrë të pamèshirshme, ai i jep fùnd jètës së djaloshit, që ai të mos flasë para Azizit apo Jamanit.

Làjmi bie si një bòmbè për Azizin, i cili i largohet të vërtetës por njëkohësisht nuk dýshon fare tek Jamani. Gjatë asaj kohe, në shtëpinë e Jamanit ndodh një prej ngjarjeve më të bukura. Zijai mbledh gjithë guximin dhe kurajon e tij, për t’i propozuar Çiçekut për martesë, në një formë shumë romantike. Ajo pranon pa dýshuar për asnjë moment të vetëm dhe làjmin aq të gëzueshëm, e ndajnë me gjithë familjarët e tyre. Secili prej tyre lumturohet shumë dhe mes përqafimesh, u urojnë më të mirat.

Çelebiu humbet torùan kur mëson nga Iskenderi se Xhemreja ka arritur t’a marrë Gyneshin e të largohet me të. Për atë natë, Iskenderi e ndalon Çelebiun që të mos i shkojë Xhemresë në shtëpi por mëngjesin e të nesërmes, nuk e ndalon dot. Ai mbin në shtëpinë e tyre me fúri të madhe, duke bástisur vendin e duke ushtruar dhùnë mbi Xhemrenë, para syve të Gyneshit që trónditet e tëra. Për fat, ardhjen e Çelebiut e shikon úshtári i vogël i lagjes, i cili lajmëron menjëherë Omerin dhe Ryjanë.

Gjatë kohës që Ryjaja dhe Omeri nxitojnë për tek Xhemreja, Çelebiu ka hequr dorë nga dhùna që po ushtronte, sepse Gyneshi nuk pranoi të rikthehej në shtëpinë e tij. Për të mos u bërë i kèq me të bijën, ai nuk e dètyron Gyneshin për t’u rikthyer por del nga shtëpia Xhemresë duke iu betuar asaj se nuk do arrijë të kujdeset dot për vajzën e tyre. Sapo mbërrin Omeri me Ryjanë, Çelebiu i betohet kësaj të fundit se do e bëjë të pàguajë për gjithçka që i ka shkaktuar, bashkë me Tomrisin, Çiçekun dhe Xhemrenë.

Omeri nxiton t’a largojë Gyneshin nga shtëpia, për shkak të gjendjes së Xhemresë, ndërsa Ryjaja qàn bashkë me Xhemrenë, duke iu betuar se kjo ishte hera e fundit që ai arrin t’a prekë me dorë. Ozani gjithashtu mëson mbi ngjarjen e bùjshme të atij mëngjesi por nuk bën dot gjë për Xhemrenë, veçse gjen një mace për të lumturuar sadopak Gyneshin. Paralèlisht, ai mëngjes do jetë i bùjshëm edhe për Iskenderin, i cili kërkon një shpjegim nga nëna e tij por ajo vazhdon si të mos kishte ndodhur asgjë.

I ndjerë mëse i trádhtuar që nuk i kanë treguar asgjë për bírësimin e Çelebiut, Iskenderi pyet se kur e kishin menduar t’i tregonin atij të vërtetën por Hylja pa próblem përgjigjet duke thënë ‘asnjëherë’. Teksa flasin për Çelebiun, ai merr një ofertë për t’u rikthyer në kándidaturën e tij si kryebàshkiak por e refuzon, duke thënë se nuk dëshiron të duket sikur e ka rrëfyer historinë e tij për të përfítuar. Gjatë asaj kohe, gruaja e tij ende lígjore, Xhemreja, kupton se nuk e dërgon dot në shkollë të bijën, pasi ende nuk është paguar semestri i dytë, që ka një çmim marràmendës.

Iskenderi mbetet pa fjalë kur Çelebiu kërkon vajzën e tij dhe me kéqardhje i thotë se Gyneshin e ka marrë Xhemreja. Për atë natë, ai arrin t’a ndalojë Çelebiun që të mos u shkojë atyre pranë por në mëngjesin e të nesërmes, askush nuk e ndalon dot Çelebiun nga bástisja në shtëpinë e Xhemresë. Ai futet brenda dhe dhùnon sërish Xhemrenë, para syve të Gyneshit. Kjo e fundit, refuzon të shkojë me babanë e saj. Ajo ngulmon se do qëndrojë me nënën dhe Çelebiu nuk e refuzon dot.

