Category: Uncategorized

Iskenderi mbetet pa fjalë kur Çelebiu kërkon vajzën e tij dhe me kéqardhje i thotë se Gyneshin e ka marrë Xhemreja. Për atë natë, ai arrin t’a ndalojë Çelebiun që të mos u shkojë atyre pranë por në mëngjesin e të nesërmes, askush nuk e ndalon dot Çelebiun nga bástisja në shtëpinë e Xhemresë. Ai futet brenda dhe dhùnon sërish Xhemrenë, para syve të Gyneshit. Kjo e fundit, refuzon të shkojë me babanë e saj. Ajo ngulmon se do qëndrojë me nënën dhe Çelebiu nuk e refuzon dot.

Ai largohet që aty duke i thënë Xhemresë se ajo nuk do mund të kujdeset për Gyneshin siç kujdeset ai. Sapo del që aty, ai përballet me Ryjanë dhe Omerin. Ai betohet para Ryjasë se do e paguajnë të gjitha për çfarë i kanë bërë atij, e më pas largohet. E tmérruar nga shenjat në fytin e Xhemresë, Ryjaja qàn bashkë me të, ndërsa Omeri e merr Gyneshin që aty për t’a qetësuar jashtë atyre mureve. Bashkë me Ozanin, ato angazhohen që t’i gjejnë Gyneshit macen e saj të preferuar, që ajo e quan ‘Princeshë’.

Paralélisht, Iskenderi ballafaqohet me nënën e tij, që për çudinë e tij të madhe, ulet të hajë mëngjes fare normalisht, sikur nuk ka ndodhur asgjë dhe sikur nuk kanë asgjë për të folur. Hapurazi, ai e pyet se kur e ka pasur ndërmend që t’i tregonte të vërtetën e Çelebiut por Hylja sypatrèmbur, thotë se nuk e ka menduar ndonjëherë që t’ia tregonte. Mes tyre lind një dèbat i madh, por Hylja ngulmon në të sajën. Gjatë kohës që ato debàtojnë për Çelebiun, ai vetë ndodhet në kompani, duke marrë një ofertë tepër të màjme, atë të rikthimit në kandidim.

Për çudinë e madhe të kolegut të tij, Çelebiu refuzon të kandidojë më për kryebáshkiak, duke thënë se nuk dëshiron që njerëzit të mendojë se ai e tregoi historinë e tij për të përfituar púshtet. Pavàrësisht ngulmimit të kolegut, Çelebiu nuk pranon. Në ato momente, Xhemreja vërteton fjalët e tij. Ajo shoqëron Gyneshin në shkollë por mësuesja nuk e lèjon të futet në klasë pasi pagesa e semestrit nuk është kryer për Gyneshin. Xhemreja shókohet kur mëson shumën që duhet paguar, prandaj e merr Gyneshin që aty dhe largohet derisa të gjejë zgjidhje.

Vollkani largohet nën shoqërimin e pòlìcisë, ndërsa Derini akùzon nënën e saj se ajo nuk i la kurrë të qetë. Gonyli i rikujton se Vollkani sapo e divòrcoi atë dhe se sjellja saj është mëse e tùrpshme. Përtej fjalëve të saj, Derini thotë se do shkojë pas Vollkanit, gjë për të cilën Gonyli i betohet se nuk do e falë kurrë nëse ajo do e shkèlë veten aq shumë me këmbë. Por në të vërtetë, Derini nuk po shkon pas Vollkanit. Ajo telefonon Asjën, vetëm për t’i thënë se ka gàbuar shumë që nuk i ka dhënë asaj fùnd kur u hodhën në hùmnerë.

Asja e kupton se Derini e ka humbur torùan, po shkon sërish pranë së njëjtës hùmnerë dhe se kësaj rradhe, ajo pretendon të vràsè veten. Rrugës për atje, Asja telefonon Onurin dhe i tregon se për ku po shkon, prandaj ai duhet t’u shkojë pranë bashkë me një ambùlancë. Në ballafaqìmin me Derinin, Asja tregohet shumë e kujdesshme pasi Derini është fare buzë hùmnerës dhe me qëllim që të hìdhet. Për t’a qetësuar, Asja i betohet se Vollkani nuk e dashuron atë, se ai nuk di të dashurojë njeri dhe se ajo duhet të jetë e fortë për të bijën.

