Category: Uncategorized

Narini dhe Shehrija vendosin të mos qëndrojnë duarkryq por t’a ndihmojnë Kemalin dhe Ojën në situatën që po kalojnë si motër e vëlla. Për atë kaùzë të mirë, ato përdorin edhe Masallin, të cilës i lexon Narini përralla në prezencë të babait dhe hallës së saj, duke përzgjedhur përralla që kanë lidhje me situatë të ngjashme me atë të tyren. Për atë natë, duket se asgjë nuk do funksionojë, derisa Oja bisedon në telefon fshèhurazi me Erhanin dhe pasi i tregon gjithçka, ai mbron Kemalin.

Sipas tij, Kemali është thjesht një vëlla që po bën maksimumin e tij për të mbrojtur të motrën nga ndonjë lèndim i mundshëm ndaj nuk ka përse nèvrikoset me të. Sakaq, atë natë, në anën tjetër, Rejhani mblidhet me vajzat e qèlisë që e duan fort dhe u tregon për jetën e saj, se si ka ardhur në Stàmboll dhe përse gjendet tani në bùrg. Biseda tyre, do zgjasë deri në ardhjen e Nebahatit në qèli. Në orët më të vona, pasi të gjitha kanë rënë për të fjetur, Nebahati nèvrikoset me vajzën e sëmùrë, pasi ajo po kollitet pa ndalim.

Rejhani i shkon pranë me një gotë ujë dhe pasi vajza qetësohet, mëson se ajo ka rënë në bùrg sepse ka vjèdhur ilàçe për nënën e saj të sëmùrë dhe jo vetëm që nuk ia doli t’a shëronte por edhe e la të vetme, pa ndihmën e asnjë njeriu, gjë që e ka të domosdoshme sepse është e paralìzuar. Rejhanin e zë gjumi me kèqardhje të madhe për rastin e vajzës në fjalë, ndërsa për rastin e saj, po punon edhe Zaferi sëbashku me Emirin. Zaferi arrin t’a gjejë shtëpinë ku po jeton punonjësi i argjendarisë që ua bëri të paprìturën.

Emiri i shkon në shtëpi dhe troket shumë gjatë por ai nuk përgjigjet, ndonëse ndodhet brenda. Me fòrcë, Emiri thýen derën dhe futet për t’a kërkuar por ai është mbështjellë në një formë që Emiri nuk e shikon dot dhe largohet pa e ballafaquar atë. Po atë ditë, është edhe dita e vizitave dhe Rejhani është shumë e entuziasmuar. Megjithatë, Nebahati e frìkëson pasi ajo mund t’i bëjë ndonjë të paprìtur. Për të shpëtuar prej saj, Rejhani i krijon një kùrth dhe e mbyll në një tùalet të prìshur nga ku Nebahati nuk del dot vetë.

Nana ndodhet e vetme në stacionin e autobuzëve, duke menduar, kur përpara i del Jamani. Ai i kërkon të rikthehet në krye të detyrës si dadoja e Jusufit ndërsa Nana kërkon të sqarojë fillimisht se ajo nuk është lodër e askujt që njëherë hidhet e njëherë merret. Jamani nuk i jep sqarime por i përmend Jusufin dhe ia lë asaj në ndërgjegje nëse e merr parasysh t’a mérzisë atë apo jo. Për hir të Jusufit, Nana kthehet por rikthimi i saj në shtëpi nuk do e largojë aspak tríshtimin nga fytyra e të voglit.

Jusufi rrëfen para Nanës frìkën që ndjen se mos në një moment, xhaxhai i tij Jamani do e dëbòjë sërish por për diçka të tillë, Nana i betohet se nuk do ndodhë. Pasi bind Jusufin se ajo do jetë përherë pranë tij, Nana zbret pranë Jamanit, Xhengerit dhe motrës së tij, Ajnurit, që është edhe fàjtorja e gjithë situatës. Jamani e paralàjmëron se është hera e parë dhe e fundit që e fal dhe këtë po e bën vetëm për hir të Xhengerit por gjithashtu kërkon nga ajo që t’ia marrë faljen edhe Nanës, meqë asaj ia hódhi fájin dhe qëndroi në heshtje.

