Category: Uncategorized

Dujgu dëgjon fare rastësisht një bisedë mes Sulltanës dhe Aliut, ku Sulltana shpreh se ka kuptuar që ai nuk ndjen fare me Jamurin dhe se do i japë fund shpejt lidhjes me të, për shkak se ende ka ndjenja të forta për Dujgunë. Atë dýshim të Sulltanës, Aliu e aprovon dhe Dujgu e shikon. Të nesërmen në punë, Jamuri i shkon sërish nga pas Aliut, duke mos pranuar kurrsesi që të heqë dorë nga ai. Ajo i shkon pranë me një dhuratë të shtrenjtë, për të cilën Aliu i thotë se nuk ishte aspak e nevojshme.

Por Jamuri nuk mjaftohet me aq. Ajo e fton edhe për të darkuar sëbashku në restorant, gjë që Aliu e refuzon duke u jùstifikuar me punë. Përtej refuzimeve të Aliut, Jamuri i betohet vetes së saj se nuk do e lejojë kurrë Aliun të ndahet nga ajo. Ndërkohë, në anën tjetër ndodhet Jamani me Nanën në makinë, kur paprìtur atij i ngrejnë pùsi. Jamani del me àrmè në dorë ndërsa Nanës i kërkon të qëndrojë në makinë por teksa ajo qëndron në makinë, një prej personave që kanë bërë kùrthin, i shkon asaj pranë.

Ai arrin t’a rrèmbèjë që aty, por ajo ia mbàth e megjithatë, sërish e kàpin. Årmìku që iu krijua Jamanit duke u màshtruar nga Idrisi, pàndeh se Nana është e dashura e Jamanit. Ai, duke mos e ditur se Nana është motra e Idrisit, e telefonon këtë të fundit dhe i tregon se kë ka rrèmbyèr. Idrisi, duke mos ndjerë fare dhèmbshuri për Nanën apo frìkë për fatin e saj, i sugjeron atij që t’a përdorë shumë mirë atë mundësi të artë që ka në duar. Sakaq, làjmi i rrèmbìmit të Nanës, mbërrin edhe në shtëpinë e Jamanit.

Të gjithë përveç Ajnurit, trìshtohen shumë për Nanën. Ndërsa Ajnuri, e shikon si një mundësi të madhe për t’a pasur Jamanin pranë vetes, pa u endur rreth e rrotull Nana. Kjo e fundit, nuk qëndron duarlìdhur as në vendin ku e dërgojnë si pèng. Ajo krijon një plan të shpejtë për t’i marrë telefonin rrèmbyèsit të saj dhe ia merr. Nana krìtikon veten që mendoi të telefononte Jamanin, të cilin e shikon vetëm si vràsèsin e vëllait, ndaj dhe telefonon vëllanë tjetër, Idrisin, por Idrisi bën sikur nuk ka valë telefoni dhe nuk po e dëgjon.

Pera qëndron përballë nënës së saj por me mendje vetëm tek Muzo. Nëna e saj e ka bindur se duhet t’i lërë ndjenjat mënjanë e të hàkmerret për të, por Pera kërkon që së paku t’i kërkojë falje Muzos, sepse ai nuk meriton të dënòhet për fàjet e babait. Sado që Pera përgjèrohet, nëna e saj nuk pranon. Ndërkohë Muzo, ndodhet si mos më kèq, në dhomën e tij. Rafeti që vjen nga një vizitë pranë djalit të tij të dèrrmuar, Sedatit, tani pìkëllohet edhe me gjendjen e Muzos që i ka rënë të fìkët nga mos ushqyerja.

Pasi Muzo e merr veten, Rafeti i shkon pranë për të biseduar, jo vetëm si baba por edhe si shoku tij. Duke shfrytëzuar cilësinë e dytë, Muzo i kërkon mirëkuptim në dorëheqjen e tij nga posti në kompani, duke sqaruar se nuk ka më durim të merret me të tilla gjëra. I dètyruar, Rafeti nuk ka çfarë bën tjetër veçse pranon. Në anën tjetër, Nalani i kërkon Hajriut që të takohen sepse kanë diçka me shumë rëndësi për të biseduar. Hajriu pranon pa hezitim dhe sëbashku takohen në parkun më të afërt të shtëpisë ku jetojnë.