Ai largohet që aty duke i thënë Xhemresë se ajo nuk do mund të kujdeset për Gyneshin siç kujdeset ai. Sapo del që aty, ai përballet me Ryjanë dhe Omerin. Ai betohet para Ryjasë se do e paguajnë të gjitha për çfarë i kanë bërë atij, e më pas largohet. E tmérruar nga shenjat në fytin e Xhemresë, Ryjaja qàn bashkë me të, ndërsa Omeri e merr Gyneshin që aty për t’a qetësuar jashtë atyre mureve. Bashkë me Ozanin, ato angazhohen që t’i gjejnë Gyneshit macen e saj të preferuar, që ajo e quan ‘Princeshë’.

Paralélisht, Iskenderi ballafaqohet me nënën e tij, që për çudinë e tij të madhe, ulet të hajë mëngjes fare normalisht, sikur nuk ka ndodhur asgjë dhe sikur nuk kanë asgjë për të folur. Hapurazi, ai e pyet se kur e ka pasur ndërmend që t’i tregonte të vërtetën e Çelebiut por Hylja sypatrèmbur, thotë se nuk e ka menduar ndonjëherë që t’ia tregonte. Mes tyre lind një dèbat i madh, por Hylja ngulmon në të sajën. Gjatë kohës që ato debàtojnë për Çelebiun, ai vetë ndodhet në kompani, duke marrë një ofertë tepër të màjme, atë të rikthimit në kandidim.

Për çudinë e madhe të kolegut të tij, Çelebiu refuzon të kandidojë më për kryebáshkiak, duke thënë se nuk dëshiron që njerëzit të mendojë se ai e tregoi historinë e tij për të përfituar púshtet. Pavàrësisht ngulmimit të kolegut, Çelebiu nuk pranon. Në ato momente, Xhemreja vërteton fjalët e tij. Ajo shoqëron Gyneshin në shkollë por mësuesja nuk e lèjon të futet në klasë pasi pagesa e semestrit nuk është kryer për Gyneshin. Xhemreja shókohet kur mëson shumën që duhet paguar, prandaj e merr Gyneshin që aty dhe largohet derisa të gjejë zgjidhje.

Vollkani largohet nën shoqërimin e pòlìcisë, ndërsa Derini akùzon nënën e saj se ajo nuk i la kurrë të qetë. Gonyli i rikujton se Vollkani sapo e divòrcoi atë dhe se sjellja saj është mëse e tùrpshme. Përtej fjalëve të saj, Derini thotë se do shkojë pas Vollkanit, gjë për të cilën Gonyli i betohet se nuk do e falë kurrë nëse ajo do e shkèlë veten aq shumë me këmbë. Por në të vërtetë, Derini nuk po shkon pas Vollkanit. Ajo telefonon Asjën, vetëm për t’i thënë se ka gàbuar shumë që nuk i ka dhënë asaj fùnd kur u hodhën në hùmnerë.

Asja e kupton se Derini e ka humbur torùan, po shkon sërish pranë së njëjtës hùmnerë dhe se kësaj rradhe, ajo pretendon të vràsè veten. Rrugës për atje, Asja telefonon Onurin dhe i tregon se për ku po shkon, prandaj ai duhet t’u shkojë pranë bashkë me një ambùlancë. Në ballafaqìmin me Derinin, Asja tregohet shumë e kujdesshme pasi Derini është fare buzë hùmnerës dhe me qëllim që të hìdhet. Për t’a qetësuar, Asja i betohet se Vollkani nuk e dashuron atë, se ai nuk di të dashurojë njeri dhe se ajo duhet të jetë e fortë për të bijën.

Onuri shkon shumë shpejt pranë tyre por asnjëri nuk guxon t’i afrohet Derinit. Asja vijon me mënyrat e saj që t’a bindë t’i afrohet, derisa i afrohet mjaftueshëm sa për t’a kàpur nga krahu. Menjëherë Derini kërkon Vollkanin por Asja i thotë se nuk ka më Vollkan, ka vetëm Zejneb, vajzën e saj. Derini kalon gjendje shòkimi nga idea se nuk do ketë më Vollkan, ndaj Asja dètyrohet t’a gòdasë me shùplaka që ajo të kthjellohet, por më kòt. Me ambùlancën që ka marrë Onuri, ato e shoqërojnë Derinin në spìtal.