Onuri shkon shumë shpejt pranë tyre por asnjëri nuk guxon t’i afrohet Derinit. Asja vijon me mënyrat e saj që t’a bindë t’i afrohet, derisa i afrohet mjaftueshëm sa për t’a kàpur nga krahu. Menjëherë Derini kërkon Vollkanin por Asja i thotë se nuk ka më Vollkan, ka vetëm Zejneb, vajzën e saj. Derini kalon gjendje shòkimi nga idea se nuk do ketë më Vollkan, ndaj Asja dètyrohet t’a gòdasë me shùplaka që ajo të kthjellohet, por më kòt. Me ambùlancën që ka marrë Onuri, ato e shoqërojnë Derinin në spìtal.

Atje vjen edhe Gonyli, e cila mëson nga Onuri se Asja e ka shpëtuar Derinin dhe se vetë Derini ka përmendur faktin që ajo e ka shpëtuar edhe herën e parë kur kanë qenë në atë hùmnerë. E tùrpëruar para Asjës, Gonyli e falenderon dhe kërkon falje për gjithçka, ndërsa Asja vetëm e sqaron për shtëpinë që është vënë në emër të Aliut. Ajo i tregon Gonylit se kursimet që kanë bërë gjatë jetës për Aliun, Vollkani asokohe i ka harxhuar me Derinin. Fjalët e saj shkaktojnë lòt tek Gonyli ndërsa Vollkani mbetet i vetëm, në bùrg.

Vollkani shoqërohet për në pòlìci, ku përpiqet të sqarojë se ai nuk ka vjèdhur gjë nga kompania por ka përdorur të drejtën e firmës së tij. Pòlìci përballë tij i thekson se atë firmë e ka kèqpërdorur ndërsa Vollkani ngulmon se lëvizjet e tij me para mund t’i vërtetojë edhe bashkëshortja, Derini. Kjo e fundit, në ato momente po del nga shtëpia, ku Gonyli i thotë se ndihet e tùrpëruar që ka një vajzë të tillë, pa krenari. Së fundmi, ajo i betohet Derinit se nuk do e falë nëse do i shkojë nga pas Vollkanit, por Derini sërish largohet.

Onuri mbërrin gjithashtu në kòmisariat por vëren se Derini nuk është gjëkundi. Ai e telefonon Gonylin, e cila frìkësohet që Derini nuk është aty. Derini ndërkohë telefonon Asjën dhe i flet përçàrt, por mjaftueshëm qartë sa për të kuptuar Asja se ku po shkon Derini dhe çfarë ka në plan të bëjë. Ajo telefonon Onurin dhe i kërkon t’u shkojë pranë bashkë me një ambùlancë. Sapo Asja mbërrin në hùmnerën nga ku Derini i ka hèdhur njëherë, ajo vëren se Derini nuk është më e vetdijshme për çfarë thotë e bën, sepse e ka humbur tòtalisht torùan.

Ajo përpiqet t’i afrohet Derinit që t’a tërhèqë nga buza e hùmnerës ku Derini ndodhet, por Derini nuk e lejon. Asja përpiqet t’a bindë se Vollkani nuk dashuron njeri, se pròblemi nuk është tek ajo dhe se përtej të gjithave, duhet të lùftòjë për të bijën, Zejnebin. Me shumë mjeshtëri, Asja arrin t’a tërhèqë Derinin që aty por Derini kërkon menjëherë Vollkanin. Sapo i thonë se Vollkani nuk do jetë më, se ai do bëjë bùrg për gjatë gjithë jetës që i ka mbetur, Derini pësòn një shòkim aq të madh saqë Asja e gòdet me shùplaka për t’a mbajtur në vete.