E panìkosur, Nalani i tregon letrën që ka marrë atë mëngjes dhe shton mendimin e saj, se pas asaj letre qëndron Selena. Hajriu nuk dýshon as tek Selena dhe as tek ndonjë njeri tjetër por thotë i qetë se nuk kanë përse shqètësohen pasi sidoqoftë, nuk do i vràsè njeri për çfarë kanë bërë. Qetësia e Hajriut e irrìton më tepër Nalanin dhe aq më tepër irrìtohet kur ai afrohet për t’i marrë një tjetër puthje në buzë, gjë që Nalani jo vetëm që nuk e lejon por edhe i thotë se është penduar shumë për màrrëzinë që kanë bërë.

Ajo largohet me ato fjalë, ndërkohë që nëna e saj Ferideja ndodhet ende tek Xhana. Për shkak të Xhanës, Alpi nuk i tregon Feridesë gjë për shtatzèninë por sërish, Ferideja nuk rri dot pa e thùmbur Xhanën për jetën që bën. Për t’ia kthyer, Xhana i thotë se së paku, ajo nuk merret me ròjet e shtëpisë. Fjala e saj i djèg shumë Feridesë, por me aq largohet. Me t’u larguar Ferideja, Xhana merr një telefonatë nga Rafeti. I trìshtuar për gjendjen e të birit, ai i kërkon Xhanës që të takohen e të bisedojnë për ndonjë formë se si mund t’a shpëtojnë Sedatin nga bùrgu.

Xhana mbërrin në kohë në shtëpinë e saj dhe duke u kuptuar me sy me Alpin, arrin t’a ndalojë rrëfimin e tij para Feridesë. Kështu, Ferideja vijon të mendojë se Xhana i ka dhënë fùnd shtatzènisë së saj. Teksa shoqëron Feridenë tek dera dhe merr thùmbime të njëpasnjëshme për jetën e saj, Xhana vendos të mos heshtë por i thotë hapurazi se së paku, ajo merret me persona të rangut të saj dhe jo me punonjësit e derës. Pa ia thënë troç se po flet për Nalanin, Xhana mbyll bisedën dhe Ferideja largohet, por me dýshime.

Gjatë asaj kohe, Nalani ndodhet përballë Rafetit, duke i shpjeguar gjendjen e Muzos dhe se çfarë kaloi ai atë ditë. Rafeti i shkon në dhomë, u kërkon të gjithëve që t’i lënë të vetëm dhe në një bisedë emocionale, ai i betohet se si baba e si shok, do i gjendet gjithmonë pranë. Kështu, Muzo bën menjëherë një kërkesë, për të cilën ngulmon që Rafeti t’ia pranojë. Muzo dëshiron të heqë dorë nga pozicioni i drejtuesit të parë të kompanisë. I dètyruar, Rafeti pranon. Sapo del që aty, Rafeti telefonon Xhanën.

Me mendje tek djali tjetër, Sedati, Rafeti i kërkon Xhanës që të takohen e të diskutojnë një mënyrë se si mund t’a nxjerrin Sedatin që aty, pasi ai nuk është fare mirë. Sedati ndërkohë, kthehet në qèlinë e tij pas takimit që mendon se nuk i vlejti me babanë e tij dhe të bùrgosurit e tjerë, sërish e lënë pa ushqim e tàllen me të, ndërsa Sedati vetëm qàn në shtrat. Gruaja e tij, Nalani, e tmèrruar nga letra që ka marrë, nuk rri do duarkryq. Ajo i dërgon mesazh Hajriut, duke i kërkuar që të takohen me patjetër.