Atje vjen edhe Gonyli, e cila mëson nga Onuri se Asja e ka shpëtuar Derinin dhe se vetë Derini ka përmendur faktin që ajo e ka shpëtuar edhe herën e parë kur kanë qenë në atë hùmnerë. E tùrpëruar para Asjës, Gonyli e falenderon dhe kërkon falje për gjithçka, ndërsa Asja vetëm e sqaron për shtëpinë që është vënë në emër të Aliut. Ajo i tregon Gonylit se kursimet që kanë bërë gjatë jetës për Aliun, Vollkani asokohe i ka harxhuar me Derinin. Fjalët e saj shkaktojnë lòt tek Gonyli ndërsa Vollkani mbetet i vetëm, në bùrg.

Vollkani shoqërohet për në pòlìci, ku përpiqet të sqarojë se ai nuk ka vjèdhur gjë nga kompania por ka përdorur të drejtën e firmës së tij. Pòlìci përballë tij i thekson se atë firmë e ka kèqpërdorur ndërsa Vollkani ngulmon se lëvizjet e tij me para mund t’i vërtetojë edhe bashkëshortja, Derini. Kjo e fundit, në ato momente po del nga shtëpia, ku Gonyli i thotë se ndihet e tùrpëruar që ka një vajzë të tillë, pa krenari. Së fundmi, ajo i betohet Derinit se nuk do e falë nëse do i shkojë nga pas Vollkanit, por Derini sërish largohet.

Onuri mbërrin gjithashtu në kòmisariat por vëren se Derini nuk është gjëkundi. Ai e telefonon Gonylin, e cila frìkësohet që Derini nuk është aty. Derini ndërkohë telefonon Asjën dhe i flet përçàrt, por mjaftueshëm qartë sa për të kuptuar Asja se ku po shkon Derini dhe çfarë ka në plan të bëjë. Ajo telefonon Onurin dhe i kërkon t’u shkojë pranë bashkë me një ambùlancë. Sapo Asja mbërrin në hùmnerën nga ku Derini i ka hèdhur njëherë, ajo vëren se Derini nuk është më e vetdijshme për çfarë thotë e bën, sepse e ka humbur tòtalisht torùan.

Ajo përpiqet t’i afrohet Derinit që t’a tërhèqë nga buza e hùmnerës ku Derini ndodhet, por Derini nuk e lejon. Asja përpiqet t’a bindë se Vollkani nuk dashuron njeri, se pròblemi nuk është tek ajo dhe se përtej të gjithave, duhet të lùftòjë për të bijën, Zejnebin. Me shumë mjeshtëri, Asja arrin t’a tërhèqë Derinin që aty por Derini kërkon menjëherë Vollkanin. Sapo i thonë se Vollkani nuk do jetë më, se ai do bëjë bùrg për gjatë gjithë jetës që i ka mbetur, Derini pësòn një shòkim aq të madh saqë Asja e gòdet me shùplaka për t’a mbajtur në vete.

Ajo nuk ia del, ndaj me ambùlancë e dërgojnë menjëherë në spìtal. Gonyli mbërrin atje dhe nga Onuri mëson se Asja e ka shpëtuar Derinin edhe herën e parë nga ajo hùmnerë, edhe tani. Teksa mjèkët anàlizojnë situatën e Derinit, Gonyli e falenderon pafund Asjën dhe shpreh edhe mllèfin që ndjen ndaj Vollkanit. Ndërsa Asja, i kërkon të bëjë më të mirën për Derinin dhe t’a shtrojnë në klìnikë, si dhe i tregon se shtëpinë që arriti t’a bënte mbi emrin e Aliut, e ka bërë sepse Vollkani i ka harxhuar me Derinin të gjitha kursimet që kanë pasur për Aliun.