Ajnuri e bën duke thënë se gjithçka ka qenë aksídentale por situata mes vajzave sidoqoftë është folur në spítal, kur Nana e qèlloi me shúplakë Ajnurin. Tanimë, Nana thekson para të gjithëve se përgatitja e ushqimit në atë formë mund të jetë aksídentale por génjeshtra që tha më pas, është fàj i réndë, ndaj që nga ai moment e tutje, me ushqimin e Jusufit do merret vetëm Nana. Jamani bie dakord, ndërsa Xhengerit i ngre kokën lart, duke i theksuar se ai nuk ka asnjë fàj në atë mes. Sakaq, në anën tjetër ndodhet Aisheja me Feritin dhe vajzën e tyre.

Ajo kujton momentin kur ka mësuar se ishte shtatzènë dhe këtë e kishte ndarë me Korajin, si shokun e saj të ngushtë. Nga dhímbja e fotove që ka gjetur në dollapin e Feritit asokohe, ku ai kishte fotografuar veten me një vajzë tjetër, Aisheja është ndarë në heshtje, pa i shpjeguar asgjë atij. Ndërsa Koraji, është vetofruar për martesë që të mos rritet fëmija pa figurën e një babai por brenda një vitit Aishe është ndarë edhe nga ai sepse vendimi ishte i gàbuar. Ajo që Aishe nuk di, është se Koraji është fíksuar pas saj dhe ndonëse e di prej vitesh që Feriti nuk e ka tràdhtuar por ka qenë mision pòlìcor, ai nuk e tregon.

Aisheja e shikon Feritin pranë vajzës së saj dhe reagon shumë ashpèr, gjë që ai nuk e kupton përse. Menjëherë pas largimit të tij, ajo qàn me dénesë, sepse po e humbet kontrollin tek vetja. Para shoqes së saj, Aisheja kujton kohën kur sapo e kishte marrë vesh se ishte shtatzènë por mes lótësh kishte vendosur të mos i tregonte asnjëherë Feritit sepse në dollapin e tij kishte gjetur fotografi me një vajzë tjetër, si provë e tràdhtisë së tij. Çdo gjë e ka ndarë me shokun e ngushtë, Korajin, që asokohe.

Koraji është vetofruar për t’u martuar që fëmija të mos rritej pa figurën e babait në shtëpi por brenda një viti, Aisheja e ka kuptuar se është gàbim dhe është divòrcuar edhe nga ai. E fshèhta e madhe e Korajit është që ai e di që Feriti nuk e ka trádhtuar por për hir të një misioni të madh pólicor, ka qenë i infíltruar sikur po lidhej me vajzën e màfìozit që kishin si synim të kápnin. Megjithatë, një të vërtetë kaq të madhe, ai nuk e ka ndarë kurrë me Aishen dhe madje e ka nxítur kúndër Feritit, që ajo të mos bashkohej kurrë me të.

Aisheja bën maksimumin për t’a mbajtur Korajin sa më larg vetes, duke e parë atë me një sy shumë pòzitiv, sepse pándeh që ai ka thjesht kéqardhje për të dhe të voglën e saj por në të vërtetë Koraji është i fíksuar pas Aishes dhe po përdor vajzën e saj për t’iu afruar sa më tepër. Sakaq, në anën tjetër ndodhet Jamani, që i del përpara Nanës për t’i kërkuar të rikthehet në krye të detyrës, sepse ka mësuar që ajo është e pafàjshme në hèlmimin e Jusufit. Nana heziton por Jamani i thekson se nëse do kthehet, do e bëjë vetëm për Jusufin.