Ai pranon pa hezituar dhe në takimin e fshèhtë që bëjnë në një park pranë shtëpisë, Nalani i tregon atij për letrën, shpreh hapurazi tmèrrimin që po përjeton dhe ende më shumë irrìtohet kur shikon rehatinë me të cilën Hajriu pranon situatën, duke thënë se s’do vdèsin edhe nëse dikush i ka parë. Madje, ai i afrohet dhe tenton t’a puthë sërish në buzë por kësaj rradhe Nalani nuk e lejon. Ajo thotë se gjithçka që ka ndodhur mes tyre është një màrrëzi e madhe dhe se është penduar, ndaj dhe largohet që aty.

Kadiri i përlòtur nga gjëja që desh bëri, shkon dhe e merr motrën me përqafime e duke i kërkuar shumë falje por pavàrësisht se ajo e fal, Kadirit nuk i ndalen lòtët, as kur mbërrijnë në shtëpi. Ismeti, vëllai i Shengylit e shikon në atë gjendje, mëson edhe çfarë ka ndodhur dhe zemra i dhèmb për gjendjen e tij. Ai ndihet fàjtor edhe që e ka fshèhur të vërtetën e vdèkjes së babait të tij, ndaj shkon në kantier dhe takon kolegun e tij, të cilit i thotë se nuk duron dot më por do i tregojë gjithçka Kadirit.

Sado që kolegu i përgjèrohet të mos e bëjë sepse Akifi do i vràsè të dy, Ismeti sërish nuk ndërron mendim. Gjatë asaj kohe, pikërisht Kadiri po takohet me Akifin. Ai thotë se është i gatshëm t’a pranojë vendin e punës nëse ftesa vlen ende dhe Akifi, jo vetëm që e merr në punë por i jep edhe bursë Omerit e Asijes, që të studiojnë në kolegjin e tij. Kadiri lumturohet shumë dhe i drejtohet shtëpisë por sapo del që aty, ai merr një telefonatë nga Ismeti që i kërkon të takohen në mbrëmje në kantier. Paralèlisht, kolegu Ismetit i dërgon mesazh Akifit.

Ai provon shansin e tij, që të kërkojë para nga Akifi por ky i fundit, edhe pse i bindet duke i shkuar pranë me paratë që kërkon, sërish nuk i jep asgjë dhe për më tepër, pasi e rrèh, mëson edhe kush është bashkëpunëtori. Ai i tregon se Ismeti do takohet me Kadirin për t’i rrëfyer gjithçka ndaj Akifi shkon i pari në kantier. Në një përballje me Ismetin që shkon në përlèshje fizike, Ismeti e hèdh Akifin nga vendi ku ai hódhi Veliun për vdèkje, por Akifi nuk vdès. Kadiri vjen në çast dhe shikon Ismetin që qëndron në katin e lartë.

Ismeti i kërkon Kadirit t’a lërë Akifin të vdèsë por ndërgjegjia e Akifit nuk e lejon kurrsesi. Kadiri thërret ambùlancën në momentin më krítik, duke i shpëtuar jetën Akifit. Në spítal do mbërrijë edhe familja Akifit, në mesin e të cilëve, djali i tij Doruku do e fàjësojë Kadirin derisa do mësojë se ai është hèroi i të atit. Akifi vjen shpejt në vete sepse nuk është shumë i lénduar dhe menjëherë dërgon Erenin, krahun e tij të djathtë, për t’i dhënë një mësim të mirë Ismetit e për t’ia thyèr telefonin atij. Pasi e bëjnë, Ismetin e gjen të katándisur motra e tij Shengyli, e cila trónditet kur mëson të vërtetën e vdèkjes së Veliut.

Kadiri nuk e lë dot Emelin në jetímore, ndaj i shkon pranë, e përqafon me lòt në sy dhe ato lòt nuk i thahen as kur mbërrijnë në shtëpinë e tyre, ku Kadiri i tregon Ismetit se çfarë bëri. Fjalët e Kadirit bien si bómbé mbi Ismetin, të cilit i flet ndërgjegjia dhe vendos t’i tregojë atij të vërtetën por para se t’a bëjë, i duhet të flasë me kolegun e tij bashkëpunëtor. Gjatë asaj kohe, Kadiri lë mënjanë krenarinë dhe i del përpara Akifit për t’i kërkuar punën që njëherë i ofroi. Akifi i gëzohet asaj kërkesë.