Ajo nuk ia del, ndaj me ambùlancë e dërgojnë menjëherë në spìtal. Gonyli mbërrin atje dhe nga Onuri mëson se Asja e ka shpëtuar Derinin edhe herën e parë nga ajo hùmnerë, edhe tani. Teksa mjèkët anàlizojnë situatën e Derinit, Gonyli e falenderon pafund Asjën dhe shpreh edhe mllèfin që ndjen ndaj Vollkanit. Ndërsa Asja, i kërkon të bëjë më të mirën për Derinin dhe t’a shtrojnë në klìnikë, si dhe i tregon se shtëpinë që arriti t’a bënte mbi emrin e Aliut, e ka bërë sepse Vollkani i ka harxhuar me Derinin të gjitha kursimet që kanë pasur për Aliun.

Aliu ndodhet në vendin e punës kur një nga mèdiat i shkon pranë për një intervistë mbi rolin që ai mori por edhe për làjmet për të dhe Ilajdën. Duke shfrytëzuar të qenurit në trànsmetim të drejtëpërdrejtë, Aliu thekson se kurrë nuk ka pasur diçka me Ilajdën dhe se zemra i rrèh vetëm për Dujgunë, për të cilën thotë se nuk do bënte kurrë diçka për t’a humbur. Dujgu lumturohet ndërsa Aliu e merr pranë vetes, para kamerave. Gàzetarja e pyet nëse do kenë dasëm së shpejti dhe Dujgu e pohon.

Pajtimi i Dujgusë me Aliun, ndikon për mirë edhe tek Kàraja me Ibon, aq sa ky i fundit i kërkon t’a caktojë ajo se kur do e bëjnë dasmën e tyre dhe Kàraja kërkon sa më shpejt, por do gjejnë pèngesë nënën e Ibos që nuk është dakord që ato të martohen menjëherë. Pavàrësisht nënës së tij, Ibo nuk tërhiqet nga plani që bën me Kàranë. Sakaq, në anën tjetër ndodhet Jamani përballë Azizit, të dy me àrmè të drejtuar në kokën e njëri tjetrit. Teksa akùzon secili personin përballë, Jamani thotë me gojën plot se ai asnjëherë nuk e mohon diçka që e bën.

Fjalët e Jamanit e bindin Azizin por ende pa u përgjigjur Azizi, pranë tyre ndalon një makinë pòlìcie. Ato pyesin nëse ka ndonjë pròblem mes tyre por ato të dy me àrmè të fshèhura, thonë se u sqaruan tanimë me njëri tjetrin. Pòlìcia largohet dhe po ashtu Jamani me Azizin. Ky i fundit e alàrmon familjen me pamjen e tij të lènduar dhe i vëllai thotë se duhet t’i japin menjëherë fund Jamanit, por Azizi e pèngon. Ai i thotë nënës dhe vëllait se Jamani nuk është nga ato burra që kanë frìkë t’a pohojnë çfarë  kanë bërë, prandaj dikush po u ngrè një kùrth.

Për të kuptuar se kush po përpiqet t’i fusë në àrmìqësi me Jamanin, Azizi kërkon ndihmë nga një miku tij, gjë që e frìkëson shumë Idrisin, sepse tani atij i duhet të krijojë një tjetër skemë për të mbuluar fàjin e tij. Paralèlisht, në shtëpinë e Jamanit ka gëzim të madh. Zijai arrin të rrëfejë dashurinë para Çiçekut, edhe pse nuk tentoi t’a thoshte aq troç por fjalët i dolën nga goja në mënyrë të pakòntrolluar. Me ndròjtje, ai pyet Çiçekun nëse kanë dashuri reciproke apo jo, dhe ajo e pohon.

Teksa qëndrojnë përballë njëri tjetrit me armë të drejtuara, Azizi dhe Jamani ballafaqojnë djègiet e dèpove. Jamani e shikon drejt e në sy, duke i thënë se ai kurrsesi nuk e mohon diçka që e ka bërë, prandaj përsërit për të fundit herë se ai nuk ua ke djègur dèpon. Para se të vazhdojë më gjatë ai ballafaqìm, pranë tyre shkon një patrùllë pòlìcore por ato i fshèhin àrmèt menjëherë. Një pòlìc pyet nëse kanë ndonjë pàdi për njëri tjetrin, por që të dy e mohojnë diçka të tillë dhe pòlìcia largohet.