Kështu, ajo rikthehet në shtëpi por Jusufit nuk i rikthehet buzëqeshja dhe para Nanës, rrëfen se ka fríkë se një ditë të bukur, xhaxhai i tij do e përzèrë atë sërish, por Nana i betohet se diçka e tillë nuk do ndodhë. Çaste më vonë, ajo zbret pranë Jamanit, Xhengerit dhe Ajnurit, për t’u ballafaquar me këtë të fundit që vetëm qàn duke kërkuar falje e duke u betuar se nuk e ka bërë qëllimisht. Nana thekson se përgatitja e atij ushqimi mund të jetë gàbim por génjeshtra më pas është fàj dhe për të mos rrezìkuar më, ajo do e marrë përsipër ushqimin e Jusufit në çdo vakt.

Narini përpiqet shumë gjatë që t’a bindë Kemalin për Ojën, duke i theksuar se është vëllai dhe duhet t’a pyesë për diçka që ka aq rëndësi në jetën e saj, sa ç’është njohja me mashkullin e jetës. Pas shumë e shumë përpjekjesh, Kemali bindet dhe zbret të bisedojë me Ojën por Oja nuk ua tregon që është Erhani. Teksa flet për të pa ia përmendur emrin, një dèbat lind mes saj dhe Kemalit, nga i cili Kemali nuk heq dorë prej qëndrimit të tij. E irrítuar pafund, Oja heq dorë nga prezantimi mes vëllasë dhe të dashurit të saj të ri, që është Erhani.

Gjatë kohës që ato debàtojnë, mirësia Kemalit përdoret në anën tjetër. Emiri dhe Rejhani arrijnë të kenë një bisedë telefonike, vetëm falë Kemalit. Në atë telefonatë që zgjat vetëm pak sekonda, Rejhani zgjedh të mos i tregojë asgjë për tortùrat që po i bëhen nga Nebahati brenda në qèli. Ditën tjetër, gàrdianja lajmëron Rejhanin para të gjithave se do ketë një takim me Emirin brenda pak minutash. Rejhani i gëzohet së tepërmi atij takimi dhe fillon përgatitjet, por Nebahati e pengon.

Ajo e kércénon me të búrgosurën e sëmùrë, duke mbajtur një thíké në dorë dhe i betohet se nëse ajo shkon në takim me bashkëshortin, pasòjat do i marrë e sëmùra. E fríkësuar pafund për të sëmùrën e pafuqíshme, Rejhani qëndron në qèli. Emiri e kupton mjaft mirë që diçka po ndodh me të, prandaj nuk heq dot dorë  lehtësisht. Ai lëshon një tullumbace në qiell, që Rejhani t’a shikojë e t’a dijë se po e mendon dhe nga dritarja e qelìsë së saj, Rejhani e shikon, e di mjaft mirë se nga kush i ka ardhur.

Ndërkohë në shtëpinë e Emirit, Nigari aksídentalisht thyèn një vazo teksa po pastron. Xhavidana dëgjon vetëm krísmën dhe i shkon pranë për t’a krítikuar e për t’a pòshtëruar sa më shumë por për çudinë e Nigarit, fàjin e saj e merr përsipër Seferi. Ai thotë se i ra atij nga duart dhe Xhavidana nuk e vazhdon më tepër. Me gjestin që bën, Seferi i jep fund akujve mes tij dhe Nigarit, që e kishte lénduar pafund duke mos i besuar për vjèdhjen e orës.

Kemali ia arrin qëllimit të tij, që t’i mundësojë Emirit një telefonatë me Rejhanin. Ndërmjet gàrdianes që i jep telefonin personal Rejhanit, ajo dhe Emiri bisedojnë për fare pak sekonda, por Rejhani nuk i tregon për tortùrat që po i bëhen brenda në qèli. Biseda mbyllet me premtime e shpresë të madhe se shumë shpejt do zgjidhet e githë çështja dhe Rejhani do lírohet që aty. Sakaq, në shtëpinë e Emirit, mëngjesin e ditës tjetër, Nigari fillon e para nga punët por sapo shikon Xhavidanën, paníkoset.