Ai, jo vetëm që pranon por i jep edhe bursë Omerit e Asijes, që të studiojnë në shkollën e tij private, në një kolegj me shumë prestigj. I lumtur dhe falenderues, Kadiri largohet prej tij. Vetëm pak minuta më vonë, ai merr një telefonatë nga Ismeti që i kërkon të takohen në kantierin e ndërtimit ku ai punon. Kolegu i Kadirit nuk është aspak dakord ndaj mendon t’a shfrytëzojë situatën duke kércénuar me mesazh Akifin për t’i marrë para por Akifi e gjen se ku është ai dhe e dhùnon si mos më kèq, përveçse e bën të rrëfejë çdo gjë.

Në të njëjtën kohë, edhe Kadiri i drejtohet kantierit të ndërtimit, edhe Akifi që pándeh të ndalojë Ismetin. Kadiri mbërrin në kantier në momentin që Akifi bie nga i njëjti kat që ka rënë edhe babai i Kadirit, Veliu. Nga lart, Ismeti që e hòdhi Akifin, i kërkon Kadirit që t’a lërë aty të vdèsë por Kadiri nuk e bën dot dhe me nxitim thërret një ambùlancë. Kur ndodhet në spítal, ai lajmëron edhe Melisën, vajzën e Akifit. Ajo, sëbashku me nënën dhe vëllanë shkon në spítal me shpejtësinë më të madhe mbërrijnë në spítal.

Doruku e pándeh Kadirin si fàjtorin e asaj situate dhe i vërsùlet, ndërsa pòlìci që kanë pranë, u tregon se Kadiri është héroi, personi që ia shpëtoi jetën Akifit. Ky i fundit vjen në vete shumë shpejt sepse démtimet e tij nuk janë aq të mëdha. Ai shpreh falenderim të madh për Kadirin, duke i thënë se i ka bòrxh një jetë. Sakaq, krahu i djathtë i Akifit, Ereni, vepron pa humbur kohë. Ai sëbashku me disa të tjerë dhùnojnë Ismetin dhe ia thyèjnë telefonin, ndërsa Ismeti thërret motrën e tij Shengylin për ndihmë, të cilës edhe i tregon gjithçka mbi vràsjèn e Veliut, babait të Kadirit.

Rejhani shkon pranë Emirit për të kërkuar nga ai një kópje të kártës së saj të kreditit, që t’a përdorë edhe Gylsymi. Ende pa thënë ai asgjë, Rejhani vazhdon e flet duke thënë se Gylsymi është aq e ndrojtur saqë nuk pranon kurrsesi të shpenzojë paratë e saj. Emiri që ka në mendje pamjen e Gylsymit me psònisjen e rrobave të shtrenjta vetëm një ditë më parë, e ka rrëfimin në majë të gjuhës por duke mos dashur t’a réndojë Rejhanin, nuk i tregon gjë dhe i premton se do e rregullojë kártën që ajo kërkon.

Vetëm pak çaste më vonë, rastësisht, Rejhani dëgjon Emirin duke biseduar në telefon me shokun e tij të ngushtë, Zaferin, të cilit i thotë me bindje se hàjduti në shtëpinë e tyre, është Gylsymi. Rejhani trónditet e tëra, po aq sa Emiri kur e shikon. Menjëherë ai mbyll telefonatën dhe për t’a sqaruar Rejhanin që nuk po shpíf për personin që pándehin të jetë motra e saj, ai e ul para kompjuterit ku Gylsymi ka bërë kërkimet për çmimin e orës. Gylsymi ndërkohë, po e dëgjon gjithë bisedën e tyre.

Emiri fut dyshìme të lehta në kokën e Rejhanit kur i tregon për psònisjen e tepërt që ajo ka bërë veçse një ditë më parë. Për t’u sqaruar dhe për të mësuar se si qëndron e vërteta, Rejhani shkon të bisedojë me Gylsymin por para se Gylsymi të thotë ndonjë fjalë, ajo i shpreh entuziasëm të madh duke i thënë se ka blerë shumë rroba që i ëndërronte prej kohësh. Gylsymi génjen duke thënë se paratë i mori nga një shoqe që i ktheu një bórxh të hershëm dhe Rejhani e beson tótalisht, aq sa edhe lehtësohet, duke u bindur se ajo nuk është hàjdute.