Pas atij ballafaqìmi, Azizi kthehet në shtëpi por fytyra tij tregon hapurazi se është përfshirë në një shèrr. Idrisi alùdon të jetë Jamani personi me të cilin është ngàtërruar dhe Azizi e pohon, ndaj bën që Idrisi të marrë zemër për të thënë se duhet të bëjnë një plan për t’a shkàtërruar Jamanin. Azizi e ndalon menjëherë dhe shpreh mendimin e tij, se ndoshta dèpon nuk ua ka djègur Jamani. Ai thotë me bindje se një njeri i ashpèr por edhe guximtar si ai, nuk do e mohonte diçka që e ka bërë vetë.

Prandaj, Azizi telefonon një mikun e tij, për t’i kërkuar të gërmojë më tepër në zbulimin e ngjarjes së djègies. Urdhëri i Azizit e tmèrron Idrisin, i cili largohet në çast për të menduar ndonjë plan që do vazhdojë t’a fshèhë autorin e vërtetë, atë vetë. Në anën tjetër ndodhet vëllai i Jamanit, Zijai. Ai i shkon pranë Çiçekut pasi ka kuptuar sa e ka lènduar dhe teksa i ngàtërrohen edhe fjalët nga emocionet, ai arrin t’i thotë pa kuptuar, se e dashuron. Në çast ndalon, merr frymë gjatë dhe pyet Çiçekun nëse ndjenjat e tyre janë reciproke.

Çiçeku e pranon dhe mëse të lumtur, nisin të shpërndajnë làjmin e lidhjes së tyre. Paralèlisht, Aliu e bën Dujgunë tepër të lumtur. Në një trànsmetim drejtëpërsëdrejti, ai tregon se mes tij dhe Ilajdës nuk ka pasur kurrë gjë dhe se femra vetme që do në botë, është Dujgu. Ato të dy pajtohen dhe para kamerave thonë se dasmën do e kenë shumë shpejt. Ibo dhe Kàraja afektohen nga ajo që dëgjojnë dhe pajtohen me njëri tjetrin, si dhe vendosin për një dasëm të shpejtë, por menjëherë do përballen me një pèngesë; nënën e Ibos.

Teksa Asja përkujdeset maksimalisht për Vollkanin që ai të afrohet ende më shumë ndaj saj, Derini shkon me Onurin, që është i vetmi që i bëhet qetësim gjatë asaj periudhe aq të tràzuar. Por, ajo pendohet në çast për çfarë bëri dhe këtë e shpreh, duke mos e kuptuar sa lèndim shkakton tek Onuri. Lèndimin e rradhës do e shkaktojë Onuri vetë, i cili nga nèvrikosja, arrin t’i thotë Derinit irònikisht se ndoshta ajo do e plàgosë edhe atë, po t’i tregojë ai njeriu se kanë shkuar me njëri tjetrin. Pas atyre fjalëve, Derini kthehet në shtëpi mes lòtësh.

Nëna e saj e pret e mèrakosur ndërsa Derini futet menjëherë në dush, duke refuzuar të flasë me çdo njeri. Ditët kalojnë dhe përkujdesja Asjës ndaj Vollkanit vazhdon por në një moment shumë të paprìtur, ajo dëgjon Derjën që përgatitet t’i rrëfejë atij të vërtetën e kùrtheve që Asja vetë i ka bërë. Ardhja e kësaj të fundit, e ndërpret menjëherë rrëfimin e Derjës, ndaj Asja shpëton. Brenda fare pak ditësh, Vollkani përmirësohet aq shumë saqë mund të dalë nga spìtali dhe për atë ditë të madhe, Derini përgatitet më së shumti.

Asaj i shèmbet bota mbi kokë kur mëson nga shoferi shtëpisë se Vollkani ka ndaluar në shtëpinë e Asjës, por nuk ka më çfarë bën, nuk e heq dot Vollkanin nga Asja. Gjatë kohës që Derini çmèndet, Aliu i kërkon Vollkanit që atë ‘të çmèndur’ t’a mbajë larg tyre, ndërsa Asja, menjëherë pas largimit të Aliut, e pyet Vollkanin nëse ai do divòrcohej nga Derini edhe po të mos kishte asnjë shans me të, me Asjën. Ajo pyetje e fut Vollkanin në mendime por nuk e bën të tërhiqet nga vendimi i divòrcimit.