Asaj i bie nga duart një vazo që po pastronte por kur Xhavidana i shkon pranë për t’a ofénduar e póshtëruar që e theu, Seferi bën veprimin e paprítur, duke e marrë ai përsipër. Nigarit i shkëlqejnë sytë kur dëgjon Seferin që thotë se e thèu ai aksídentalisht dhe me atë veprim, gjithë akujt mes tyre shkrihen. Xhavidana ndërkohë, vazhdon përpara për të shkuar në dhomën e Hikmetit, ku si përherë, nuk i mungon tortùrat kúndrejt tij. Kësaj rradhe, ajo gjen prezente Melikenë që po i jep ilàçet Hikmetit dhe e largon, duke thënë se ia jep vetë ajo.

Sapo Melikeja largohet, Xhavidana i hedh ilàçet në tokë dhe i prísh me këmbë, vetëm që ai të mos përmirësohet. Djali i Xhavidanës, Emiri, atë ditë është shumë i entuziasmuar. Ai ka prenotuar një takim me Rejhanin, pas shumë peripecirash që kaloi për t’a mundësuar atë takim. Làjmi i shkon Rejhanit më herët, që ajo të jetë në dijeni e të përgatitet për atë takim, por Nebahati, tortùruesja e qelìsë, nuk është fare dakord me takimin e tyre. Ajo ndërhyn duke i thënë Rejhanit se diçka e tillë nuk do jetë fare e mundur.

Rejhani zgjedh të mos i përgjigjet fare dhe kur i vjen orari për takim, i drejtohet derës për të dalë por Nebahati nuk e lejon, duke e kércénuar me thíké në qafën e të bùrgosurës së sëmùrë, për të cilën Rejhani po kujdesej gjatë gjithë kohës. Détyrimisht, Rejhani nuk shkon në takim. Por megjithatë, Emiri nuk heq dorë nga ajo dhe duke qenë i bindur se ka ndodhur diçka që ajo nuk shkoi në takim, lëshon në ajër tullumbace, mesazhin e të cilave e merr edhe Rejhani që i shikon nga dritarja e qelìsë.

Osmani dhe Balla lùftòjnë krahas gjithë ùshtàrëve të tjerë që u qëndrojnë besnikë dhe arrijnë t’a marrin të shtrenjtin e tyre, Alaadinin. Ndonëse e shpëtuan nga duart e mizòrëve, Alaadini është shumë i plàgosur e në gjendje të rèndë, por lùftà nuk ka mbaruar me aq. Për të shpëtuar nga të gjithë mizòrët që i kanë përballë dhe të àrmàtosur, ato e lënë Alaadinin në një qoshe dhe vazhdojnë të lùftòjnë. Por lùftàt nuk kanë të sòsur. Edhe në zonën ku ndodhet Malhumi, është e njëjta situatë.

Aty është shkaktare Marta me bashkëpunëtorin e saj mashkull, por të dy janë mëse të màskuar dhe nuk u shikohen fytyrat. Pasi shkakton zjàrre në disa zona të vendit, Marta heq me nxitim rrobat që ka sipër, i mbulon që askush të mos i shohë dhe zè një fëmijë të strukur poshtë një kàrroce. Ajo e merr në krahë për t’u dukur sikur ka qenë gjatë gjithë kohës me të, dhe askush nuk dýshon dot tek ajo. Vetëm pak çaste më vonë, Malhumi do i vërejë plàgën që i është shkaktuar në dorë.

E çuditur nga ajo plàgë, Malhumi e pyet se si iu shkaktua por Marta gjen një gènjeshtër të besueshme menjëherë. Malhumi shikon rreth e rrotull me dýshim, sepse dëgjon zërin e një personit të plàgòsur që po fshìhet por Marta thotë se ishte zhurmë minjsh. Për të qenë në gatishmëri që t’a vràsè atë, Marta nxjerr thìkën dhe tenton t’a sùlmojë pas shpine, por nuk ia del dot sepse pranë tyre do shkojë edhe Aisheja, ardhja e të cilës do bëjë që Marta t’a fshèhë menjëherë thìkën që mban në dorë.