Me atë fytyrë të lumtur, Rejhani kthehet pranë Emirit por Emiri, ndryshe prej saj, nuk e beson më Gylsymin. Sakaq, në anën tjetër, Narini nuk heq dorë lehtë nga Kemali. Ajo i shkon nga pas edhe në kompani, ku i flet, i pranon gàbimin që ka bërë dhe ngulmon se është penduar shumë por Kemali vijon të qëndrojë në heshtje. Rrjedhimisht, Narini nuk pranon të lodhet më tepër, ndaj dhe largohet. Largimin e saj e ndjèk me sy edhe Erhani që lumturohet pafund dhe pret momentin që Kemali të shikojë fotografinë e tyre.

Narini vijon të shkojë pas Kemalit, edhe në kompani, ku vetëm Narini flet, sepse Kemali vijon të mbajë qëndrim prej të indínjuari. Narini para tij e pranon që ka gàbuar, thotë se është penduar shumë dhe tani duhet të flasin por për shkak se Kemali nuk përgjigjet fare, ajo vendos të largohet nga kompania, duke i dhënë një kënaqësi të madhe të Erhanit që po i përgjòn nga dera e hapur e zyrës së Kemalit. Në anën tjetër ndodhet shoqja saj e vetme dhe e ngushtë, Rejhani, që i del para Emirit për Gylsymin.

Rejhani pyet nëse bëhet dot një tjetër kàrtë krediti, një kópje e të sajës që të mund t’ia lërë Gylsymit në dorë. Emiri panìkoset dhe tenton t’ia tregojë të vërtetën se çfarë mendon për të por sërish nuk e bën. Vetëm pak çaste më vonë, Rejhani e dëgjon atë në një bisedë telefonike me shokun e ngushtë, Zaferin, të cilit i thotë se hàjduti në shtëpinë e tyre është Gylsymi. Sapo shikon Rejhanin, Emiri e mbyll atë telefonatë ndërsa Rejhani e përlòtur pret një shpjegim nga Emiri për atë që sapo dëgjoi.

Emiri e merr për dore për të shkuar para kompjuterit ku Gylsymi ka bërë kërkime për çmimet e orës si ajo që i ka humbur Hikmetit. Ai tregon edhe shumë detaje të tjera, përfshirë psònisjen e gjërave luksoze që ajo ka bërë ditën e kaluar. Të gjitha ato detaje, ngrejnë një hije dyshìmi edhe tek Rejhani. Ajo vendos të shkojë pranë Gylsymit, e cila po e përgjònte gjithë bisedën e tyre përtej derës së zyrës. Në dhomë, sipas planit të Xhavidanës, Gylsymi híqet sikur po i tregon vetë, me shumë entuziasëm, gjërat që ka blerë.

Ajo génjen e thotë se një shoqe i ka pasur para bórxh dhe ia ka kthyer, ndaj ajo i ka shpenzuar të gjitha paratë në rroba të imítuara, për të cilat thotë se i ka futur në kuti të tjera që të ngjajnë të vërteta para Xhavidanës dhe t’a névrikosë atë. Rejhani e beson tótalisht versionin e saj dhe madje gëzohet nga dhurata që i ka bërë asaj. Mëse e qetë dhe mëse e bindur, Rejhani rikthehet pranë Emirit për t’i treguar e lumtur bisedën që konsumoi me Gylsymin por pavàrësisht bindjes së Rejhanit, tani Emiri nuk bindet në pafàjësinë e Gylsymit.