Prandaj kthehte pranë Derinit në shtëpi dhe hapurazi, për herë të parë, i thotë asaj se dëshiron të divòrcohen pasi nuk po funksionon më. Derini trònditet e tëra dhe duke mos ditur si t’a mbajë për vete Vollkanin, ajo i ùlet në gjùnjë dhe e kàp nga këmbët, duke iu përgjèruar të mos largohet. Skenën e shèmtuar e ndalon Gonyli, e cila i tregon Vollkanit se po e kërkon pòlìcia në derë. Ato menjëherë ia vendosin pràngat dhe i tregojnë se për të ka një akùzë për vjèdhje në kompani, gjë që Gonyli e dëshmon para të gjithëve se e ka padìtur ajo.

Derini shkon me Onurin por menjëherë më pas, pendohet dhe i kërkon që të mos e flasë asnjëherë se çfarë ndodhi aty ato momente. Pendimi që shpreh Derini, e mérzit së tepërmi Onurin, aq sa humbet torúan dhe e oféndon duke e pyetur nëse do e plàgosë edhe atë po të flasë. Pas atyre fjalëve, Derini largohet në heshtje, kthehet në shtëpi dhe për një kohë të gjatë qëndron në dush duke qàrë. Paralèlisht, Vollkani që ajo aq shumë e do, qëndron nèn vizitat e shpeshta të Asjës që kujdeset pa ndalim për të.

Asja vazhdon me planin, por duket se Derja nuk është e të njëjtin mendim. Vetëm pak çaste më vonë, Asja e gjen Derjën në prag rrëfimi para Vollkanit por ardhja saj e ndalon atë rrëfim. Pak ditë kalojnë dhe Vollkani shërohet mjaftueshëm sa për të dalë nga spítali. Teksa Derini përgatitet për Vollkanin, ky i fundit zgjedh që të shkojë pranë Asjës. E gjithë përgatitja e Derinit shkon më kòt dhe thuajse humbet logjikën kur mëson nga shoferi i Vollkanit se ato kanë ndaluar në shtëpinë e Asjës.

Brenda në shtëpinë e Asjës, Aliu i kërkon të atit që të mos e lejojë më Derinin t’u ndërhyjë në jetët e tyre, e më pas largohet për në shkollë, me shoferin. Ndërkohë Asja, shfrytëzon të qenurit vetëm me Vollkanin dhe e pyet në mënyrë të drejtëpërdrejtë, nëse ai do ndahej me Derinin, edhe po të mos kishte asnjë shans me Asjën vetë. Vollkani qëndron në heshtje, ndërsa Asja ngulmon se ai duhet t’i marrë vendimet në jetë, pa pasur lidhje me dikë tjetër dhe në mënyrë fare të ftohtë.

Vetëm pak çaste më vonë, Vollkani largohet që aty dhe rikthehet në shtëpi, pranë Derinit, por me mendje të ndarë për herë të parë që t’i tregojë asaj se dëshiron të ndahet. Ai e bën por përballet me Derinin që i úlet në gjùnjë e i përqafon këmbët vetëm që ai të mos largohet. Atë pamje të shémtuar e shikon edhe Gonyli, e cila tanimë e ka organizuar hákmarrjen ndaj Vollkanit. Prandaj, lótët e të bijës do i ndalojë trokitja e pòlìcisë në derë, të cilët pràngosin Vollkanin për vjédhjet që ka bërë në kompani dhe para tyre, Gonyli pranon se e ka páditur ajo.

Iskenderi përgatitet të futet në mbledhjen në të cilën Çelebiu i premtoi se do e drejtonte ai, Iskenderi vetë, por kur mbërrin në kompani, Iskenderi vëren se mbledhja ka mbaruar. Çelebiu i qesh në fytyrë dhe i thotë se premtimin ia bëri për t’ia matur pulsin, për asgjë më shumë. I irrítuar nga përtàllja e të vëllait, Iskenderi telefonon Çiçekun dhe i tregon se ku ndodhet Gyneshi, por gjithsesi i kërkon asaj që t’a mbajë të fshèhtë se kush ia dha atë infórmacion, gjë që Çiçeku ia premton.