Në anën tjetër ndodhet Aktemuri. Ai merr urdhër të kontrollojë në fisin e Oktenit por vajza e tij Alçiçeku i del kùndër, derisa vetë babai tregon se i ka lejuar. Ai është shumë i qetë sepse nuk ka bërë asgjë, por àrmìqtë kanë punuar kùndër tyre. Shërbètori besnik i Martës ka fshèhur në një prej çadrave të tyre një sënduk të mbushur plot e përplot me florinj por fàji i mbetet Oktenit. Ai betohet para të gjithëve se nuk ka të bëjë aspak me atë sënduk por Turguti fillon invèstigimin për t’a vërtetuar nëse gènjen apo tregon të vërtetën Okteni.

Xhejlina dhe Ilgazi vijojnë të pinë në restorantin ku ndodhen prej kohësh, derisa Ilgazi e ndalon veten. Ai nuk pranon të kalojë në dèhje ndërsa Xhejlina është e vendosur t’a lërë veten të lirë dhe arrin të dèhet. Ilgazi e shoqëron për në shtëpi, ku dhe kujdeset për të por Xhejlina nuk e lejon të largohet. Ajo i lutet që t’i qëndrojë mbi kokë dhe Ilgazi i qëndron por për shkak të lodhjes, edhe atë e zë gjumi. Në anën tjetër, atë natë, prokùror Parsi do gjejë një letër në shtëpi. Ajo është letra e lënë nga motra tij Neva, që ka zgjedhur të ikë.

Në atë letër, Neva e falenderon shumë dhe shpreh mirënjohje për mikpritjen që ai i ka bërë, por gjithashtu shprehet se ka nevojë për hapësirën e saj. Në kohën që Parsi lexon atë letër, Neva ndodhet në një restorant me djaloshin që e ndihmoi pa asnjë interes, me Xhurejtin. Nata kalon me të shpejtë për të gjithë ndërsa në mëngjes, dashuria e pamundur e Nevasë, Ilgazi, e kupton se ka fjetur pranë Xhejlinës por asnjëri prej tyre nuk nèvrikoset, përkùndrazi.

Me t’u zgjuar, ato bëhen gadi që të dalin nga shtëpia e të kërkojnë Zaferin, pasi Xhejlina ka filluar të shqètësohet së tepërmi për zhdùkjen e tij. Personi përgjegjës për zhdùkjen e Zaferit, Çinari, atë mëngjes do e irrìtojë pafund babain e tij duke i thënë se ka vendosur të punojë pranë gjysh Merdanit. Metini jo vetëm që nuk e lejon por edhe e merr në pyetje babanë e tij, Merdanin, sepse ka nisur të dýshojë se ai po luan bllòfin për vràsjèn e Zaferit. Për t’a kuptuar, Metini e pyet se ku ka qenë makina kur ai e ka marrë kufòmën nga bagazhi.

Merdani fillimisht tenton t’a shmangë por nuk ka nga ia mban, ndaj dhe jep një përgjigje të kòtë, duke shpresuar të jetë e besueshme. Përgjigjia është e gàbuar prandaj dhe Metini e kupton që ai ka luajtur bllòfin gjatë gjithë kohës. Sakaq, në anën tjetër ndodhet Ereni, që nèvrikoset shumë kur lexon deklaratën e Ozlemit sikur ka rènë nga shkallët. As ajo dhe as Tuçe nuk e pranojnë që Feriti ushtron dhùnë ndaj tyre por këtë, Ereni e vërteton kur lejon Tuçen të flasë me Feritin dhe fshèhurazi i dëgjon kur flasin.

Parsi shkon në shtëpi dhe gjen mbi tavolinë letrën e lënë nga motra e tij, Neva. Në atë letër, Neva i shkruan se i është mirënjohëse për mikpritjen që i ka bërë gjatë gjithë asaj kohe por ka nevojë për hapësirën e saj. Gjatë kohës që Parsi lexon letrën e paprìtur të Nevasë, kjo e fundit ndodhet në një darkim, sëbashku me personin që e ndihmoi pa asnjë kusht, Xhunejtin. Në anën tjetër ndodhet dashuria e pamundur e Nevasë, Ilgazi. Ai dhe Xhejlini vijojnë të qëndrojnë deri shumë gjatë në restorant.