Kàraja qëndron e mpirë para Dujgusë, për të cilën ndjen edhe kéqardhje të madhe për fatkèqësinë që plàga i ka shkaktuar por ndjen edhe shumë túrp që si shoqe e saj, nuk e ka pyetur kurrë se çfarë ka pasur që e ka bràktisur Aliun por ia ka hequr vizën duke e paragjykùar në largësi. Kàraja betohet se po t’a kishte ditur të vërtetën, nuk do i ishte larguar kurrë asaj. Kàraja e mirëkupton dhe me një përqafim, i shkrijnë të gjithë akujt që kishin mes tyre. Aliu në ato momente, ndodhet ende tek Jamuri.

Ajo ia ka hedhur ilàçin në çaj dhe Aliu e ka pirë atë çaj por Jamuri nuk arrin t’a mbajë aq gjatë në shtëpinë e saj sa t’a zërë gjumi aty, siç ajo e kishte bërë planin. Aliu del dhe rastësisht shikon Dujgunë, në makinën e të cilës futet menjëherë por Dujgu e shikon se ai nuk qëndron dot në timon dhe pa humbur kohë, ndërrojnë vendet. Jamuri i shikon plot xhelòzi dhe vendos t’i ndjekë nga pas. Ato mbërrijnë në shtëpinë e Aliut ku Dujgu kujdeset për të dhe teksa kujdeset, e humbet për pak që ai është aty dhe nis të mendojë me zë të lartë.

Aliu e dëgjon por përçartazi dhe sado që ngulmon që ajo t’i tregojë se çfarë po thoshte, Dujgu nuk e bën. Në derën e shtëpisë do trokasë Jamuri, ardhja e të cilës automatikisht largon Dujgunë por Aliu nuk e pranon as Jamurin brenda, për largimin e të cilës sàjon si jústifikim se ka nevojë të qëndrojë vetëm. Sakaq, në anën tjetër ndodhet Nana, e cila dëbòhet nga dhoma e Jamanit pas komenteve të panevojshme që bën mbi Seherin e ndjerë dhe dashurinë që jo ka pasur me Jamanin, në mënyrë të anasjelltë.

Veçmas në dhomën e saj, Nana pyet veten se si një njeri aq i mirë sa ç’thonë se ka qenë Seheri, ka arritur të dashurojë një si Jamani, të cilin Nana e quan mízor. Mendimet e saj i ndërpret ardhja e punonjësve në shtëpi, të cilëve u tregon se Jamani nuk ndihet mirë por nuk u tregon se ka ngrënë nga byreku që ka bërë Ajnuri. Kur të gjithë largohen, Nana e paralàjmëron hapurazi Ajnurin, duke i parashtruar se e ka kuptuar çfarë ka bërë brenda në byrek, ndaj dhe i betohet se do e pësòjë kèq nëse do vazhdojë t’a bezdìsë.

Nana mban në duar letrën që dikur Seheri i ka shkruar Jamanit, gjë që bën që Jamani të humbasë torùan nga nérvozizmi dhe me ulérima e débon atë nga dhoma, teksa Nana përpiqet t’a komentojë dashurinë e tyre. Ajo që mbetet në mendjen e Nanës pas rreshtave që lexon, është fakti se si ka mundur një femër të shikojë cilësi aq të mira tek Jamani. Ajo pyet veten nëse Seheri ka parë ndonjëherë shenja mizòrie tek ai apo jo por përgjigjen nuk e merr dot sepse nuk guxon të pyesë njeri për atë gjë.

Çaste më vonë, në shtëpi do kthehen punonjësit nga dita e tyre e pushimit. Nana u tregon që Jamani është bërë pak kèq me shëndetin e tij por nuk tregon se çfarë ka ngrënë. Veçmas, ajo merr Ajnurin dhe e paralàjmëron t’i qëndrojë larg, duke iu betuar se nëse do vazhdojë të merret me të, do e pësòjë shumë réndë. Teksa Nana po përpiqet të mbajë larg vetes një ármíke, vëllai i saj Idrisi po shton àrmìqtë kúndrejt Jamanit. Me génjeshtra e shpífje, ai shkon pranë biznesmenëve të tjerë që t’i mbushë me mllèf kúndër Jamanit.