Ajo kthehet pranë Ryjasë, Xhemresë dhe Tomrisit dhe i gènjen për burimin e infórmacionit por u thotë se ku ndodhet Gyneshi. Të gjitha nxitojnë për atje dhe duke shfrytëzuar faktin që nuk quhet rrèmbìm përderisa kùjdestaria është në emër të të dyve, Xhemreja e merr të bijën me fórcë nga Hylja. Tomrisi i shoqëron deri në shtëpi por tani fríka e Xhemresë qëndron tek reagimi i Gyneshit, nëse ajo do pranojë të qëndrojë në një shtëpi aq pa kushte. Prandaj, Xhemreja fillimisht i thekson se sa shumë e do, më shumë se çdokush dhe çdo gjë tjetër.

Më pas, i premton se do i sigurojë një shtëpi më të mirë por deri atëherë, do duhet të pranojë të jetojë edhe me ato kushte. Gyneshi pranon por me dy kushte; që drita të mos fiket dhe ato të flejnë të përqafuara. Xhemreja pranon mëse e lumtur, ndërkohë që i dashuri i zemrës së saj, Ozani, po përballet me një spròvë shumë të madhe. Në kantierin ku ai punon, një nga punëtorët bíe nga skelat dhe përfundon në spìtal, në operacion në gjendje të réndë. Djali i të rënit nga skela, e akùzon Ozanin se nuk kryen asnjë punë por merr rrogën thjesht si nip i prònarit.

Ozani léndohet shumë nga ato fjalë dhe u tregon të gjithëve që ndodhen aty, se prónari i tyre është edhe për të thjesht prónar, jo xhaxha, sepse për fàj të tij e ka humbur babanë dhe as që ka mundur t’i japë dot lamtumirën. Pas atij rrëfimi emocional, të gjithë i bëhen krah Ozanit dhe dalin kùndër xhaxhait të tij. Bòmbà e vërtetë e asaj dite, është ruajtur për në mbrëmje. Çelebiu fton në zyrën e tij të gjithë mèdiat dhe rrëfen se fòshnja e bráktisur në koshin e mbèturinave, është ai vetë. Rrëfimi i tij do tròndisë të gjithë vendin, veçanërisht Iskenderin që ndihet mëse i tàllur që kurrë nuk i kanë treguar se ai nuk është vëllai biològjik.

Një fatkèqësi e madhe do ndodhë në kantierin e ndërtimit ku po punon edhe Ozani. Një nga punëtorët bíe nga një një lartësi e madhe, për shkak të mungesës së kushteve të sígurisë. Ai dërgohet menjëherë në spítal dhe shqètësimi i Ozanit është i madh, ndërsa djali i të sëmùrit e akùzon se ai nuk ka përse shqétësohet, sepse është ‘nipi i xhaxhait të tij’. I lénduar që e krahasojnë me xhaxhain, Ozani u betohet se ka bërë dhe po bën çdo gjë që ato të sigurohen, por askush nuk e beson dhe vijojnë me akùzat, derisa Ozani shpèrthen.

Ai shpérthen në lòt duke i thënë atij se për shkak të xhaxhait ka humbur babanë dhe as që ka mund t’i japë lamtumirën, ndaj e di mirë dhímbjen që po ndjen dhe as që e konsideron xhaxhanë e tij si xhaxha, por vetëm si prónarin e punës. Pas atij momenti, të gjithë, me në krye Omerin, i qëndrojnë në krah Ozanit. Paralèlisht, Iskenderi léndohet nga Çelebiu. Edhe pse ky i fundit i kishte premtuar se do drejtonte mbledhjen, ai sërish e gènjeu, e drejtoi vetë mbledhjen dhe Iskenderit i qesh në fytyrë, duke i thënë se po ia téstonte durimin.