Nga ai restorant, Xhejlina ngrihet e pirë ndërsa Ilgazi jo, sepse si përherë, e ka frenuar veten. Ai e shoqëron deri në shtëpi Xhejlinën, ku e ndihmon të shtrihet në shtrat por Xhejlina nuk e lejon të largohet menjëherë. Ajo i kërkon t’i qëndrojë pranë derisa t’a zërë gjumi por në mënyrë të pakontrolluar, edhe Ilgazin e zë gjumi dhe këtë e kuptojnë vetëm të nesërmen në mëngjes, kur zgjohen pranë njëri tjetrit. Teksa ato bëhen gadi me nxitim, në shtëpinë e Ilgazit, babai i tij Metini përballet me diçka të paprìtur.

Çinari ka marrë vendimin të punojë pranë gjyshit të tij, Merdanit, gjë që Metini nuk e lejon dhe e merr veçmas babanë e tij, që po ia kthen djalin kùndër. Për shkak se Merdani i qëndron në shtëpi nèn kèrcènimin e vràsjès së Zaferit, Metini tanimë e pyet se ku ka qenë e parkuar makina kur ai e ka marrë kùfomën. Fillimisht Merdani tenton t’i shmanget asaj pyetjeje por nuk ka nga shkon, ndaj jep një përgjigje, që është përgjigje e gàbuar. Kështu, Metini kupton se babai i tij ka luajtur bllòfin gjatë gjithë asaj kohe.

Sakaq, në kòmisariat vjen letra e deklaratës së Ozlemit për Feritin. Ajo ka deklaruar se ka rènë nga shkallët, nuk është dhùnuar nga Feriti, por Ereni nuk e beson diçka të tillë. Ai tenton t’a bëjë Tuçen të deklarojë të vërtetën por ajo nuk i përgjigjet fare, veçse i kërkon që t’a takojë Feritin, që e njeh si babanë e saj. Ereni e lejon por i shkon nga pas fshèhurazi për të dëgjuar bisedën mes tyre dhe e vërteton me veshët e tij se Feriti e ka çuar në atë pikë Ozlemin por tani betohet para Tuçes se ishte hera e fundit që i ka prekur me dorë.

Nalani zgjohet nga gjumi natës për shkak të një ëndrre ku e shikon veten duke fjetur në krahët e Hajriut, e qetë, në paqe dhe mëse e lumtur. Sapo hap sytë dhe shikon Sedatin pranë vetes, ajo zbret në kuzhinë që të marrë ujë por aty do gjejë Hajriun. Me t’u parë, mes tyre fillon menjëherë një bisedë dhe përfshihen aq shumë, saqë nuk e vërejnë që Muzo po i dëgjon nga fjala e parë, tek e fundit. Fillimisht Nalani e falenderon Hajriun, duke i thënë se i ka dhuruar një prej ditëve më të veçanta të jetës së saj.

Fjalët e saj lënë gojëhapur Muzon që nuk po kupton se çfarë po ndodh por Nalani nuk ndalon me aq. Ajo i premton Hajriut se ka një surprizë për të menjëherë të nesërmen, që t’ia kthejë bòrxhin. Mëngjesi i të nesërmes do jetë shumë i bùjshëm për të gjithë. Rafeti merr përballë vetes Sedatin me Selenën si dhe Leventin, si tre persona që ia kanë fshèhur gjërat dhe kanë punuar pas shpinës së tij. Si dènim, Rafeti ua merr të gjitha paratë që kanë, si dhe kàrtat e kreditit sëbashku me çelësat e makinës, duke i lënë të mbìjetojnë vetëm me këmbët e duart e tyre.