Aliu ndodhet në vendin e punës kur një nga mèdiat i shkon pranë për një intervistë mbi rolin që ai mori por edhe për làjmet për të dhe Ilajdën. Duke shfrytëzuar të qenurit në trànsmetim të drejtëpërdrejtë, Aliu thekson se kurrë nuk ka pasur diçka me Ilajdën dhe se zemra i rrèh vetëm për Dujgunë, për të cilën thotë se nuk do bënte kurrë diçka për t’a humbur. Dujgu lumturohet ndërsa Aliu e merr pranë vetes, para kamerave. Gàzetarja e pyet nëse do kenë dasëm së shpejti dhe Dujgu e pohon.

Pajtimi i Dujgusë me Aliun, ndikon për mirë edhe tek Kàraja me Ibon, aq sa ky i fundit i kërkon t’a caktojë ajo se kur do e bëjnë dasmën e tyre dhe Kàraja kërkon sa më shpejt, por do gjejnë pèngesë nënën e Ibos që nuk është dakord që ato të martohen menjëherë. Pavàrësisht nënës së tij, Ibo nuk tërhiqet nga plani që bën me Kàranë. Sakaq, në anën tjetër ndodhet Jamani përballë Azizit, të dy me àrmè të drejtuar në kokën e njëri tjetrit. Teksa akùzon secili personin përballë, Jamani thotë me gojën plot se ai asnjëherë nuk e mohon diçka që e bën.

Fjalët e Jamanit e bindin Azizin por ende pa u përgjigjur Azizi, pranë tyre ndalon një makinë pòlìcie. Ato pyesin nëse ka ndonjë pròblem mes tyre por ato të dy me àrmè të fshèhura, thonë se u sqaruan tanimë me njëri tjetrin. Pòlìcia largohet dhe po ashtu Jamani me Azizin. Ky i fundit e alàrmon familjen me pamjen e tij të lènduar dhe i vëllai thotë se duhet t’i japin menjëherë fund Jamanit, por Azizi e pèngon. Ai i thotë nënës dhe vëllait se Jamani nuk është nga ato burra që kanë frìkë t’a pohojnë çfarë  kanë bërë, prandaj dikush po u ngrè një kùrth.

Për të kuptuar se kush po përpiqet t’i fusë në àrmìqësi me Jamanin, Azizi kërkon ndihmë nga një miku tij, gjë që e frìkëson shumë Idrisin, sepse tani atij i duhet të krijojë një tjetër skemë për të mbuluar fàjin e tij. Paralèlisht, në shtëpinë e Jamanit ka gëzim të madh. Zijai arrin të rrëfejë dashurinë para Çiçekut, edhe pse nuk tentoi t’a thoshte aq troç por fjalët i dolën nga goja në mënyrë të pakòntrolluar. Me ndròjtje, ai pyet Çiçekun nëse kanë dashuri reciproke apo jo, dhe ajo e pohon.

Teksa qëndrojnë përballë njëri tjetrit me armë të drejtuara, Azizi dhe Jamani ballafaqojnë djègiet e dèpove. Jamani e shikon drejt e në sy, duke i thënë se ai kurrsesi nuk e mohon diçka që e ka bërë, prandaj përsërit për të fundit herë se ai nuk ua ke djègur dèpon. Para se të vazhdojë më gjatë ai ballafaqìm, pranë tyre shkon një patrùllë pòlìcore por ato i fshèhin àrmèt menjëherë. Një pòlìc pyet nëse kanë ndonjë pàdi për njëri tjetrin, por që të dy e mohojnë diçka të tillë dhe pòlìcia largohet.

Pas atij ballafaqìmi, Azizi kthehet në shtëpi por fytyra tij tregon hapurazi se është përfshirë në një shèrr. Idrisi alùdon të jetë Jamani personi me të cilin është ngàtërruar dhe Azizi e pohon, ndaj bën që Idrisi të marrë zemër për të thënë se duhet të bëjnë një plan për t’a shkàtërruar Jamanin. Azizi e ndalon menjëherë dhe shpreh mendimin e tij, se ndoshta dèpon nuk ua ka djègur Jamani. Ai thotë me bindje se një njeri i ashpèr por edhe guximtar si ai, nuk do e mohonte diçka që e ka bërë vetë.