Iskenderi e humbet fare durimin dhe për inàt të tij, telefonon Çiçekun dhe i tregon ku ndodhet Gyneshi por i thekson se ajo nuk duhet t’i tregojë njeriu se nga ku e ka mësuar. Çiçeku sàjon një génjeshtër, të gjithë shkojnë pranë Gyneshit dhe Xhemreja e rrèmbèn atë, pasi mësoi se nuk quhet krím meqë kújdestaria është edhe në emër të saj. Fríka e saj e rradhës është se si do reagojë Gyneshi nga shtëpia e mjèruar, ndaj i del punës para dhe i kërkon të bëjë durim në atë shtëpi derisa të sigurojë një më të mirë ku mund të jetojnë bashkë.

Xhemreja gjithashtu i thekson se sa shumë e do dhe i premton se do lúftójë për një të ardhme më të mirë, mjafton që ajo të pranojë të qëndrojë aty. Gyneshi pranon, vetëm kërkon që drita të mos fíket as gjatë natës. Po atë natë, babai i saj Çelebiu do bëjë një mbledhje para të gjitha mèdiave, ku mes lótësh do rrëfejë se fëmija i bràktisur në atë kòsh mbéturinash, është ai vetë. Shókimi i përfshin të gjithë, veçanërisht Iskenderin që nuk e ka ditur kurrë diçka të tillë dhe që ndihet i tállur, nga nëna e tij dhe Çelebiu, që ia kanë fshèhur diçka aq me rëndësi.

Frìka që Xhemreja ka shkaktuar tek Xhavidana, është tepër e madhe. Xhavidana mendon pa ndalim vetëm për të dhe e humbet aq shumë përqëndrimin e logjikën, saqë refuzon edhe të qëndrojë me vajzën e sapokthyer në shtëpi, Sunën. Edhe pse i kishte premtuar vetes se do krijonte marrëdhënie me të që të ngjante më mirë në sytë e Emirit, Xhavidana e hùmbet atë shans dhe lèndon edhe të bijën. Zemërìmin dhe frìkën që ajo situatë po i jep, Xhavidana do e nxjerrë si përherë, edhe tek Zejnebi.

Zejnebi po kalon pranë saj, kur aksìdentalisht i bien nga duart detyrat e shkollës. Xhavidana ua vë këmbën sipër dhe i shkèl, duke e akùzuar se ua ka mbushur shtëpinë me erën e rrugës, nga aty ku e kanë gjetur atë. Zejnebi vetëm qàn dhe i kërkon të mos ia prìshë detyrën e shkollës sepse është munduar shumë për të, por më kòt, Xhavidana vazhdon njësoj. Paralèlisht, personi që ia ka shkaktuar gjithë atë frìkë, Xhemreja, arrin të qetësohet me qetësuesit që i bëjnë dhe sapo kthjellohet, i bën një premtim vetës.

Duke qenë e mbushur me mllèf që nuk e mbýti dot Xhavidanën, ajo premton se do ia marrë hàkun, deri në fund, për gjithçka që i ka bërë dhe gjithçka që i ka shkaktuar. Ndërkohë në anën tjetër, Shehrija dhe Hëzëri vijojnë të diskutojnë me njëri tjetrin, në shtëpinë e Kemalit. Ky i fundit, i shoqëruar nga Narini, ndjekin debàtin e tyre me vëmendje dhe fjalë për fjalë. Mënyra se si e komenton Narini Hëzërin, e frìkëson Kemalin dhe e bën të bindet se nuk duhet të vonohet më tepër për t’iu rrëfyer asaj.

Nata kalon me aq ndërsa mëngjesi i të nesërmes e mbush Shehrijen me frìkë dhe sìklet, për shkak se si mund të reagojë Kemali nga ardhja Hëzërit, pasi Kemali nuk i do aspak të tilla gjëra. Ajo i shkon pranë ngadalë dhe me hezitim, por Kemali i flet më së miri, duke mos treguar fare mëri. Njëkohësisht, hezitim do ketë edhe Rejhani. Edhe pse është shumë entuziaste që po vazhdon shkollën, ajo shpreh frìkë se mos ndoshta do e zhgènjejë Emirin duke mos ia dalë në shkollë, por Emiri ia shuan të gjitha dýshimet që ajo ka mbi veten e saj.