Pas largimit të Rafetit, Selena ulèret duke fàjësuar Sedatin, ndërsa Leventin nuk e përfìll fare. Vetëm pak çaste më vonë, Emiri e telefonon për t’i thënë se ndodhet para shtëpisë së saj me makinë dhe po pret që ajo të firmosë kontratën e re, ndaj Selena del dhe largohet me të në makinë pa i treguar gjë njeriu, por Leventi e shikon dhe diçka thýhet brenda në zemrën e tij. Sakaq, atë mëngjes të bùjshëm, Ferideja fton Alpin në vilën saj, për t’i dhënë atij mundësinë që t’a marrë Xhanën, me kushtin që nuk do bëjë asnjë çmènduri nga ato që ka bërë më përpara.

Alpi që gjithashtu do të hèqë qàfe fëmijën që ka Xhana, bie dakord me çdo fjalë të Feridesë dhe i mbështetet tòtalisht planit të saj. Ai zbret të marrë Xhanën e cila pranon të largohet me të vetëm kur bindet se nuk ka mundësi tjetër dhe përballë Feridesë, Xhana sërish i betohet se çdo gjë do bëhet siç ato e folën dhe e caktuan me njëra tjetrën. Që aty, Xhana shkon pranë Gylxhihanës në shtëpinë e saj, për të lëshuar një tjetër bòmbè, një tjetër të vërtetë shumë të madhe, atë të faktit që Ferideja nuk është mamaja e Nalanit.

Nalani shikon në ëndërr Hajriun, sikur e ka në shtrat, në vend të Sedatit dhe po përqafohet me të, e lumtur. Sapo hap sytë, gjumi i largohet si me buton ndaj dhe zbret në kuzhinë që të pijë ujë. Ajo gjen Hajriun në kuzhinë dhe mes tyre instiktivisht nis një bisedë, pa e ditur se bisedën po e dëgjon edhe Muzo që po kalonte rastësisht dhe ndaloi për t’i dëgjuar. Ai hap sytë kur Nalani i thotë se e falenderon shumë për ditën që kaluan e më pas i tregon se ka një surprizë për të, menjëherë të nesërmen.

Muzo ashtu si qëndroi në heshtje, edhe largohet në heshtje. Mëngjesin e ditës tjetër, Nalani do zgjohet sërish pa nënën e saj në shtëpi. Ferideja fton Alpin në shtëpinë e saj dhe i tregon se është i lìrë t’a marrë Xhanën që aty, me kushtin e vetëm se nuk do i bëjë të njëjtat pòshtërsi që ka bërë më parë. Alpi premton dhe zbret t’a nxjèrrë Xhanën nga qìlari ku po mbahet. Fillimisht ajo refuzon por Alpi i thekson se është shansi saj i vetëm për të shpëtuar që aty. Edhe pse del nga qìlari, Xhana është ende e tmèrruar.

Nèn tmèrrin që Ferideja i ka shkaktuar, Xhana i betohet asaj se çdo gjë do shkojë siç kanë biseduar dhe siç Ferideja ka urdhëruar. Që aty, Xhana vendos të shkojë pranë Gylxhihanës. Edhe pse do e mbante sèkret, ajo i tregon Gylxhihanës që Ferideja është gjyshja dhe jo mamaja e Nalanit, ndërsa babai i  Nalanit nuk dihet nga askush se kush është. Gylxhihana e ka të vèshtirë t’a besojë por Xhana e bind duke iu betuar. Sakaq, fëmijët e Gylxhihanës, atë mëngjes do përjetojnë një shòkim tepër të madh.

Për shkak të të fshèhtave të vazhdueshme dhe punëve që kanë bërë pas krahëve të babait të tyre, ai vendos t’ua marrë të gjitha paratë që kanë në portofol, kàrtat e kreditit, ua ngrin paratë në bànkë dhe ua merr makinat, duke i lënë të jetojnë vetëm me këmbët dhe duart e tyre. Askush nuk guxon të thotë dot asgjë ndërsa Rafeti largohet. Në mesin e të dènuarve është edhe Leventi, që është dhëndërr në atë shtëpi dhe si të mos mjafonte gòditja që Rafeti i dha, ai, vetëm pak çaste më vonë, shikon Selenën duke u larguar në makinë me Emirin.