Prandaj, Azizi telefonon një mikun e tij, për t’i kërkuar të gërmojë më tepër në zbulimin e ngjarjes së djègies. Urdhëri i Azizit e tmèrron Idrisin, i cili largohet në çast për të menduar ndonjë plan që do vazhdojë t’a fshèhë autorin e vërtetë, atë vetë. Në anën tjetër ndodhet vëllai i Jamanit, Zijai. Ai i shkon pranë Çiçekut pasi ka kuptuar sa e ka lènduar dhe teksa i ngàtërrohen edhe fjalët nga emocionet, ai arrin t’i thotë pa kuptuar, se e dashuron. Në çast ndalon, merr frymë gjatë dhe pyet Çiçekun nëse ndjenjat e tyre janë reciproke.

Çiçeku e pranon dhe mëse të lumtur, nisin të shpërndajnë làjmin e lidhjes së tyre. Paralèlisht, Aliu e bën Dujgunë tepër të lumtur. Në një trànsmetim drejtëpërsëdrejti, ai tregon se mes tij dhe Ilajdës nuk ka pasur kurrë gjë dhe se femra vetme që do në botë, është Dujgu. Ato të dy pajtohen dhe para kamerave thonë se dasmën do e kenë shumë shpejt. Ibo dhe Kàraja afektohen nga ajo që dëgjojnë dhe pajtohen me njëri tjetrin, si dhe vendosin për një dasëm të shpejtë, por menjëherë do përballen me një pèngesë; nënën e Ibos.

Teksa Asja përkujdeset maksimalisht për Vollkanin që ai të afrohet ende më shumë ndaj saj, Derini shkon me Onurin, që është i vetmi që i bëhet qetësim gjatë asaj periudhe aq të tràzuar. Por, ajo pendohet në çast për çfarë bëri dhe këtë e shpreh, duke mos e kuptuar sa lèndim shkakton tek Onuri. Lèndimin e rradhës do e shkaktojë Onuri vetë, i cili nga nèvrikosja, arrin t’i thotë Derinit irònikisht se ndoshta ajo do e plàgosë edhe atë, po t’i tregojë ai njeriu se kanë shkuar me njëri tjetrin. Pas atyre fjalëve, Derini kthehet në shtëpi mes lòtësh.

Nëna e saj e pret e mèrakosur ndërsa Derini futet menjëherë në dush, duke refuzuar të flasë me çdo njeri. Ditët kalojnë dhe përkujdesja Asjës ndaj Vollkanit vazhdon por në një moment shumë të paprìtur, ajo dëgjon Derjën që përgatitet t’i rrëfejë atij të vërtetën e kùrtheve që Asja vetë i ka bërë. Ardhja e kësaj të fundit, e ndërpret menjëherë rrëfimin e Derjës, ndaj Asja shpëton. Brenda fare pak ditësh, Vollkani përmirësohet aq shumë saqë mund të dalë nga spìtali dhe për atë ditë të madhe, Derini përgatitet më së shumti.

Asaj i shèmbet bota mbi kokë kur mëson nga shoferi shtëpisë se Vollkani ka ndaluar në shtëpinë e Asjës, por nuk ka më çfarë bën, nuk e heq dot Vollkanin nga Asja. Gjatë kohës që Derini çmèndet, Aliu i kërkon Vollkanit që atë ‘të çmèndur’ t’a mbajë larg tyre, ndërsa Asja, menjëherë pas largimit të Aliut, e pyet Vollkanin nëse ai do divòrcohej nga Derini edhe po të mos kishte asnjë shans me të, me Asjën. Ajo pyetje e fut Vollkanin në mendime por nuk e bën të tërhiqet nga vendimi i divòrcimit.

Prandaj kthehte pranë Derinit në shtëpi dhe hapurazi, për herë të parë, i thotë asaj se dëshiron të divòrcohen pasi nuk po funksionon më. Derini trònditet e tëra dhe duke mos ditur si t’a mbajë për vete Vollkanin, ajo i ùlet në gjùnjë dhe e kàp nga këmbët, duke iu përgjèruar të mos largohet. Skenën e shèmtuar e ndalon Gonyli, e cila i tregon Vollkanit se po e kërkon pòlìcia në derë. Ato menjëherë ia vendosin pràngat dhe i tregojnë se për të ka një akùzë për vjèdhje në kompani, gjë që Gonyli e dëshmon para të gjithëve se e ka padìtur ajo.