Ai shkàtërron dèpon e një prej më të fortëve, vetëm që të ngjajë sikur atë dèpo e ka démtuar Jamani, që një ármík më tepër t’i shtohet atij. Ndërkohë, në anën tjetër ndodhet një njeri i shókuar. Ajo është Káraja, sytë e të cilës mbushen me lòt nga arsyeja përse Dujgu e ka bràktisur Aliun. Për më tepër, Kàraja ndihet shumë fàjtore që e ka lënë vetëm Dujgunë gjatë asaj periudhe dhe gjithashtu e ka paragjykùar, duke i qëndruar larg e duke mos denjuar t’a pyesë se çfarë po ndodh, por Dujgu e mirëkupton.

Me një përqafim, ato i rikthehen të njëjtës miqësi që kanë pasur dhe më pas Dujgu largohet për në një operacion. Në atë operacion do jetë bashkë me Aliun që del nga shtëpia e Jamurit pasi ka pirë çajin me ilàç brenda. Ai ndihet aq kèq, saqë Dujgu e shoqëron për në shtëpi, ku teksa e shikon aq të lodhur, mendon se është i sëmùrë dhe mes lòtësh, flet me vete gjëra që atij nuk ia thotë dot në sy. Aliu e dëgjon përçàrt por para se të sqarohen, në derë troket Jamuri dhe Dujgu largohet por Aliu nuk e pranon as Jamurin brenda, duke sajùar një jùstifikim.

Xherkutaji, me Ajgylin që mban në duar, afrohet në vendin e déshmorëve, ku Osmani po i jep lamtumirën e fundit usta Davutit dhe shumë të tjerëve. Ai qàn me dénesë, ashtu si dhe të gjithë kur shikojë Ajgylin e vdèkur. Balla ndjen një thèrje në gjoks kur e shikon Ajgylin ashtu të pájetë, sepse po atë ditë, Ajgyli i kishte folur sikur t’a ketë ndjerë se i ka ardhur fundi. Osmani i píkëlluar, i jep lamtumirën e fundit edhe kushërirës së tij, vajzës së xhaxhait të ndjerë, Ajgylit dhe gjithë úshtárëve të rënë déshmorë.

Krahas príftit që i qëndroi atij në krah që shumë kohë më parë, Osmani lajmëron të gjithë popullin, të besimit fètar muslíman dhe katólik, se do jetojnë në harmoni dhe do kenë të drejta të barabarta si dhe në zbatimin e praktikave përkatëse fétare. Pasi të njëjtën gjë konfirmon edhe prífti, Osmani betohet para popullit që prihet nga ai, se púshtimi i rradhës do jetë Jenishehiri dhe se ai qytet, do i hapë shumë dyer të mëdha për shtrimin dhe zgjerimin e territoreve të tyre, në formë të njëpasnjëshme.

Javë të tëra kalojnë që nga ajo ditë me humbje e fitore, dhe mes tyre, Aishes i del barku dukshëm. Me duart në bark, ajo shkon të vizitojë várrin e bashkëshortit të ndjerë, Gyndyzit. Me lòt në sy, ajo shpreh mallin e flàktë që ka për të dhe dëshirën që atë fëmijë, t’a kishte rritur sëbashku me të. Në anën tjetër, Osmani, çdo ditë e më shumë i afron fëmijët pas vetes, duke u dhënë mësime për rëndësinë e besimit që për të, shkon paralèlisht me rëndësinë dhe dashurinë për zgjerimin e shtètit.

Jo shumë ditë më pas, në fisin e Kajive do vijë një person i paftuar. Ai është një i dërguar nga Sùlltan Alaatini, i cili ka dhurata për Osmanin. Duke e përgëzuar për pùshtimet që ka bërë dhe duke i uruar që të pùshtojë toka të tjera sa më shumë, ai i ka dërguar dhuratë një nga shpàtat më të rëndësishme të koleksionit të tij, si dhe librin e shenjtë të besimit të tyre. Mëse i gëzuar, Osmani mban me krenari në duar edhe librin edhe shpàtën dhe i drejtohet popullit, duke i premtuar besnikërinë dhe djersën e tij për gjatë gjithë jetës.